"Επικίνδυνες" σκέψεις στο... ντιβάνι.

21 Οκτωβρίου 2009, 01:25
"Επικίνδυνες" σκέψεις στο... ντιβάνι.

Είχα ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό στον Χ., με όση ευγένεια και ευαισθησία έχω, ότι δεν είμαι διατεθειμένη να εμπλακώ σε μία ρομαντική σχέση μαζί του. Εκείνος για κάποιο λόγο που δεν είμαι σε θέση να καταλάβω, επιμένει. Κι επιμένει πολύ. Λίγο η επιμονή, λίγο το ότι είναι καλόκαρδο κι ευγενικό παιδί έφτασα να νιώθω σχεδόν άσχημα, επειδή η καρδιά μου ήταν τόσο..."άκαρδη". Στα τελευταία τηλεφωνήματά του, άλλαξε τρόπο προσέγγισης: "Μα δεν ακούς κάτι;", με ρωτησε κάποια φορά. ΄"Όχι," απαντώ σοβαρά. "Μα κάτι κάνει "τικ τακ, τικ τακ", δεν το ακούς; ", "Όχι", απαντώ πάλι, καταλαβαίνοντας που το πάει."Το βιολογικό σου ρολόι χτυπάει, κορίτσι μου, κι εσύ το χαβά σου".... :0 :0 :) Κοίτα να δεις που τελικά μερικές φορές η καρδιά μου είναι ... έξυπνη! :)

Με αφορμή αυτό, σκέφτηκα το κύριο κριτήριό μου για την απόκτηση παιδιού. Μεγάλωσα με ένα ιδιαίτερο αίσθημα ασφάλειας: Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν ότι ό,τι και να συμβεί, θα είναι "εδώ", ότι εκείνοι πάντα θα είναι δίπλα μου να με στηρίζουν, ότι είναι και θα είναι το "καταφύγιό" μου (αγαπημένη έκφραση του μπαμπά μου). Νιώθω ευτυχής που μεγάλωσα έτσι. Ανοιξα τα φτερά μου και πέταξα μόνη μου, γιατί ήξερα ότι πίσω βρισκόταν πάντα η φωλιά μου. Πέταξα μακριά από αυτήν, ακριβώς επειδή υπήρχε.

Αυτό το αίσθημα ασφάλειας θέλω να είμαι σε θέση να προσφέρω κι εγώ. Αν δεν μπορώ να πω με το ΄συντροφο που θα έχω δίπλα μου, "θα είμαστε εδώ, ό,τι κι αν συμβεί", αν δεν μπορώ να δώσω αυτό το επίπεδο ασφάλειας και ελευθερίας, θεωρώ ότι θα είμαι ανεύθυνη να φέρω επί τούτου παιδιά στον κόσμο. Είναι δυνατόν να γίνει έκπτωση σε αυτό, όσα βιολογικά ρολόγια κι αν χτυπούν;

Είναι, βέβαια, ένα τεράστιο θέμα το αν το κριτήριο αυτό (ως κριτήριο επιλογής συντρόφου, αυτή τη φορά) μπορεί να οδηγήσει σε κάτι εφικτό. Υπάρχουν άνθρωποι που να μπορούν να στηρίξουν μία τέτοια συναισθηματική ασφάλεια για την οικογένεια, για τα παιδιά τους; Η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος και κανείς ποτέ δεν ξέρει, ούτε για τον ίδιο τον εαυτό του, πώς μπορεί να αντιδράσει στο μέλλον, στη ζωή.

Από την άλλη, όμως, υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές, αυτές που μας καθοδηγούν στις αναπόφευκτες κρίσιμες καμπές της ζωής και, εν τέλει, μας κάνουν να ξεχωρίζουμε - αν μπορούμε να τις στηρίξουμε). Στη ζωή πάντα εμφανίζονται σταυροδρόμια. Η επιλογή του δρόμου που θα ακολουθήσουμε είναι που εν τέλει θα κρίνει το ποιοί είμαστε και το τι "δημιουργήματα" (κυρίως δε τα έμψυχα) θα αφήσουμε πίσω μας. Υπάρχουν τελικά άνθρωποι με αυτές τις βασικές αρχές; Άνθρωποι που δε διατείνονται απλά ότι τις πρεσβεύουν, αλλά κάνουν αυτό έμπρακτα; Η προσωπική μου παρατήρηση της πραγματικότητας δίνει αρνητική απάντηση στους μεγάλους αριθμούς. Αυτό,βέβαια, δεν είναι νέο. Άλλά όταν ακόμα κι αυτοί οι κατά την άποψή μου "ιδιαίτεροι" άνθρωποι, άνθρωποι που εκτιμώ και θαυμάζω για την πορεία τους στη ζωή, για το ήθος και την ψυχή τους, στο κρίσιμο σταυροδρόμι επιλέγουν τον πλατύ δρόμο του "σωρού", τότε κι αυτοί αυτομάτως γίνονται ένα με αυτόν (τον σωρό), κι εγώ καταλήγω στο (παιδικό) συμπέρασμα πώς άνθρωποι με αρχές είναι ελάχιστοι (με τάση προς τον αφανισμό).

Τώρα, θα μου πεις, ποια είμαι εγώ που κρίνω και κατατάσσω; Εμ, το έχω καβαλημένο το καλάμι και πετάω στο σύννεφα, τα' παμε αυτά. Θεωρώ ότι αν τελικά πορευτώ και πω ότι "είμαι εδώ", θα είμαι, no matter what. Μήπως κάπου τα έχω μπερδέψει με την ανάλυση και τα συμπεράσματά μου (στο ντιβάνι είμαι ξαπλωμένη, ας κάνει καμιά δουλειά κι ο ψυχαναλύτής). :)

16 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

sven (21.10.2009)

Γαλατάκι,

το "καλόκαρδος" είναι ασύμβατο με το "εκβιαστικός". Με σένα, φαίνεται πως ήταν καλόκαρδος όσο έλπιζε σε ερωτική -ρομαντική κατ΄εσέ- σχέση μαζί σου. Δεν νομίζω πως αγωνιά για σένα και την καλή λειτουργία του...βιολογικού σου ρολογιού. Απλά, δεν μπορεί ν΄αποδεχθεί την άρνησή σου και πως δεν υπάρχει συναισθηματική αμοιβαιότητα/ανταπόκριση εκ μέρους σου. Πάμε γι΄άλλα λοιπόν. Ο τύπος έπαιξε και έχασε, πάει για το "σωρό" κι αυτός, αν και από άλλο δρόμο...

Μια όμορφη αναλυόμενη, που περιμένει -ξαπλωμένη στο ντιβάνι- τον ψυχαναλυτή της να πιάσει δουλειά, αποτελεί μέγιστη πρό(σ)κληση για κάθε σωστό ψυχαναλυτή, που σέβεται τον εαυτό και το λειτούργημά του...

Πάμε λοιπόν για μία ακόμη φορά...

Η μη υιοθέτηση μιας μονογαμικής στάσης -από μόνη της- δεν μπορεί να ακυρώνει το ήθος, τις αρχές και την ακέραια πορεία ενός ανθρώπου, κατατάσσοντάς τον/την αυτόματα στο σωρό των μπάζων, ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει στη ζωή του/της μια ουσιαστική συναισθηματική σχέση με κάποιο άλλο άτομο. Η μονογαμία δεν αποτελεί υπέρτατο κριτήριο αρετής και ήθους, πολύ περισσότερο δε η α-γαμία. Ανήθικο και ανέντιμο είναι να αφήνεις τον άλλον/άλλην να πιστεύει πως έχετε μία αποκλειστική συναισθηματική σχέση, ενώ εσύ αναζητάς και έχεις και άλλες παράλληλες ερωτικές σχέσεις/περιπέτειες. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε δεν εξαπατάς κανέναν. Χαίρεσαι τη ζωή, παίρνεις και δίνεις χαρά μέσα από μια αμοιβαία αποδοχή των όρων μιας γοητευτικής ή παθιασμένης έλξης/συνεύρεσης, που τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να εξελιχθεί σε κάτι βαθύτερο και μακροπρόθεσμο...

Η Πηνελόπειος αναμονή του Θεού-έρωτα ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για το ξεκίνημα μιας ερωτικής σχέσης, φαντάζει ηρωική, συγκινητική και ρομαντική, και είναι δικαίωμα και ελεύθερη επιλογή κάθε ανθρώπου που την ασπάζεται. Δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση απριόρι ανώτερη ηθικά από μία διαφορετική στάση, όπως αυτή που περιέγραψα παραπάνω συνοπτικά.

Ένας διαχωρισμός των ανθρώπων σε έναν ατέλειωτο "σωρό" ατόμων άνευ αρχών, από τη μια, και κάποιους ελάχιστους υπερ-ηθικούς, από την άλλη, με μοναδικό κριτήριο την ερωτική σχέση μόνο μέσα σε μια σχέση αγάπης εξ αρχής, αποτελεί μία αυθαίρετη και "φασιστοειδή" διάκριση που στην ουσία δεν διαφέρει από το διαχωρισμό των ανθρώπων από το Ναζισμό σε υπερανθρώπους της αρείας φυλής, από τη μια, και ένα αδιάκριτο σωρό όλων των υπολοίπων που δεν είχαν γαλάζια μάτια και ξανθά μαλλιά, από την άλλη...

Είμαι πρόθυμος για μία ακόμη session, αν και πάλι δεν καλύφθηκες...!!!

Καλό ξημέρωμα, κατάφερες να μας ξημέρωσεις(όχι να μας ξενερώσεις) και πάλι...!!!

hithtoly (21.10.2009)
Είχαμε ακριβώς την ίδια συζήτηση προχτές οταν βγήκαμε να φάμε με κάτι φίλους. Απαντήσεις δεν υπάρχουν μόνο προβληματισμός και απόπειρες λύσης η εξομάλυνσης των προβλημάτων/σκέψεων.

Η Πηνελόπη (αφού ο Σβεν αναφέρθηκε στη Πηνελόπειο αναμονή) δεν περίμενε τον Οδυσσέα. Αλλά τι θα έλεγε ο Όμηρος? Ότι τόσο χρόνια η Πηνελόπη΄******* νον στοπ με τον Αίαντα και et al. (άσχετο Λάττε απλά έπρεπε να το πω!)

sven (21.10.2009)

Ώστε έτσι η Πηνελόπη λοιπόν. Καταγγέλω για μία ακόμη φορά την ιστορική παραπληροφόρηση στα σχολεία και την αποσιώπηση των πιο ενδιαφερόντων λεπτομερειών της, που θα αύξαναν κατά πολύ το ενδιαφέρον των μαθητών για τις ιστορικές μας καταβολές...

Ώστε όχι μόνο ο Αίαντας, αλλά έχουμε et al λοιπόν.

Γαλατάκι, διδάξου από την πραγματική μας ιστορία, από τους σοφούς προγόνους μας που ξέραν τι κάνανε...

movflower (21.10.2009)
Γαλατάκι μου,
όταν είπες για το τικ τακ, νόμιζα ότι θα αναφερόταν στην καρδιά του όχι στο βιολογικό σου ρολόι!!!
κλαπ κλαπ κλαπ (χειροκρότημα) στην καρδιά σου που τον απέρριψε!
Δεν ξέρω τί λέει ο Σβενάκος, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Φιλάκια σου πολλά!

DITHEN (21.10.2009)
Τιποτα δεν ειναι δυσκολο για μια γυναικα οταν ξερει να χρησιμοποιει και να εμπιστευεται το ενστικτο της, Αγαπητη latte!!

Ειναι πολυ ομορφο συναισθημα για μια γυναικα να νιωσει με καποιο συγκεκριμενο αντρα οτι "με αυτον θα ηθελε να κανει ενα παιδι"!!! Τοτε ξερει οτι μπορει να φτιαξει και μια ομορφη οικογενεια που θα περιεχει ολα αυτα που περιγραφεις!

Στην εποχη της ελευθεριοτητας ομως που ζουμε, ολα αυτα στα, οποια αναφερονται οι προβληματισμοι σου, θεωρουνται ως παλιομοδιτικα και αποβαλλονται ή χλευαζονται για να νιωθουμε οτι ανηκουμε στο συνολο!! Κι ομως ολα αυτα που λες θα επρεπε εκ των ουκ ανευ να αποτελουν τον ακρογωνιαιο λιθο της οποιας οικογενειας!

Λες στην αρχη του κειμενου οτι, "Εκείνος για κάποιο λόγο που δεν είμαι σε θέση να καταλάβω, επιμένει"! Γιατι σου φαινεται τοσο παραξενη η επιμονη του και δηλωνεις οτι δεν εισαι σε θεση να την καταλαβεις; Μηπως τελικα απλα ο ανθρωπος ειναι πραγματι ερωτευμενος μαζι σου (λεω τωρα) κι απλα ελπιζει στο ονειρο του τρεχοντας το;; Ισως θα επρεπε αυτο να σε κολακευει παρα να σε μπερδευει, οποια και να ειναι τα δικα σου αισθηματα απεναντι του!!:)))

Καλη σου μερα!!!

movflower (21.10.2009)
Δήθεν μου,
όταν ένας άνθρωπος είναι πραγματικά ερωτευμένος μαζί σου ΔΕΝ χρησιμοποιεί το βιολογικό σου ρολόι για να σε ...ρίξει! Ένας άνδρας θα έφερνε την κοπέλα που υποτίθεται ότι ερωτεύτηκε σε μια τόσο άσχημη αμηχανία;

StavmanR (21.10.2009)
Latte,
μόνο εσύ γνωρίζεις τί θέλεις και τί ψάχνεις. Εσύ αναλαμβάνεις το κόστος των επιλογών σου αλλά και τα ωφέλη εκείνων. Και δεν χρειάζεται να απολογείσαι σε κανένα.

Το θέμα είναι ότι το τικ, τακ δεν ήταν το δικό σου ρολόι, αλλά εκείνου που το ανέφερε έντεχνα...

Η αγάπη μόνο μπορεί να προσφέρει τη "φωλιά ασφαλείας" σε ένα παιδί, μα και στους ίδιους τους γονείς. Όταν αισθάνονται οι γονείς ασφαλείς το παιδί αισθάνεται αντίστοιχα άτρωτο.

Καλημέρα :)

DITHEN (21.10.2009)
Δεν θα διαφωνησω μαζι σου movflower, αντιθετως θα συμφωνησω, αν και το νοημα του σχολιου μου δεν παρεπεμπε εκει! Ωστοσο, ποσοι απο εμας στην ερωτικη μας απογνωση κανουμε φρικτα (καποιες φορες) λαθη τοσο στις πραξεις, οσο και στα λογια μας!

Δεν μπορω να ξερω πως λεχθηκε η συγκεκριμενη φραση απο το παιδι προς την Γλυκια μας latte, αλλα ειμαι σιγουρος οτι με το ενστικτο και την διαισθηση της η latte ξερει καλα τι πρεπει να νιωσει και τι πρεπει να κανει!! Αυτο προσπαθουσα να πω στο σχολιο μου και ισως φταιω που δεν το αποδοσα καλα!:)))

Oraclas (21.10.2009)
Γαλατάκι, χωρίς παρεξήγηση, αλλά με τον τίτλο, κατάλαβα αρχικά πως συναντήθηκες με τον Σβεν..

Συμφωνώ με το μωβ λουλουδάκι για το τικ τακ. Και εγώ για την καρδιά του νόμιζα ότι θα έλεγε. Δεν μου άρεσε αυτό που είπε. Θα ήταν λόγος για να μην κάνεις κάτι μαζι του. Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει πότε είσαι έτοιμη και αν έχεις βρει και τον κατάλληλο άνθρωπο. Για μένα αυτή είναι η ουσία. Να βρούμε το άλλο μας μισό. Αν σκέφτονταν όλοι έτσι ίσως να μην υπήρχαν τόσες οικογένειες. Θα ήταν όμως σίγουρα ευτυχισμένες. Δεν θα επεκταθώ για την ώρα..

nevitelle (21.10.2009)
Το βιολογικό ρολόι να είναι κριτήριο επιλογής συντρόφου; Με τίποτα. Μόνο η καρδιά αναγνωρίζει ποιός είναι κατάλληλος για σύντροφος και κατ'επέκταση για δημιουργία οικογένειας.

Latte (21.10.2009)
Σβενάκο, σε όλα συμφωνούμε, (όταν μιλάμε για το ίδιο θέμα). :)

Να μια φορά που θα τολμήσω να σε...ψυχαναλύσω εγώ: Επηρεασμένος καθώς είσαι από τις γενικές (μονογαμικές μου;) αναζητήσεις, αναφέρεσαι άθελά σου, στη γλυκύτατη απάντησή σου, σε προηγούμενα θέματα που μας έχουν απασχολήσει, σχετικά με την επιλογή της αγαμίας στο στάδιο της αναμονής για την αληθινή αγάπη και την ουσιαστική συντροφική σχέση, κλπ.

"Η Πηνελόπειος αναμονή του Θεού-έρωτα ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για το ξ ε κ ί ν η μ α μιας ερωτικής σχέσης, φαντάζει ηρωική, συγκινητική και ρομαντική, και είναι δικαίωμα και ελεύθερη επιλογή κάθε ανθρώπου που την ασπάζεται. Δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση απριόρι ανώτερη ηθικά από μία διαφορετική στάση"

Εδώ το θέμα, όμως, είναι άλλο. Αφορά τη συμπεριφορά των ανθρώπων, όταν βρίσκονται ή δ η εντός μίας συντροφικής σχέσης αγάπης και δη της σημαντικότερης (αυτής που συνεπάγεται και την απόκτηση παιδιών). Αναφέρομαι στην εντιμότητα και τη στήριξη ακριβώς αυτής της ουσιαστικής συναισθηματικής σχέσης με έναν άλλο άνθρωπο, με τον οποίο, μάλιστα, ελήφθη η τεράστια απόφαση συμπόρευσης στη ζωή και δημιουργίας οικογένειας.

Και αναρωτιέμαι: 1) πόσοι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν το μεγαλείο και τη σπουδαιότητα αυτής της απόφασης (και να τη λάβουν ως τέτοια κι όχι για τους συνήθεις-υπόπτους- :) λόγους); 2) πόσοι άνθρωποι μπορούν να "στηρίξουν" αυτήν την απόφαση και την οικογένεια που δημιούργησαν; Βλέπω ανθρώπους που, παρά το ήθος και την εντιμότητά τους εν γένει στη ζωή και ως προς τους τρίτους, (οι λίγοι που τα διαθέτουν κι αυτά), στο σταυροδρόμι που αναπόφευκτα θα βρεθεί στην πορεία τους, δε δείχνουν την ίδια εντιμότητα απέναντι στο σύντροφο της ζωής τους, στα παιδιά τους και στο σπίτι τους. Απατούν, δε νοιάζονται, φεύγουν για το άγνωστο και το καινούριο σε μία (συχνά μεσήλικη) έξαρση εγωισμού ανακατεμένου με μπόλικο ωχαδερφισμό.

Σε εκείνο το σημείο που εμφανίζεται ο πειρασμός που εξυψώνει τον εγωισμό μας (με την οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανιστεί, αφού για το ότι θα εμφανιστεί/εμφανίζεται σε όλους μας δεν υπάρχει καμία αμφιβολία), αυτό (κατά τη γνώμη μου) που θα σε κρατήσει να ενδώσεις (εφόσον έχεις κάνει το τεράστιο βήμα της δημιουργίας οικογένειας) είναι αυτές οι βασικές αρχές, που έμπρακτα ελάχιστοι/ες πράγματι ενστερνίζονται.

Αναπόφευκτα σκέφτομαι και τον τελευταίο άνθρωπο που με συγκίνησε. Όλα τα καλά του κόσμου είχε, ενέπνεε την πιο αγνή εμπιστοσύνη, έντιμος στη δουλειά και τους γύρω του, αλλά με πολύ εύκολη την ανεντιμότητα απέναντι στην εκάστοτε σύντροφό του - αυτό που ονομάζεται απατώ το σύντροφό μου (είτε ερωτεύομαι κάποιον άλλο και δεν του το λεω είτε ενδίδω στην πρωτόγονη ανάγκη μου για σωματική εκτόνωση με κάτι καινούριο). Με αυτή τη διαπίστωση, αυτός ο φαινομενικά υπέροχος άνθρωπος αυτόματα κατετάγη στο "σωρό" των πολλών, γιατί για το "σωρό" το "να πας" με άλλον\η, ενώ έχεις σχέση είναι και σύνηθες και "σιγά τα ωα" και για το "σωρό" αυτές οι βασικές αρχές ζωής απλά δεν υπάρχουν.

:)

Latte (21.10.2009)
- Δεν πειράζει καθόλου η αναφορά στην Πηνελόπη, Χρήστο, [ειδικά αφού μεγαλώσαμε να πιστεύουμε ότι ήταν πιστή πέραν κάθε προσδοκίας (ίσως και λογικής)]. Είναι σαφές, ελπίζω, ότι δεν αναφέρομαι σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις.

- Μωβένια μου, Δήθεν, όπως είπε κι ο Σβενάκος, πράγματι η καταφυγή σε τέτοιες "υπενθυμίσεις" ήταν ένα είδος συναισθηματικού "εκβιασμού" που έκανε ξαφνικά ξεκάθαρο το γιατί δεν μου άρεσε ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Τώρα έχω και μία σαφή απάντηση να δώσω στις φίλες μου, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς μπορώ να απορρίπτω έναν ωραίο άνδρα. Ωραίος μπορεί να ήταν, "άνδρας", όμως... :)

Όσο για το ότι δεν καταλαβαίνω την επιμονή του, Δήθεν μου, εννοούσα ότι έφτανε στα όρια του παραλόγου (ή της παντελούς έλλειψης αυτοσεβασμού), αφού η στάση μου ήταν παραπάνω από ξεκάθαρη, κάποιες φορές δε κι απότομη (- αν και ευγενής - σφαγή με το γάντι, δηλαδή). :)

Σταύρο, έχεις δίκιο: Σε κανέναν δε χρειάζεται να απολογούμαστε (εκτός, ίσως, από τον εαυτό μας...)
Στις δε επόμενες 3 σειρές είπες όσα προσπάθησα να πω εγώ με τόσα σεντόνια... :)

Latte (21.10.2009)
- Ρομαντικός, Ορακλακο μου κι εσύ, σαν τη Μωβένια... :)

- Νεβιτελούλα μου [τι προσφώνηση έφτιαξα πάλι - σόρρυ αν τρέχουν τα ζουμιά :)], αυτό λέω κι εγώ και δε μ'αφήνουν να γιάνω... :)

- Ευχαριστώ όλους σας, παιδιά. Το ρολόι έσπασε :)

sven (21.10.2009)

Γαλατάκι,

αυτή τη φορά, έτσι όπως το θέτεις, συμφωνώ!!!!!!!!!!!!!!!! Πως έγινε αυτό; Σε ένα τέτοιο θέμα; Με έψησες; Σε έψησα; Ψήσαμε ο ένας το ψάρι στα χείλη του άλλου; Το θαύμα πάντως έγινε!!!

Ας κάνω όμως για λίγο ακόμα το συνήγορο του διαβόλου. Το να εγκαταλείψει ένας/μία την οικογένειά του/της, σε μεσήλικη συνήθως ηλικία όπως λες, δεν σημαίνει απαραίτητα και παραίτηση από τις ευθύνες του/της ως γονέας κι ούτε παραίτησή του από τις αρχές εκείνες που τον/την οδήγησαν στη δημιουργία οικογένειας. Ούτε η φυγή είναι απαραίτητα ην ύπαρξη ενός άλλου ατόμου που εξυψώνει τον εγωισμό του άλλου/-ης. Αυτό, αν συμβεί, μπορεί να είναι απλά η αφορμή αποχώρησης από μία σχέση/γάμο από χρόνια νεκρή/ό. Η οικογένεια δεν είναι αυτοσκοπός, όταν η σχέση των δύο συντρόφων έχει πεθάνει από καιρό. Η αποχώρηση λοιπόν, στην περίπτωση αυτή, όχι μόνο δεν σημαίνει εγκατάλειψη των αρχών που οδήγησαν στη δημιουργία της οικογένειας, αλλά συνιστά και ένδειξη ψυχικής ωριμότητας και ισιρροπίας. Απλά δεν υπάρχει πλέον καύσιμο για συνέχιση της κοινής πορείας, δηλαδή συναισθήματα...

Καλό ξημέρωμα

Latte (22.10.2009)
Και πάλι συμφωνώ, Σβενάκο μου (θα γκρεμίστηκαν πολλοί φούρνοι, απόψε)!

Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που αναφέρεις από το ... "θέμα" μου.

Κι αυτό αφορά τους διάφορους "πειρασμούς" στη ζωή που αναπόφευκτα εμφανίζονται σε όλους μας, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και για τις καλές, λειτουργικές σχέσεις. Πρόσφατα έμαθα την αιτία του χωρισμού ενός ζευγαριού που θαύμαζα πολύ για την κοινή πορεία του και τη δύναμη της σχέσης του (ειδικά τον άνδρα τον εκτιμούσα απεριόριστα). Κι όμως, όταν εμφανίστηκε στη ζωή του (και τον κολάκευσε) μία συνάδελφός του δε φάνηκε αντάξιος του ήθους και της εντιμότητας που αποδεδειγμένα είχε. Η γυναίκα του τον χώρισε, τα παιδιά του, στην εφηβεία, νιώθουν ως να τους πήρε κάποιος το χαλί κάτω από τα πόδια. Κι εγώ αποσβολλωμένη σκέφτομαι ότι, αφού κι αυτός ακόμα το έκανε, ... :)

free1 (24.10.2009)
http://andreas-pinkfloyd.blogspot.com/

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
latte

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/latte

Αναμνήσεις (παρελθόν), ζωή (παρόν) και όνειρα (μέλλον) ξεδιπλωμένα σε έναν πολύχρωμο virtual ορίζοντα. Με αναγνώστες ή μη, βγαίνουν από μέσα μου και μπαίνουν ... σε τάξη.

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links