Σαν σήμερα γεννήθηκε η γιαγιάκα μου, η αγαπημένη μου. Ήμουν 13 χρονών, όταν μετακόμισε ανάμεσα στα σύννεφα, αλλά ούτε αυτή η μετακόμιση ούτε το ότι πέρασαν χρόνια από τότε  άλλαξε τίποτα μέσα μου. Την αγαπώ πολύ. Κάθε φορά που τη σκέφτομαι, δακρύζω. Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω παρελθοντικό χρόνο για αυτό που αμείωτα νιώθω μόνο και μόνο, γιατί εκείνη εδώ και χρόνια με καμαρώνει από μακριά. Μα τι άνθρωπος ήταν αυτή η γιαγιά, τι άνθρωπος!

Ένα σωρό πράγματα πάλι σήμερα..., η δουλειά που δεν τελειώνει, ο κόπος που πάει χαμένος, οι εκκρεμότητές μου, η κούρασή μου, αυτός ο Θαλασσινός με στίχους και μουσική που βαλαντώνουν και.... η αχαριστία μου...

Στίχοι: Παντελής Θαλασσινός
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Σ' έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ' τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη

Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ' τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω

Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πω
μα δεν υπάρχουν λόγια

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω