Συνήθως χρησιμοποιούμε τον όρο "ευτυχία" σε ατομικό επίπεδο αναφερόμενοι σε συγκεκριμένα άτομα και καταστάσεις. Αν και δε μπορούμε με σαφήνεια να προσδιορίσουμε την απόλυτη ευτυχία, σίγουρα γνωρίζουμε πότε την πλησιάζουμε και πότε απομακρυνόμαστε από αυτήν.

Μου αρέσει πολλές φορές να φαντάζομαι μία μορφή παγκόσμιας ευτυχία σαν ένα άθροισμα όλων των ατομικών "ευτυχιών" μας. Κάτι σαν "ευτυχία της ανθρωπότητας." Οι άνθρωποι που υποφέρουν καθημερινά στον πλανήτη ή που ζούνε σε άθλιες συνθήκες σίγουρα ελαττώνουν δραματικά αυτό το άθροισμα. Δυστυχώς όμως, αυτή είναι η πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού.

Ένας απ' τους πιο ευγενείς σκοπούς που μπορώ να φανταστώ για κάποιον άνθρωπο θα ήταν να προσπαθεί να αυξήσει την παγκόσμια ευτυχία καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Από τον διπλανό του, μέχρι τον άγνωστο που έχει ανάγκη σε κάποια μακρινή χώρα.

Ως ηθικός κώδικας, αυτός θα ήταν ο πρώτος που θα έγραφα πάνω από οποιαδήποτε φιλοσοφία ή θρησκεία: "Με κάθε πράξη μας ας αυξάνουμε την ευτυχία στον κόσμο." Τίποτ' άλλο δε χρειάζεται, καμία άλλη ηθική.

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι σε όλους σας καλή χρονιά κι ευτυχισμένη.

Πάει πολύς καιρός από τότε που έγραψα διήγημα, και επειδή είναι σχετικό με το ζήτημα της ευτυχίας, νομίζω ότι αξίζει να το διαβάσετε. Λέγεται Σπίθες μες τη Νύχτα και είναι το 21ο κείμενο των Σκέψεων εδώ στο MusicHeaven. Καλή ανάγνωση :)