Ίσως να είμαι απ' τους λίγους ανθρώπους που ο καιρός τους επηρεάζει τόσο υπερβολικά. Τις συννεφιασμένες μέρες ακόμα και εάν δεν έχω λόγο να είμαι θλιμμένος, μέσα μου έχω ένα βάρος, μία αβεβαιότητα, μία ροπή προς τη μελαγχολία. Αντίθετα, τις ηλιοφανείς ημέρες, ακόμα και εάν υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα με κυριεύει μια αισιοδοξία, μία βεβαιότητα ότι όλα μπορούν να επιτευχθούν με αρκετή θέληση, και ότι όλα τα προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν.
Έχω κάνει προσπάθειες να το ξεπεράσω αυτό το φαινόμενο, αλλά φαίνεται είναι στη φύση μου. Και έτσι είναι για μένα σα να υπάρχει το χαρούμενο εξάμηνο (ας πούμε απ' τον Απρίλιο ως τον Οκτώβρη) και το θλιμμένο εξάμηνο.

Επίσης, προτιμώ πολύ περισσότερο τη νύχτα απ' ότι τη συννεφιασμένη μέρα. Τόσο, που εάν έξω ο ουρανός είναι πολύ συννεφιασμένος προτιμώ να κλείσω τα πατζούρια και να μείνω με με τα ζεστά φώτα του σπιτιού.

Ίσως να είναι υπερβολικά όλα αυτά, αλλά η επιρροή του ήλιου στην ψυχολογία μας είναι κάτι αποδεδειγμένο επιστημονικά. Στις βόρειες Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει αυξημένη τάση καταθλίψεων εν μέρει λόγω της μόνιμης συννεφιάς και του κρύου. Μάλιστα η έλλειψη ήλιου και οι ψυχολογικές επιπτώσεις που έχει αυτή αντιμετωπίζεται με διάφορες μεθόδους όπως την τεχνητή δημιουργία φωτός που να μοιάζει με το ηλιακό ώστε να αναπτερωθεί το ηθικό του ...πάσχοντα. Μπορεί να μοιάζει αστείο, αλλά πράγματι είμαστε φτιαγμένοι να λατρεύουμε τον ήλιο. Η ενέργεια ολόκληρου του πλανήτη πηγάζει από εκεί και κατ' επέκτασιν και η ζωή.

Πλησιάζει λοιπόν αυτό το ...χαρούμενο εξάμηνο. Και όπως στο παραμύθι ο Ήλιος θα νικήσει το Βοριά. Δεν φαντάζομαι να ήταν κανένα παιδί με το μέρος του Βοριά όταν διάβασε το γνωστό παραμύθι του Αισώπου.

Καλή Άνοιξη λοιπόν :)

Υ.Γ. Τυπικά έχει μπει ήδη η άνοιξη, αλλά στην πραγματικότητα (αστρονομικά) μπαίνει περίπου στις 21 Μαρτίου διότι από τότε και μετά η μέρα θα είναι μεγαλύτερη απ' τη νύχτα.