12 Μαρτίου 2010, 22:37
Η Βασίλισσα του Φόβου..
Φόβος
Φοβάμαι τις αράχνες.. τις κατσαρίδες, και τα ζωύφια. Αν δω κάποιο μέσα στο σπίτι πάω στο σαλόνι και προσπαθώ να ηρεμήσω με βαθιές ανάσες, μέχρι να έρθει κάποιος να τα διώξει. Με πιάνει ταχυκαρδία και ρίγη και νιώθω άρρωστη την υπόλοιπη μέρα. Αγαπώ όμως τα ζώα. Έχω πουλάκια στο σπίτι και έναν σκύλο. Μου αρέσουν όλα τα ζώα και σιχαίνομαι αυτούς που τα χτυπούν.
Φοβάμαι τους κλειστούς χώρους, περπατάω εφτά ορόφους μόνο και μόνο για να αποφύγω τους ανελκυστήρες από φόβο μήπως κλειστώ μέσα, θέλω να αναπνεύσω και με πιάνει μία δύσπνοια στην ιδέα και μόνο.. μου αρέσει όμως η βόλτα στην παραλία, το αεράκι και η βροχή.
Φοβάμαι τα αεροπλάνα, τα πλοία, τους κακούς οδηγούς, φοβάμαι την ταχύτητα και θέλω να κλείνω τα μάτια μου μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου. Φοβάμαι μην με παρασύρουν και είμαι πολλή προσεχτική στο δρόμο.
Φοβάμαι τις σχέσεις, να δεσμευτώ, να αφεθώ με κάποιον που δεν αξίζει, μόνο και μόνο για να λέω ότι έχω μία σχέση. Φοβάμαι το αύριο, ότι δεν θα κάνω οικογένεια που τόσο θέλω, γιατί πως είναι δυνατόν να φέρεις παιδιά στον κόσμο αυτό, φοβάμαι ότι δεν θα βρω τον κατάλληλο άνθρωπο ποτέ.. αλλά όταν δίνομαι δεν το σκέφτομαι. Δίνω τα πάντα και δεν ζητάω αντάλλαγμα.
Ή θα τον πνίξω τον άλλον με την αγάπη μου ή θα καώ μες τη φωτιά μου.
Φοβάμαι την μοναξιά, αλλά την προτιμώ.. κάθομαι σπίτι μου και περνάω ώρες με το
internet ή μιλώντας με φίλους. Είμαι όμως πολύ κοινωνική, πιάνω συζήτηση με ανθρώπους που δεν γνωρίζω και μου αρέσουν οι μεγάλοι άνθρωποι, γιατί πάντα έχουν κάτι να σου πουν.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως φοβάμαι τόσο πολύ. Οι γονείς μου δεν με φόβισαν ποτέ, ούτε είχα κάποια τραυματική εμπειρία μικρή, ώστε να δικαιολογώ την εμμονή μου. Για να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, παίρνω κάποια χαπάκια, ακίνδυνα - ομοιοπαθητικής. Το ξέρω ότι είναι ψυχολογικό αυτό το συναίσθημα άγχους και πανικού που νιώθω, αλλά δεν μπορώ να το καταπολεμήσω και μόνο οταν συζητώ με έναν πολύ καλό ψυχολόγο, μου αποβάλει τις φοβίες μου δυστυχώς όμως προσωρινά.
Ο φόβος δεν έχει καμιά ιδιαίτερη δύναμη εκτός αν τον δυναμώσεις υποκύπτοντας σ' αυτόν.
Διάβασα κάπου πως το αντίθετο συναίσθημα της Αγάπης είναι το μίσος. Αυτό δεν ειναι αλήθεια: Ο αντίποδας της Αγάπης είναι ο φόβος! Φανταστείτε τον εαυτό σας σαν ένα άδειο μπουκάλι. Αν επιλέγετε κατά τη διάρκεια της ζωής σας να γεμίζετε το «μπουκάλι» σας με φόβο, τότε δεν θα περισσεύει καθόλου χώρος για την Αγάπη. Αντίθετα, εάν «ανοίξετε» το «μπουκάλι» σας και το γεμίζετε, σε κάθε ευκαιρία, με Αγάπη, τότε δεν θα υπάρχει καθόλου χώρος μέσα σας για να αναπτυχθεί ο φόβος!
To κείμενο ανήκει σε εμένα, όμως η ηρωίδα του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα, σαν
Βασίλισσα του Φόβου.
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
movflower (13.03.2010)
Μεγάλοι δαίμονες οι φόβοι...
το αντίθετο της ζωής ο φόβος.
έγραψες σήμερα :)))))Oraclas (13.03.2010)
Στην ουσία μωβλουλουδάκι, μιλάμε για φοβίες.. δηλαδή έναν αδικαιολόγητο, υπερβολικό και παράλογο φόβο οι οποίες οδηγούν κάποιον στο να αποφεύγει συγκεκριμένες καταστάσεις όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτές. Hastaroth (14.03.2010)
Καί η μεγαλύτερη φοβία είναι να φοβάσαι μήπως αποκτήσης φοβίες (ναί,υπάρχει και τέτοιο πράγμα..).
Τά αεροπλάνα πάντως δέν τά φοβάμαι όσο τούς κακούς πιλότους (που ευτυχώς,δέν είναι πολλοί......).Ούτε τά πλοία,ούτε τά τραίνα επίσης.
Τά παντός είδους αρθρόποδα καί έντομα όμως δέν μπορώ να πώ ότι τά αντικρύζω μέ ευχαρίστηση...
Οπως και να'χη όμως,phobia is not the danger,your self is the real danger,όπως λέω και σ'έναν στίχο μου που είχε κυκλοφορήσει μελοποιημένος σέ LP πρίν κάτι δεκαετίες..... Emilia_ (15.03.2010)
"Ή θα τον πνίξω τον άλλον με την αγάπη μου ή θα καώ μες τη φωτιά μου."
Poso dikio exeis...
O fovos dynamonei apo emas tous idious....k poso pio omorfa k irema oi nyxtes tha kylousan an aytoi oi fovoi den mas stoixeiwnan....apo tin gennisi ws twra...
fysa gera, makria na paei.... Oraclas (15.03.2010)
Δεν την γνώριζα αυτήν την φοβία Αλβέρτο.. σίγουρα όμως υπάρχουν φοβίες και για τα πιο απίστευτα πράγματα.
Τα πλοία τα φοβάμαι, όπως και την θάλασσα - μία κράμπα φταίει που παραλίγο να πνιγώ σε 1,5 μέτρο (!), αλλά το αεροπλάνο το θεωρώ το πιο ασφαλές μέσο. Μία και έξω, έφτασες ή έφυγες..
Μεγάλη αλήθεια αυτός ο στίχος. Ο εαυτός μας..
Εμιλία,
είναι η ένταση που νιώθει, που θέλει να δώσει τόσα μα διστάζει.. Όποιος έχει καεί στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Όπως ακριβώς το είπες.. Αν δεν αποβάλεις τον φόβο, τότε σε στοιχειώνει.Hastaroth (15.03.2010)
Καί όμως,Τάσο,υπάρχει καί λέγεται "φοβοφοβία" (άν κάνω λάθος,παρακαλείται ο Σουηδός ιατρός Sven νά μέ διορθώση).
Γιά τό ασφαλές τών αεροπλάνων και τών πλοίων έχουν γραφτεί και γράφονται συνεχώς τόμοι ολόκληροι και ασχολούνται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.Σίγουρα καί τά δυό είναι ασφαλή μεταφορικά μέσα-όμως μέ την προϋπόθεση να τηρούνται κατά γράμμα όλοι οι σχετικοί κανονισμοί και προδιαγραφές,αλλιώς δέν σέ γλυτώνει τίποτε.
Κράμπες έχω πάθει καί εγώ στη θάλασσα αρκετές φορές,αλλά ευτυχώς φροντίζω πάντοτε να πηγαίνω μέχρι εκεί που φτάνουν τά πόδια μου,ώστε νά μπορώ ανά πάσα στιγμή νά ακουμπήσω το πόδι στό βυθό και να "ξεκραμπιαστώ".DITHEN (15.03.2010)
Παντα μας φοβιζει ο ξαφνικος φοβος! Αλλωστε, ειναι ενα συναισθημα που αρεσκομαστε ως ανθρωποι να νιωθουμε οταν ειμαστε σιγουροι πως βρισκομαστε σε ασφαλεια!
Ο φοβος μας για πολλα, ως συναισθημα, ειναι αληθεια πως μπορει να μας προστατευσει απο καποιους κινδυνους, αλλα ας μην ξεχναμε οτι δεν μπορουμε ποτε να αγαπησουμε οσους φοβομαστε, οπως ουτε εκεινους που μας φοβουνται!!
Καλο απογευμα Oraclas!:)Oraclas (15.03.2010)
Σε πιστεύω Αλμπέρτο και επαυξάνω, λέγοντας ότι είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν φοβίες και για τα πιο απίστευτα πράγματα. Την κράμπα την είχα πάθει σε σημείο που πάταγα και όμως το πόδι δεν πήγαινε στο έδαφος με τίποτα. Μία στιγμή ήταν όλα, αλλά αρκετά ώστε να σέβομαι μία ζωή την θάλασσα ήρεμη ή ατίθαση. Μία άλλη φορά ήθελα να φτάσω με μία ανάσα τον βυθό. Βρισκόμουν σε 10 μέτρα βάθος με βατραχοπέδιλα φυσικά, αλλά μέχρι να αναπνεύσω είδα τον χάρο με τα μάτια μου. Όλα αυτά στην ηλικία των 13 χρόνων, πολλά χρόνια πριν βάλω τσιγάρο στο στόμα μου.
Φίλε Δήθεν,
ο ξαφνικός φόβος είναι ικανός να μας γεμίσει με δυνάμεις που δεν φανταζόμαστε ότι έχουμε!
Στην δεύτερη παράγραφο, μου θύμισες τον Κουρσάρο:
"Δεν τους φοβάσαι,
δεν σ' αγαπούν"
:))
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Η Βασίλισσα του Φόβου..
Φόβος
Φοβάμαι τις αράχνες.. τις κατσαρίδες, και τα ζωύφια. Αν δω κάποιο μέσα στο σπίτι πάω στο σαλόνι και προσπαθώ να ηρεμήσω με βαθιές ανάσες, μέχρι να έρθει κάποιος να τα διώξει. Με πιάνει ταχυκαρδία και ρίγη και νιώθω άρρωστη την υπόλοιπη μέρα. Αγαπώ όμως τα ζώα. Έχω πουλάκια στο σπίτι και έναν σκύλο. Μου αρέσουν όλα τα ζώα και σιχαίνομαι αυτούς που τα χτυπούν.Φοβάμαι τους κλειστούς χώρους, περπατάω εφτά ορόφους μόνο και μόνο για να αποφύγω τους ανελκυστήρες από φόβο μήπως κλειστώ μέσα, θέλω να αναπνεύσω και με πιάνει μία δύσπνοια στην ιδέα και μόνο.. μου αρέσει όμως η βόλτα στην παραλία, το αεράκι και η βροχή.
Φοβάμαι τα αεροπλάνα, τα πλοία, τους κακούς οδηγούς, φοβάμαι την ταχύτητα και θέλω να κλείνω τα μάτια μου μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου. Φοβάμαι μην με παρασύρουν και είμαι πολλή προσεχτική στο δρόμο.
Φοβάμαι τις σχέσεις, να δεσμευτώ, να αφεθώ με κάποιον που δεν αξίζει, μόνο και μόνο για να λέω ότι έχω μία σχέση. Φοβάμαι το αύριο, ότι δεν θα κάνω οικογένεια που τόσο θέλω, γιατί πως είναι δυνατόν να φέρεις παιδιά στον κόσμο αυτό, φοβάμαι ότι δεν θα βρω τον κατάλληλο άνθρωπο ποτέ.. αλλά όταν δίνομαι δεν το σκέφτομαι. Δίνω τα πάντα και δεν ζητάω αντάλλαγμα.
Ή θα τον πνίξω τον άλλον με την αγάπη μου ή θα καώ μες τη φωτιά μου.
Φοβάμαι την μοναξιά, αλλά την προτιμώ.. κάθομαι σπίτι μου και περνάω ώρες με το
internet ή μιλώντας με φίλους. Είμαι όμως πολύ κοινωνική, πιάνω συζήτηση με ανθρώπους που δεν γνωρίζω και μου αρέσουν οι μεγάλοι άνθρωποι, γιατί πάντα έχουν κάτι να σου πουν.Δεν μπορώ να καταλάβω πως φοβάμαι τόσο πολύ. Οι γονείς μου δεν με φόβισαν ποτέ, ούτε είχα κάποια τραυματική εμπειρία μικρή, ώστε να δικαιολογώ την εμμονή μου. Για να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, παίρνω κάποια χαπάκια, ακίνδυνα - ομοιοπαθητικής. Το ξέρω ότι είναι ψυχολογικό αυτό το συναίσθημα άγχους και πανικού που νιώθω, αλλά δεν μπορώ να το καταπολεμήσω και μόνο οταν συζητώ με έναν πολύ καλό ψυχολόγο, μου αποβάλει τις φοβίες μου δυστυχώς όμως προσωρινά.
Ο φόβος δεν έχει καμιά ιδιαίτερη δύναμη εκτός αν τον δυναμώσεις υποκύπτοντας σ' αυτόν.
Διάβασα κάπου πως το αντίθετο συναίσθημα της Αγάπης είναι το μίσος. Αυτό δεν ειναι αλήθεια: Ο αντίποδας της Αγάπης είναι ο φόβος! Φανταστείτε τον εαυτό σας σαν ένα άδειο μπουκάλι. Αν επιλέγετε κατά τη διάρκεια της ζωής σας να γεμίζετε το «μπουκάλι» σας με φόβο, τότε δεν θα περισσεύει καθόλου χώρος για την Αγάπη. Αντίθετα, εάν «ανοίξετε» το «μπουκάλι» σας και το γεμίζετε, σε κάθε ευκαιρία, με Αγάπη, τότε δεν θα υπάρχει καθόλου χώρος μέσα σας για να αναπτυχθεί ο φόβος!
To κείμενο ανήκει σε εμένα, όμως η ηρωίδα του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα, σαν
Βασίλισσα του Φόβου.
Ο φόβος διαθέτει μια πρόκληση.
| video | |
movflower (13.03.2010)
Μεγάλοι δαίμονες οι φόβοι...
το αντίθετο της ζωής ο φόβος.
έγραψες σήμερα :)))))Oraclas (13.03.2010)
Στην ουσία μωβλουλουδάκι, μιλάμε για φοβίες.. δηλαδή έναν αδικαιολόγητο, υπερβολικό και παράλογο φόβο οι οποίες οδηγούν κάποιον στο να αποφεύγει συγκεκριμένες καταστάσεις όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτές. Hastaroth (14.03.2010)
Καί η μεγαλύτερη φοβία είναι να φοβάσαι μήπως αποκτήσης φοβίες (ναί,υπάρχει και τέτοιο πράγμα..).
Τά αεροπλάνα πάντως δέν τά φοβάμαι όσο τούς κακούς πιλότους (που ευτυχώς,δέν είναι πολλοί......).Ούτε τά πλοία,ούτε τά τραίνα επίσης.
Τά παντός είδους αρθρόποδα καί έντομα όμως δέν μπορώ να πώ ότι τά αντικρύζω μέ ευχαρίστηση...
Οπως και να'χη όμως,phobia is not the danger,your self is the real danger,όπως λέω και σ'έναν στίχο μου που είχε κυκλοφορήσει μελοποιημένος σέ LP πρίν κάτι δεκαετίες..... Emilia_ (15.03.2010)
"Ή θα τον πνίξω τον άλλον με την αγάπη μου ή θα καώ μες τη φωτιά μου."
Poso dikio exeis...
O fovos dynamonei apo emas tous idious....k poso pio omorfa k irema oi nyxtes tha kylousan an aytoi oi fovoi den mas stoixeiwnan....apo tin gennisi ws twra...
fysa gera, makria na paei.... Oraclas (15.03.2010)
Δεν την γνώριζα αυτήν την φοβία Αλβέρτο.. σίγουρα όμως υπάρχουν φοβίες και για τα πιο απίστευτα πράγματα.
Τα πλοία τα φοβάμαι, όπως και την θάλασσα - μία κράμπα φταίει που παραλίγο να πνιγώ σε 1,5 μέτρο (!), αλλά το αεροπλάνο το θεωρώ το πιο ασφαλές μέσο. Μία και έξω, έφτασες ή έφυγες..
Μεγάλη αλήθεια αυτός ο στίχος. Ο εαυτός μας..
Εμιλία,
είναι η ένταση που νιώθει, που θέλει να δώσει τόσα μα διστάζει.. Όποιος έχει καεί στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Όπως ακριβώς το είπες.. Αν δεν αποβάλεις τον φόβο, τότε σε στοιχειώνει.Hastaroth (15.03.2010)
Καί όμως,Τάσο,υπάρχει καί λέγεται "φοβοφοβία" (άν κάνω λάθος,παρακαλείται ο Σουηδός ιατρός Sven νά μέ διορθώση).
Γιά τό ασφαλές τών αεροπλάνων και τών πλοίων έχουν γραφτεί και γράφονται συνεχώς τόμοι ολόκληροι και ασχολούνται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.Σίγουρα καί τά δυό είναι ασφαλή μεταφορικά μέσα-όμως μέ την προϋπόθεση να τηρούνται κατά γράμμα όλοι οι σχετικοί κανονισμοί και προδιαγραφές,αλλιώς δέν σέ γλυτώνει τίποτε.
Κράμπες έχω πάθει καί εγώ στη θάλασσα αρκετές φορές,αλλά ευτυχώς φροντίζω πάντοτε να πηγαίνω μέχρι εκεί που φτάνουν τά πόδια μου,ώστε νά μπορώ ανά πάσα στιγμή νά ακουμπήσω το πόδι στό βυθό και να "ξεκραμπιαστώ".DITHEN (15.03.2010)
Παντα μας φοβιζει ο ξαφνικος φοβος! Αλλωστε, ειναι ενα συναισθημα που αρεσκομαστε ως ανθρωποι να νιωθουμε οταν ειμαστε σιγουροι πως βρισκομαστε σε ασφαλεια!
Ο φοβος μας για πολλα, ως συναισθημα, ειναι αληθεια πως μπορει να μας προστατευσει απο καποιους κινδυνους, αλλα ας μην ξεχναμε οτι δεν μπορουμε ποτε να αγαπησουμε οσους φοβομαστε, οπως ουτε εκεινους που μας φοβουνται!!
Καλο απογευμα Oraclas!:)Oraclas (15.03.2010)
Σε πιστεύω Αλμπέρτο και επαυξάνω, λέγοντας ότι είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν φοβίες και για τα πιο απίστευτα πράγματα. Την κράμπα την είχα πάθει σε σημείο που πάταγα και όμως το πόδι δεν πήγαινε στο έδαφος με τίποτα. Μία στιγμή ήταν όλα, αλλά αρκετά ώστε να σέβομαι μία ζωή την θάλασσα ήρεμη ή ατίθαση. Μία άλλη φορά ήθελα να φτάσω με μία ανάσα τον βυθό. Βρισκόμουν σε 10 μέτρα βάθος με βατραχοπέδιλα φυσικά, αλλά μέχρι να αναπνεύσω είδα τον χάρο με τα μάτια μου. Όλα αυτά στην ηλικία των 13 χρόνων, πολλά χρόνια πριν βάλω τσιγάρο στο στόμα μου.
Φίλε Δήθεν,
ο ξαφνικός φόβος είναι ικανός να μας γεμίσει με δυνάμεις που δεν φανταζόμαστε ότι έχουμε!
Στην δεύτερη παράγραφο, μου θύμισες τον Κουρσάρο:
"Δεν τους φοβάσαι,
δεν σ' αγαπούν"
:))
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas
Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..
Tags
Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Links
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas
Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..
Tags
Neruda Άγγελος αγάπη Διδάγματα Αγάπη Ελπίδα ελπίδα παιδιά Φιλία φτώχεια Αλαζονεία Αλληλεγγύη Αστεία Βιβλία Γνώμες Διακοπές Θυμός Προσωπικά φιλία Εμπειρία Ενδιαφέρον ετυμολογία Ενδιαφέροντα Επικαιρότητα έρευνα Έρευνα Μουσική έρωτας τραγούδι ποίηση ευτυχία ιστορία Ιστορίες_Καθημερινής_Τρέλας νοσταλγία Παιδιά Παράξενα Περίεργα πίστη Ποίηση πόλεμος προσωπικά Στρατός Χιούμορ ρητά στιχάκια Συμβουλές Ταινία ταινίες Τζόγος Τρίτη Ηλικία φιλοσοφία Φόβος χιούμορ Πληροφορική χρήμα Ψυχολογία
Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
- Deos
- axilleas23
- Guitarcp
- mary_omikron
- yokor
- alkyoni
- sillia
- Alks
- Latte
- Pagan
- nevitelle
- 8e8e8
- ZARATHUSTRA
- dikoni
- zeta490
- nquees
- xriska
- erotas2012
Πρόσφατα...
- Νουθετώντας την κλεψιά
- Πόσο κοστίζει ένα μικρό θαύμα..
- Πραγματική ομορφιά, είναι η ικανότητα να αγαπάς..
- O μετανιωμένος ταυρομάχος
- Το Αλφα Πι που με στοιχειώνει..
- Μία επιτυχημένη συνέντευξη..
- Οι δύο αλήθειες..
- Τα φτερά των γειτόνων..
Δημοφιλέστερα...
- Εσείς μιλάτε και γράφετε σωστά ελληνικά;
- Η Αλληγορία των Βατράχων
- Όταν η αγάπη νικάει τον θάνατο..
- Διάσημος ηθοποιός πεθαίνει από τη γρίπη των χοίρων (Χιούμορ)
- Οι "παντοφλάκηδες"
- Δουλεύοντας στο Δημόσιο..
- Τα μπισκότα και ο χρόνος που δεν γυρίζει πίσω..
- Το καλό πάντα μας επιστρέφει..
Αρχείο...
Links