Ο Δήμος Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνος στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων με τίτλο «Διαδρομές» διοργανώνει το βράδυ της Τετάρτης 25/02/2015 στις 19:30 μμ, στην αίθουσα του πολιτιστικού χώρου του Π.Π.Ι.Ε.Δ (Δεκελείας 152), σε μια εξαιρετικού ενδιαφέροντος μουσική-ποιητική βραδιά αφιερωμένη στην ποιήτρια, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ, η οποία θα παρουσιάσει ανέκδοτα ποιήματά της, καθώς και επιστολές του Καζαντζάκη προς τον πατέρα της και θα συνομιλήσει με το κοινό.

Ποιήματά της, θα διαβάσει ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Τζούμας.

Τραγούδια της, θα ερμηνεύσει ο τραγουδοποιός Θάνος Ανεστόπουλος, σε ποίηση Αγγελάκη-Ρουκ.

Την καλλιτεχνική επιμέλεια θα αναλάβει ο Θέμης Ροδαμίτης.

Πηγή: Δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνος

Βιογραφικά στοιχεία

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1939. Σπούδασε ξένες γλώσσες στην Αθήνα, τη Γαλλία και την Ελβετία. Είναι διπλωματούχος μεταφράστρια - διερμηνέας. Το δεύτερό επώνυμό της απέκτησε από το γάμο της με το φιλόλογο Ρόντνεϊ Ρουκ, με τον οποίο γνωρίστηκε σε μια ταβέρνα στην Πλάκα το 1963. Παντρεύτηκαν μόλις δύο εβδομάδες αργότερα και παρέμειναν μαζί μέχρι το θάνατό του το 2007.

Έχει δώσει διαλέξεις και διάβασε ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά (Harvard, Cornell, Daztmouth, N.Y. State, Princeton, Columbia κ.α.)

Βραβεύτηκε για το ποιητικό της έργο και πιο συγκεκριμένα:

• 1962: Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch).
• 1985: Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης.
• 2000: Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών).

Το φθινόπωρο του 1956 πρωτοδημοσιεύτηκε το ποίημα της “Μοναξιά» στο περιοδικό "Καινούργια Εποχή"

Εργογραφία:

• Λύκοι και σύννεφα, 1963
• Ποιήματα 63-69, 1971
• Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό, 1974
• Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης, 1977
• Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας, 1978
• Ενάντιος έρωτας, 1982
• Οι μνηστήρες, 1984
• Όταν το σώμα, 1988
• Επίλογος αέρας, 1990
• Άδεια φύση, 1993
• Λυπιού, 1995
• Ωραία έρημος, ωραία η σάρκα, 1996

Επιπλέον, έχει πλούσιο μεταφραστικό έργο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων Μαγιακόφσκι, Ντύλας Τόμας, Σύλβια Πλαθ, Πούσκιν, Γκρόσμαν κ.α.

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ λειτουργεί από την πρώτη της ποιητική συλλογή ως «προπομπός της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς (της λεγόμενης γενιάς της αμφισβήτησης». Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της ποιητικής της είναι η σωματικότητα των αισθημάτων και η κατάφαση στη μοναξιά ως του βαθύτερου γνωρίσματος της ύπαρξης, ενώ στα πιο πρόσφατα έργα της η έμφαση δίδεται στις αυτοβιογραφικές αναφορές και σε έναν εσωτερικό διάλογο με το θάνατο. (Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ.Πατάκης, Αθήνα, 1999)

==============================================================

Από το μελοποίηση της Ελισσάβετ Καρατζόλη για το δίσκο της "Κλείσε τα σκούρα" του 2014, σε ποίηση Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ, "Η Ευλογία της έλλειψης".

Η New Star διοργανώνει συναυλία - καλλιτεχνική εκδήλωση προς τιμήν του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, Πάνου Τζαβέλλα.

Κάποιοι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ. Είναι όσοι με την αγωνιστική τους στάση υπερασπίστηκαν την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με την καλλιτεχνική τους δημιουργία πρόβαλαν αυτή την υπερήφανη στάση ζωής. Και είναι αυτοί που αποτελούν φωτεινά παραδείγματα στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε.

Σήμερα, Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου στις 8:00 μ.μ. θα τιμάται ο αντάρτης αγωνιστής και συνθέτης Πάνος Τζαβέλλας στον κινηματογράφο ΣΤΟΥΝΤΙΟ new star art cinema (Σπάρτης και Σταυροπούλου 33 πλ. Αμερικής).

Το έργο του Πάνου Τζαβέλλα παρουσιάζει το μουσικό σχήμα Ρωμιοσύνη υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Τεό Λαζάρου.

Τραγουδούν: Νατάσσα Παπαδοπούλου-Τζαβέλλα, Νίκος Μποφίλιος, Μάνια Παπαδημητρίου, Ηλίας Λογοθέτης, Μαρία Ζαχαρή, Σταύρος Ξένος, Νατάσσα Μωυσόγλου, Αχιλλέας Βογιατζάκης.

Φιλική συμμετοχή: Νένα Βενετσάνου, Magic de spell και Γιάννης Παλαμίδας.

Η τιμητική βραδιά συγχρόνως κλείνει και το φεστιβάλ κινηματογράφου προς τιμήν της Εθνικής Αντίστασης με αφορμή τις επετείους ίδρυσηςτων Ε.Π.Ο.Ν (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) και Ε.Λ.Α.Σ.(Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) που διοργανώνει η NEW STAR από 19 έως 25 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema και ΣΤΟΥΝΤΙΟ new star art cinema.

Γενική είσοδος για την συναυλία - καλλιτεχνική εκδήλωση 10 ευρώ.
Γενική είσοδος για το φεστιβάλ κινηματογράφου 5 ευρώ (ημερήσιο εισιτήριο).
Προπωλήσεις εισιτηρίων στα ταμεία των κινηματογράφων καθημερινά μετά τις 17.00.

Πληροφορίες: 210-8220008 - 210-8640054

==============================================================

Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Πάνου Τζαβέλλα, σε άρθρο που θα δημοσιευτεί σύντομα στο ηλεκτρονικό περιοδικό της ιστοσελίδας Music Heaven.

Προχτές τα ξημερώματα, βρέθηκα εν αναμονή ελεύσεως μίας νέας ζωής. Ένα νοσοκομείο ήσυχο, "πολυτελείας", καθαρό, με ευγενές προσωπικό. Πληρούσε (εφόσον καλοπληρώνεται) όλες τις προδιαγραφές ώστε να υποδεχτεί μία νέα ζωή… την κάθε νέα ζωή. Μόνο λίγοι μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος υποδοχής, συχνά ακόμη κι αυτοί με μεγάλη δυσκολία.

Οι περίοδοι αναμονής, ακριβώς και λόγω της στασιμότητάς τους και της ψευδαίσθησης ότι ο χρόνος δεν κυλάει, προσφέρονται για διαδρομές του νου, που ξεκινάνε από κάτι για να καταλήξουν σε κάτι άλλο, κάποιες φορές ακόμη και ασύνδετο.

Στην προχτεσινή αναμονή λοιπόν, ο νους μου πήγε σε ένα σωρό άλλες γυναίκες που χρόνια πριν βρέθηκαν να γεννούν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, βάζοντας τα νεογέννητά τους στα σπάργανα της ανασφάλειας, της τιμωρίας για τη διεκδίκηση μίας καλύτερης ζωής. Κάποιες από αυτές, καταδικασμένες – εκτός από τη βαριά και άδικη ποινή - στη σκέψη πως η γέννηση του παιδιού τους, θα σήμαινε το δικό τους θάνατο, αφού η ζωή που κυοφορούσαν ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας για την εκτέλεση της δικής τους ποινής. Κάποιες άλλες γυναίκες δεν πρόφτασαν ή δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν μάνες αφού τα βάσανιστήρια αχρήστεψαν

Γυναίκες κάθε ηλικίας, που ενώ λίγα χρόνια πριν είχαν βρεθεί να αγωνίζονται για την εκδίωξη του κατακτητή, τα κατοπινά χρόνια βρέθηκαν κυνηγημένες και συκοφαντημένες για τις ιδέες τους.

Επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη θέληση και περισσευούμενο θάρρος, κατάφεραν να ξανακερδίσουν τη ζωή μέσα στη φυλακή καταφεύγοντας στα γράμματα και τις τέχνες. Ανάμεσά τους οι πολιτικές κρατούμενες της περιόδου του Εμφυλίου που «θήτευσαν» στις «Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ» από το 1948 μέχρι το 1952. Δημιουργώντας τη δική τους Χορωδία, άφησαν τη δική τους παρακαταθήκη τραγουδώντας στίχους που γράφτηκαν από τις ίδιες τις κρατούμενες πάνω σε γνωστές μελωδίες. Αποτυπώνοντας τα βιώματά τους σε αυτούς τους στίχους, αποτελούν μία ζωντανή μαρτυρία.

Οι ηχογραφήσεις των τραγουδιών έγιναν το 1977, όταν ένα τμήμα της χορωδίας των φυλακισμένων γυναικών (του 1948) βρέθηκε μετά από τριάντα σχεδόν χρόνια. Η λογοκρισία τότε είχε απαγορεύσει την έκδοσή τους στην Ελλάδα, με τη δικαιολογία ότι «αναμοχλεύει το παρελθόν».

==============================================================

Στις ηχογραφήσεις συμμετείχαν οι εξής γυναίκες: 

Ξένη Βαρδάκη: Δικάστηκε σε κακουργιοδικείο μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Έμεινε 8 χρόνια μελλοθάνατη στη φυλακή.

Καλλιόπη Βασιλείου: Μαθήτρια. Έμεινε 4 χρόνια στη φυλακή.

Κατίνα Βασιληά: Μοδίστρα. Δικάστηκε 7 φορές ισόβια. Έμεινε 10 χρόνια στη φυλακή.

Κατίνα Γαρίδη: Σπουδάστρια. Το στρατοδικείο τη δίκασε δύο φορές 20 χρόνια. Έμεινε 5,5 χρόνια στη φυλακή.

Μαριάνθη Παρτάλη: Μαθήτρια. Το στρατοδικείο την καταδίκασε σε θάνατο. Έμεινε 11 χρόνια στη φυλακή.

Μαίρη Μπίκια: Δακτυλογράφος. Δικάστηκε και έμεινε 12 χρόνια στη φυλακή.

Ολυμπία Παπαδούκα: Ηθοποιός. Το στρατοδικείο τη δίκασε 20 χρόνια. Εμεινε 3 χρόνια στη φυλακή.

Γεωργία Πέτα: Φοιτήτρια. Δεκαοκτώ χρόνων, την καταδίκασε σε θάνατο το στρατοδικείο. Έμεινε κρατούμενη 15 χρόνια.

Αργυρούλα Σεφερλή: Δασκάλα. Το στρατοδικείο τη δίκασε 20 χρόνια. Εμεινε 7 χρόνια στη φυλακή.

Βέρα Τσιμπουκίδου: Μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο. Δικάστηκε σε στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Έμεινε 5 χρόνια στη φυλακή και άλλα 4 στην εξορία.

Ελένη Τσαουλή: Σπούδασε θέατρο και κλασικό μπαλέτο. Έμεινε στη φυλακή δύο χρόνια κι εκεί γνώρισε και μελέτησε τον άπειρο πλούτο των μορφών της ελληνικής χορευτικής παράδοσης. Όταν αποφυλακίστηκε, ίδρυσε το 1954 τον Όμιλο Ελληνικών Χορών, για τη διάδοσή τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

==============================================================

Το καρναβάλι έτσι όπως γιορτάζεται κάθε χρόνο είναι μία ευκαιρία ξεφαντώματος. Μία δυνατότητα ώστε μέσω της μεταμφίεσης, της μάσκας, να βγει ένας άλλος εαυτός, πιο χαλαρός, πιο αστείος ακόμη και πιο γελοίος, λιγότερο παρεξηγήσιμος, αφού όλα αντικατοπτρίζονται στη μεταμφίεση, στη μάσκα και όχι σε ό,τι κρύβεται πίσω από αυτήν.

Εκείνες οι γυναίκες δεν κρύφτηκαν ποτέ πίσω από καμία μεταμφίεση. Βάζοντας μπροστά την αλήθεια τους και παραπίσω τη ζωή τους μέχρι το τέλος, μας χάρισαν τη δική τους εκδοχή για ένα καρναβάλι ξεχωριστό από αυτό που θα ζήσει ο καθένας σήμερα το βράδυ.

==============================================================

Υ.Γ. Καλοτάξιδη η καινούρια ζωή που ήρθε…

Στίχοι: Νίνα Ξάνθου

Μουσική: Παραδοσιακό

*Φωτογραφία από το blog της Αμεσοδημοκατικής Συνελευσης Λακωνίας,, "PlateiaMolaon".

Με το ν.4274/2014 τροποποιήθηκε ο σωφρονιστικός κώδικας με τον οποίο θεσπίστηκαν οι «Φυλακές τύπου Γ».

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο νόμο αναπροσαρμόζεται η διάκριση και ο διαχωρισμός των κρατουμένων οι οποίοι ανάλογα με το είδος της ποινής θα εντάσσονται σε φυλακές τύπου Α, Β και Γ.

Φυλακές τύπου Α: Κρατούνται οι υπόδικοι, οι κρατούμενοι για χρέη, οι κρατούμενοι για εγκλήματα κατά των περιουσιακών δικαιωμάτων, πλην του εγκλήματος της εκβίασης, οι κρατούμενοι για το έγκλημα της υπεξαίρεσης, καθώς και οι κατάδικοι σε ποινή φυλάκισης.

Φυλακές τύπου Β: Κρατούνται οι υπόλοιποι κρατούμενοι.

Φυλακές τύπου Γ: Κρατούνται αποκλειστικά ενήλικοι κατάδικοι ή υπόδικοι, οι οποίοι:

• Έχουν καταδικαστεί για τα εγκλήματα των άρθρων 134, 135, 135Α, 138, 187Α Ποινικού Κώδικα σε συνολική ποινή κάθειρξης άνω των δώδεκα ετών.

 Στα συγκεκριμένα άρθρα περιλαμβάνονται - μεταξύ άλλων (επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας, προσβολές κατά της ζωής φορέων πολιτειακών λειτουργημάτων), - και τα αδικήματα περί εσχάτης προδοσίας καθώς και των προπαρασκευαστικών πράξεων αυτής (σ.σ. της εσχάτης προδοσίας), στην ερμηνεία της οποίας αναφέρεται ή προσπάθεια κάποιου «να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού». Πρόκειται για μία ερμηνεία που χωρεί πολλή κουβέντα σε ότι αφορά τη λαϊκή κυριαρχία και τις θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος και του πως αυτά εφαρμόζονται στις παρούσες συνθήκες των μνημονίων και εν γένει στο πλαίσιο του συγκεκριμένου κοινωνικοοικονομικού συστήματος.

• Έχουν καταδικαστεί για τα εγκλήματα των άρθρων 299, 380 παράγραφος 2 και 385 παράγραφος 1 περίπτωση α' Ποινικού Κώδικα (ανθρωποκτονία, ληστεία μετά φόνου, εκβιασμοί) σε συνολική ποινή κάθειρξης άνω των δεκαπέντε ετών, εφόσον αυτά τελούνται στο πλαίσιο του άρθρου 187 Ποινικού Κώδικα ή
• Κατηγορούνται για τα εγκλήματα των άρθρων της περίπτωσης α' και κρίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι
• Ενήλικοι κρατούμενοι, για οποιοδήποτε άλλο κακούργημα, που κρίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 19, για την ασφάλεια της χώρας και τη δημόσια τάξη, καθώς και για την τάξη και την ασφάλεια στα καταστήματα κράτησης Α' ή Β' τύπου, και:

          α) έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα για τα οποία επιβλήθηκε ποινή ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δώδεκα ετών ή κατηγορούνται για εγκλήματα που επισύρουν ποινή ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών ή

          β) έχουν καταδικαστεί ή κατηγορούνται για το έγκλημα του άρθρου 174 Ποινικού Κώδικα ή

          γ) έχουν τελέσει τα εξής περιοριστικά αναφερόμενα πειθαρχικά παραπτώματα:

              γα) βίαιη απόδραση περισσότερων κρατουμένων με ενωμένες δυνάμεις,

              γβ) άσκηση βίας κατά μελών του προσωπικού του καταστήματος,

              γγ) εν γνώσει κατασκευή ή κατοχή αιχμηρών ή εν γένει επικίνδυνων αντικειμένων, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα και

              γδ) απόδραση κρατουμένου, κρατούνται ομοίως σε καταστήματα κράτησης Γ' τύπου ή σε αυτοτελή τμήματα Γ' τύπου.

Τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας των καταστημάτων κράτησης αυτής της κατηγορίας τελούν υπό τον έλεγχο του αρμόδιου δικαστικού λειτουργού και δεν αποκλείεται να επηρεάζουν επί το αυστηρότερο τον τρόπο διαβίωσης μέσα σε αυτά.

Το άρθρο 187Ατου Ποινικού Κώδικα αναφέρει τα αδικήματα που σχετίζονται με την τρομοκρατία. Ένα άρθρο το οποίο έχει την ελαστική δυνατότητα να χρησιμοποιείται για περαιτέρω ποινικοποίηση λαϊκών αγώνων και κινητοποιήσεων.

Επιπλέον, η τελευταία περίπτωση του νόμου επί της ουσίας ποινικοποιεί το δικαίωμα διαμαρτυρίας των κρατουμένων για τη διεκδίκηση καλύτερου και πιο ανθρώπινου πλαισίου επιβίωσης και σωφρονισμού εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων.

Από την εφημερίδα Ριζοσπάστης διαβάζουμε στο φύλλο της 20/6/2014:

«Οι φυλακές τύπου Γ «ορίζονται με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης και κρατούνται αποκλειστικά κατάδικοι ή υπόδικοι κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 6 του άρθρου 11 του νόμου 2776/99 που είναι ο Σωφρονιστικός Κώδικας». Για την ακρίβεια, στις φυλακές αυτές θα κρατούνται υπόδικοι ή κατάδικοι για τα λεγόμενα «πολιτειακά εγκλήματα», «ναζιστική εγκληματική βία», όσοι έχουν τελέσει τα εγκλήματα «άσκηση βίας κατά μελών του προσωπικού» των φυλακών των δύο άλλων τύπων, όπως και «εγκλήματα τρομοκρατίας», όρος που αφήνει περιθώρια, κάτω από προϋποθέσεις, να ποινικοποιηθούν οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες.

Όσον αφορά τους όρους κράτησης στις φυλακές τύπου Γ, προβλέπεται ότι οι κρατούμενοι δεν δικαιούνται άδειες και ημιελεύθερη διαβίωση, ενώ οι επισκέψεις, οι τηλεφωνικές, τηλεγραφικές, επιστολικές επικοινωνίες «είναι δυνατόν - όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση - να περιορίζονται ακόμη περισσότερο από τον εσωτερικό κανονισμό του καταστήματος», που ήδη είναι αυστηρός, αφού, όπως αναφέρεται στην έκθεση, πρόκειται για «ειδικό καθεστώς μεταχείρισης». Υπ' αυτό το απάνθρωπο καθεστώς οι υπόδικοι ή κατάδικοι των φυλακών τύπου Γ θα πρέπει να βρίσκονται από 4 έως 10 χρόνια.»

Από την ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών σε ανάρτηση της 13ης Νοεμβρίου 2014, διαβάζουμε για την κίνηση 41 πανεπιστημιακών να δηλώσουν την αντίθετη γνώμη τους για τη μετατροπή των φυλακών Δομοκού σε φυλακές τύπου Γ’. Η αντίθεσή τους εκδηλώθηκε με σχετικό έγγραφο προς το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (ΔΣΑ), όπου συνοπτικά όπως αναφέρεται στο σχετικό άρθρο της εφημερίδας:

«Συγκεκριμένα εξηγούν ότι παραβιάζονται οι αρχές της ισότητας και αναλογικότητας, όπως και το τεκμήριο της αθωότητας. Επιπλέον, δημιουργείται ανασφάλεια δικαίου και ο νόμος 4274/2014 είναι αντίθετος με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

Εξηγούν ότι με το νέο νομοθετικό πλαίσιο ανατρέπονται αδικαιολόγητα, είτε επιλεκτικά με βάση το είδος του εγκλήματος που τελέστηκε είτε με βάση αόριστα και απολύτως υποκειμενικά αξιολογικά στοιχεία -επί το δυσμενέστερο- το καθεστώς κράτησης και οι συνθήκες διαβίωσης της συντριπτικής πλειονότητας των κρατουμένων.

Επισημαίνουν ότι δεν εξασφαλίζονται οι εγγυήσεις που πηγάζουν από την αρχή της νομιμότητας της πειθαρχικής διαδικασίας. Εξηγούν ότι η μακρά διάρκεια κράτησης και η παραμονή σε «ειδικό» φυλακτικό καθεστώς αρχικά για τουλάχιστον δύο ή τέσσερα έτη, και ο ανά διετία επανέλεγχος των (αόριστων) προϋποθέσεων, αντιστρατεύονται πάγιες θέσεις του ΕΔΔΑ, με αποτέλεσμα η κράτηση σε καταστήματα «τύπου Γ'» να μπορεί να αποβεί ουσιαστικά (πολλές φορές προληπτικό) πειθαρχικό μέτρο ή ποινή».

* Όλο το κείμενο των πανεπιστημιακών καθηγητών μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ.

Από την ανάληψη των νέων καθηκόντων τους, οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν τοποθετηθεί σχετικά. Σε δηλώσεις του, ο νέος Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης είπε πως «οι φυλακές Γ' Τύπου θα πρέπει να καταργηθούν γιατί δεν προσφέρουν τίποτα», αλλά και ο Υπουργός δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος και συνυπογράφων το ανωτέρω κείμενο, δήλωσε πως «Ο θεσμός αυτός (σ.σ. των φυλακών τύπου Γ’) αλλάζει ποιοτικά την ποινή χωρίς να υπολογίζει τη δικαστική κρίση. Οι όροι είναι τόσο ευρείς που απειλούν τα δικαιώματα της πλειονότητας των κρατουμένων».

Οι δηλώσεις αυτές – τουλάχιστον στο πλαίσιο των εξαγγελιών - δείχνουν την πρόθεση της νέας κυβέρνησης να καταργήσει το καθεστώς των φυλακών τύπου Γ’. Εντούτοις, μέχρι να υλοποιηθούν οι παραπάνω δεσμεύσεις (αν και εφόσον), υπάρχει μακρύς δρόμος.

Ωστόσο, οι κρατούμενοι της πτέρυγας Γ τύπου στις φυλακές Δομοκού, κατάφεραν να αποσπάσουν ορισμένες δεσμεύσεις ύστερα από τη διαμαρτυρία τους (άρνηση λήψης συσσιτίου). Σε έγγραφη απάντησή του στο υπόμνημα των κρατουμένων (βλ. κατωτέρω), ο Υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος:

• Ενημερώνει ότι διέταξε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για τη διακρίβωση των αιτίων του θανάτου του κρατούμενου Αλκιβιάδη Μέξα και τον καταλογισμό ενδεχόμενων ευθυνών.
• Δεσμεύεται για την πρόσληψη δύο γιατρών στη φυλακή.

Υπόμνημα κρατουμένων πτέρυγα Ε1 φυλακών Δομοκού (πηγή: www.alterthess.gr)

«Εμείς οι κρατούμενοι, που ζούμε και πεθαίνουμε σαν ζώα σε αυτές τις φυλακές – αποθήκες ανθρώπων, καταγγέλλουμε αυτούς που δημιούργησαν αυτές τις φυλακές, με πρώτο υπεύθυνο τον πρώην υπουργό Αθανασίου. Αυτοί οι κύριοι ξόδεψαν τεράστια ποσά, ιδιαίτερα για την ηλεκτρονική επιτήρηση και την εξωτερική φρούρηση από ειδικές υπερεξοπλισμένες αστυνομικές δυνάμεις, όμως αδιαφόρησαν εγκληματικά για τη ζωή και την υγεία μας. Έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τους ίδιους τους νόμους τους, τους σωφρονιστικούς κώδικες και τους εσωτερικούς κανονισμούς, που προβλέπουν ότι εξασφαλίζεται στους κρατουμένους ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη.

Έτσι, στις φυλακές του Δομοκού δεν υπάρχει γιατρός, δεν υπάρχουν νοσηλευτές, δεν υπάρχει καν κοινωνική υπηρεσία. Μπορεί, λοιπόν, στην ελληνική νομοθεσία να μην υπάρχει η ποινή του θανάτου, αλλά στις ελληνικές φυλακές αυτή η ποινή επιβάλλεται στην πράξη.

Σήμερα τα ξημερώματα, στις 4 η ώρα, χάθηκε άλλος ένας συγκρατούμενος, ο Μέξας Αλκιβιάδης, 52 χρόνων, στη Δ2 πτέρυγα. Από τις 12 το μεσημέρι ζητούσε γιατρό, το γιατρό που ποτέ δεν είχαμε σ’ αυτή τη φυλακή.

Γι’ αυτόν τον θάνατο, που μπορούσε ν’ αποφευχθεί, υπεύθυνους θεωρούμε, πέρα από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, τον διευθυντή Κωσταρά Θ. και τον εισαγγελέα Θεολογίτη, για τη μη έγκαιρη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Ο θάνατος αυτός έρχεται να προστεθεί σ’ ένα μακρύ κατάλογο νεκρών κρατουμένων, με πρόσφατο πριν από δύο μήνες τον Γαλάνη Μανώλη, πάλι από την πτέρυγα Δ2.

Καλούμε τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο να δεσμευτεί δημόσια ότι θα υπάρξει 24ωρη ιατρική κάλυψη της φυλακής. Τον καλούμε, ακόμη, να επισκεφτεί ο ίδιος τις φυλακές για να διαπιστώσει τις τραγικές και εγκληματικές ελλείψεις τους.

Μέχρι τότε, δηλώνουμε ότι αρνούμαστε να μπούμε στα κελιά και να πάρουμε το συσσίτιο της φυλακής.»

=============================================================

Σήμερα, 20 Φεβρουαρίου, πραγματοποιείται συναυλία διαμαρτυρίας ενάντια στις φυλακές τύπου Γ' στο Κλειστό Γήπεδο Σπόρτιγκ (Ηλία Ζερβού 80 και Σαρανταπόρου, ΗΣΑΠ: Άγιος Ελευθέριος). Τη συναυλία διοργανώνει η αναρχική οργάνωση Ρουβίκωνας. Μέρος των εσόδων θα διατεθεί για την κάλυψη των ιατρικών εξόδων του συντρόφου Γαβριήλ Α. Οι πύλες ανοίγουν στις 5.30 μ.μ. Στη σκηνή ανεβαίνουν:

1. ALEGROS & TOCA MADERA (support), 19.30 – 20.00
2. Χαΐνηδες, 20.00 – 21.00
3. Θ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Ζαμάνη, φιλική συμμετοχή: Γ. Αγγελάκας, 20.00 – 21.00
4. «Γεια σου Τάκη» (σύμπραξη των «Σπυριδούλα», «Κάτω από το Δέντρο» και Μήτς.ο.ς Πουλικάκος), 22.00 – 23.00

«Η οργάνωση επισημαίνει πως, εκτός από την προγραμματική εξαγγελία του αν. υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου ότι θα καταργηθούν οι φυλακές Γ, «η κατάργηση του τρομο-νόμου είναι και αυτό ένα βασικό ζητούμενο, το οποίο το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν έχει αγγίξει καθόλου». Και στρέφει την προσοχή στην επόμενη κυβέρνηση, «που θα είναι ο απόλυτος εκφραστής του ελληνικού "βαθέος κράτους"» που θα επαναφέρει τις φυλακές τύπου Γ. «Τα κεκτημένα των αγώνων των κρατουμένων που συνθλίβονται από την εξουσία και τα νομοθετήματά της, δεν δύναται να επανέλθουν από τις κυβερνήσεις βραχείας παρουσίας με μερικό προοδευτικό πρόσημο. Θα επανέλθουν από τους σκληρούς αγώνες των φυλακισμένων που με πρωτοστατούντες τους πολιτικούς κρατουμένους θα ορίσουν τις αιχμές του αγώνα εντός των κολαστηρίων του ελληνικού κράτους όπως το κάνουν από την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά έως σήμερα. Υποχρέωση των αλληλέγγυων είναι να μοιραστούν τον σκληρό αγώνα» αναφέρει.» Δημήτρης Αγγελίδης, Εφημερίδα των συντακτών, 19.2.2015

Πριν από το youtube, τα mp3 και ένα σωρό άλλα τεχνολογικά δημιουργήματα, υπήρχαν τα Metropolis. Το κεντρικό κατάστημα στην Πανεπιστημίου, υπήρξε ο χώρος συνάντησης όλης της μουσικόφιλης εφηβικής παρέας από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι το τέλος αυτής. Ουκ ολίγες σχολικές «κοπάνες» κατέληγαν εκεί όπου πάντα ανακαλύπταμε κάτι καινούριο ή παλιό. Ένας ολόκληρος μουσικός κόσμος που τα τελευταία χρόνια συρρικνώθηκε σε ένα μικρό «στοκάδικο» στη Σταδίου. Όμως, πέρα από τη νοσταλγία των εφηβικών χρόνων, υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα.

Η αλυσίδα δισκοπωλείων Metropolis είναι η κλασσική περίπτωση καπιταλιστικής επιχείρησης που μονοπώλησε για χρόνια τη λιανική αγορά μουσικής και ψυχαγωγίας. Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε το 1985 από τους αδελφούς Τοπιντζή, οι οποίοι αποδείχτηκαν ικανότατοι επιχειρηματίες, παίζοντας επιτυχώς το παιχνίδι για εξασφάλιση όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας. Όσο η άνοδος των πωλήσεών τους ανέβαινε, τόσο έκλειναν μικρότερα δισκοπωλεία συγκεντρώνοντας έτσι το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς. Άλλωστε, εδώ και 200 χρόνια, είναι γνωστό πως παίζεται το καπιταλιστικό παιχνίδι.

Βεβαίως, η επιτυχία της συγκεκριμένης επιχείρησης βασίστηκε στο προσωπικό της. Το είδος εμπορίας (βινύλια, cd, βιβλία κτλ) αποτελούσαν από μόνα τους αγαπημένο είδος ενασχόλησης του προσωπικού. Είναι διαφορετικό να δουλεύει κάποιος σε μαγαζί που πουλάει ηλεκτρικά σίδερα και άλλο να είναι πωλητής σε μαγαζί με cd. Τα δυο δαιμόνια αδέλφια εκμεταλλεύτηκαν επαρκώς την αγάπη των εργαζομένων για τη δουλειά τους, αφήνοντάς πλήρη ελευθερία κινήσεων, προβάλλοντας έτσι κι ένα ύφος «καλού» αφεντικού. Ωστόσο, αυτή η «καλοσύνη» δεν βρήκε αντίκρισμα στις τσέπες των εργαζομένων οι οποίοι δούλευαν αρκετές ώρες και ως επί το πλείστον με τους βασικούς μισθούς.

Με την αυγή του νέου αιώνα, η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι σημαντικές μεταβολές που επέφερε στον τρόπο διακίνησης της μουσικής, είχε ως αποτέλεσμα την πτώση στη δισκογραφική παραγωγή και συνεπώς στις πωλήσεις των δισκοπωλείων. Τα δυο αδέλφια προκειμένου να μη δούνε τα κέρδη τους να μειώνονται, εξασφάλισαν ένα μεγάλο ποσό ως τίμημα πώλησης κι έτσι, επιχείρηση, εργαζόμενοι και καταστήματα πέρασαν στα χέρια του Ανδρέα Κουρή, ιδιοκτήτη - μεταξύ άλλων - του τηλεοπτικού σταθμού MAD.

Εργαζόμενοι που για χρόνια δούλευαν σκυλίσια απολύθηκαν και αντικαταστάθηκαν στις ανώτερες διοικητικές θέσεις, από ανθρώπους του κυρίου Κουρή, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ήταν άσχετοι με το αντικείμενο της δραστηριότητας. Αυτές οι αλλαγές σε συνδυασμό με τη γενικότερη κρίση του κλάδου, προκάλεσαν τις πρώτες καθυστερήσεις πληρωμών των υποχρεώσεων με πρώτα θύματα τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Ανδρέας Κουρής, έχοντας πιο σημαντικές ασχολίες, άρχισε να κλείνει το ένα κατάστημα μετά το άλλο, να αποσύρει τα ταμειακά διαθέσιμα για να χρηματοδοτεί άλλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες, να απολύει προσωπικό, να καταφεύγει στα χρησιμότατα – πάντα για τους εργοδότες - εργαλεία σχετικά με τη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων (περιστασιακή ή μερική απασχόληση με αποτέλεσμα τη μείωση του μισθολογικού κόστους). Βεβαίως, οι μεταβολές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων έγιναν υπό την εκβιαστική απειλή των μαζικότερων απολύσεων.

Παρά τις προσπάθειες της Διοίκησης να σπείρει κλίμα διαίρεσης, οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα αυτονόητα δικαιώματά τους, αποκαλύπτοντας την αλήθεια για τους χειρισμούς της Διοίκησης. Εδώ και χρόνια δίνουν ένα δίκαιο αγώνα, δρώντας ενεργά σε όλα τα ζητήματα του λαϊκού κινήματος σχετικά με την κυριακάτικη αργία, τις «λευκές νύχτες», την ΕΡΤ και εκφράζοντας παράλληλα, την αλληλεγγύη τους σε άλλους κλάδους που παλεύουν για τα ζητήματά τους.

Δυναμικές παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις

• Παρέμβαση στα MAD AWARDS το 2011

• Κάλεσμα για συγκεντρώσεις έξω από τα καταστήματα αλλά και στην Επιθεώρηση Εργασίας

   - Συγκέντρωση στην Επιθεώρηση Εργασίας στη Σταδίου, 30.3.2012

   - Συγκέντρωση στην Επιθεώρηση Εργασίας στη Σταδίου, 4.4.2012

   - Συγκέντρωση στο κατάστημα της οδού Πανεπιστημίου, Απρίλιος 2012

• Συγκέντρωση στο κατάστημα Χαλανδρίου, 28.4.2012

• Κατάληψη των γραφείων METROPOLIS, 15.5.2012

• Συγκέντρωση στο κατάστημα εντός του MALL, 26.5.2012

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

• Κάλεσμα σε συγκέντρωση στο κατάστημα Θεσσαλονίκης στις 2.6.2012, το οποίο παρέμενε κλειστό από 23.5.2012, ύστερα από την επίσχεση εργασίας στην οποία προχώρησαν οι εργαζόμενοι.

• Παρέμβαση στα MAD AWARDS το 2012 με σύνθημα «Πίσω από τα φώτα, πίσω απ' τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι, φτώχεια κι ανεργία»

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

• Κάλεσμα σε συγκέντρωση στο κατάστημα της Σταδίου στις 6.10.2012

• Συναυλιακό 2ημερο αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στο Αν Club, στα Εξάρχεια, 28-29.11.2012

• Χριστουγεννιάτικο 2ήμερο κινητοποιήσεων έξω από το κατάστημα της οδού Σταδίου, 23-24.12.2012

• Κάλεσμα για συμπαράσταση έξω από τα δικαστήρια στις 24 & 25.01.2013, όπου εκδικαζόταν η αγωγή των εργαζομένων εναντίον του Ανδρέα Κουρή.

• Θεατρική παράσταση με τίτλο «Σύντροφοι, καλημέρα» για την ενίσχυση του αγώνα των εργαζομένων από τη συλλογικότητα «Άνεργοι-Άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας» στις 8.2.2013

• Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη φιέστα MADWALK που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής, 17.4.2014

• Παρέμβαση στα MAD AWARDS το 25.6.2013

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

• Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το Πταισματοδικείο Αθηνών ενάντια στην απόπειρα ποινικοποίησης του αγώνα μας από τον Ανδρέα Κουρή, το θράσος του οποίου ξεπέρασε κάθε όριο καταθέτοντας μήνυση εναντίον των εργαζομένων για συκοφαντική δυσφήμιση, 8.1.2014

• Παρέμβαση έξω από τον όμιλο MAD στην Παλλήνη την ώρα που άνοιγε τις πόρτες του το MADWALK, Απρίλιος 2014

Λίγες ημέρες μετά, σε τηλεοπτική εκπομπή ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων στις επικείμενες δημοτικές εκλογές, σε σχόλιο του παρουσιαστή «να γίνεται το MADWALK στο Σύνταγμα», δήλωσε σχετικά «και αυτό καλό θα ήταν. Οτιδήποτε μπορεί να προσελκύσει επισκέπτες, που σημαίνει χρήματα και οικονομική ανάπτυξη, είναι καλοδεχούμενο», δίνοντας έτσι το σύνθημα «όλα για το χρήμα από όπου κι αν προέρχεται»!

• Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την απονομή των βραβείων MAD, 23.6.2014

Διοργάνωση της Eurovision εις βάρος των εργαζομένων

Το Φεβρουάριο του 2013, ενώ ο Ανδρέας Κουρής αρνείται να πληρώσει τους οφειλόμενους μισθούς προς τους εργαζόμενους των METROPOLIS, αναλαμβάνει τη διοργάνωση του διαγωνισμού της EUROVISION, ύστερα από απευθείας ανάθεση του ΔΣ της ΕΡΤ.

Πρόκειται για κατάπτυστη ενέργεια της ΕΡΤ, που μόνο ως δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί (κι ας λέγεται ΕΡΤ και όχι ΝΕΡΙΤ!!), εφόσον δίνεται η ανάθεση σ' έναν επιχειρηματία, ο οποίος λίγες ημέρες πριν (25.1.13) είχε καταδικαστεί – και μάλιστα ερήμην - σε ποινή φυλάκισης 27 μηνών, χρηματικό πρόστιμο 7.800 ευρώ με 3ετή αναστολή, για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων σε εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 18.2.2013 έξω από το GAZI MUSIC HALL. Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε με βασικό σύνθημα «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή», κάτω από την ισχυρότατη παρουσία των ΜΑΤ !!!

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

Το 2014 – εφόσον έγινε η αρχή – το MAD ξαναδιοργανώνει τη Eurovision, πάλι με απευθείας ανάθεση από τη ΔΤ πλέον, εφόσον η κυβέρνηση το περασμένο καλοκαίρι εντελώς πραξικοπηματικά έκλεισε την ΕΤ απολύοντας το σύνολο των εργαζομένων. (Αν δεν ταιριάζανε...)

Στις 11.3.2014, πραγματοποιείται συγκέντρωση έξω από το Acro Music Hall όπου διεξάγεται ο ελληνικός τελικός της Eurovision. Ένα εικοσιτετράωρο πριν από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, το κανάλι MAD του Ανδρέα Κουρή κατέβασε από το youtube το σχετικό βίντεο για το κάλεσμα στη διαδήλωση, αξιοποιώντας το καθεστώς περί πνευματικών δικαιωμάτων που διέπει το youtube!!!

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε και φυσικά τα ΜΑΤ ήταν εκεί!!!

Στη ΔΕΘ όλοι οι καλοί χωράνε

Το Σεπτέμβριο του 2013, ο Ανδρέας Κουρής (υπόδικος για χρέη 1,4 εκ. ευρώ, όπως θα δούμε παρακάτω) δίνει κοινή συνέντευξη τύπου στη Θεσσαλονίκη μαζί με τον – τότε – Υπουργό Μακεδονίας- Θράκης Ευάγγελο Καράογλου.
Ο λόγος είναι η διοργάνωση από τον «κύριο» Κουρή του 9ήμερου φεστιβάλ Mad North Stage Festival, αυτή τη φορά στα πλαίσια και εντός της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Όπως φαίνεται, ο εν λόγω επιχειρηματίας έχει μία ευχέρεια στην πανταχόθεν δικτύωση και μάλιστα με τη συνεργασία δημοσίων φορέων. Άραγε, προσπαθεί να κάνει ένα σωρό δουλειές για να μαζέψει χρήματα ο φουκαράς και να πληρώσει το προσωπικό του;

Οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται άμεσα και πραγματοποιούν μία διπλή παρέμβαση το Σάββατο 14.9.2014. Η πρώτη, έξω από το κατάστημα της οδού Σταδίου και η δεύτερη έξω από τη ΔΕΘ.

Και με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα;;; Μα... τι φιλάνθρωπος!!!

Στις 10.11.2013 πραγματοποιήθηκε ο 31ος Κλασσικός Μαραθώνιος Αθηνών. Ο Ανδρέας Κουρής βάζει τους εργαζόμενους του να τρέξουν στο Μαραθώνιο μαζί με την ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα με σύνθημα «Τρέχουμε μαζί για τον πόνο του άλλου». Ενδιαφέρουσα προσπάθεια να χτίσει ένα φιλανθρωπικό προφίλ, που άμεσα καταγγέλλεται από τους εργαζόμενους, οι οποίοι ζητούν και πραγματοποιούν συνάντηση με τους αρμοδίους της ΜΚΟ. Στη συνάντηση ζητούν από τους αρμόδιους να μην επιτρέψουν τη συγκεκριμένη συνεργασία, ενημερώνοντάς τους για τη... φιλανθρωπική δράση του επιχειρηματία απέναντι στους εργαζόμενούς του. Οι άνθρωποι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην ουσία καλύπτουν τον «κύριο» Κουρή, αναφέροντας πως δεν μπορεί να γίνει διακοπή της συνεργασίας, διότι - κατά τα λεγόμενά τους - πρόκειται για πρωτοβουλία των εργαζομένων. Λίγο παράδοξο βέβαια, εφόσον οι εργαζόμενοι συμμετέχουν ακριβώς ως εργαζόμενοι της επιχείρησης MAD και όχι αυτόνομα.

Στις 8 Νοεμβρίου 2013, πραγματοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Τι απέμεινε για αύξηση κέρδους; Η τράπεζα !!!

Στις αρχές του 2014, ξέσπασε το σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και τα «θαλασσοδάνεια» που δόθηκαν προς επώνυμους επιχειρηματίες την περίοδο 2008 - 2012, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες εξασφαλίσεις, ενώ πολλά από αυτά κατέληγαν σε άλλους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους είχαν συναφθεί καθώς και για τις «χρυσές χορηγίες» που δόθηκαν προς μέσα μαζικής ενημέρωσης, επιχειρήσεις, ακόμη και «καλλιτεχνικές εκδηλώσεις».

Όπως προέκυψε -μόνο το 2011- το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο χάρισε, υπό τη μορφή χορηγίας, το ποσό των 60.000 ευρώ στη φιέστα των βραβείων MAD (MAD AWARDS) που διοργάνωσε και εξακολουθεί να διοργανώνει, παράλληλα με ανάλογες φιέστες, ο Ανδρέας Κουρής. Επιπλέον, ανάμεσα στα δάνεια αναφέρεται και αυτό των 900 χιλιάδων ευρώ που έλαβε η εταιρεία METROPOLIS AEE από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ήταν χορηγός στα βραβεία MAD ξανά και την επόμενη χρονιά (2012) χωρίς να έχει γνωστοποιηθεί το ποσό της χορηγίας που δόθηκε στον Ανδρέα Κουρή εκείνη τη χρονιά.

Και, δεδομένου ότι κομβικό ρόλο στην υπόθεση των «κόκκινων δανείων» του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου παίζει η υπόθεση της Postcredit (της εταιρείας πιστωτικών καρτών που είχε δημιουργήσει η τράπεζα, σε συνεργασία με τον μεγαλοεπιχειρηματία Δ. Κοντομηνά που διώκεται ήδη), να υπενθυμίσουμε και ότι η εταιρεία Postcredit είχε εκδώσει πιστωτική κάρτα και για το MAD του Ανδρέα Κουρή.

Κι επειδή στο καπιταλιστικό πεδίο τίποτα δεν λειτουργεί συμπτωματικά, μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι μέτοχος στο MAD TV με ποσοστό 7.02% είναι η κόρη του Δημήτρη Κοντομηνά, Μαρία, της οποίας το όνομα ήδη αναφέρεται στο σκάνδαλο, αφού ένα από τα δάνεια που χορηγήθηκαν, και που κάλυψαν άλλες ανάγκες από αυτές για τις οποίες δόθηκαν, ήταν και η εξόφληση της αγοράς ακινήτου της κόρης του Δημήτρη Κοντομηνά στο Λονδίνο;

Φαίνεται πως στα εν λόγω events που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής υπάρχει θέαμα, φωτισμός που τυφλώνει αλλά και προκαλεί σκιάσεις ώστε να βρίσκεται στην αφάνεια η διακίνηση του χρήματος που μεγαλώνει τα κέρδη των διοργανωτών, τραπεζιτών και όσων έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται ένα σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

Η σύλληψη και η εγγύηση

Στις 8.4.2013, ο Ανδρέας Κουρής συλλαμβάνεται και κατηγορείται σε βαθμό κακουργήματος για χρέη περίπου 1,4 εκατ. ευρώ της εταιρείας «Μετρόπολις». Το ποσό αφορά μη καταβολή ΦΠΑ και Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών.

Ο Ανδρέα Κουρής που πεισματικά αρνείται να καταβάλλει μισθούς στους εργαζομένους, προφασιζόμενος ότι δεν έχει χρήματα, αποφυλακίζεται δύο ημέρες αργότερα καταβάλλοντος το ποσό των 100.000 ευρώ (!!!) ως εγγύηση.

Στις 30.6.2014, ο Ανδρέας Κουρής συνελήφθη για ακόμη μία φορά για μη καταβολή χρεών των καταστημάτων Metropolis προς το Δημόσιο ύψους – αυτή τη φορά - μεγαλύτερου από 700.000 ευρώ. Την προηγούμενη φορά μάθαμε πως αφέθηκε ελεύθερος με την καταβολή εγγύησης ύψους 100.000 ευρώ. Τώρα δεν μάθαμε πολλά… ο καιρός πέρασε… και..

Στις 20.1.2015, μόλις πέντε μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΝΕΡΙΤ ανέθεσε τη διοργάνωση του σόου του ελληνικού Τελικού της Eurovision στο MAD TV του Ανδρέα Κουρή. Πρόκειται για την τρίτη συνεχόμενη χρονιά που ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας της χώρας χαρίζει με απευθείας ανάθεση και υπό αδιαφανείς διαδικασίες μια κερδοφόρα διοργάνωση στον ίδιο επιχειρηματία με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων και προς το Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι υπόδικος.

Οι εργαζόμενοι στα Metropolis, αποδεικνύουν πως όταν ένας αγώνας δίνεται οργανωμένα και με συνέπεια θα φέρει μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες. Πιο, συγκεκριμένα, το Πρωτοδικείο Αθηνών εξέδωσε δικαστική απόφαση (υπ. αριθ. 1149/2013) το Μάιο του 2013, η οποία ανοίγει το δρόμο για κατάσχεση της προσωπικής περιουσίας του Ανδρέα Κουρή. Μία απόφαση που κρίνεται σημαντική όχι μόνο ως δικαίωση των εργαζομένων στα Metropolis, αλλά και για αντίστοιχες περιπτώσεις εργαζομένων σε άλλους κλάδους, αφού μπορούν πλέον να στρέφονται απευθείας κατά της περιουσίας του επιχειρηματία που κρύβεται πίσω από μία ή και περισσότερες εταιρείες.
Περαιτέρω, δείχνει ότι υπάρχει λόγος οι εργαζόμενοι να λειτουργούν οργανωμένα και αλληλέγγυα ανεξαρτήτως κλάδου, αφού η νίκη τους ενός είναι νίκη όλων.
Η αποτυχία της προσπάθειας των επιχειρηματιών να διαιρέσουν τους εργαζόμενους είναι ένα βασικό πλήγμα για την αντίστροφη μέτρηση της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης.

'Ολα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι μία ταινία με ενδιαφέρουσα πλοκή γεμάτη ίντριγκες, αναδεικνύοντας συμφέροντα επιχειρηματιών, 1-2 ήρωες που αντιστέκονται σθεναρά και θα κατέληγε ενδεχομένως με την καταδίκη του κακού και τη δικαίωση του καλού.

Όμως, πρόκειται για μία πραγματική ιστορία εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων. Μία ιστορία - μέσα από τις πάμπολλες παρεμφερείς και καθ' όλα αληθινές ιστορίες - που δείχνει ευκρινώς τον τρόπο λειτουργίας ενός συστήματος που ελίσσεται με μεγάλη ευελιξία, προκειμένου να επιτύχει τη βασική και δογματική επιδίωξή του. Το σύστημα λέγεται καπιταλισμός και η επιδίωξη λέγεται κέρδος.

*Πληροφορίες, εικόνες και βίντεο από το blog των εργαζομένων στα Metropolis

==============================================================

Μία επισήμανση και δυο απορίες
Η προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ νομοθέτησε μία ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες φορολογικές υποχρεώσεις, όπου μεταξύ άλλων ορίζεται ότι δεν μπορούν να ενταχθούν οφειλές άνω των 1 εκ. ευρώ. Δεν αποτελεί παράδοξο. Όσοι χρωστάνε τόσο υπέρογκα ποσά δεν είναι εργάτες, μικροαγρότες, μισθοσυντήρητοι, μικροί αυτοασπασχολούμενοι κτλ. Είναι επιχειρηματίες που έχοντας φαλιρίσει τις εταιρείες τους, καμώνονται τους οικονομικά αδύναμους. Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, οι μεγαλοοφειλέτες μένουν στο απυρόβλητο σαν να τους έχουν εμμέσως χαριστεί οι οφειλές, συνεπώς για ποιο λόγο να ενταχθούν στην εκάστοτε ρύθμιση; 
Από την άλλη, η νέα «Πρώτη φορά αριστερά» συγκυβέρνηση ΣΥΡIΖΑ – ΑΝ.ΕΛ έχει εξαγγείλει πως στην τροποποίηση για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών θα καταργηθεί ο περιορισμός του 1 εκ ευρώ για τη δυνατότητα ένταξης σε αυτήν.

Αναρωτιέμαι, τι είναι πιο αριστερό; Η δυνατότητα να ρυθμιστούν οι οφειλές ορισμένων σαν τον Ανδρέα Κουρή ή η άμεση απαίτηση να δοθούν αυτά τα ποσά από τους ίδιους τους οφειλέτες;

Άραγε, η νέα κυβέρνηση θα επενεξετάσει την απευθείας ανάθεση της διοργάνωσης της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή;

==============================================================

Επιστρέφοντας στη νοσταλγία της εφηβείας, στάθηκα στο τραγούδι "Demystification" της αναρχοπάνκ μπάντας "Zounds" από το δίσκο του 1981, "The curses of Zounds", που είχα ανακαλύψει στα Metropolis, στα - προς 19ετίας - γυμνασιακά μου χρόνια.

Κάτω τα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα!

Να δικαιωθεί τώρα η συνάδελφος Ευγενία Πρίφτη. 

Στις 8 Δεκεμβρίου η συνάδελφος Ευγενία Πρίφτη, εργαζόμενη επί δυόμιση χρόνια στο καφέ-μπαρ Ποτοπωλείο στην Πανόρμου, απολύθηκε εντελώς εκδικητικά. Να σημειώσουμε πως η συνάδελφος είχε προσληφθεί αρχικά τον Οκτώβρη του 2012 και εργάζονταν ανασφάλιστη έως τον Οκτώβρη του 2013.

Το συγκεκριμένο μαγαζί, σε αντίθεση με το φιλολαϊκό προφίλ που πλασάρει στους πελάτες, δεν είναι παρά ένα κάτεργο για τους εργαζόμενους, όπου τα εργασιακά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός. Όπως και όλα τα υπόλοιπα αφεντικά του κλάδου, ενώ τα προηγούμενα χρόνια θησαύριζαν στις πλάτες των εργαζομένων, τώρα προσπαθούν να τους φορτώσουν την κρίση τους. Στο Ποτοπωλείο, ο εργοδότης δεν ασφαλίζει τους εργαζόμενους σύμφωνα με την πραγματική εργασία τους, τους αναγκάζει να δουλεύουν πέραν του ωραρίου τους, δεν πληρώνει τις προσαυξήσεις των βραδινών/αργιών, δεν έχει καταβάλει τα επιδόματα αδείας. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που τους έχει απευθυνθεί με πολύ προσβλητικό ύφος, μειώνοντάς και προσβάλλοντας την αξιοπρέπειά τους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά προσπάθησε δύο φορές να τους μειώσει τους μισθούς.

Η συνάδελφος Ευγενία τότε είχε αντισταθεί σθεναρά και είχε αρνηθεί τις μειώσεις, υπερασπίζοντας όχι μόνο τα δικά της δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα και των συναδέλφων της. Αυτό ήταν αρκετό για να μπει στο στόχαστρο από το αφεντικό της. Στις 2 Δεκεμβρίου την ώρα που προσέρχονταν στην εργασία της, βρήκε από τον εργοδότη της μία υπεύθυνη δήλωση που της ανέφερε πως δεν τη χρειάζεται άλλο και πως την απέλυε την ίδια μέρα! Η συνάδελφος το αγνόησε και την ίδια μέρα έλαβε προειδοποίηση για καταγγελία της σύμβασής της στις 31 Ιανουαρίου 2015. Αρνήθηκε να το υπογράψει και διεμήνυσε στον εργοδότη πως θα υπερασπιστεί τη θέση εργασίας της όσο μπορεί. Αυτός για να κάμψει την αντίστασή της και να την εξαναγκάσει σε παραίτηση δε δίστασε να χρησιμοποιήσει δόλια και αισχρά μέσα.

Προσπάθησε να την κατηγορήσει για κλοπή! Έφτασε μέχρι στο σημείο να τη βρίσει πολύ χυδαία. Παρ' όλ’ αυτά, η συνάδελφος δεν πτοήθηκε και συνέχισε να υπερασπίζεται τη θέση εργασίας της, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά της. Στις 6 Δεκέμβρη ζήτησε από τον εργοδότη να της καταβάλει το επίδομα αδείας, το οποίο έπρεπε να είχε καταβάλει από τον Ιούλιο. Σαν απάντηση πήρε την ολοκληρωτική άρνηση και ειρωνεία του, για να παραλάβει τελικά στις 8 Δεκεμβρίου την απόλυσή της μέσω δικαστικού κλητήρα. Για να ικανοποιήσει ακόμη περισσότερο την εκδικητική του μανία προς τη συνάδελφο, δε δίστασε να δημοσιεύσει κείμενο σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης αναφερόμενος σε αυτήν, όπου ξεχύνονταν τόνοι σεξιστικών και ρατσιστικών συκοφαντιών! Η συνάδελφος Ευγενία δεν είναι όμως η μόνη που βρέθηκε αντιμέτωπη με τις αυθαιρεσίες του εργοδότη. Στη συνάδελφο Χριστίνα Πάσιου, ο εργοδότης χρωστάει δεδουλευμένα αρκετών εκατοντάδων ευρώ. Και οι δυο προχώρησαν σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας για την πληρωμή των δεδουλευμένων και την επαναπρόσληψη της Ευγενίας. Η εξέταση των καταγγελιών θα πραγματοποιηθεί στις 16 Φεβρουαρίου, στην Επιθεώρηση Εργασίας της Πανόρμου.

Αυτά τα περιστατικά δεν μας εκπλήσσουν. Αποτελούν μέρος της ζοφερής πραγματικότητας που έχουν επιβάλει οι μνημονιακές πολιτικές, που αφήνουν τον εργοδότη/αφέντη ελεύθερο να προσλαμβάνει και να απολύει τους εργαζόμενους/δούλους όποτε θέλει, αντιμετωπίζοντας τους σαν σκουπίδια. Είναι ένα ακόμη επεισόδιο στον πόλεμο που έχουν κηρύξει ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η άρνηση των συναδέλφων να δεχτούν σαν αναπόφευκτο και τετελεσμένο γεγονός τη συμπεριφορά του εργοδότη τους, να υπομένουν σιωπηρά τις προσβολές και τη ψυχολογική βία που τους ασκούσε, δείχνει το σωστό δρόμο. Το δρόμο της αντίστασης και του ανυποχώρητου αγώνα. Κανένας εργαζόμενος δεν είναι μόνος! Καλούμε όλους να στηρίξουν το δίκαιο αγώνα των συναδέλφων και να παρευρεθούν στην εξέταση της καταγγελίας στην Επιθεώρηση Εργασίας. Για να αποκαλύψουμε στο σύνολο της κοινωνίας τα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα του επισιτισμού. Για να επιβάλουμε στην πράξη, μέσα από την οργάνωση και τους αγώνες μας, το δίκιο και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων.

Απαιτούμε:

Να πληρωθούν άμεσα τα δεδουλευμένα της συναδέλφου.

Να κολληθούν τα ένσημα που της οφείλει ο εργοδότης.

Να της ζητήσει δημόσια συγγνώμη.

Να επιστρέψει άμεσα στην εργασία της".

Επιτροπή αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του Ποτοπωλείου

Επικ. 6940219028

================================================================

Την ανωτέρω ανακοίνωση μοίραζαν την Παρασκευή (6/2) το βράδυ παιδιά της Επιτροπής αλληλεγγύης στους εργαζομένους του Ποτοπωλείου. Πρόκειται για το γνωστό μαγαζί που βρίσκεται στην οδό Πανόρμου εδώ και περίπου 20 χρόνια. Πολλοί ίσως θυμούνται εποχές, όπου ήταν σχεδόν άθλος να βρεις λίγα εκατοστά χώρου ια να πιεις ένα ποτό στο συγκεκριμένο μαζί. Ήταν χαρακτηριστικό ότι ο κόσμος έπινε το ποτό του σχεδόν κρεμάμενος στην ωραία – ομολογουμένως – βεράντα του.

Όπως τονίζεται, στην ανακοίνωση της Επιτροπής αλληλεγγύης, η εργοδοσία του μαγαζιού, αποδείχτηκε τελείως ανακόλουθη στην πράξη σε σύγκριση με το φιλολαϊκό προφίλ που πλασάρει στους πελάτες. Φαίνεται πως αυτού του είδους η «φιλολαϊκότητα» ήταν ένα πετυχημένο εμπορικό τρυκ, προκειμένου να προστρέχουν θαμώνες αριστερού, προοδευτικού, εναλλακτικού προφίλ και να επιτυγχάνεται έτσι ο βασικός σκοπός τους συγκεκριμένου αλλά και όλων των εργοδοτών, η επίτευξη του κέρδους.

Στον τομέα της διασκέδασης και του επισιτισμού, στο συγκεκριμένο οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο, αυτή η επίτευξη (σ.σ. του κέρδους) πηγάζει από την ποιοτική υποβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση της εργασίας (εντατικοποίηση, ανασφάλιστη εργασία, μεροκάματα πείνας, καθυστερήσεις πληρωμών κτλ.)

Συνεπώς, υπάρχει κοινός τόπος ώστε ο καθένας με τον τρόπο του να στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων όλων των κλάδων, στην προκειμένη περίπτωση των δύο εργαζόμενων κοριτσιών που με σθένος προσπαθούν να διεκδικήσουν αυτονόητα δικαιώματα.

Εξάλλου, όταν εμείς καλοπερνάμε σε ένα μπαρ, μία καφετέρια, ένα εστιατόριο, μία μουσική σκηνή οπουδήποτε, κάποιοι άνθρωποι την ίδια στιγμή εργάζονται για λογαριασμό μας προκειμένου να απολαμβάνουμε αυτές τις στιγμές.

Κι αυτές οι στιγμές θα είναι ωραιότερες, ξέροντας πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι δούλοι ούτε δικοί μας, ούτε δούλοι του εκάστοτε εργοδότη. 

 ================================================================

Η σατυρική όπερα των Μπέρτολτ Μρεχτ και Κουρτ Βάιλ «Η άνοδος και η πτώση της πόλης του Μαχαγκόνυ» πρωτοανέβηκε το 1930 στη Λειψία. Το βασικό της θέμα ήταν η απληστία, η διαφθορά, η ανεξέλεγκτη και με κάθε μέσον κατάκτηση της εξουσίας, ο ατομικισμός, ο εγωισμός και η εκμετάλλευση του αδύναμου.

Tο Alabama Song γράφτηκε για τη συγκεκριμένη όπερα και πρωτοτραγουδήθηκε από την Lotta Lenya, αν και οι περισσότεροι το γνωρίζουν από την υπέροχη διασκευή των Doors. Διαβάζοντας την Παρασκευή το βράδυ την ανακοίνωση για το Ποτοπωλείο, αυτή η μελωδία μου ηρθε στο νου…

 … show me the way to the next whisky bar…

Ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως νέος Πρωθυπουργός της χώρας, κατευθύνθηκε στην Καισαριανή προκειμένου να αποτίσει φόρο τιμής στο μνημείο πεσόντων που εκτελέσθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς.

Μία πράξη που χαρακτηρίζεται θετική, υπό την έννοια της ενδεχόμενης παρακίνησης ορισμένου κόσμου να ενδιαφερθεί για τα ιστορικά πεπραγμένα, λόγω της δημοσιότητας του γεγονότος.

Αν και η καταγραφή του φόρου τιμής ως της πρώτης πρωθυπουργικής πράξης του Αλέξη Τσίπρα κρίνεται ως συμβολική, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ένδειξη για το περιεχόμενο της πολιτικής που θα εφαρμόσει η κυβέρνησή του.

Ας θυμηθούμε την εγκαινίαση του Μουσείου της Δημοκρατίας στον Αη-Στράτη το 2007 από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, δέσμευση για τη δημιουργία του οποίου είχε αναλάβει από το 2003. Μάλιστα, ο λόγος του την ημέρα των εγκαινίων ήταν εξόχως ενωτικός και συγκινητικός, λέγοντας πως «Σήμερα εγκαινιάζουμε μαζί το Μουσείο Δημοκρατίας, ένα έργο μνήμης και τιμής. Ο χώρος που τα πέτρινα χρόνια της ελληνικής ιστορίας του περασμένου αιώνα στέγαζε το νοσηλευτήριο εκτοπισμένων για τα πολιτικά τους φρονήματα- ανάμεσα στους οποίους ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Μάνος Κατράκης, ο Τίτος Πατρίκιος- διασώζεται αναδεικνύεται, παραδίδεται σε αυτή τη γενιά και τις επόμενες». Ωστόσο, ο συμβολισμός αυτής της κίνησής του δεν τον απέτρεψε από το να συνεχίσει την ίδια πολιτική που σε συνδυασμό με τις προηγούμενες κυβερνήσεις έφερε τη χώρα στα γνωστά αδιέξοδα μιλώντας για σκληρά μέτρα που οφείλουν να παρθούν στην προεκλογική περίοδο του 2009.

Σε ότι αφορά το Μουσείο, δε, είναι αρκούντως κατατοπιστικό το ρεπορτάζ του Στρατή Μπαλάσκα στην Ελευθεροτυπία στις 20/05/2011, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται πως «Δεν πάει πολύς καιρός που ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε τη μετατροπή του Αϊ-Στράτη σε «πράσινο νησί». Τώρα βυθίζεται κι αυτό στα γενικότερα περί περικοπών. Ο λόγος για το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Δημοκρατίας, και μνημείο ταυτόχρονα για την κρισιμότερη περίοδο της νεότερης Ιστορίας, που παραμένει κλειστό εδώ και πέντε μήνες»

Σε ότι αφορά τέτοιου είδους συμβουλισμούς, είναι χρήσιμο να επισημανθούν ορισμένες αντιφάσεις.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο αντικομμουνισμός

Η 9η Μάη γιορτάζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως η «Ημέρα της Ευρώπης» ήδη από το 1985 και όχι ως η «Μέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών» που πραγματώθηκε στις 9 Μαΐου 1945, αποκρύπτοντας τον ιστορικό ρόλο και την ηρωική θυσία των πεσόντων Σοβιετικών στρατιωτών και πολιτών που με αυτοθυσία αντιμετώπισαν το ναζιστικό θηρίο, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη διάλυσή του.

Επιπλέον, η 23ηΑυγούστου έχει καθιερωθεί ως «Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού». Διόλου τυχαία αφού 23 Αυγούστου του 1939 υπογράφηκε το περιβόητο γερμανοσοβιετικό σύμφωνα μη επίθεσης Ριμπεντροπ – Μολότωφ, ένας διπλωματικός ελιγμός ουσίας της ΕΣΣΔ που έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στο Σοβιετικό κράτος να προετοιμαστεί για την αναπόφευκτη επίθεση των Χιτλερικών στρατευμάτων στην ΕΣΣΔ, δύο χρόνια αργότερα. Μία συνθήκη που έχει κατασυκοφαντηθεί ως απόδειξη της «δήθεν» συμμαχίας Στάλιν – Χίτλερ. Μία συμφωνία που προκάλεσε την αντίδραση των Συμμάχων αφού όπως δήλωσε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ με τη συγκεκριμένη συνθήκη οι ναζί «πρόδωσαν το αντι-Κομιντέρν σύμφωνο και τις αντι-Μπολσεβίκικες συμφωνίες».

Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Ένωση πέρα από τις εορτές και τα πανηγύρια, εκφράζει και στην πράξη την αντικομμουνιστική διάθεσή της, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα μέσω του έργου “Human library: the rest is history” που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα “Europe for citizens”. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που έχει στόχο να προωθήσει την επικρατούσα – εντός του ευρωενωσιακού πλαισίου – άποψη, ότι η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ελευθερίας συνδέεται με τον ολοκληρωτισμό (αναφέροντας ενδεικτικά τον ναζισμό, τον Ιταλικό φασισμό και το σταλινισμό). Εν ολίγοις, είναι ένα βήμα για την περαιτέρω προώθηση της ανιστόρητης θεωρίας των δύο άκρων που εξισώνει το ναζισμό με τον κομμουνισμό. Για την προώθηση του προγράμματος, η ΕΕ χρηματοδοτεί διάφορες ΜΚΟ προκειμένου σε διάφορες χώρες να οργανώσουν εκδηλώσεις - ημερίδες με ανάλογο θέμα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση τη διάδοση αυτών των ιδεών στη νεολαία.

Ιδιαίτερα προκλητικό είναι το γεγονός, ότι η υλοποίηση αυτών των εκδηλώσεων πραγματοποιείται με σημαντικά ποσά χρηματοδοτήσεων προς τις επιλεχθείσες ΜΚΟ, σε μία περίοδο που τα εισοδήματα των πολιτών καταρρακώνονται. Χαρακτηριστικά, όπως είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 28/4/2014, «Η ΕΕ, […], δηλώνει διατεθειμένη να χρηματοδοτήσει την επόμενη περίοδο κάθε πρόγραμμα με ελάχιστο ποσό 60.000 και μέγιστο 200.000 για κάθε οργάνωση».

Χαρακτηρισμό παράδειγμα για την Ελλάδα αποτελεί η ΜΚΟ United Societies of Balkans, η οποία διοργάνωσε τον περασμένο Μάη στη Θεσσαλονίκη «εκδήλωση ζωντανής βιβλιοθήκης, κατά τη διάρκεια της οποίας 8 άνθρωποι μετατράπηκαν σε «βιβλία» και μετέφεραν στο κοινό τις γνώσεις και τις ιστορίες τους για το Ναζισμό και το Σταλινισμό»! Μάλιστα, προ ημερών ολοκληρώθηκε επίσης στο πλαίσιο του εν λόγω προγράμματος διαγωνισμός φωτογραφίας, ο οποίος όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ιστοσελίδα της ΜΚΟ, ο διαγωνισμός ήταν αποτέλεσμα έμπνευσης από την εμπειρία, τη γνώση και τα συναισθήματα που αποκόμισαν οι ιθύνοντες από την εκδήλωση του Μαΐου.

Η αλήθεια είναι πως η αντικομμουνιστική προπαγάνδα της Ε.Ε. δεν παραξενεύει. Αντίθετα, ενδεχομένως δικαιολογείται και από το γεγονός της στήριξης φιλοναζιστικών κυβερνήσεων στην Ουκρανία, κάνοντας σαφές ότι η θεωρία των δυο άκρων είναι τεχνητή, αποτελώντας χρήσιμο εργαλείο που επιστρατεύεται κατά το δοκούν και ανάλογα με τα κατά περίπτωση συμφέροντα των εταιρών και αυτών των οποίων τα συμφέροντα εκπροσωπούν.

Αντικομμουνιστική αριστερά στην Ευρώπη; Κι όμως υπάρχει

Θα έλεγε κανείς πως είναι δικαιολογημένο να υπάρχει αντικομμουνισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση της Μέρκελ, του Σόιμπλε, των δανειστών και τοκογλύφων. Όμως, το ζήτημα περιπλέκεται περισσότερο, όταν ανάλογη διάθεση επιδεικνύουν και αριστερά κόμματα.

Στις 12 & 13 Νοεμβρίου 2013, το γερμανικό αριστερό κόμμα Die Linke, το οποίο εντός του Ευρωκοινοβουλίου εκφράζεται μέσα από το ΚΕΑ (Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς) και είναι αδελφό κόμμα του Σύριζα, διοργάνωσε εκδήλωση με τίτλο «Ταξίδεψα στη χώρα σας σαν φιλοξενούμενος - Γερμανοί αντίπαλοι του Χίτλερ, θύματα του Σταλινικού τρόμου: Οικογενειακές ιστορίες 1933 – 1956». Μάλιστα σε διαμαρτυρία του ΚΚΕ για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης, το περιοδικό Der Spiegel, υπερασπιζόμενο το Die Linke, έσπευσε να ζητήσει δήλωση από το ΚΚΕ αναφέροντας πως «οι άνθρωποι του ΚΚΕ πρέπει απλά να αποφασίσουν οι ίδιοι για το αν πιστεύουν στις αξίες της Ευρώπης».

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, είναι αν οι αξίες της Ευρώπης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι οι - ανά τον κόσμο - συμπράξεις με το ΝΑΤΟ για το στήσιμο πολέμων και αιματοκυλισμάτων των λαών, άλλοτε με πρόσχημα την τρομοκρατία και άλλοτε για τον «εκδημοκρατισμό» χωρών που εντελώς τυχαία, κρύβουν στρατηγικής σημασίας συμφέροντα για το μεγάλο κεφάλαιο της Ευρώπης.

Χρήση της κομμουνιστικής παρακαταθήκης, με παραποίηση συμβόλων

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το κυβερνών – πλέον – κόμμα του Σύριζα παραποιεί τα κομμουνιστικά σύμβολα με τη χρήση της τεχνολογίας.

• Ήταν μόλις μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012, τότε που ο Σύριζα μεγάλωσε το κοινοβουλευτικό ποσοστό του. Μέχρι τότε πολλοί δεν γνώριζαν – και ίσως δεν θα έπρεπε να μάθουν πως μεταξύ των συνιστωσών υπάρχει και η ΚΟΕ με το σφυροδρέπανο στη σημαία της. Έτσι, λοιπόν το πρωτοσέλιδο της Αυγής κυκλοφόρησε με σβησμένο το σφυροδρέπανο από τη σημαία που ανέμιζε πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα το βράδυ των πανηγυρισμών.

• Ένα πλέον χαρακτηριστικό έργο του κομμουνιστή χαράκτη Τάσσου, απεικονίζει διαδηλωτές κρατώντας την ελληνική σημαία καθώς και κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα. Μόνο που στην ιστοσελίδα www.iskra.gr του Παναγιώτη Λαφαζάνη, το συγκεκριμένο έργο δημοσιεύτηκε παραποιημένο, με τα σφυροδρέπανα απόντα.

• Τέλος, η πλέον ανερυθρίαστη παραποίηση έγινε με αφορμή τις αφίσες για εκδηλώσεις του Σύριζα. Στην αφίσα που διαφήμιζε εκδήλωση στο Δουβλίνο με ομιλητή το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Σταθά, απεικονιζόταν συγκέντρωση αγωνιστική δράση του ΚΚΕ πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, μόνο που ήταν σβησμένα το όνομα του κόμματος από το πανό και τα σφυροδρέπανα από τις σημαίες.

Μόνο κατόπιν της αντίδρασης του ΚΚΕ ήρθε η απάντηση από το Γραφείο Τύπου της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας η οποία ζήτησε «ανεπιφύλακτα συγγνώμη, στους συντρόφους της στο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ και στο ΚΚΕ για την δυσαρέσκεια και για τη σύγχυση που προκλήθηκε από τη χρήση παραποιημένης φωτογραφίας […]. Η χρήση της παραποιημένης φωτογραφίας ήταν ένα σοβαρό λάθος που έχει ευλόγως προκαλέσει σύγχυση και δυσαρέσκεια.

Η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία θα ήθελε να διευκρινίσει ότι αυτό το λάθος είναι αποκλειστική ευθύνη της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας, καθώς ούτε ο κ. Γιάννης Σταθάς, ούτε άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ, είχαν δει την αφίσα πριν λάβει χώρα η συνάντηση.

Αναγνωρίζοντας το λάθος, η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία υπογραμμίζει την αλληλεγγύη της με τους αγώνες του εργαζόμενου Ελληνικού λαού, κατά των σκληρών μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από την Τρόικα και την Ελληνική Κυβέρνηση.»

Το ίδιο «λάθος» πάντως, επαναλήφθηκε αυτή τη φορά σε αφίσα που διαφήμιζε εκδήλωση για το ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία με ομιλητή το δημοσιογράφο και ακτιβιστή Γιώργο Μητραλιά. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως δεν συνέβη το ίδιο λάθος ακριβώς. Η φωτογραφία που παραποιήθηκε ήταν ίδια, η παραποίηση ήταν διαφορετική.

Συχνά πυκνά γίνεται οξεία κριτική για τους δήθεν «συμβιβασμούς» του ΚΚΕ, τις κομματικές παρελάσεις που κάνει στις πορείες, ότι δεν βγαίνει μπροστά και πως τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν  το χαρακτηριζόταν ως το κόμμα που κάνει τις πιο ειρηνικές και καλύτερες πορείες και προβαλλόταν ως το «χαϊδεμένο» παιδί του συστήματος. Με την ευκαιρία αξίζει να θυμηθούμε πως η παραποιημένη φωτογραφία, ήταν από το Μάη του 2010 (εν μέσω επιβολής των πρώτων σκληρών μέτρων λιτότητας), όπου μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ ανέβηκαν στην Ακρόπολη αναρτώντας πανό που καλούσε τους λαούς της Ευρώπης να ξεσηκωθούν. Επρόκειτο μάλιστα για μια δράση που προκάλεσε σφοδρή αντίδραση από τον – τότε – κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή το ΠΑΜΕ «έχει αναλάβει εργολαβικά την υπονόμευση του τουρισμού με ευθύνη του ΚΚΕ».

Επιπλέον, το υπουργείο Πολιτισμού σημείωσε ότι «Μικρή ομάδα στελεχών του ΚΚΕ παραβίασαν την πύλη του Ιερού Βράχου και ανήρτησαν πανό με τις απόψεις του κόμματός τους. Η κίνηση αυτή εκτός από επικίνδυνη για τα μνημεία και τους φύλακες, είναι παράνομη και διασύρει την Ελλάδα σε κάθε γωνιά της γης. Αντί να εργαζόμαστε όλοι μαζί να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να βγει από την κρίση, κάποιοι, λίγοι ευτυχώς, επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία για προσωπικά και παραταξιακά οφέλη. Την κίνηση αυτή καταδικάζει σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Ελπίζουμε ότι θα την καταδικάσει και η ηγεσία του ΚΚΕ»

Ακόμη, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, δήλωσε ότι «είναι οι ίδιοι που έδιωξαν από το λιμάνι του Πειραιά ένα κρουαζιερόπλοιο, το οποίο πήγε στα τουρκικά λιμάνια».

Όταν η ιστορία μιλάει, τα σύμβολα αποκαθίστανται

Είναι κατανοητή η ουσιαστική αντίφαση της απόδοσης φόρου τιμής στο μνημείο της Καισαριανής από ένα κόμμα το οποίο θεωρεί αδιαπραγμάτευτη τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε συνδυασμό με όλα όσα προαναφέρθηκαν. Κι αυτό διότι η Καισαριανή δεν είχε απλώς 200 θύματα ή αριστερούς, όπως ανέφεραν οι δημοσιογράφοι της ΝΕΡΙΤ στο σχετικό ρεπορτάζ τους.

Η διαταγή για την εκτέλεση που παρατίθεται φωτίζει επαρκώς ο θέμα:

«Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:

1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944.
2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων.

Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. πρόκειται για ταγματασφαλίτες) εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.

Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος».

Κατά τη μεταφορά των 200 μελλοντικώς εκτελεσθέντων από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, πολλοί κατάφεραν να γράψουν σημειώματα και να τα πετάξουν το δρόμο, ώστε σήμερα να αποτελούν τη ζωντανή μαρτυρία τους.

• «Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές» - Μήτσος Ρεμπούτσικας
• «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος» - Nίκος Μαριακάκης
• «Πρωτομαγιά. Γεια σας. Όλοι πάμε στη μάχη» - Κώστας Τσίρκας
• «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, πως ούτε στιγμή δε χάσαμε την πίστη στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης. Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου, με σκληρή δουλειά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ» - Σάββας Σαββόπουλος

Όταν η πρώτη εικοσάδα στήθηκε για εκτέλεση και ο Γερμανής επικεφαλής ρώτησε αν έχουν κάτι να πουν, οι μελλοθάνατοι απάντησαν όλοι μαζί: «Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η λευτεριά!». Κατόπιν, απαιτήθηκε από την επόμενη 20άδα να πάρει και να θάψει τους προηγουμένως εκτελεσθέντες συντρόφους τους.

Η ουσία, λοιπόν, της εκτέλεσης των 200 της Καισαριανής είναι ότι αυτοί οι 200 εκτελέστηκαν ως Έλληνες κομμουνιστές, δηλαδή εκτελέστηκαν ακριβώς επειδή ήταν Έλληνες και κομμουνιστές.

Οι 200 εκτελεσμένοι της Καισαριανής συμβολίζουν το ήθος εκείνων που η επιθυμία τους για συντροφικότητα και αξιοπρέπεια δεν λυγίζει ούτε στιγμή.

Ο Ναπολέων Σουκατζίδης, λογιστής στο επάγγελμα υπήρξε ένα από τα 200 θύματα. Η περίπτωσή του δεν μειώνει ουδόλως την αξία της θυσίας των υπολοίπων 199 εκτελεσμένων. Αντίθετα την ενισχύει.

Ήταν ένας βαθιά καλλιεργημένος, μορφωμένος άνθρωπος, εξόριστος στην Ακροναυπλία. Πάντα φρόντιζε να ενθαρρύνει τους συντρόφους και συγκρατούμενούς του. Επιπλέον, ως γνώστης της γερμανικής γλώσσας πολλές φορές είχε ρόλο διερμηνέα ανάμεσα στους συντρόφους και τους Γερμανούς αξιωματικού και ενέπνεε σεβασμό και προς τις δύο μεριές. Πάντως, αυτό δεν απέτρεψε τους Γερμανούς να τον συμπεριλάβουν στον κατάλογο των εκτελεσθέντων. Η ανάγνωση των 200 ονομάτων ανατέθηκε στον ίδιο, οπότε διαβάζοντας το δικό του όνομα, μεσολάβησε ο Διοικητής του Στρατοπέδου προτείνοντάς του να τεθεί εκτός λίστας. Ο Ν. Σουκατζίδης δέχτηκε με την προϋπόθεση ότι δεν θα έπαιρνε κάποιος άλλος τη θέση του κι έτσι θα αποτρεπόταν μία εκτέλεση.

Όμως, η διαταγή μιλούσε για 200 εκτελέσεις κι έτσι ο Ν. Σουκατζίδης ακολούθησε το δρόμο της εκτέλεσης μαζί με τους συντρόφους του.

Ωστόσο, η περίπτωση των 200 εκτελεσμένων της Καισαριανής αποκαλύπτει ωστόσο και την άλλη Ελλάδα των λίγων:

• που με τη συνθηκολόγηση παρέδωσαν τους φυλακισμένους εξόριστους κομμουνιστές σαν σφαχτάρια στους κατακτητές.
• που στο άκουσμα της προαναγγελίας για εκτέλεση, έσπευσαν ως γνήσιοι αγγλόφιλοι και γερμανόφιλοι «πατριώτες» να σπείρουν το διχασμό λέγοντας σύμφωνα με τη μαρτυρία του Β. Μπαρτζιώτα: «Τα βλέπετε; Οι αντάρτες σκοτώνουν τους Γερμανούς και αυτοί αμύνονται»
• του Αρχιεπισκόπου που προσευχόταν για τη σωτηρία των ψυχών των μελλοθανάτων και που όταν τη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά σε απελπισμένες γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί στη Μητρόπολη είπε: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που μου απομένει είναι να παρακαλώ το θεό…»

Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, όμως, μέσω και των κομματικών οργανώσεων προσπάθησε οργανώνοντας συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές με τη διανομή σχετικών τρικ με επιστολές σε αξιωματούχους να αποτρέψουν την εκτέλεση.

Όπως ειπώθηκε αρχικά, δεν κρίνεται αρνητικά η απόδοση τιμής σε ανθρώπους που έπεσαν ηρωικά. Εξάλλου, χιλιάδες άνθρωποι αριστεροί, προοδευτικοί, δημοκράτες και γενικώς αντιφασίστες θυσιάστηκαν την περίοδο της Αντίστασης, Όμως, ζούμε σε εποχή όπου όλα συγχωνεύονται, βασίζονται στον αποσπασματικό λόγο και έρχονται στο φως μόνο για όσο επιτρέπει ο τηλεοπτικός χρόνος. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο το καθετί να ερμηνεύεται και να τοποθετείται στη σωστή του διάσταση.

Κλείνοντας, επειδή ακριβώς πολλοί λειτουργούν με τηλεοπτικούς χρόνους και αντιλαμβάνονται τη ζωή σαν σε στιγμιότυπα και όχι ως συνέχεια, σε ότι αφορά τη θεωρία των δύο άκρων που συναντιούνται και εξισώνονται, παρακάτω παρατίθεται το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης… όσο για την εξίσωση; Μάλλον είναι αδύνατη, όπως λέγεται στα μαθηματικά.

Μπροστά πηγαίνει ο λαός (Η αναπαράσταση)

Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης & Χορωδία
Δίσκος: Κομμέντια (1975)

Πηγές:

v  Human Library: The rest is history

v  Human Library in Greece

v  United Societies of Balkans

v  Spiegel Online

v  Ιστοσελίδα Συν

v  Άρθρο Στρατή Μπαλάσκα, Ελευθεροτυπία 20.05.2011

v  Αναδημοσίευση φωτογραφίας από την ιστοσελίδα tvxs

v  Εφημερίδα Ριζοσπάστης, 30.04.2002