Ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως νέος Πρωθυπουργός της χώρας, κατευθύνθηκε στην Καισαριανή προκειμένου να αποτίσει φόρο τιμής στο μνημείο πεσόντων που εκτελέσθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς.

Μία πράξη που χαρακτηρίζεται θετική, υπό την έννοια της ενδεχόμενης παρακίνησης ορισμένου κόσμου να ενδιαφερθεί για τα ιστορικά πεπραγμένα, λόγω της δημοσιότητας του γεγονότος.

Αν και η καταγραφή του φόρου τιμής ως της πρώτης πρωθυπουργικής πράξης του Αλέξη Τσίπρα κρίνεται ως συμβολική, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ένδειξη για το περιεχόμενο της πολιτικής που θα εφαρμόσει η κυβέρνησή του.

Ας θυμηθούμε την εγκαινίαση του Μουσείου της Δημοκρατίας στον Αη-Στράτη το 2007 από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, δέσμευση για τη δημιουργία του οποίου είχε αναλάβει από το 2003. Μάλιστα, ο λόγος του την ημέρα των εγκαινίων ήταν εξόχως ενωτικός και συγκινητικός, λέγοντας πως «Σήμερα εγκαινιάζουμε μαζί το Μουσείο Δημοκρατίας, ένα έργο μνήμης και τιμής. Ο χώρος που τα πέτρινα χρόνια της ελληνικής ιστορίας του περασμένου αιώνα στέγαζε το νοσηλευτήριο εκτοπισμένων για τα πολιτικά τους φρονήματα- ανάμεσα στους οποίους ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Μάνος Κατράκης, ο Τίτος Πατρίκιος- διασώζεται αναδεικνύεται, παραδίδεται σε αυτή τη γενιά και τις επόμενες». Ωστόσο, ο συμβολισμός αυτής της κίνησής του δεν τον απέτρεψε από το να συνεχίσει την ίδια πολιτική που σε συνδυασμό με τις προηγούμενες κυβερνήσεις έφερε τη χώρα στα γνωστά αδιέξοδα μιλώντας για σκληρά μέτρα που οφείλουν να παρθούν στην προεκλογική περίοδο του 2009.

Σε ότι αφορά το Μουσείο, δε, είναι αρκούντως κατατοπιστικό το ρεπορτάζ του Στρατή Μπαλάσκα στην Ελευθεροτυπία στις 20/05/2011, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται πως «Δεν πάει πολύς καιρός που ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε τη μετατροπή του Αϊ-Στράτη σε «πράσινο νησί». Τώρα βυθίζεται κι αυτό στα γενικότερα περί περικοπών. Ο λόγος για το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Δημοκρατίας, και μνημείο ταυτόχρονα για την κρισιμότερη περίοδο της νεότερης Ιστορίας, που παραμένει κλειστό εδώ και πέντε μήνες»

Σε ότι αφορά τέτοιου είδους συμβουλισμούς, είναι χρήσιμο να επισημανθούν ορισμένες αντιφάσεις.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο αντικομμουνισμός

Η 9η Μάη γιορτάζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως η «Ημέρα της Ευρώπης» ήδη από το 1985 και όχι ως η «Μέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών» που πραγματώθηκε στις 9 Μαΐου 1945, αποκρύπτοντας τον ιστορικό ρόλο και την ηρωική θυσία των πεσόντων Σοβιετικών στρατιωτών και πολιτών που με αυτοθυσία αντιμετώπισαν το ναζιστικό θηρίο, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη διάλυσή του.

Επιπλέον, η 23ηΑυγούστου έχει καθιερωθεί ως «Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού». Διόλου τυχαία αφού 23 Αυγούστου του 1939 υπογράφηκε το περιβόητο γερμανοσοβιετικό σύμφωνα μη επίθεσης Ριμπεντροπ – Μολότωφ, ένας διπλωματικός ελιγμός ουσίας της ΕΣΣΔ που έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στο Σοβιετικό κράτος να προετοιμαστεί για την αναπόφευκτη επίθεση των Χιτλερικών στρατευμάτων στην ΕΣΣΔ, δύο χρόνια αργότερα. Μία συνθήκη που έχει κατασυκοφαντηθεί ως απόδειξη της «δήθεν» συμμαχίας Στάλιν – Χίτλερ. Μία συμφωνία που προκάλεσε την αντίδραση των Συμμάχων αφού όπως δήλωσε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ με τη συγκεκριμένη συνθήκη οι ναζί «πρόδωσαν το αντι-Κομιντέρν σύμφωνο και τις αντι-Μπολσεβίκικες συμφωνίες».

Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Ένωση πέρα από τις εορτές και τα πανηγύρια, εκφράζει και στην πράξη την αντικομμουνιστική διάθεσή της, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα μέσω του έργου “Human library: the rest is history” που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα “Europe for citizens”. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που έχει στόχο να προωθήσει την επικρατούσα – εντός του ευρωενωσιακού πλαισίου – άποψη, ότι η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ελευθερίας συνδέεται με τον ολοκληρωτισμό (αναφέροντας ενδεικτικά τον ναζισμό, τον Ιταλικό φασισμό και το σταλινισμό). Εν ολίγοις, είναι ένα βήμα για την περαιτέρω προώθηση της ανιστόρητης θεωρίας των δύο άκρων που εξισώνει το ναζισμό με τον κομμουνισμό. Για την προώθηση του προγράμματος, η ΕΕ χρηματοδοτεί διάφορες ΜΚΟ προκειμένου σε διάφορες χώρες να οργανώσουν εκδηλώσεις - ημερίδες με ανάλογο θέμα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση τη διάδοση αυτών των ιδεών στη νεολαία.

Ιδιαίτερα προκλητικό είναι το γεγονός, ότι η υλοποίηση αυτών των εκδηλώσεων πραγματοποιείται με σημαντικά ποσά χρηματοδοτήσεων προς τις επιλεχθείσες ΜΚΟ, σε μία περίοδο που τα εισοδήματα των πολιτών καταρρακώνονται. Χαρακτηριστικά, όπως είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 28/4/2014, «Η ΕΕ, […], δηλώνει διατεθειμένη να χρηματοδοτήσει την επόμενη περίοδο κάθε πρόγραμμα με ελάχιστο ποσό 60.000 και μέγιστο 200.000 για κάθε οργάνωση».

Χαρακτηρισμό παράδειγμα για την Ελλάδα αποτελεί η ΜΚΟ United Societies of Balkans, η οποία διοργάνωσε τον περασμένο Μάη στη Θεσσαλονίκη «εκδήλωση ζωντανής βιβλιοθήκης, κατά τη διάρκεια της οποίας 8 άνθρωποι μετατράπηκαν σε «βιβλία» και μετέφεραν στο κοινό τις γνώσεις και τις ιστορίες τους για το Ναζισμό και το Σταλινισμό»! Μάλιστα, προ ημερών ολοκληρώθηκε επίσης στο πλαίσιο του εν λόγω προγράμματος διαγωνισμός φωτογραφίας, ο οποίος όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ιστοσελίδα της ΜΚΟ, ο διαγωνισμός ήταν αποτέλεσμα έμπνευσης από την εμπειρία, τη γνώση και τα συναισθήματα που αποκόμισαν οι ιθύνοντες από την εκδήλωση του Μαΐου.

Η αλήθεια είναι πως η αντικομμουνιστική προπαγάνδα της Ε.Ε. δεν παραξενεύει. Αντίθετα, ενδεχομένως δικαιολογείται και από το γεγονός της στήριξης φιλοναζιστικών κυβερνήσεων στην Ουκρανία, κάνοντας σαφές ότι η θεωρία των δυο άκρων είναι τεχνητή, αποτελώντας χρήσιμο εργαλείο που επιστρατεύεται κατά το δοκούν και ανάλογα με τα κατά περίπτωση συμφέροντα των εταιρών και αυτών των οποίων τα συμφέροντα εκπροσωπούν.

Αντικομμουνιστική αριστερά στην Ευρώπη; Κι όμως υπάρχει

Θα έλεγε κανείς πως είναι δικαιολογημένο να υπάρχει αντικομμουνισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση της Μέρκελ, του Σόιμπλε, των δανειστών και τοκογλύφων. Όμως, το ζήτημα περιπλέκεται περισσότερο, όταν ανάλογη διάθεση επιδεικνύουν και αριστερά κόμματα.

Στις 12 & 13 Νοεμβρίου 2013, το γερμανικό αριστερό κόμμα Die Linke, το οποίο εντός του Ευρωκοινοβουλίου εκφράζεται μέσα από το ΚΕΑ (Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς) και είναι αδελφό κόμμα του Σύριζα, διοργάνωσε εκδήλωση με τίτλο «Ταξίδεψα στη χώρα σας σαν φιλοξενούμενος - Γερμανοί αντίπαλοι του Χίτλερ, θύματα του Σταλινικού τρόμου: Οικογενειακές ιστορίες 1933 – 1956». Μάλιστα σε διαμαρτυρία του ΚΚΕ για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης, το περιοδικό Der Spiegel, υπερασπιζόμενο το Die Linke, έσπευσε να ζητήσει δήλωση από το ΚΚΕ αναφέροντας πως «οι άνθρωποι του ΚΚΕ πρέπει απλά να αποφασίσουν οι ίδιοι για το αν πιστεύουν στις αξίες της Ευρώπης».

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, είναι αν οι αξίες της Ευρώπης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι οι - ανά τον κόσμο - συμπράξεις με το ΝΑΤΟ για το στήσιμο πολέμων και αιματοκυλισμάτων των λαών, άλλοτε με πρόσχημα την τρομοκρατία και άλλοτε για τον «εκδημοκρατισμό» χωρών που εντελώς τυχαία, κρύβουν στρατηγικής σημασίας συμφέροντα για το μεγάλο κεφάλαιο της Ευρώπης.

Χρήση της κομμουνιστικής παρακαταθήκης, με παραποίηση συμβόλων

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το κυβερνών – πλέον – κόμμα του Σύριζα παραποιεί τα κομμουνιστικά σύμβολα με τη χρήση της τεχνολογίας.

• Ήταν μόλις μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012, τότε που ο Σύριζα μεγάλωσε το κοινοβουλευτικό ποσοστό του. Μέχρι τότε πολλοί δεν γνώριζαν – και ίσως δεν θα έπρεπε να μάθουν πως μεταξύ των συνιστωσών υπάρχει και η ΚΟΕ με το σφυροδρέπανο στη σημαία της. Έτσι, λοιπόν το πρωτοσέλιδο της Αυγής κυκλοφόρησε με σβησμένο το σφυροδρέπανο από τη σημαία που ανέμιζε πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα το βράδυ των πανηγυρισμών.

• Ένα πλέον χαρακτηριστικό έργο του κομμουνιστή χαράκτη Τάσσου, απεικονίζει διαδηλωτές κρατώντας την ελληνική σημαία καθώς και κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα. Μόνο που στην ιστοσελίδα www.iskra.gr του Παναγιώτη Λαφαζάνη, το συγκεκριμένο έργο δημοσιεύτηκε παραποιημένο, με τα σφυροδρέπανα απόντα.

• Τέλος, η πλέον ανερυθρίαστη παραποίηση έγινε με αφορμή τις αφίσες για εκδηλώσεις του Σύριζα. Στην αφίσα που διαφήμιζε εκδήλωση στο Δουβλίνο με ομιλητή το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Σταθά, απεικονιζόταν συγκέντρωση αγωνιστική δράση του ΚΚΕ πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, μόνο που ήταν σβησμένα το όνομα του κόμματος από το πανό και τα σφυροδρέπανα από τις σημαίες.

Μόνο κατόπιν της αντίδρασης του ΚΚΕ ήρθε η απάντηση από το Γραφείο Τύπου της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας η οποία ζήτησε «ανεπιφύλακτα συγγνώμη, στους συντρόφους της στο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ και στο ΚΚΕ για την δυσαρέσκεια και για τη σύγχυση που προκλήθηκε από τη χρήση παραποιημένης φωτογραφίας […]. Η χρήση της παραποιημένης φωτογραφίας ήταν ένα σοβαρό λάθος που έχει ευλόγως προκαλέσει σύγχυση και δυσαρέσκεια.

Η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία θα ήθελε να διευκρινίσει ότι αυτό το λάθος είναι αποκλειστική ευθύνη της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας, καθώς ούτε ο κ. Γιάννης Σταθάς, ούτε άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ, είχαν δει την αφίσα πριν λάβει χώρα η συνάντηση.

Αναγνωρίζοντας το λάθος, η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία υπογραμμίζει την αλληλεγγύη της με τους αγώνες του εργαζόμενου Ελληνικού λαού, κατά των σκληρών μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από την Τρόικα και την Ελληνική Κυβέρνηση.»

Το ίδιο «λάθος» πάντως, επαναλήφθηκε αυτή τη φορά σε αφίσα που διαφήμιζε εκδήλωση για το ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία με ομιλητή το δημοσιογράφο και ακτιβιστή Γιώργο Μητραλιά. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως δεν συνέβη το ίδιο λάθος ακριβώς. Η φωτογραφία που παραποιήθηκε ήταν ίδια, η παραποίηση ήταν διαφορετική.

Συχνά πυκνά γίνεται οξεία κριτική για τους δήθεν «συμβιβασμούς» του ΚΚΕ, τις κομματικές παρελάσεις που κάνει στις πορείες, ότι δεν βγαίνει μπροστά και πως τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν  το χαρακτηριζόταν ως το κόμμα που κάνει τις πιο ειρηνικές και καλύτερες πορείες και προβαλλόταν ως το «χαϊδεμένο» παιδί του συστήματος. Με την ευκαιρία αξίζει να θυμηθούμε πως η παραποιημένη φωτογραφία, ήταν από το Μάη του 2010 (εν μέσω επιβολής των πρώτων σκληρών μέτρων λιτότητας), όπου μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ ανέβηκαν στην Ακρόπολη αναρτώντας πανό που καλούσε τους λαούς της Ευρώπης να ξεσηκωθούν. Επρόκειτο μάλιστα για μια δράση που προκάλεσε σφοδρή αντίδραση από τον – τότε – κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή το ΠΑΜΕ «έχει αναλάβει εργολαβικά την υπονόμευση του τουρισμού με ευθύνη του ΚΚΕ».

Επιπλέον, το υπουργείο Πολιτισμού σημείωσε ότι «Μικρή ομάδα στελεχών του ΚΚΕ παραβίασαν την πύλη του Ιερού Βράχου και ανήρτησαν πανό με τις απόψεις του κόμματός τους. Η κίνηση αυτή εκτός από επικίνδυνη για τα μνημεία και τους φύλακες, είναι παράνομη και διασύρει την Ελλάδα σε κάθε γωνιά της γης. Αντί να εργαζόμαστε όλοι μαζί να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να βγει από την κρίση, κάποιοι, λίγοι ευτυχώς, επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία για προσωπικά και παραταξιακά οφέλη. Την κίνηση αυτή καταδικάζει σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Ελπίζουμε ότι θα την καταδικάσει και η ηγεσία του ΚΚΕ»

Ακόμη, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, δήλωσε ότι «είναι οι ίδιοι που έδιωξαν από το λιμάνι του Πειραιά ένα κρουαζιερόπλοιο, το οποίο πήγε στα τουρκικά λιμάνια».

Όταν η ιστορία μιλάει, τα σύμβολα αποκαθίστανται

Είναι κατανοητή η ουσιαστική αντίφαση της απόδοσης φόρου τιμής στο μνημείο της Καισαριανής από ένα κόμμα το οποίο θεωρεί αδιαπραγμάτευτη τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε συνδυασμό με όλα όσα προαναφέρθηκαν. Κι αυτό διότι η Καισαριανή δεν είχε απλώς 200 θύματα ή αριστερούς, όπως ανέφεραν οι δημοσιογράφοι της ΝΕΡΙΤ στο σχετικό ρεπορτάζ τους.

Η διαταγή για την εκτέλεση που παρατίθεται φωτίζει επαρκώς ο θέμα:

«Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:

1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944.
2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων.

Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. πρόκειται για ταγματασφαλίτες) εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.

Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος».

Κατά τη μεταφορά των 200 μελλοντικώς εκτελεσθέντων από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, πολλοί κατάφεραν να γράψουν σημειώματα και να τα πετάξουν το δρόμο, ώστε σήμερα να αποτελούν τη ζωντανή μαρτυρία τους.

• «Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές» - Μήτσος Ρεμπούτσικας
• «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος» - Nίκος Μαριακάκης
• «Πρωτομαγιά. Γεια σας. Όλοι πάμε στη μάχη» - Κώστας Τσίρκας
• «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, πως ούτε στιγμή δε χάσαμε την πίστη στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης. Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου, με σκληρή δουλειά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ» - Σάββας Σαββόπουλος

Όταν η πρώτη εικοσάδα στήθηκε για εκτέλεση και ο Γερμανής επικεφαλής ρώτησε αν έχουν κάτι να πουν, οι μελλοθάνατοι απάντησαν όλοι μαζί: «Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η λευτεριά!». Κατόπιν, απαιτήθηκε από την επόμενη 20άδα να πάρει και να θάψει τους προηγουμένως εκτελεσθέντες συντρόφους τους.

Η ουσία, λοιπόν, της εκτέλεσης των 200 της Καισαριανής είναι ότι αυτοί οι 200 εκτελέστηκαν ως Έλληνες κομμουνιστές, δηλαδή εκτελέστηκαν ακριβώς επειδή ήταν Έλληνες και κομμουνιστές.

Οι 200 εκτελεσμένοι της Καισαριανής συμβολίζουν το ήθος εκείνων που η επιθυμία τους για συντροφικότητα και αξιοπρέπεια δεν λυγίζει ούτε στιγμή.

Ο Ναπολέων Σουκατζίδης, λογιστής στο επάγγελμα υπήρξε ένα από τα 200 θύματα. Η περίπτωσή του δεν μειώνει ουδόλως την αξία της θυσίας των υπολοίπων 199 εκτελεσμένων. Αντίθετα την ενισχύει.

Ήταν ένας βαθιά καλλιεργημένος, μορφωμένος άνθρωπος, εξόριστος στην Ακροναυπλία. Πάντα φρόντιζε να ενθαρρύνει τους συντρόφους και συγκρατούμενούς του. Επιπλέον, ως γνώστης της γερμανικής γλώσσας πολλές φορές είχε ρόλο διερμηνέα ανάμεσα στους συντρόφους και τους Γερμανούς αξιωματικού και ενέπνεε σεβασμό και προς τις δύο μεριές. Πάντως, αυτό δεν απέτρεψε τους Γερμανούς να τον συμπεριλάβουν στον κατάλογο των εκτελεσθέντων. Η ανάγνωση των 200 ονομάτων ανατέθηκε στον ίδιο, οπότε διαβάζοντας το δικό του όνομα, μεσολάβησε ο Διοικητής του Στρατοπέδου προτείνοντάς του να τεθεί εκτός λίστας. Ο Ν. Σουκατζίδης δέχτηκε με την προϋπόθεση ότι δεν θα έπαιρνε κάποιος άλλος τη θέση του κι έτσι θα αποτρεπόταν μία εκτέλεση.

Όμως, η διαταγή μιλούσε για 200 εκτελέσεις κι έτσι ο Ν. Σουκατζίδης ακολούθησε το δρόμο της εκτέλεσης μαζί με τους συντρόφους του.

Ωστόσο, η περίπτωση των 200 εκτελεσμένων της Καισαριανής αποκαλύπτει ωστόσο και την άλλη Ελλάδα των λίγων:

• που με τη συνθηκολόγηση παρέδωσαν τους φυλακισμένους εξόριστους κομμουνιστές σαν σφαχτάρια στους κατακτητές.
• που στο άκουσμα της προαναγγελίας για εκτέλεση, έσπευσαν ως γνήσιοι αγγλόφιλοι και γερμανόφιλοι «πατριώτες» να σπείρουν το διχασμό λέγοντας σύμφωνα με τη μαρτυρία του Β. Μπαρτζιώτα: «Τα βλέπετε; Οι αντάρτες σκοτώνουν τους Γερμανούς και αυτοί αμύνονται»
• του Αρχιεπισκόπου που προσευχόταν για τη σωτηρία των ψυχών των μελλοθανάτων και που όταν τη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά σε απελπισμένες γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί στη Μητρόπολη είπε: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που μου απομένει είναι να παρακαλώ το θεό…»

Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, όμως, μέσω και των κομματικών οργανώσεων προσπάθησε οργανώνοντας συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές με τη διανομή σχετικών τρικ με επιστολές σε αξιωματούχους να αποτρέψουν την εκτέλεση.

Όπως ειπώθηκε αρχικά, δεν κρίνεται αρνητικά η απόδοση τιμής σε ανθρώπους που έπεσαν ηρωικά. Εξάλλου, χιλιάδες άνθρωποι αριστεροί, προοδευτικοί, δημοκράτες και γενικώς αντιφασίστες θυσιάστηκαν την περίοδο της Αντίστασης, Όμως, ζούμε σε εποχή όπου όλα συγχωνεύονται, βασίζονται στον αποσπασματικό λόγο και έρχονται στο φως μόνο για όσο επιτρέπει ο τηλεοπτικός χρόνος. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο το καθετί να ερμηνεύεται και να τοποθετείται στη σωστή του διάσταση.

Κλείνοντας, επειδή ακριβώς πολλοί λειτουργούν με τηλεοπτικούς χρόνους και αντιλαμβάνονται τη ζωή σαν σε στιγμιότυπα και όχι ως συνέχεια, σε ότι αφορά τη θεωρία των δύο άκρων που συναντιούνται και εξισώνονται, παρακάτω παρατίθεται το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης… όσο για την εξίσωση; Μάλλον είναι αδύνατη, όπως λέγεται στα μαθηματικά.

Μπροστά πηγαίνει ο λαός (Η αναπαράσταση)

Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης & Χορωδία
Δίσκος: Κομμέντια (1975)

Πηγές:

v  Human Library: The rest is history

v  Human Library in Greece

v  United Societies of Balkans

v  Spiegel Online

v  Ιστοσελίδα Συν

v  Άρθρο Στρατή Μπαλάσκα, Ελευθεροτυπία 20.05.2011

v  Αναδημοσίευση φωτογραφίας από την ιστοσελίδα tvxs

v  Εφημερίδα Ριζοσπάστης, 30.04.2002