Γύρισα από τη δουλειά ψιλοπτώμα...ξάπλωσα για λίγο, το κλασσικό μεσημεριανό χουζούρεμα. Για μισή ωρίτσα μόνο... Εφτάμιση η ώρα το πήρα απόφαση και σηκώθηκα. Άνοιξα το παντζούρι...και έφαγα φρίκη!!! Είχε νυχτώσει... Μα είναι δυνατόν. Και κάπου εκεί κατάλαβα πως φθινοπώριασε... Και ενώ υπό άλλες συνθήκες θα με έπαιρνε από κάτω...αυτή τη φορά είπα να το δω πιο λογικά! Και το είδα...

Θα έρθουν βροχούλες...ναι! Να δροσιστεί επιτελούς και αυτή η άμοιρη η γη... Να πέσουν τα φύλλα για να βγουν καινούρια...

Ευκαιρία για περισσότερο χουχούλιασμα... Μετάφραση πολλά παπλώματα, μεγάλα κασκόλ, φαρδιά πουλόβερ και γελοίες κάλτσες με ζωάκια...χιχιχι

Και μια που μπήκε το φθινόπωρο δε θα αργήσει και ο χειμώνας... Χιόνια, χιονοπόλεμος, χιονάνθρωποι και η Σία (εγώ) αποκλεισμένη στο σπίτι...γιούπι!!! Ατέλειωτες ώρες μπιρίμπας και κουμ-καν. Τζάκι, λουκάνικα και κάστανα...

Και μετά Χριστούγεννα... δέντρα, λαμπάκια,κεράκια, δωράκια!!! Ώχου χαρές. Πάλι τηλεοπτικό πλατώ θα το κάνω το σπίτι (θα σας εξηγήσω εν καιρώ)...

Και θα μου πείτε... και θα είναι και λογικό...

"τι σχέση έχει το Sunnybeach με όλα αυτά;"

Δεν έχει... και ανεξάρτητα από το αν το διασκεδάζω, το καλοκαίρι δεν το αποχωρίζομαι ποτέ. Για αυτό όποιος μπει Χριστουγεννιάτικα στο γραφείο μου παθαίνει ένα πολιτσμικό σοκ. Από το καραφορτωμένο με λαμπάκια σπίτι μπαίνει στο καταγάλανο γραφείο μου, με τους ήλιους και τα κυκλαδίτικα σπιτάκια, τα βότσαλα και τα κοχύλια... Και ας χιονίζει απ' έξω.

Και στην τελική οι εποχές περνάνε και εναλλάσονται και σε λίγους μήνες πάλι καλοκαίρι θα είναι...

Υπάρχουν όμως και κάποιες εποχές που φεύγουν ανεπιστρεπτί... Όπως αυτή των φοιτητικών χρόνων... Μπορεί να μην είμαι πια κλασσική φοιτήτρια αλλά είχα ακόμη τον τίτλο. Όχι για πολύ όμως. Πέρασα το τελευταίο μου μάθημα και σε λίγες μέρες παραδίδω και την πτυχιακή μου... Αυτό είναι το τέλος μιας εποχής...

Οι άλλες τώρα αρχίζουν... γενικότερα!!!