τελος μιας κουραστικης βδομαδας...ειναι σαββατο πρωι και τα σαββατα παντα μου αρεσουν γιατι υπαρχει μια ηρεμια!!!!καταφερα φετος και δεν εβαλα φροντιστηριο σαν αλλους συμμαθητες μου οποτε ξυπναω χαλαρα, ακουω τη μουσικουλα μου χαζευοντας στο Internet και κανονιζω τι θα κανουμε το βραδυ...αν και με εκνευριζει να βγαινω σαββατο βραδυ καθως υπαρχει πολυς κοσμος κι αυτο με τρελαινει συνηθως μαζευομαστε σε σπιτια και περναμε μια χαρα!!!

εκτος ομως απο ολα αυτα τα σαββατα μου αρεσουν καθως δεν ειναι κανεις στο σπιτι(ουτε γονεις ουτε αδερφια) οποτε μπορω να κατσω να σκεφτω κανοντας τον απολογισμο της βδομαδας!!

λοιπον εχουμε και λεμε...

αυτη η βδομαδα δεν περασε και τοσο ωραιο!μου φανηκε σαν αιωνας!δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει μαζι μου...βασικα οχι μαζι μου αλλα με τη συμπεριφορα των αλλων απεναντι μου! ειναι λες και μου κανουν ολοι πολεμο νευρων...εγω δεν ενοχλω κανεναν, προσπαθω να ειμαι οσο μπορω αορατη να καθομαι στην γωνια μου χωρις να μιλω αλλα ολοι συμπεριφερονται λες κι αυτο τους πειραζει! τους ενοχλω ρε γαμωτο? αισθανομαι λες και ειναι ολος ο κοσμος εναντιων μου! ακουγεται σαν μια εφηβικη βλακεια αλλα τι να κανω που ετσι νιωθω?

θελω κατι να με συγκινησει! Δεν θελω τους εφηβους του τσιγαρου και του ποτου ουτε να ξενυχταω στα μπαρ μεχρι το πρωι χωρις λογο!θελω να χαθω σε συναυλιες! θελω να μεινω μονη μου ακουγοντας μουσικη και να χτυπιεμαι! θελω αληθινους φιλους που να βρισκομαστε και να περναμε τελεια! θελω να τα σπασω ολα γυρω μου! θελω τρελα! θελω να φυγω οσο πιο μακρια γινεται! απο τωρα ψαχνω που θα παω του χρονου το καλοκαιρι μολις τελειωσω!

αυτη τη στιγμη θα επρεπε να διαβαζω...ομως καθομαι και γραφω αυτα που με βασανιζουν καθε λεπτο και κανουν το κεφαλι μου ετοιμο να σπασει!

αισθανομαι διαφορετικη απο τους συμμαθητες μου...ειμαι ομως? κι αν ειμαι γιατι θελω τοσο πολυ να δειξω τη διαφορετικοτητα μου? γιατι ομως δεν μπορω? ειναι κακο να ειναι καποιος διαφορετικος? γιατι δεν ειμαι περηφανη γι αυτο που ειμαι?θα ειμαι ποτε περηφανη? και τελος υπαρχει καποιος που να μπορει να απαντησει σε ολα αυτα?

τελικα το να μιλας σε καποιον ακομα κι αν δεν σε ακουει ειναι ανακουφιστικο!