Αυτό το σκίτσο θα μπορούσαμε να το ερμηνεύσουμε ως εξής, τα περιστέρια είναι οι δημοσιογράφοι και το παιδάκι που χάσκει σαν τον χάνο εμείς οι τηλεθεατές. 

Μια άλλη πολύ πετυχημένη γελοιογραφία για το φοβικό σύνδρομο των ΜΜΕ πάει ως εξής, έρχεται ο νεοπροσληφθείς παρουσιαστής στο κανάλι και του κάνουν μάθημα… λοιπόν το παν είναι ο φόβος, έχουμε ας πούμε ζέστη το δεκαπενταύγουστο, το φαινόμενο του θερμοκηπίου μας απειλεί, έχουμε κρύο το χειμώνα, είμαστε αντιμέτωποι με το φαινόμενο ελ νίνιο…κατάλαβες; Κατάλαβα, ξεκινάει λοιπόν να κάνει το πρώτο δελτίο ειδήσεων Κυρίες και κύριοι καλησπέρα, σήμερα η μέρα ήταν ήσυχη, γαλήνια, χωρίς κανένα ορατό σημάδι ανησυχίας, όπως ήταν και για τις ΗΠΑ η 10η Σεπτεμβρίου 2001…

Το κακό πια είναι ότι ο καιρός έχει ενοχοποιηθεί στα μάτια, στη σκέψη και στη συνείδηση μας, πρέπει να φοβόμαστε κάτι που είναι από τη φύση του άναρχο, ανεξέλεγκτο και δυναμικό.

Μα η καταστροφή του περιβάλλοντος, η διατάραξη της αρμονίας της φύσης, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το ελ νίνιο, τα τσουνάμι;

Ναι δε λέω είναι και πρέπει να είναι πηγές ανησυχίας, προβληματισμού και δραστηριοποίησης. Πιστεύω όμως ότι απάντηση λογική σε όλα αυτά πρέπει να είναι έννοιες και πρακτικές όπως εμπέδωση της οικολογικής συνείδησης (εντάξει αυτή η έννοια είναι τόσο φορεμένη από προεκλογικές εκστρατείες που ηχεί τόσο ειλικρινής όσο η κάθαρση, η διαφάνεια ή η πάταξη της γραφειοκρατίας), η επέκταση της πράσινης τεχνολογίας (ολίγον τι ουτοπικό γιατί πιο εύκολα μπορεί να καταστραφεί ο πλανήτης παρά να πέσουν οι τιμές των μετοχών των πολυεθνικών), στην καθημερινότητα μας τέλος πάντων να είμαστε πιο φιλικοί απέναντι στο περιβάλλον που μας περικλείει (μια καλή αρχή θα΄ταν να μεταχειριζόμαστε σαν τασάκια τα τασάκια και όχι το δρόμο, την παραλία ή τις τουαλέτες, αλλά αυτό το λέω γιατί με συμφέρει καθώς δεν καπνίζω και δε θα χρειαστεί να το κάνω).

Απάντηση παράλογη είναι η φοβική υστερία, ο αταβιστικός τρόμος απέναντι στα φυσικά φαινόμενα και η καταστραφολογία, πράγματα που εκφράζονται με μελετημένες ατάκες όπως:

Η χώρα μπαίνει στην κατάψυξη, δίπλα στον Μπάρμπα Στάθη και στα παγωτά φαντάζομαι,

είμαστε αντιμέτωποι με πρωτοφανές κύμα κακοκαιρίας, όπως το 2003, το 1995, το 1987, το 1940, το 345 μ.Χ, αλήθεια έχουν υπόψη τι σημαίνει αυτή η ρημάδα η λέξη «πρωτοφανές» και την πετάνε έτσι αλόγιστα, καθόσον ο Μπαμπινιώτης το λέει καθαρά: πρωτοφανής, -ης, -ες. επίθετο. αυτό που γίνεται ή συμβαίνει γα πρώτη φορά \\ανίθετο. συνήθης- θα μου πεις βέβαια ότι σύνηθες κύμα κακοκαιρίας πλήττει τη χώρα, δεν ακούγεται τόσο καλά, χάνει στο αυτί που λένε και τι να κάνουμε τώρα AGB είναι αυτή,

έρχεται σιβηρικό ψύχος, εδώ μάλιστα μια πολύ δυνατή λέξη με πολιτικό και σωφρονιστικό περιεχόμενο! Σιβηρία κυρίες και κύριοι και νασου τα γκούλαγκ με τους αντικαθεστωτικούς, νασου θερμοκρασίες -50 μη σου πω και -70, μωρέ βάλε και -100 τζάμπα είναι, ρίξε και λίγο Ανατολικό Μέτωπο με τζούρα από Στάλινγκραντ και έδεσε το γλυκό, Σιβηρία ante portas και άμα είσαι μάγκας ξεμύτισε έξω ρε,

με αλυσίδες στο Σύνταγμα, δηλαδή το παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού, ο ομφαλός της Γης και ο Κήπος των Μακάρων με το αιώνιο καλοκαίρι όπως είναι το Σύνταγμα απαγορεύεται δια ροπάλου να αποκτήσει 20 πόντους χιόνι, γιατί θα διασαλευτεί η οικουμενική αρμονία και ακόμη χειρότερα το DaCapo μη πω και όλη η πλατεία Κολωνακίου θα αποκλειστεί. Το με αλυσίδες στο Σύνταγμα σημαίνει ότι ο πολιτισμός φτάνει πια στο τέλος, η Πόλις εάλω και μετανοείτε πριν να είναι πολύ αργά!

εγώ πάντως απ’όλα τα παραπάνω πιο πολύ φοβάμαι το κινέζικο βασανιστήριο της τετριμμένης, κλασσικής και μονότονα επαναλαμβανόμενης ορολογίας που σου μένει και στο μυαλό, κοινώς η παλιά καλή κινδυνολογία με την οποία όλοι μεγαλώσαμε, δριμύ ψύχος\αποκλεισμένοι χωρίς νερό, φώς, κινητά τηλέφωνα για 17η ημέρα οι κάτοικοι 150 ορεινών χωριών\στα λευκά ντύθηκε η Αθήνα\ένα άσπρο πέπλο τυλίγει τα πάντα\σφοδρή και ασταμάτητη χιονόπτωση\εντεινόμενη κακοκαιρία\δελτίο έκτατων καιρικών φαινομένων εξέδωσε η Πολιτική Προστασία\χιονάνθρωποι και χιονοπόλεμοι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης\στα νοσοκομεία διακομίζονται εκτάκτως αυξημένα κρούσματα καταγμάτων και ο βασιλιάς της άχρηστης, κοινότοπης, διαφημιστικής πληροφορίας κυρίες και κύριοι χιονίζει, όπως αποκλειστικά εμείς και μόνο εμείς είχαμε προβλέψει!

Εγώ πάντως, έχοντας αδειάσει το σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς εφοδιασμένος από εβαπορέ μέχρι σκυλοτροφές, ακόμη περιμένω με το δίκαννο σπίτι μου τις πολικές αρκούδες, που θα’ρθουν δε γίνεται να μην έρθουν, αφού το είπε στην τηλεόραση.