Πόσο αλλάζει η διάθεση σου αλήθεια,προς το καλύτερο,όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε αγαπημένους ανθρώπους...Επισκέπτηκα την ξαδέλφη μου και τον άντρα της.Μια ξέγνοιαστη βραδιά με πολλά αστεία,μεζεδάκια,και χαλαρή κουβεντούλα.Η ξαδέλφη μου που σε δυο μήνες θα γίνει και μαμά κι εγώ πάλι θεία.Μαζί μεγάλωσα με τα ξαδέλφια μου,οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι για τον λόγο ότι δεν έχω αδέλφια.Εχουμε και μικρή διαφορά ηλικίας.Τώρα,και τα 3 παιδιά,παντρεμένα στα σπίτια τους.Μικρά παίζαμε μαζί,εξοχή μαζί,είχαμε πάει και κατασκήνωση,καλοκαίρι έρχονταν και μέναν σπίτι μου,στο εφηβικό μου δωμάτιο με τις αφίσες των τραγουδιστών και των συγκροτημάτων...Τι ανέμελα χρόνια...Τι γέλια κάναμε...Με την ξαδέλφη μου που ακόμα και μπάνιο να έκανε θα έβγαινε με τις σαπουνάδες αν έβλεπε κατσαρίδα(μεταξύ μας,κι εγώ το ίδιο θα έκανα,χα,χα,χα!!!Το μόνο πράγμα που φοβάμαι)...Ωραίες εποχές...

Είναι όμορφο να μεγαλώνεις και να έχεις δίπλα σου ανθρώπους να μοιράζεσαι αναμνήσεις...Είναι ωραίο να έχεις αναμνήσεις...Εστω κι αν είναι κάτι που τότε σε στεναχωρούσε.Αυτά που τότε μας φαίνονταν βουνά,τώρα φαίνονται πανεύκολα και γελάμε που τότε μας στεναχωρούσε κάτι τόσο απλό.

Τελικά τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;Παρέα,φίλους,κουβεντούλα,καλή μουσική,αναμνήσεις,χαμόγελο...Πάνω από όλα αγάπη.

Το έχω πει και θα το ξαναπώ.Τα λεφτά δεν μου λένε κάτι.Δεν ζούμε για να δουλεύουμε,δουλεύουμε για να ζούμε.Πόσο θυμώνω όταν αγοράζω κάτι και όλοι με ρωτάνε πόσο έκανε;Εξω φρενών γίνομαι!Είναι αγένεια.Εμένα δεν μου αρέσει να ρωτάω κάποιον,ούτε τι δουλειά κάνει,ούτε πόσα λεφτά παίρνει.Ετσι μετράνε όλοι τον άνθρωπο;Τι μιζέρια!Δεν μ'αρέσει να είμαι αδιάκριτη.Γενικά δεν είμαι αδιάκριτη,δεν μ'αρέσει να ρωτάω πράγματα που μπορεί ο άλλος να μην θέλει να πει.Αν μου τα πει,από μόνος του,αλλιώς μπορεί να περάσουν 10 χρόνια και να μην ρωτήσω.Εχω φίλους χρόνια και δεν ρωτάω,πόσο μάλλον κάποιον που ξέρω λίγο.Εχω ένα φίλο 8 χρόνια,πρόσφατα μετακόμισε και πήρε και αυτοκίνητο,ούτε καν ρώτησα αν αγόρασε το σπίτι  ή το νοίκιασε,ή πόσο αγόρασε το αυτοκίνητο,που είναι και φίλος μου και συζητάμε τα πάντα,έχω θάρρος.

Η φωτογραφία δεν είναι από απόψε.Απόψε ο μάγειρας ήταν ο γαμπρός μου,μας περιποιήθηκε.Στη φωτογραφία,η μαγείρισσα ήμουνα εγώ.Στη γιορτή μου,Χριστούγεννα 2006,είχα κάνει ένα παρτυ σπίτι μου,και είχα μεγαλουργήσει(ψώνιο,χα,χα!!!).Αν περιμένω παρέα στο σπίτι,μπορεί να φτιάξω και 10 φαγητά ταυτόχρονα.Στην φωτογραφία είναι ό,τι πρόλαβα να περισώσω(!)για να φωτογραφήσω,τα άλλα είχαν καταλήξει στα στομάχια μας.Εικονίζονται,πίτσα(την φτιάχνω με δική μου ζύμη,όχι έτοιμη),τυροπιτάκια σχετικά ανάλατα με ανθότυρο και δυόσμο,και κέικ αλμυρό με 3 τυριά και ζαμπον.Υπήρχαν κι άλλα,αλλά είπαμε,άργησα να τραβήξω την φωτογραφία.Είμαι καλή μαγείρισσα.Τώρα τελευταία ψιλοβαριέμαι.Για τον εαυτό μου βαριέμαι να φτιάξω.Θέλω παρέα για να τα δοκιμάσει.

Γιαυτό να ξέρετε...Αν ποτέ τύχει να καλέσω κάποιον ή κάποια ή κάποιους από σας για φαγητό,καλύτερα να έχει φάει ελαφριά το μεσημέρι,γιατί θα φύγει με σόδα στο χέρι!!!Χα,χα!!