65 χρόνια από σήμερα έγινε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. 

Πως ξεκίναγε ο αφηγητής σε εκείνες τις ηρωικές ταινίες του Τζέημς Πάρις με τον Πρέκα να ουρλιάζει «τα οχυρά δεν παραδίδονται καταλαμβάνονται… κάπως έτσι δεν ήταν;

«Κατοχή και η βαριά μπότα του κατακτητή έπεφτε βαριά πάνω από την υπόδουλη Ελλάδα, αλλά η αδούλωτη ελληνική ψυχή πήρε πάλι τα άρματα και τα βουνά συνεχίζοντας την ένδοξη παράδοση των κλεφτών…»

και επειδή άμα συνεχίσω έτσι με βλέπω να βάζω την Υπολοχαγό Νατάσσα στο βίντεο – καλύτερα να αλλάξω κλίμακα- -  

Ήτανε λοιπόν κατοχή στην Ελλάδα και όταν έχουμε κατοχή τι ακολουθεί; Μα η αντίσταση ενάντια στην κατοχή από μερικούς μουρλούς που το έλεγε η περδικούλα τους, βλέπετε δράση –αντίδραση είναι νόμος της φυσικής. Βέβαια μετά από την αντίσταση ακολουθεί και η εκμετάλλευση της από όλους τους υπολοίπους (αυτό δεν είναι νόμος της φυσικής) για να πάρουν συντάξεις, επιδόματα και θέσεις και οι μόνοι που τελικά δεν πήραν τίποτα είναι οι ορίτζιναλ αντιστασιακοί, -αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία –και έχουμε ακόμη τα φεστιβάλ, τις ταινίες, τα τραγούδια και ό,τι βάζει ο νους του ανθρώπου για να εμπορευματοποιήσει και να ευτελίσει τις ελάχιστες φωτεινές του στιγμές.

Επειδή ως γνωστόν για δύο Έλληνες έχουμε τρεις –μη σου πω και τέσσερις –  γνώμες πώς να μην έχουμε και πολλά στρατόπεδα αντιστασιακών, τα βασικά ήταν του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ.

Οι πρώτοι ήταν και γνωστοί ως «κόκκινοι» κυρίως επειδή υποστηρίζανε τον Ολυμπιακό και επειδή παρεμπιπτόντως ήταν και κουκουέδες, αρχηγός ο Άρης ο Βελουχιώτης, μορφή από τις λίγες, καραισκακικού στυλ και τεχνοτροπίας, είναι αυτός ο οποίος καθιέρωσε και το αντάρτικο look που περιλαμβάνει γενειάδα 2 χρόνων, αμπέχονο, ταγάρι, ύφος βαρύ, σκοτεινό και προπαντός αγέλαστο ή αλλιώς η διαχρονική στιλιστική άποψη του ΚΚ.

Από την άλλη ήταν ο ΕΔΕΣ, σου λέει γιατί δηλαδή αντίσταση μόνο τα κουκουέδια εμείς οι υπόλοιποι σε πηγάδι κατουρήσαμε; Άντε να φτιάξουμε μάνι-μάνι και ένα σώμα για να κάνουμε το κομμάτι μας, βάλανε και αρχηγό έναν Ναπολέοντα ονόματι Ζέρβα και έτοιμα τα μαγκάκια για το βουνό.

Και οι μέν Ελασίτες πιάσανε Στερεά Ελλάδα, ενώ οι δε Εδεσίτες θρονιαστήκανε στην Ήπειρο, τώρα για να λέμε και του στραβού το δίκιο κάνανε και ντου στους Γερμανούς, αλλά ως γνήσιοι Έλληνες κοιτάζανε πρώτα πώς θα βγάλει ο ένας το μάτι του αλλουνού, χωρίς εμφύλιο δεν γουστάρουμε πόλεμο ρε αδερφέ δεν έχει χάζι τι να κάνουμε τώρα;

Έλα όμως που πέσανε στη μέση τα Συμμαχάκια που τότε καιγόντουσαν να βάλουνε οι αντάρτες χέρι στον Γερμανό, όχι τίποτε άλλο, αλλά για να ανασάνουνε και οι ίδιοι (φίλους που κάνει κανείς όταν είναι απαραίτητος) και ρε μάγκες άντεστε να κάνετε ζάφτι τους γερμαναράδες και μετά σας στήνουμε έναν εμφύλιο να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει, εντάξει ρε παιδιά τι ξενόφιλοι θα ήμαστε αν δε σας ακούγαμε τι τραβάει η όρεξη σας; Ωραία τον Γοργοπόταμο τον ξέρετε; Αμέ έχει κάτι ταβέρνες με σπληνάντερο μούρλια, Ναι αλλά εκτός από τις ταβέρνες έχει και μια γεφυρούλα και λοιπόν από τη γεφυρούλα περνάνε τραινάκια που εφοδιάζουν τους γερμανούληδες με οπλάκια… Σώωωπα τι λές τώρα γίνονται τέτοια πράγματα στον Γοργοπόταμο, άκου να δείς φίλε μου και εμείς τι θέλετε να κάνουμε δηλαδή με τη γέφυρα; Να τη σημαιοστολίσετε… να την τινάξετε ρε χαιβάνια...  Α! όλα και όλα, όχι και ρε κύριε Σύμμαχε, αλλά επειδή μας βρήκες στις καλές μας άντε να σου κάνουμε το χατήρι να το φάμε το γεφυράκι μόνο μη μας στεναχωριέσαι.

Σοβαρά τώρα τις (ελάχιστες) όσες φορές σε αυτή τη χώρα, το εμείς πήγε πάνω από το εγώ γράψαμε Ιστορία, αλλά μόνο για λίγο και μετά τα ίδια (και χειρότερα) Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.

Τώρα για το πώς έγινε το σκηνικό έχουν γραφτεί βιβλία, έχουν κατατεθεί μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων που ο καθένας λέει το κοντό και το μακρύ του, αλλά για μισό λεπτό ποιος το είπε ότι «η Ιστορία γράφεται από τους νικητές» λοιπόν όποιος και να το είπε είχε μεγάλο δίκιο, γιατί αντικειμενική και Ιστορία δεν υπάρχει. Πάλι καλά που μέσα από τις πηγές, τα αρχεία και τα ντοκουμέντα υπάρχουν ψήγματα αλήθειας και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του, εγώ απ΄ όσα έχω διαβάσει αλλά και έχω ακούσει από αυτόπτη μάρτυρα (ένας παππούλης από τη Στρώμη που πήγαμε εκδρομή μια φορά από το χωριό μου στον Καλλίδρομο, οδηγός του Ζέρβα τότε, μας είπε πολύ απλά και συγκινητικά είναι η αλήθεια, το πώς έζησε και είδε εκείνη την αλησμόνητη νύχτα) έχω καταλήξει στο κοινότυπο αλλά ουσιαστικό ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΖΕΡΒΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΡΗ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕ.

Το συμπέρασμα της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου είναι διττό, καταρχάς το αυτονόητο, η ομοψυχία και η ενότητα πετυχαίνουν θαύματα, αλλά θαρρείς διάολε και είμαστε φτιαγμένοι για τη διχόνοια, μετά τον Γοργοπόταμο και την απελευθέρωση νάσου η λυκόφιλη συμφωνία της Βάρκιζας, λίγα Δεκεμβριανά για να δέσει το γλυκό και ένας εμφύλιος σκέτη τρέλα και έχει και συνέχεια: διώξεις, κοινοβουλευτικές αναταραχές, ανένδοτους αγώνες, μια χουντίτσα τόση δα, αντιπολίτευση, σκάνδαλα, αλλαγές και τέλος - τέλος βλέπεις σήμερα Γιωργάκη και Βενιζέλο να είναι έμπλεοι ομόνοιας, συναδελφικότητας και συντροφικότητας (όχι πώς και οι λυκοσυμμαχίες των μπλε και τα μαχαιρώματα της Αριστεράς πάνε πίσω) και αναφωνείς, επιτέλους τα διδάγματα του παρελθόντος πιάσανε τόπο, μάθαμε πια από τα λάθη μας, σωφρονιστήκαμε από την ιστορία μας και ο Γοργοπόταμος φυσικά και δεν είναι μια ξεθωριασμένη μουσειακή επέτειος αλλά ζει και μας οδηγεί.

Πώς το έλεγε το τραγουδάκι:  

Για ποιά Ελλάδα ρε γαμώτο; 

Καλό μεσημέρι σε όλους