Σας έχει τύχει ποτέ είτε να προσβάλετε κάποιον άθελά σας είτε να είστε ο αποδέκτης, σε σημείο που θα θέλατε να εξαφανιστείτε από προσώπου γης. Οι ιστορίες που θα σας αφηγηθώ, μοιάζουν με ανέκδοτα, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινές.

Φέτος το καλοκαίρι, λιαζόμουν στην Ελαφόνησο,όταν δύο φίλοι Ισπανοί ήρθαν και κάθισαν δίπλα μας. Ο ένας ήταν αδύνατος, ο άλλος στα κυβικά μου και ακόμα πιο παχύς, με πολλές τρίχες να καλύπτουν την πλάτη του. Γύρισα στην φίλη μου και είπα χωρίς καμία αδιακρισία, "Όριστε..Κοίτα αυτόν, τι τρίχες έχει. Αν  λες εμένα τριχωτό, αυτόν πρέπει να τον λες αρκούδα". Δευτερόλεπτα αργότερα χτύπησε το κινητό της 'αρκούδας'. "Που είσαι ρε φιλαράκι.. Ναι, ναι. Ελαφόνησο.." περιττό να σας πω, πως δεν ξαναμίλησα καθόλου και όλη την άλλη ώρα έκανα ότι κοιμάμαι.

Κάτι παρόμοιο μου έχει τύχει και εμένα. Μία δεκαετία πίσω, βρισκόμουν στην Μύκονο μαζί με έναν φίλο. Είχε μεσημεριάσει όταν ξυπνήσαμε και βγήκα στο μπαλκονάκι να πάρω λίγο αέρα και να μου φύγει η βραδινή μέθη. Δύο κοπελιές στο διπλανό μπαλκόνι, γυμνόστηθες λιαζόντουσταν. Ελληνίδες. Μία κοκκινομάλλα και μία ξανθιά.
"Κοίτα τον γερμαναρά" είπε η μία. Την προηγούμενη είχαμε βάψει τα μαλλιά μας ασημί με μία βαφή της πλάκας και είχε βγει μία αποτυχία. Δεν μίλησα, για να δω τι θα πουν.
"Λες να έχει αναπτήρα, ο Χίτλερ" έχω χαρμανιάσει, είπε η μία.
"Φαντάσου να σε πηδάει και να σου λέει γερμανικές λέξεις" πρόσθεσε η άλλη.
Άρχιζαν να γελάνε και εγώ έψαχνα τα τσιγάρα μου. Βρήκα το πακέτο, αλλά πουθενά ο αναπτήρας μου. Οι κοπελιές βρήκαν αναπτήρα και συνέχισαν τις μπουρδίτσες τους. Εγώ, ατάραχος, αγέλαστος, γύρισα και τις κοίταξα, μέχρι να μου δώσουν σημασία.
"Είναι εύκολο να μου δώσεις την φωτιά σου" είπα στην κοκκινομάλλα.
Πετάχτηκε σαν ελατήριο και μπήκε μέσα, αποκτώντας στο πρόσωπο την απόχρωση των μαλλιών της. Η ξανθιά φίλη της, άρχισε να γελάει δυνατά, δίνοντας μου παράλληλα τον αναπτήρα. Ήταν μία παράξενη γνωριμία και η επιβεβαίωση, να μη μιλάς χωρίς να είσαι σίγουρος.

Τέλος μία ακόμη τραγελαφική ιστορία έχει συμβεί σε έναν φίλο μου και την κουτσομπόλα γυναίκα του. Είχαν πάει γαμήλιο ταξίδι στη Γαλλία και κάθισαν σε ένα 'ρεστοράν'. Αφού παράγγειλαν η κοπελιά του άρχισε να παρατηρεί τα πάντα.
"Κοίτα πως είναι αυτός ο χοντρός! Αυτή τη φοράει. Πίσω σου, κοίτα, μα κοίτα, αυτός πρέπει να είναι αδελφή."
"Γεωργία σε παρακαλω.. Μην σχολιάζεις"
"Μα είμαστε στη Γαλλία! Δεν καταλαβαίνει κανείς τι λέμε".
Η αλήθεια είναι ότι μερικές λέξεις Ελληνικές τις γνωρίζουν όλοι παγκοσμίως. Αν δεν βρίσεις λοιπόν δεν θα παρεξηγηθείς.
Κάποια στιγμή τους έφερε ο σερβιτόρος ένα καλό κρασί. Τους έδειξε το τραπέζι πίσω τους και ο 'γκέι' τους χαιρέτησε. Ήρθε τους πλησίασε και τσούγκρισε τα ποτήρια τους.
"Στην υγειά μας, Ελλάδα" είπε σε άπταιστα Ελληνικά. Ήταν Έλληνας, κοσμογυρισμένος. Τους κράτησε παρέα αρκετή ώρα και όταν ήταν να φύγει έκλεισε το μάτι στην κοπελιά. "Είσαι μικρή και δεν σε κατηγορώ. Όχι δεν είμαι πούστης, αλλά κι αν ήμουν, νομίζω δεν είναι δική σου δουλειά να με κρίνεις"