Σήμερα το απόγευμα είχαμε επισκέψεις. Ήρθε η γειτόνισσα για καφέ και κουβεντούλα. Εγώ σε ένα διάλλειμα από το διάβασμα κατέβηκα στο σπίτι της μαμάς μου να χαιρετήσω κατά το τυπικό...

Τις πέτυχα να λένε πόσο "διαόλια" είναι τα μωρά και πως δεν μπορείς να τα αφήσεις ούτε για μία στιγμή χωρίς επίβλεψη. Γιατί αυτή τη μία στιγμή θα κάνουν τα χειρότερα... Ή που θα χτυπήσουν ή που θα χαλάσουν τον κόσμο... Και λέγοντας αυτά η μητέρα μου φέρνει και το παράδειγμα ή για την ακρίβεια υπόδειγμα συμπεριφοράς...εμένα!

Πέρα από τα λεγόμενα της, και συνεχίζω να το υποστηρίζω, εγώ ήμουν ήσυχο παιδάκι... Το τονίζω αυτό...

Είναι απογευματάκι. Έχουμε επίσκεψη σε θεία μου. Η μανούλα μου με έχει κάνει μπάνιο, μου έχει φορέσει τα καινούρια μου ρουχαλάκια...μια κούκλα η μικρή! Στο γενικότερο κλίμα καθαριότητας έχει βάλει και καινούρια σεντονάκια στην κούνια μου. Του κουτιού η Αναστασία. Και μπαίνει η άμοιρη μάνα στο μπάνιο να κάνει και εκείνη ένα ντους. Η μικρή, στην ασφάλεια της κούνιας, να παίζει ήσυχα ήσυχα με τα παιχνίδια της. Οι σκηνές που ακολούθησαν ήταν απείρου κάλους...και κάλου. Το έχω δηλώσει πως αν ήμουν παιδί μου, θα με έπνιγα...

Βγαίνει η γυναίκα από το μπάνιο, φρεσκαρισμένη και ανανεωμένη, μπαίνει στην κρεββατοκάμαρά της να ντυθεί (όπου στεγαζόταν και η κούνια μου) και αντικρύζει το χάος. Και μέσα στο χάος η Αναστασία, ευτυχισμένη και χαμογελαστή.

Το χάος; Όλα, μα όλα ήταν άσπρα. Μέσα στο πεδίο βολής μου, είχε ξεχάσει η μαμά μου την τάλκ, την παιδική πούδρα. Το μεγάλο κουτί κιόλας. Το έπιασα και το άδειασα όλο...πάνω μου, στο κρεββάτι μου, στο κομοδίνο, στο κρεββάτι των γονιών μου, στο πάτωμα...παντού. Πως ήταν στις παλιές ταινίες οι μυλωνάδες; Έτσι είχα γίνει και εγώ. Μετά από ένα εγκαφαλικό με βούτηξε και φτου και από την αρχή το νοικοκύρεμα της μικρής.

Και αναρωτιέσαι μετά. Το σκοτώνεις ή όχι το σκασμένο;

Τότε...ήμουν περήφανη για το κατόρθωμά μου και απόλυτα ευτυχισμένη. Λουσμένη με τη μαγική αστερόσκονη του παιδικού μου κόσμου. Πως έπεσε ο Οβελίξ στη μαρμότα μικρός; Έτσι και εγώ έκανα μπάνιο τότε και ακόμα να γυρίσω στην πραγματικότητα...