Ο τζόγος, ως ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης και μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, εμπνέει και μαγνητίζει, καθώς καλλιεργεί την ιδέα του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, αγγίζει ανθρώπινα συναισθήματα και αδυναμίες, τροφοδοτεί και συντηρεί την ελπίδα και την ιδέα της διαρκούς προσπάθειας και της "επιπλέον ευκαιρίας".

Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε μία ιστορία, για έναν γείτονά μας, για έναν συγγενή μας, για έναν φίλο μας. Ο τζόγος έχει την τιμητική του αρχές του χρόνου για τον απλό λαό (έτσι για το καλό που λέμε), αλλά είναι και ένα μικρόβιο που όσα και να σου δώσει, θα σου τα πάρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Αυτό το μικρόβιο δεν το έχω, αλλά ξέρω ότι δεν το κολλάς πουθενά, απλά το αποκτάς. Είναι πιο πολύ στο μυαλό μας και είναι ζήτημα δύναμης να το ξεπεράσουμε αν το έχουμε. Πριν 17 χρόνια έπαιζα με τον πατέρα μου πόκερ. Θυμάμαι πως επέμενε να παίξουμε με λεφτά, μίας και ήταν πρωτοχρονιά. Μέσα σε δέκα λεπτά μου είχε φάει 3000 ΔΡΧ, πολλά λεφτά τότε που είχαν αξία τα χρήματα. Μετά ήρθαν οι φίλοι του και κάθισαν μαζί μας.
-Πάρε τα χρήματα σου και φρόντισε να σου γίνει μάθημα πόσο εύκολα μπορείς να τα χάσεις.
Συνεχίσαμε να παίζουμε και κάποια στιγμή έπιασα καρέ του 9 (τα τέσσερα 9άρια της τράπουλας). Φυσικά συνέχισα και ο πατέρας μου οριότανε πως αυτήν την φορά θα μου τα παρει και δεν πρόκειται να μου τα δώσει ξανά. Τελικά κέρδισα την παρτίδα, αλλά θα μπορούσα να την είχα χάσει. Πάντα κάποιος έχει καλύτερο χαρτί.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που τζογάρουν είναι προετοιμασμένοι να σπαταλήσουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων και γνωρίζουν πόσα χρήματα διαθέσιμα έχουν. Σταματούν όταν έχουν χάσει ένα συγκεκριμένο ποσό και μέχρι εδώ είναι φυσιολογικό. Υπάρχουν, ωστόσο άνθρωποι που ξεπερνούν τα όρια. Ξοδεύουν περισσότερα χρήματα στον τζόγο απ' ότι μπορούν να αντέξουν. Αυτό προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην πορεία: φιλονικίες με την οικογένεια, προβλήματα στη δουλειά, ψέματα. Τελικά η καθημερινότητα το ατόμου κυριαρχείται από τον τζόγο και την προσπάθεια εξασφάλισης χρημάτων για να μπορεί να παίξει.

Τα παραδείγματα που έχω πάρει από τα χαρτιά είναι άπειρα.
Γνωστό συγγενικό πρόσωπο, έχασε ολόκληρη περιουσία πριν πολλά χρόνια, από την μανία του τζόγου. Αργότερα κάποιος γείτονας έριχνε κατάρες στην γυναίκα του, επειδή έχασε το σπίτι του, αλλά αυτό που τον κατέστρεψε ήταν και αυτόν το χαρτί. Φυσικά ο τζόγος δεν είναι μόνο το καζίνο, ούτε μόνο το χαρτί. Τζόγος είναι και το χρηματιστήριο, τουλάχιστον με τον 'αέρα' που αγόραζαν το 99 και τις περιουσίες που έχασαν οι περισσότεροι, εκτός από τους πολιτικούς, τζόγος είναι το στοίχημα και κάθε είδους παιχνίδι χωρίς ίσους όρους, τζόγος είναι και οι πιστωτικές κάρτες και δεν είναι λίγοι που έχουν χάσει αμέτρητα χρήματα λόγω κακής διαχείρισης ή άγνοιας.

Από τις ιστορίες που μου έχουν μείνει από τζογαδόρους ανθρώπους θυμάμαι τον Ιγνάτ, έναν μάστορα από την Ρουμανία που είχε στην δούλεψη του ο πατέρας μου. Έπαιζε συνήθως το μεροκάματο του και σπάνια κέρδιζε. Μία μέρα κέρδισε 400 χιλιάρικα. Του λέει ο πατέρας μου:
-Άνοιξε ένα λογαριασμό και κράτησε τα αυτά, μην τα χαλάσεις. Για δύσκολες ώρες.
-Αφεντικό, πήρα ρολόι και σήμερα κεράσω εγώ.
-Δεν θέλω να κεράσεις, να σταματήσεις να παίζεις θέλω.
-Κεράσω εγώ, γιατί αύριο που δεν θα έχω πάλι, κεράσεις εσύ.
Πράγματι την άλλη μέρα δεν είχε τίποτα. Ούτε καν το ρολόι του.

Μία άλλη ιστορία είναι με τον σύντροφο μίας φίλης. Αυτός σε πιο ήπια μορφή ασχολείται μόνο με το στοίχημα, αλλά παίζει κάθε μέρα. Αφού το κατάλαβε η κοπέλα του, μετά από τόσο καιρό σχέσης και εφόσον είχαν συζητήσει για το μέλλον τους, του ζήτησε να μην παίξει για έναν μήνα, ώστε να δει πόσο εθισμένος ήταν. Αυτός γέλασε και της είπε ότι δεν το έχει ανάγκη. Το αποτέλεσμα ήταν μόλις στην δεύτερη μέρα να 'σπάσει'. Μετά τις έλεγε δικαιολογίες ότι δεν είναι έτοιμος για σοβαρή σχέση και τώρα είναι στα χωρίσματα.

Εθισμοί υπάρχουν πολλοί. Όλοι διαλάνε σπίτια, όλοι καταστρέφουν ζωές (τις δικές τους και των ανθρώπων τους). Όμως περισσότεροι αυτόχειρες έχουν σχέση με τον τζόγο από τους άλλους εθισμούς. Αυτό υπόστήριξε μία μελέτη στο νοσοκομείο Alfred της Μελβούρνης. Ο ένας στους πέντε ασθενείς που κατέληξε στο νοσοκομείο επειδή αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, ήταν προβληματικός τζογαδόρος. Για την ακρίβεια το ποσοστό ήταν στο 17 %.

Για τέλος μία άποψη του Nick the Greek (Νίκος Δάνδολος) για το χρήμα:
Έχω γίνει από φτωχός πλούσιος, εβδομήντα πέντε φορές.

Όπως έλεγε και ο Ισοβίτης του Αρκά: Εγώ δεν παίζω τυχερά παιχνίδια και του απαντούσε κυνικά ο Μοντεχρίστο: Ποιος σου μίλησε για τυχερά;