Μετά από μισό και βάλε χρόνο αποκέντρωσης και συνεχούς τριβής με τα λοιπά ρετάλια-παρντόν τους δημοσίους υπαλλήλους και τις υπηρεσίας τους, κατέληξα στα παρακάτω συμπεράσματα και κατηγοριοποίηση τους κατά σειρά τριβής:

1. Η κοινότητα των εκπαιδευτικών, ούσα η πολυπληθέστερη και οχληρότερη παρουσία στο νησί διαβαθμίζεται εις 2 υπο-κατηγορίας:

       i. Στους 2 βάθμιους κοινώς γυμνάσιο-λύκειο καθηγητάδες, μια χορεία ψημένων στα βάσανα του φροντιστηρίου 30κάτι τυπάδων που περάσανε με την 3η τον γραπτό του ΑΣΕΠ και που τώρα απολαμβάνουν τους καρπούς του 8:30-13:30 ωραρίου και των 2 βασικών λόγων που έχει κάποιος κατά νου για να επιλέξει αυτή τη δουλειά, ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι; Μα φυσικά ο Ιούλιος-Αύγουστος, βάλε και τα 15νθημερα Χριστούγεννα, Πάσχα και έδεσε το γλυκό (να μη πιάσουμε γιορτές, εκδρομές, εκκλησιασμούς ή καταλήψεις, γιατί εμάς τους υπόλοιπους με την 20 και κάτι ψιλά κανονική άδεια θα μας πάρει το παράπονο). Φετίχ, βίτσιο τους και μόνιμο κόλλημα το σχολείο και επακόλουθο η ακατάσχετη μπλαμπλαμπολογία για κάθε πτυχή της σχολικής ζωής που πιάνει από την πρωινή προσευχή, μέχρι την αποχή που έκανε χτές το Γ2 γιατί λέει το κυλικείο δεν βάζει ζαμπόν στην ζαμπονοτυρόπιτα.

     ii. Μετά έρχονται οι 1βάθμιοι-μάθε παιδί μου γράμματα-δάσκαλοι μας, αν και λόγω του γυναικοκρατούμενου των παιδαγωγικών σχολών κυρίως μιλάμε για δασκάλες (ή δασκαλίτσες που τις προσφωνούν οι ντόπιοι προκαλώντας και τον μόνιμο εκνευρισμό τους), 22κάτι κοπελίτσες που δεν πρόλαβε καλά-καλά να στεγνώσει το μελάνι του πτυχίου τους και προσληφθήκανε με το ζόρι που λένε. Ως εκ τούτου και μη έχοντας τραβήξει τα ζόρια των καθηγητών, είναι σχεδόν όλες τσαντισμένες με την άδικη μοίρα που τις έριξε σε ένα μπάι-κλασάτο νησί, αναπολούν τις πόλεις τους (ακόμη και αν πρόκειται για κάτι απίθανα χωριά), τη φοιτητική τους ζωή, τον γκόμενο που άφησαν και γενικώς ό,τι θυμούνται χαίρονται, αλλά τι να κάνεις άμα σου’ ρχονται όλα δεξιά γίνεσαι και κομματάκι γαϊδούρι…Α! Και αποτελούν διαχρονικά το 1ο target group των εγχώριων καμακιών για τις δύσκολες ώρες του χειμώνα (οι καθηγήτριες έρχονται δεύτερες).

2. Οι ένστολοι/ες που με τη σειρά τους υποδιαιρούνται σε:

       i. Αστυνομικούς, τα γνωστά μπουζούκια δηλαδή όργανα που στη επαρχία απολαμβάνουν έναν ρόλο που θυμίζει την παλιά χωροφυλακή, είναι σημαίνοντα πρόσωπα στην κοινωνία, όλοι θέλουν να τα έχουν καλά μαζί τους κοινώς είναι πασάδες στα Γιάννενα και αν βάλεις και την ανύπαρκτη εγκληματικότητα, το να είσαι αστυνομικός σε νησί είναι 1 και 1 για να κάνεις επιδερμίδα

        ii. Λιμενικούς, τώρα παρόλο που είναι νησί και θα περίμενες οι αγαπητοί μας γλαρόμπατσοι να έχουν τρεξίματα αλλά μπα! Οι λιμενικοί μας είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι που χαίρονται τη ζωή τους είτε βρίσκονται στη Γαύδο είτε στον Πειραιά, τώρα δεν ξέρω αν φταίει το Σώμα ή αν τους ρίχνουν κάτι στο γάλα αλλά μόλις τους αντικρίζεις σε παραπέμπουν στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι-και μια ακόμη παρατήρηση οι γυναίκες λιμενικοί είναι μακράν οι πιο ωραίες ένστολες και πιστεύω ακράδαντα ότι αν είχαμε καλλιστεία για τη Μις Κόσμος-Μπατσίνα η Ελληνική Ακτοφυλακή θα έπαιρνε χαλαρά και τις 3 πρώτες θέσεις

      iii. Στρατέους, δηλαδή κάτι ψιλά (δεν είμαστε δα και Έβρος), γενικά αυτοί περνάνε απαρατήρητοι θυμίζοντας την ύπαρξη τους μόνο στην κατάθεση στεφάνων στις εθνικές εορτές και πάνε πακέτο με κάτι αρχι-βυσματούχους ντόπιους ως επί το πλείστον φαντάρους που την περνάνε ζωή και κότα

        iv. Αγροφύλακες…Όχι δεν έχω πετύχει κανέναν τους ακόμα αλλά που θα πάει κάπου δε θα τον πετύχω τον τυπά να λέει «πούτ δε κοτ ντάουν σλόουλι…»

3. Αρχαιολογική Υπηρεσία, η οποία χωρίζεται σε αρχαιολόγους και εργάτες ή αλλιώς στους πατρικίους και πληβείους του πολιτισμού. Οι αρχαιολόγοι άντρες και γυναίκες όσο και αν δεν το παραδέχονται δεν επέλεξαν αυτό το επάγγελμα γιατί τους γουστάριζαν οι αττικοί μελανόμορφοι αμφορείς, αλλά γιατί ο Ιντιάνα Τζόουνς ήταν απίθανος τυπάς και ήταν και ο πρώτος γκόμενος (για τις αρχαιολογίνες) ή πήδαγε ωραίες γκόμενες (για τους αρχαιολόγους). Φυσικά και κάνουν τεράστιο έργο, με πολύ τρέξιμο, διάβασμα και ώρες πολλές όντας χαμηλόμισθοι και οι πιο πολλοί και συμβασιούχοι αλλά αν δεν ήταν και οι εργάτες-φύλακες η δουλειά δεν έβγαινε. Οι τελευταίοι, κάτι φάτσες βγαλμένες θαρρείς από ταινία σοβιετικού νεορεαλισμού σε κάνουν να εκτιμήσεις αυτό που λέγεται επαγγελματική ευσυνειδησία και αυτούς που χαρακτηρίζουμε αφανείς ήρωες αν και κανείς δεν πρόκειται να τους το αναγνωρίσει.

Υπάρχουν όμως και κάτι άλλα απίθανα που σε κάνουν να εκτιμήσεις τον πλουραλισμό του Ελληνικού Δημοσίου, όπως: 

4. Μετεωρολογική υπηρεσία, Η τρελή καβάτζα παιδιά, σε μια φάση που θυμίζει μεν κάπως φυλάκιο στρατού ξηράς, αλλά πολύ πιο σενιαρισμένο και εντάξει μπορεί να έχουνε κυλιόμενο ωράριο, αλλά γενικά τη βγάζουνε ζάχαρη, αφεντικά του εαυτού τους και στο τέλος του δρόμου παίζει και να βρεθούν τηλεοπτικοί αστέρες να λένε τα δελτία καιρού στην TV, στο STAR οι πιο μουράτοι-στο δελτίο καιρού για τους αγρότες της ΕΡΤ οι λιγότερο μουράτοι

5. Επαρχείο, τώρα εγώ στα Διοικητικά μαθήματα στη σχολή είχα διαβάσει ότι ο θεσμός των επαρχιών είχε εξαλειφθεί εδώ και χρόνια, αλλά έλα μου που στο νησί (όπως και σε άλλα έμαθα) υπάρχουν ακόμη σε πείσμα όσων μάθαμε στο μάθημα Διοικητικής Ιστορίας (πώς λέει το άσμα Υπάρχεις και όσο Υπάρχεις θα Υπάρχω...ένα πράγμα) βέβαια από τη στιγμή που υπάρχουν Περιφέρεις, Δήμοι και Νομαρχίες τι σκατά αρμοδιότητες τους μένουν; Πάντως το σωστό να λέγεται ότι κάθε πρωί που περνάω απέξω τους βλέπω όλους τρομερά απασχολημένους… 

6. Τελωνείο, εδώ ο αστικός μύθος λέει ότι ανοίγει μια φορά τον μήνα και αυτό άμα έχει δουλειά, εντάξει δηλώνω άγνοια για τα τελωνεία και το καθεστώς που τα διέπει, αλλά στη φαντασία μου είχα σχηματίσει μια εικόνα όπου στα σύνορα λέει οι μάγκες τελωνειακοί εκτελωνίζουν από παξιμάδια και βίδες μέχρι ρωσίδες για τα μπαρ αλλά στα νησάκια Τι; Πώς;; γιατί;;; Όποιος ξέρει να μου το πει και θα με υποχρεώσει, εγώ πάντως άμα μεγαλώσω θέλω να γίνω τελωνειακός σε μικρό νησί μακάρι και στο Γαϊδούρονήσι (άσε που παίρνουν και κάτι επιδόματα ναααα…με το συμπάθιο).

Αυτά τα ολίγα, την άλλη φορά αν έχω όρεξη θα πιάσω και τραπεζικούς και λοιπούς υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα…τώρα αν ρωτάτε για την αφεντιά μου…δε ξέρετε που λένε ότι τις καμπούρες των άλλων τις βλέπεις εύκολα ενώ τη δικιά σου ποτέ;