Προχτές τα ξημερώματα, βρέθηκα εν αναμονή ελεύσεως μίας νέας ζωής. Ένα νοσοκομείο ήσυχο, "πολυτελείας", καθαρό, με ευγενές προσωπικό. Πληρούσε (εφόσον καλοπληρώνεται) όλες τις προδιαγραφές ώστε να υποδεχτεί μία νέα ζωή… την κάθε νέα ζωή. Μόνο λίγοι μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος υποδοχής, συχνά ακόμη κι αυτοί με μεγάλη δυσκολία.

Οι περίοδοι αναμονής, ακριβώς και λόγω της στασιμότητάς τους και της ψευδαίσθησης ότι ο χρόνος δεν κυλάει, προσφέρονται για διαδρομές του νου, που ξεκινάνε από κάτι για να καταλήξουν σε κάτι άλλο, κάποιες φορές ακόμη και ασύνδετο.

Στην προχτεσινή αναμονή λοιπόν, ο νους μου πήγε σε ένα σωρό άλλες γυναίκες που χρόνια πριν βρέθηκαν να γεννούν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, βάζοντας τα νεογέννητά τους στα σπάργανα της ανασφάλειας, της τιμωρίας για τη διεκδίκηση μίας καλύτερης ζωής. Κάποιες από αυτές, καταδικασμένες – εκτός από τη βαριά και άδικη ποινή - στη σκέψη πως η γέννηση του παιδιού τους, θα σήμαινε το δικό τους θάνατο, αφού η ζωή που κυοφορούσαν ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας για την εκτέλεση της δικής τους ποινής. Κάποιες άλλες γυναίκες δεν πρόφτασαν ή δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν μάνες αφού τα βάσανιστήρια αχρήστεψαν

Γυναίκες κάθε ηλικίας, που ενώ λίγα χρόνια πριν είχαν βρεθεί να αγωνίζονται για την εκδίωξη του κατακτητή, τα κατοπινά χρόνια βρέθηκαν κυνηγημένες και συκοφαντημένες για τις ιδέες τους.

Επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη θέληση και περισσευούμενο θάρρος, κατάφεραν να ξανακερδίσουν τη ζωή μέσα στη φυλακή καταφεύγοντας στα γράμματα και τις τέχνες. Ανάμεσά τους οι πολιτικές κρατούμενες της περιόδου του Εμφυλίου που «θήτευσαν» στις «Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ» από το 1948 μέχρι το 1952. Δημιουργώντας τη δική τους Χορωδία, άφησαν τη δική τους παρακαταθήκη τραγουδώντας στίχους που γράφτηκαν από τις ίδιες τις κρατούμενες πάνω σε γνωστές μελωδίες. Αποτυπώνοντας τα βιώματά τους σε αυτούς τους στίχους, αποτελούν μία ζωντανή μαρτυρία.

Οι ηχογραφήσεις των τραγουδιών έγιναν το 1977, όταν ένα τμήμα της χορωδίας των φυλακισμένων γυναικών (του 1948) βρέθηκε μετά από τριάντα σχεδόν χρόνια. Η λογοκρισία τότε είχε απαγορεύσει την έκδοσή τους στην Ελλάδα, με τη δικαιολογία ότι «αναμοχλεύει το παρελθόν».

==============================================================

Στις ηχογραφήσεις συμμετείχαν οι εξής γυναίκες: 

Ξένη Βαρδάκη: Δικάστηκε σε κακουργιοδικείο μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Έμεινε 8 χρόνια μελλοθάνατη στη φυλακή.

Καλλιόπη Βασιλείου: Μαθήτρια. Έμεινε 4 χρόνια στη φυλακή.

Κατίνα Βασιληά: Μοδίστρα. Δικάστηκε 7 φορές ισόβια. Έμεινε 10 χρόνια στη φυλακή.

Κατίνα Γαρίδη: Σπουδάστρια. Το στρατοδικείο τη δίκασε δύο φορές 20 χρόνια. Έμεινε 5,5 χρόνια στη φυλακή.

Μαριάνθη Παρτάλη: Μαθήτρια. Το στρατοδικείο την καταδίκασε σε θάνατο. Έμεινε 11 χρόνια στη φυλακή.

Μαίρη Μπίκια: Δακτυλογράφος. Δικάστηκε και έμεινε 12 χρόνια στη φυλακή.

Ολυμπία Παπαδούκα: Ηθοποιός. Το στρατοδικείο τη δίκασε 20 χρόνια. Εμεινε 3 χρόνια στη φυλακή.

Γεωργία Πέτα: Φοιτήτρια. Δεκαοκτώ χρόνων, την καταδίκασε σε θάνατο το στρατοδικείο. Έμεινε κρατούμενη 15 χρόνια.

Αργυρούλα Σεφερλή: Δασκάλα. Το στρατοδικείο τη δίκασε 20 χρόνια. Εμεινε 7 χρόνια στη φυλακή.

Βέρα Τσιμπουκίδου: Μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο. Δικάστηκε σε στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Έμεινε 5 χρόνια στη φυλακή και άλλα 4 στην εξορία.

Ελένη Τσαουλή: Σπούδασε θέατρο και κλασικό μπαλέτο. Έμεινε στη φυλακή δύο χρόνια κι εκεί γνώρισε και μελέτησε τον άπειρο πλούτο των μορφών της ελληνικής χορευτικής παράδοσης. Όταν αποφυλακίστηκε, ίδρυσε το 1954 τον Όμιλο Ελληνικών Χορών, για τη διάδοσή τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

==============================================================

Το καρναβάλι έτσι όπως γιορτάζεται κάθε χρόνο είναι μία ευκαιρία ξεφαντώματος. Μία δυνατότητα ώστε μέσω της μεταμφίεσης, της μάσκας, να βγει ένας άλλος εαυτός, πιο χαλαρός, πιο αστείος ακόμη και πιο γελοίος, λιγότερο παρεξηγήσιμος, αφού όλα αντικατοπτρίζονται στη μεταμφίεση, στη μάσκα και όχι σε ό,τι κρύβεται πίσω από αυτήν.

Εκείνες οι γυναίκες δεν κρύφτηκαν ποτέ πίσω από καμία μεταμφίεση. Βάζοντας μπροστά την αλήθεια τους και παραπίσω τη ζωή τους μέχρι το τέλος, μας χάρισαν τη δική τους εκδοχή για ένα καρναβάλι ξεχωριστό από αυτό που θα ζήσει ο καθένας σήμερα το βράδυ.

==============================================================

Υ.Γ. Καλοτάξιδη η καινούρια ζωή που ήρθε…

Στίχοι: Νίνα Ξάνθου

Μουσική: Παραδοσιακό