Η συχνότερη ερώτηση που μου κάνει κανείς όταν μάθει ότι είμαι βιβλιοθηκονόμος (το βιβλιοθηκάριος απορρίπτεται ως παλιομοδίτικη ορολογία στερούμενη αναγκαίας σοβαρότητας και λειψή κύρους αφού δεν έχει το συνθετικό –νομος) είναι«δηλαδή και τι κάνεις βάζεις τα βιβλία στα ράφια;» Αμέ! Και τα ξεσκονίζω κιόλας, ή το καλύτερο (συνοδευόμενο και από μια κάποια περιφρόνησις) «μα καλά τι κάνατε 4 χρόνια στη Σχολή;» Μαθαίναμε να πλέκουμε, να κάνουμε σσσσσσστ…σκασμός εκεί πίσω…και να κατεβάζουμε τσόντες από τον server της βιβλιοθήκης. 

Είναι ανθρώπινη αδυναμία, να θεωρεί κανείς ότι αυτό που κάνει είναι σπουδαίο για την κοινωνία, σημαντικό και δύσκολο συνάμα, γιατί δίνοντας αξία στη δουλειά του δίνει και αξία στον ίδιο του τον εαυτό. Τείνει να γίνει σπάνιο στις μέρες μας να κάνεις αυτό που γουστάρεις και όσο για το υποκριτικό και κατά βάση σωστό «καμία δουλειά δεν είναι ντροπή» ναι άντε πες το στην κοινωνία και εκεί να δεις επαγγελματικό ρατσισμό του κερατά, μωρέ θεωρείται και παραθεωρείται ντροπή να δουλεύεις, σεκιούριτι, πωλητής, γκαρσόνι, ντελίβερι, καθαριστής, κλητήρας ή γενικά εργάτης - αυτό που λένε οι αμερικανοί blue collar worker (όπως είναι ο Homer Simpson). Βλέπετε ο κορυφαίος κοινωνικός ρατσισμός είναι ο εργασιακός ρατσισμός σε μια εποχή που η ερώτηση «τι κάνεις;» δεν αφορά την υγεία ή πώς αισθάνεσαι, αλλά τι επαγγέλλεσαι ρε κύριε, για να ξέρουμε πώς να σου φερθούμε, πώς να σε αντιμετωπίσουμε και που να σε κατατάξουμε-και αν δεν ισχύει αυτό, μάλλον εγώ αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα διαφορετικά. 

Το επάγγελμα μου θεωρείται μεν «καθώς πρέπει», αλλά μέτριου (μη πω και μικρού) κύρους, καθώς κανείς βιβλιοθηκονόμος δεν έγινε πλούσιος-νομότυπα τουλάχιστον- αλλά όπως και να το κάνεις το περικλείει η αύρα του πνεύματος. Μεταξύ μας καλύτερα θα΄ταν το περίκλειε και καλύτερο μισθολόγιο, αλλά το Υπουργείο Παιδείας δεν ασχολείται με ταπεινά πράγματα όπως ο προϋπολογισμός των βιβλιοθηκών και τους μισθούς του προσωπικού, εδώ θα μου πεις δεν το κάνουν για τα νοσοκομεία που είναι ζήτημα ζωής και θανάτου με τις βιβλιοθήκες θα ασχοληθούν τώρα; 

Και όμως ρε παιδιά, κάπου είχα διαβάσει ότι δείκτης κουλτούρας μιας κοινωνίας είναι το πόσες βιβλιοθήκες και βιβλιοθηκάριοι (δεν άντεξα άλλο, αυτό το –νομος μου τη σπάει) υπάρχουν και εγώ θα προσέθετα και ποια η θέση τους και η σημασία τους μέσα στην κοινωνία, γιατί η ύπαρξη από μόνη της δεν λέει τίποτα. 

Και για να ευλογήσω και τα γένια μου (όχι που δε θα το΄κανα δηλαδή) όντας πιστός θιασώτης του «παίνεψε το σπίτι σου γιατί θα πέσει να σε πλακώσει» να και ένα κειμενάκι από τους ομογάλακτους αδερφούς, τους librarian avengers, μια και όλοι έχετε πάρει το Lower, δε σας πειράζει που δεν κάνω τη μετάφραση, 

Why you should fall to your knees and worship a librarian?

Ok, sure. We’ve all got our little preconceived notions about who librarians are and what they do.Many people think of librarians as diminutive civil servants, scuttling about “Sssh-ing” people and stamping things.

Well, think again buster.Librarians have degrees. They go to graduate school for Information Science and become masters of data systems and human/computer interaction. Librarians can catalog anything from an onion to a dog’s ear. They could catalog you.

Librarians wield unfathomable power. With a flip of the wrist they can hide your dissertation behind piles of old Field and Stream magazines. They can find data for your term paper that you never knew existed. They may even point you toward new and appropriate subject headings.

People become librarians because they know too much. Their knowledge extends beyond mere categories. They cannot be confined to disciplines. Librarians are all-knowing and all-seeing. They bring order to chaos. They bring wisdom and culture to the masses. They preserve every aspect of human knowledge.

Librarians rule. And they will kick the crap out of anyone who says otherwise.

Για την πλάκα παραθέτω το κειμενάκι όπως βγαίνει μέσα απ’ αυτά τα σουρεαλιστικά αυτόματα προγράμματα μετάφρασης:

“Εντάξει, βέβαιος. Όλοι έχουμε πάρει στις μικρές προδικασμένες έννοιές μας για ποιους οι βιβλιοθηκάριοι είναι και τι κάνουν.Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται τους βιβλιοθηκάριους ως δημόσιοι υπάλληλοι υποκοριστικού, που αυτοβυθίζουν για τους ανθρώπους «Sssh-sssh-ing» και τα πράγματα σφράγισης.

Καλά, σκεφτείτε πάλι buster.Οι βιβλιοθηκάριοι έχουν τους βαθμούς. Πηγαίνουν στη Σχολή για την επιστήμη των πληροφοριών και γίνονται κύριοι των συστημάτων δεδομένων και της αλληλεπίδρασης ανθρώπων/υπολογιστών. Οι βιβλιοθηκάριοι μπορούν να καταχωρήσουν τίποτα από ένα κρεμμύδι στο αυτί ενός σκυλιού. Θα μπορούσαν να σας καταχωρήσουν.

Οι βιβλιοθηκάριοι χειρίζονται το απροσμέτρητη δύναμη. Με ένα κτύπημα του καρπού μπορούν να κρύψουν τη διατριβή σας πίσω από τους σωρούς των παλαιών περιοδικών τομέων και ρευμάτων. Μπορούν να βρούν τα στοιχεία για το έγγραφο όρου σας που δεν ξέρατε ποτέ υπάρχων. Μπορούν ακόμη και να σας δείξουν προς τους νέους και κατάλληλους υπαγόμενους τίτλους.

Οι άνθρωποι γίνονται βιβλιοθηκάριοι επειδή ξέρουν πάρα πολύ. Η γνώση τους επεκτείνεται πέρα από τις μόνες κατηγορίες. Δεν μπορούν να περιοριστούν στις πειθαρχίες. Οι βιβλιοθηκάριοι όλος-ξέρουν και όλος-βλέπουν. Φέρνουν τη διαταγή στο χάος. Φέρνουν τη φρόνηση και τη πολιτισμός στις μάζες. Συντηρούν κάθε πτυχή της ανθρώπινης γνώσης.

Οι βιβλιοθηκάριοι κυβερνούν. Και θα κλωτσήσουν το crap από καθένα που λέει ειδάλλως.”

Αυτό είναι που λένε, καμία σχέση και αλήθεια αυτά τα συστήματα μεταγραφής πέρα από το να σπας πλάκα με το να στέλνεις κείμενα σε αγγλικά και να σου τα κάνει αλαμπουρνέζικα χρησιμεύει και σε κάτι άλλο;

Απευθυνόμενος λοιπόν σε κατόχους Proficiency μην πω και Diploma οι οποίοι κατανοήσανε το παραπάνω κείμενο στην πρωτότυπη αγγλική έχω να πω,

μα τι νομίσατε δηλαδή, είμαστε και οι πρώτοι μάγκες στην πιάτσα και αν πιστεύετε τον μύθο περί άσχημων, ανέραστων, γεροντοκορών βιβλιοθηκονόμων (δεν μπορώ που να πάρει, η πλύση εγκεφάλου που μου΄καναν στη Σχολή είναι πιο δυνατή ο –νόμος υπερισχύει) κοιτάξτε τη διαφήμιση αυτή και αλήθεια πώς το έλεγε εκείνη η παλιά ταινία «το πρωί μαθήτρια και το βράδυ… librarian;» Όχι λέτε; Για ρίχτε κανα βλέφαρο εδώ,

Αυτό θα πει διαφήμιση με άποψη και τώρα που το βλέπω, πρέπει οπωσδήποτε να βρω σε ποια βιβλιοθήκη εργάζεται το πρωί η εξ’ Αμερικής ερίτιμος συνάδελφος, έτσι για να συσφίξουμε τους παραδοσιακούς υπερατλαντικούς δεσμούς φιλίας και να κουβεντιάσουμε διεξοδικά πάνω στο Dewey Decimal Classification System

Και μιλώντας για το Dewey και αφιερωμένο σε όσους κάνουν το ολέθριο λάθος να καθυστερήσουν να φέρουν βιβλίο, μαύρο φίδι που τους έφαγε, καθώς στη γωνία της βιβλιοθήκης παραμονεύει ο Conan the librarian και «You don’t know the Dewey Decimal Classification System»;

Όχι παίζουμε, βασική αρχή, στις βιβλιοθήκες ΤΑ ΠΑΝΤΑ συγχωρούνται, η καθυστέρηση στην επιστροφή ενός βιβλίου ΠΟΤΕ.