Ήρθε η ώρα να αποχωριστώ με ένα δικό μου στήριγμα. Με κάποιον (κάτι) που δεν με πρόδωσε ποτέ, που με ζέστανε πολλές φορές, που έβρισα μαζί του, που τραγούδησα, που απόλαυσα την φύση και τον δρόμο... με το αυτοκίνητο μου. Δεν ήταν το πρώτο που είχα στην κατοχή μου, αλλά το πρώτο εξ΄ολοκλήρου δικό μου. Οδηγώ δεκαπέντε χρόνια έχοντας εμπειρία από όλων των ειδών τα οχήματα. Κανένα δεν έχω αγαπήσει όπως αυτό.

Πριν κάποια χρόνια, η κοπέλα που τα είχα τότε μου άφησε ένα σημάδι στην πρώτη και μοναδική φορά που της το έδωσα. Από τότε γνωρίζω καλά και θα το πω και λαϊκά, το αυτοκίνητο και η γκόμενα δεν δανείζονται. Υπήρχαν και άλλα σημάδια, ένα δικό μου και μερικά από περαστικούς. Αυτά είναι συνήθη όταν έχεις κάποιο όχημα στο δρόμο. Υπάρχει ο γείτονας που νομίζει ότι του ανήκει μία θέση και στο κοσμεί με τις καλλιγραφίες του. Ο ανίδεος και ασυνείδητος οδηγός που θα κάνει μία ζημιά και δεν θα νοιαστεί για το τι προκάλεσε η αφηρημάδα του, αλλά αν τον είδαν. Με όλες τις γρατζουνιές και μικροκαταστροφές συμβιβάστηκα. Σίδερα είναι και τα σίδερα φτιάχνονται. Οι καρδιές είναι που δεν φτιάχνονται αν πληγωθούν. 

Το έβαλα λοιπόν σε αγγελία, αρκετά πιο φθηνά από αυτά που πίστευα ότι θα πιάσει. Όποιος το πάρει θα είναι τυχερός. Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Μου το ζήτησαν φίλοι και γνωστοί, αλλά αρνήθηκα. Το καλύτερο αυτοκίνητο του κόσμου να έχεις αν το πάρει κάποιος γνωστός, θα τσακωθείς, θα του βγάλει ζημιά, θα το τρακάρει, θα, θα.. μακριά και αγαπημένοι. Έκλεισα με τον πρώτο που μου πρόσφερε λίγα παρακάτω από αυτά που ζητούσα. Το έβαλα σε αγγελία και στο internet. Τα τηλέφωνα δεν σταμάτησαν να χτυπούν και ο άνθρωπος που το ζήτησε προσπάθησε να κατεβάσει και άλλο την τιμή. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Είναι άνθρωπος της πιάτσας, ξέρει τα κατατόπια και έλεγξε τα πάντα από μόνος του. Τώρα προσπαθεί να βγάλει από την μύγα ξύγκι. Δεν θα ρίξω όμως άλλο την τιμή ότι και να γίνει.

Τελευταίες στιγμές με το αυτοκίνητο που είχα για 8 χρόνια πήγα και το καθάρισα και το άδειασα από τα πάντα. Μάζεψα τρεις σακούλες αναμνήσεις. Βρήκα οτιδήποτε πιο άχρηστο υπάρχει. Φίλτρα για τσιγάρα, ένα μενταγιόν που είχα από το 96, ένα προσκλητήριο και δύο μπουμπουνιέρες, στυλούς και αναπτήρες, αρωματικά δεντράκια και ψιλά, πολλά ψιλά μπορεί και από τα καλορίζικα, διόδια προ αμνημονεύτων ετών. Οι αναμνήσεις δεν χάνονται. Υπάρχουν σε φωτογραφίες, στο μυαλό μου στα χιλιόμετρα που οργώσαμε μαζί..