Από τον Charles Dickens με το έργο του, "το πνεύμα των Χριστουγέννων", μέχρι τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, σκίτσο δημιουργημένο από τον Carl Barks το 1947, η τσιγκουνιά πέρνει σάρκα και οστά και μας θυμίζει ότι είναι μία αρρώστεια που άλλους τους τρώει και δεν την αντέχουν, αλλά μερικούς τους τρέφει και τους γεμίζει χαρά. 

"Όταν η τσιγκουνιά μπαίνει στο σπίτι,
η ευτυχία βγαίνει", λέει μία κινέζικη παροιμία.

Ο τσιγκούνης είναι τσιγκούνης σε όλα του, όχι μόνο στα χρήματα. Είναι τσιγκούνης στη σχέση του, στην φιλία του, στα αισθηματά του. Βγαίνει με φίλους και ζητάει ξεχωριστό λογαριασμό, λέγοντας δεν είμαι υποχρεωμένος να πληρώσω τα φιλέτα σου, εγώ μία σαλάτα έφαγα μόνο.
Αναγκάζει την κοπέλα του να κατέβει στο κέντρο με λεωφορείο, γιατί είναι ακριβή η βενζίνη,

Απληστία: υπερβολική προσπάθεια ν' αποκτάς. Τσιγκουνιά: υπερβολική προσπάθεια να μη χάσεις. Ο άπληστος είναι κοντά στο τσιγκούνη. Θέλει να αποκτήσει πολλά χρήματα,ακίνητα και τίτλους επιτυχίας, νομίζοντας ότι αυτό τον κάνει ευτυχισμένο. Η ρίζα της λέξης με βρίσκει άφωνο καθώς προέρχεται από την Τουρκινή λέξη cingane (= τσιγγάνος). Φυσικά δεν με βρίσκει σύμφωνο. Ας πούμε ότι η συνώνυμη λέξη, φιλάργυρος προσεγγίζει καλύτερα την πραγματική ορολογία του τσιγκούνη.

Γνωρίζοντας μία κοπέλα που θα μπορούσαμε να της δώσουμε άνετα τον τίτλο Μις Τσιγκούνα, θεωρούσα πως δύσκολα θα έβρισκε σύντροφο. Την κοπέλα την είχαν μεγαλώσει με περίσση πενία, όχι λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά "για να έχουμε για τα γεράματα". Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβρισκε ταίρι. Και βρήκε. Τον μεγαλύτερο τσιγκούνη στα Βαλκάνια. Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Σαν ζευγάρι άκουσα πολλές ιστορίες, τις οποίες οι ίδιοι μας διηγούνταν με πάθος. Το παιδί κάποτε δούλευε στο εξωτερικό, κερδίζοντας έναν extra μισθό. Όποτε μπορούσε πήγαινε εκδρομές με την κοπέλα του. Σαν έδρα είχε το Παρίσι, αλλά ως γνωστόν, στο εξωτερικό όλα κοντά βρίσκονται. Έπαιρνε το αυτοκινητό του και πήγαινε σε όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Πήγαμε στην καφετέρια του Δον Ζουαν!
-Έχει καφετέρια; ρώταγα με ειρωνεία.
-Εκεί που πήγαινε και αυτός! Φάγαμε ένα σιροπιαστό ταψί, μούρλια.
-Και πόσο κόστισε;
-Περίπου, 500 δικές μας δραχμές. Από φούρνο το πήραμε και τα φάγαμε σε ένα παγκάκι.
Χαζοί ήμασταν να καθίσουμε στην καφετέρια!

Μία άλλη φορά είχαν πάει στις Βρυξέλλες.
-Μείναμε στο πιο όμορφο ξενοδοχείο! είπε η κοπέλα του.
-Και πόσο κόστισε..
-Τίποτα φυσικά! είπαν με ένα στόμα γελώντας.
???
-Μείναμε στο parking..
-Και δεν φοβόσασταν;;
-Μα βρισκόμασταν κάτω από την λάμπα!!!

Κάποιες κινήσεις τους ήταν πραγματικά αστείες και είχαν την συμπαθειά μου. Μία φορά είχε χαλάσει το ραδιοκασετόφωνο στο αυτοκίνητο του φίλου.
-Και ολόκληρο ταξίδι τι ακούγατε;;
-Του τραγούδαγα εγώ, είπε η κοπέλα του.

Μία άλλη φορά είχαν πάει στην Ελαφόνησο. Αργήσαν να φτάσουν και δεν μπορούσαν να περάσουν απέναντι. Αναγκαστικά κοιμήθηκαν στο αυτοκίνητο. Την άλλη μέρα πέρασαν απέναντι και πήγαν στην γυναίκα που είχαν κλείσει για δύο μέρες.
-Θα σας πληρώσω την μία μέρα μόνο.
-Μα είχατε κλείσει δύο μέρες.
-Ναι, αλλά δεν μπορούσαμε να έρθουμε.
-Μα θα με  τρελλάνετε. Όχι θα μου πληρώσετε δύο μέρες.
-Εγώ φταίω. Έπρεπε να μην έρθω καθόλου σε εσάς.
.....
Τελικά έφυγαν χωρίς να πληρώσουν φυσικά..

Ατέλειωτες ιστορίες που μόνο γέλιο προκαλούν και λίγο θλίψη. Δεν είναι οι μόνοι που συμπεριφέρονται έτσι. Λες και τα λεφτά είναι παιδιά τους και δεν θέλουν να τα αποχωριστούν ποτέ τους. Δεν μπορώ να ζήσω με τέτοιους ανθρώπους. Δεν με νοιάζει που δεν έχω τα λεφτά τους, ούτε τα σπίτια τους. Και ποτέ να μην συγκρίνετε την οικονομική δυσχέρεια που βρίσκεστε με αυτούς. Άλλο φτωχός, άλλο οικονομολόγος και άλλο τσιγκούνης.

Ο Ελληνικός κινηματογράφος έχει ασχοληθεί με το θέμα του τσιγκούνη. Λαμπρή περίπτωση ο αγαπημένος Θανάσης Βέγγος και το "Θα σε έχω σαν Βασίλισσα"