(Σε εσένα μιλάω) 

Λοιπόν... Έλα κάτσε εδώ δίπλα μου. Όποιος και να 'σαι. Άνοιξε τις παλάμες σου, δείξε μου ότι είναι καθαρές, ότι δεν κρατάς σφυρί. Μίλα μου. Μην φιλοσοφείς, μίλα μου. Τί νιώθεις, τί αισθάνεσαι στ' αλήθεια. Όχι τί πρέπει να πεις, μα τι θέλεις να πεις. Για κάθε λέξη αληθινή που βγαίνει απ' το στόμα σου μου χαρίζεις ένα πέλαγος ευτυχίας.

Μη με κουράσεις με τους δήθεν συναισθηματισμούς, τον δήθεν χαβαλέ σου, την δήθεν θετική αντιμετώπιση που έχεις απέναντι στην ζωή και την κακοφτιαγμένη μάσκα σου. Άσε την ψυχή σου να 'ρθει κοντά στην δική μου χωρίς να το πολυσκέφτεσαι, μίλα μου. Μην προσπαθείς να θυμηθείς κάποια μεγάλη σοφία ή κάποιο απόφθεγμα που έμαθες μικρός. Μίλα μου αληθινά, μίλα μου όπως μιλάς στον εαυτό σου τις ατέλειωτες μοναχικές νύχτες που σε πλακώνουν οι σκέψεις.    

Τί ποθείς, γιατί κλαις, γιατί γελάς... Αλάφρωσε την καρδιά σου, δεν έχουμε άλλο περιθώριο πια, τα χρόνια περνούν, η ζωή τελειώνει. Το ρολόι χτυπά. Μίλα μου για τα πράγματα τα βαθιά που έχεις μέσα σου. Μίλα μου όσο είναι ακόμα καιρός... 

Δεν αντέχω άλλο... πνίγομαι στα ρηχά.

(Χόρτασα από ελαφρότητες, ή μήπως γεννήθηκα χορτάτος;)

Κάθε αληθινή σου λέξη...

Ένα πέλαγος ευτυχίας...

Το ρολόι χτυπά...  

(Αλήθεια στο λέω, πνίγομαι εδώ στα ρηχά, πνίγομαι!)