Καθημερινά παίρνω φαγητό στη δουλειά, όχι τόσο για οικονομικούς λόγους, όσο για καλύτερη διατροφή. Την Παρασκευή που μας πέρασε, το μενού είχε μακαρόνια. Σκέτα, χωρίς σάλτσα. Να θυμηθώ να βάλω τυρί τριμμένο, πριν φύγω, έλεγα από μέσα μου.

Όταν σηκώθηκα μετά από καμία δεκαριά χτυπήματα του ξυπνητηριού, δεν έβλεπα που πατούσα. Πλύθηκα και έκανα τις καθημερινές μου κινήσεις. Καφές, νερό σε μπουκαλάκι, ένα τόστ και το φαγητό. Βγάζοντας τα μακαρόνια, θυμήθηκα το τυρί. Πήρα ένα κουτάλι και έβαλα μπόλικο τυρί μέσα, ώστε να γεμίσει το τάπερ από πάνω. Μηχανικά πήρα μία σακούλα, έβαλα τα φαγητά μέσα και ξεκίνησα για δουλειά. Είχα αργήσει και δεν ήθελα να καθυστερήσω χαζεύοντας τις πρωινές ειδήσεις.

Αν και έχουμε άτυπα μία συγκεκριμένη ώρα φαγητού στην εργασία, αν κάποιος πεινάσει θα φάει. Είχε περάσει η ώρα και ήθελα απεγνωσμένα, να βάλω κάτι στο στόμα μου. Πήγα στο ψυγείο, έβγαλα το φαγητό και το έβαλα στο φούρνο μικροκυμάτων. Το ζέστανα ελάχιστα, γιατί δεν μου αρέσει το φαγητό καυτό και περίμενα από επάνω μην αντέχοντας άλλη αναμονή. Έβγαλα το τάπερ, και προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα πως είχα πάρει μαζί μου τελικά, το τυρί το τριμμένο!! 

To τυρί μπαίνει παντού! Στα τόστ, στα φαγητά, σε όλες τις γαστρονομικές λιχουδιές, σαν συνοδευτικό για ούζο, κρασί και τσίπουρο, στις φωτογραφίες (say cheeeeeese), αλλά να φάω για μεσημεριανό σκέτο τυρί τριμμένο, ήταν υπερβολή.