Το'χω πει κι άλλες φορές ότι οι φίλοι είναι πλούτος.

Από χθες απολαμβάνω από κοντά λίγο από αυτόν τον πλούτο, που έχω, αναγκαστικά, μακριά και τόσο μου έχει λείψει...

Γνωριστήκαμε μία μέρα του Οκτώβρη, την 1η του 1ου έτους στο Πανεπιστήμιο. Κι από τότε ... η ψυχή μου τόσο γλυκά και απόλυτα ξεκουράζεται "εδώ". :) Και τι δεν περάσαμε μαζί...  Το πρώτο φιλί, την πρώτη αγάπη, την πρώτη σχέση (ναι, ναι, για όλες μας στο πανεπιστήμιο έλαβαν χώρα αυτά, δεν είναι τυχαίο το ότι γίναμε κολλητές :)), τρελά γέλια, τρελά γλέντια, αλλά και κλάματα και ζόρια, εξεταστικές, εκδρομές, ορκωμοσίες, μεταπτυχιακά, επαγγελματικές ανησυχίες κι ο κατάλογος δεν έχει τέλος. 

Μένουμε σε διαφορετικές πόλεις κι όσο κι αν είναι "εδώ", μου λείπει πολύ πολύ η καθημερινή παρουσία...  

Υπέροχα χαλαρή, όμορφη μέρα σήμερα. Ξυπνήσαμε αργά, βγήκαμε βόλτα, φάγαμε, κάναμε ψώνια, πήγαμε βολτούλα σε μία γειτονική πόλη που είχε μία υπέροχη Χριστουγεννιάτικη αγορά, αγοράσαμε παιχνίδια για τα βαφτισήρια και τώρα έχουμε πιάσει από έναν καναπέ, με θέα τη θάλασσα, απαλό φωτισμό και... γλυκάκια. Λίγο χάζι στην τηλεόραση, λίγο στο  μπλογκάκι :).

Θα ετοιμαστούμε να βγούμε για ποτάκι σε λίγο... έτσι λέμε, δηλαδή, αλλά είναι τόσο γλυκά και χαλαρά έτσι που καθόμαστε, που δεν ξέρω αν θα ξεσηκωθούμε. 

Είμαι τόσο μα τόσο ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή... :)