Σιχαίνομαι τους γιατρούς για πολλούς λόγους, κυρίως ψυχολογικούς, μα ο πιο σημαντικός είναι και ο πιο ανώδυνος. Η αναμονή. Κλείνω ραντεβού ωραία και καλά πριν τρεις μήνες - είναι πολύ καλός γιατρός -  για τις 8 με 830. Μπαίνοντας αντικρύζω ήδη περίπου 10 άτομα. Βρίσκω να καθίσω μετά από 10 λεπτά και έντρομος μετράω  ξεχωριστούς επισκέπτες. Απέναντι μου βρίσκεται μία πολλή όμορφη παρουσία, που μιλάει χαμηλόφωνα και έχει μπροστά ένα τετράδιο και ένα τηλέφωνο. Είναι ευγενική και καλοπροαίρετη, αλλά μετά από ένα μισάωρο αναλογίζομαι πως την δουλειά αυτήν δεν θα μπορούσα να την κάνω ποτέ. Ακίνητη, χαμογελαστή, πρόθυμη, έχει να αντιμετωπίσει μόνιμα δέκα άξεστους και βρίσκεται σε έναν χώρο χωρίς ίχνος μουσικής.

Μετράω τον μέσο χρόνο μεταξύ των πελατών περίπου στη μισή ώρα. Οι μεγάλοι σε ηλικία κάνουν λίγο παραπάνω, οι μικρότεροι πιο λίγο. Υπολογίζω ότι θα φύγω γύρω στις 11 το βράδυ. Βγαίνοντας μία κυριούλα, κοντοστέκεται μπροστά από την κοπέλα και κάνει έναν γύρο με το κεφάλι της. Γυρίζοντας προς εμάς λέει:

-Υγεία σε όλους. Όλα καλά θα πάνε. Να 'στε καλά και καλό σας βράδυ!

Ανταποδώσαμε οι περισσότεροι με χαμόγελο. Αναρωτήθηκα πόσο ευγενική ήταν αυτή η κυρία. Και ύστερα αναρωτήθηκα, γιατί η ευγένεια χάθηκε με τα χρόνια και το ενδιαφέρον μαζί για τους συνανθρώπους μας.

Ένα ζευγάρι εισήλθε στον χώρο με τα κράνη ανά χείρας. Μετά μία κοπέλα που την προέτρεψε η γραμματέας, να έρθει αργότερα, σε καμία ώρα. Μία επισκέπτρια πρόσθεσε καλύτερα κατά τις 12 και το ήδη βεβαρημένο κλίμα, απέκτησε μία χαρωπή διάθεση.

-Θέλετε να καθίσετε, πρότεινε η γραμματέας, στο ζευγάρι που περίμενε λες και ήταν η σειρά του.

-Δεν θα καθίσουμε πολύ.

Σαν να είναι σε αναμμένα κάρβουνα, άφησαν τελικά τα κράνη τους και κάθισαν δίπλα μου. Εγώ μετάνιωσα που δεν πήρα ένα βιβλίο να διαβάσω, καθώς τα περιοδικά στον χώρο αναμονής ήταν τουλάχιστον διετίας. Μίλαγαν χαμηλόφωνα και γρήγορα. Η γραμματείας μοίρασε τους ρόλους και τις ελπίδες μας. Εσείς, μετά η κυριά, μετά οι κυρίες, μετά εσείς (δείχνοντας εμένα) κλπ. Όταν βγήκε ο επισκέπτης το ζευγάρι που δεν είχε ακούσει το ονομά του πετάχτηκε και πήγε στον γιατρό. Η κοπελίτσα ήρθε αντιμέτωπη με ένα εκνευρισμένο πλήθος και δεν ήξερε τι να πει. Βγαίνοντας φυσικά τα πράγματα έγιναν χειρότερα, αλλά δεν είχε ιδιαίτερο νόημα πλέον.

-Είχαμε ραντεβού στις 9 και ήταν 9. Δεν θα κάτσω να φάω την ώρα μου, τη στιγμή που έχω να κάνω και άλλες δουλειές, ήταν η αιτιολογία του αντρός.

Δεν μπήκα στη διαδικασία να συζητήσω μαζί του. Ο άνθρωπος ήταν αγενής. Κανένας δεν πάει στο γιατρό για να περάσει την ώρα του, ούτε καν ο πιο υποχόνδριος άνθρωπος του κόσμου. Κάποιοι του μίλησαν, άλλοι αδιαφόρησαν.

Η ευγένεια αξίζει πολλά και δεν κοστίζει τίποτε

Κάνε τον πόνο σου άρπα
και γίνε σαν αηδόνι,

και γίνε σα λουλούδι,

πικροί όταν έρθουν χρόνοι.