Είχαμε, δεν είχαμε τη δημιουργήσαμε πάλι την παράδοση. Πιστοί ως Έλληνες...

Τα Χριστούγεννα...γαλοπούλα στον φούρνο.

Το Πάσχα...αρνάκι στη σούβλα.

Το καλοκαίρι... Ελλάδα στα κάρβουνα.

Μέσα στις τελευταίες μέρες είδα... και έπαθα.

Τα δάση και τις καλλιέργιες ζωσμένα στις φλόγες... Λύπη

Καμένα αυτοκίνητα, σπίτια, εκκλησίες, χωριά ολόκληρα...Φρίκη

Τον αριθμό τον θυμάτων σε ανοδική πορεία...Θλίψη

Τον "κρατικό μηχανισμό" σε ρόλο κομπάρσου... Θυμό

Τους πολιτικούς άφαντους... Οργή

Την Ελλάδα παραδομένη στις φλόγες, ανίκανη να παλέψει... Απελπισία

Και κάποια στιγμή το πήρα απόφαση, πως χειρότερα δεν μπορεί να γίνουν τα πράγματα. Τι άλλο πια να κάψουν; Τι απέμεινε; Προσπάθησα να το δω και λίγο αισιόδοξα... Πιάσαμε πάτο, μόνο προς τα πάνω πια μπορούμε να πάμε. Μέσα από τις στάχτες, θα ξαναγίνουν όλα όπως πριν ή και καλύτερα. Ως άλλοι φοίνικες της μυθολογίας...

Άδικος κόπος...

Ώρα 10 μμ. Εθνική Οδός Αθηνών-Λαμίας, στο ρεύμα της ανόδου. Τουλάχιστον έξι διερχόμενοι οδηγοί πέταξαν αναμμένο τσιγάρο από το παράθυρο.

-Που πας ρε φιλάκι; Μας δουλέυεις; Εδώ ο διάολος αποφάσισε να κάνει πρόβα τζενεράλε της "Κόλασης" με την Ελλάδα και εσύ στην κοσμάρα σου; Έχουν λυσσάξει οι πάντες από χθες με τις φωτιές και εσύ ο "υπεράνω" αμολάς έτσι ωραία και κυριλέ το τσιγάρο σου, αναμμένο;

Είπαμε να τρελλαθούμε, αλλά δε θα μας τρελλάνεις εσύ και ο κάθε εσύ. Αυτό πια δεν είναι ανευθυνότητα...είναι βλακεία.

Αγανάκτηση...