Οταν είσαι στο σπίτι για μέρες,όπως εγώ,που είμαι μέρες μέσα,λόγω του ότι αισθάνομαι πολύ αδύναμη για να πάω οπουδήποτε,μοιραία θα παρακολουθήσεις τηλεόραση,θα διαβάσεις περιοδικά,εφημερίδες,θα σερφάρεις στο διαδίκτυο.

Δεν πήγα και στο μάθημα ηχοληψίας που είχα,αισθανόμουνα κουρέλι,είχα εκτάκτως σήμερα μάθημα,αργά,8 η ώρα,που πρακτικά σημαίνει ότι πριν τις 10.30-11 δεν θα γύριζα σπίτι.Προσπαθώ να περιορίζω τις μετακινήσεις μήπως και συνέλθω,αλλά δεν το βλέπω.Αντίθετα,βλέπω αύριο να επισκέπτομαι τον ΩΡΛ.Ε,να μην με δει ο άνθρωπος;Θα του έλειψα φέτος,δεν με έχει δει.Μια φορά μέσα στους μήνες από Ιανουάριο μέχρι Απρίλιο με βλέπει απαραίτητα,κάθε χρόνο,πολλές φορές και περισσότερες από μια.Μάλιστα με είχε εγχειρίσει,πριν 5 χρόνια,γλίτωσα στο τσακ,θα είχα χάσει παρα τρίχα την όραση στο ένα μάτι και θα ψαχνόμουνα από τι το έπαθα,μου είχε κάνει η ιγμορίτιδα κύστη εσωτερική,από το υγρό που μάζεψε,και προχωρούσε προς το μάτι,χωρίς να έχω καθόλου συμπτώματα,το ανακαλύψαμε καθαρά από τύχη, από ακτινογραφία στη μύτη για την ιγμορίτιδα.Το είδαμε Πέμπτη και Παρασκευή μπήκα χειρουργείο,ήταν τόσο επείγον.

Εχω περάσει μεγάλες στιγμές,με όλο το σύστημα που εξετάζει ο ΩΡΛ.

Ως συνήθως είμαι εκτός θέματος.

Λοιπόν σήμερα,αλλά και εχθές και προχθές,έχω δει τόση πολύ τηλεόραση,και έχω διαβάσει τόσα πολλά περιοδικά και εφημερίδες!Εχω σπάσει ρεκόρ τηλεθέασης.Συνήθως βλέπω από ελάχιστα ως καθόλου.Αφου το πρόγραμμα της τηλεόρασης μπορεί να είναι Πέμπτη και να είναι ακόμα στην Δευτέρα,να μην το έχω καν κοιτάξει.Τις περισσότερες μέρες η τηλεόραση λειτουργεί και σαν φωτιστικό,ιδιαιτερα στο δωμάτιο,τη νύχτα.Αλλά,πολλές φορές η τηλεόραση είναι Kinder εκπληξη,την ανοίγω και ό,τι έχει,όπως αυτές τις μέρες που βαριέμαι.

Εχθές το μεσημέρι,έτυχε να δω,κάνοντας ζάπινγκ,μια μεσημεριανή εκπομπή που δεν μου αρέσει καθόλου και δεν έχω παρακολουθώ,αλλά εχθές ήταν ειδική περίπτωση.Αν και δεν συμπαθώ την παρουσιάστρια,η χθεσινή εκπομπή με έκανε να κολλήσω.Φιλοξενούσε μια κοπέλα,ηθοποιό,που πριν από 9 χρόνια,μαζί με τον σύζυγο της,εγκατέλειψαν την Αθήνα για να ζήσουν πιο ανθρώπινα σε ένα ορεινό χωριό της Αρκαδίας.

Τα λόγια της κοπέλας αυτής,για έναν περίεργο λόγο,με γέμισαν σιγουριά και ελπίδα,για την δική μου περίπτωση,γιατί αν μπορείς να καταφέρεις να ζήσεις σε ένα χωριό 25 κατοίκων,πόσο μάλλον σε ένα νησί 15.000 κατοίκων.Με γέμισε αισιοδοξία η σκέψη ότι τελικά όλες οι δυσκολίες είναι στο μυαλό μας,αν κάποιος θέλει κάτι μπορεί να το πετύχει.Τα πάντα μπορεί ο άνθρωπος,πάντα το πίστευα.Δεν θα πω το γνωστό ότι το σύμπαν συνωμοτεί για να βοηθήσει.Το σύμπαν έχει καλύτερες δουλειές να κάνει από το να βοηθάει.Η προσπάθεια και η θετική σκέψη όμως,σίγουρα βοηθάνε.

Ελεγε λοιπόν η κοπέλα ότι στην αρχή τους αντιμετώπισαν με καχυποψία γιατί σκέφτηκαν ότι σύντομα θα βαρεθούν νέοι άνθρωποι σε ένα τέτοιο χωριουδάκι και θα φύγουν.Παρόλ'αυτά,όταν έφτασε το φορτηγό με τα πράγματα τους 10 λεπτά νωρίτερα από εκείνους,όταν φτάσαν μετά οι ίδιοι,οι ντόπιοι είχαν ήδη βοηθήσει με τα πράγματα,ξεφορτώνοντας το φορτηγό.Αν μη τι άλλο,συγκινητικό.Εδώ στην Αθήνα,σιγά μην είχε ασχοληθεί κανένας.Επίσης,συνέχισε η κοπέλα να λέει,ότι στην Αθήνα δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τον χρόνο μας και νομίζουμε ότι δεν έχουμε ελευθερο χρόνο,και ότι δεν ήρθαμε στη ζωή για να δουλεύουμε,αλλά για να γευτούμε τη ζωή.Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...Η ζωή είναι πανέμορφη,αλλά αν όλη μέρα τρέχεις για να προλάβεις,ορατούς και αόρατους εχθρούς του χρόνου σου,δεν μπορείς να το δεις.

Εμεινα με μια γλυκειά γεύση.

Το απόγευμα είδα ένα αφιέρωμα που είχε το κρατικό κανάλι στον Ζύλ Ντασέν.Μίλαγε ο ίδιος και έλεγε ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα,για τη ζωή του,για την Μελίνα,για τις ταινίες,για την Ελλάδα.Την αγάπησε περισσότερο από πολλούς άλλους την Ελλάδα...Θα πάει να συναντήσει την αγαπημένη του Μελίνα τώρα...Τι γυναίκα που ήταν!Μαγνήτιζε με την ύπαρξη της,ειχε κάτι το διαφορετικό,μια ζωντάνια αλλιώτικη.Χαρισματικός άνθρωπος.Που να βρεθούν τώρα τέτοιοι άνθρωποι,με τέτοιο ήθος;Σε μια χώρα που οι περισσότεροι κοιτάνε να τα αρπάξουν όπως μπορούν...Με κομπίνες.

Το βράδυ είδα τους singles.Λιγο νωρίτερα έβλεπα Ελληνική ταινία με την Βλαχοπούλου, Μια Ελληνίδα στο χαρέμι.Οσες φορές και να τις δω αυτές τις ταινίες πάντα ξεκαρδίζομαι!!Βαγγέλη!!Και έκλεινε η πόρτα!!Αλλοι χαρισματικοί άνθρωποι και κωμικοί.Η Βλαχοπούλου και ο Εξαρχάκος.Γελάω απίστευτα!!

Σήμερα το μεσημέρι είδα τον Μαχαιρίτσα,μια μεγάλη μου συμπάθεια,στο Εχει γούστο.Οσες φορές και να ακούσω τραγούδια όπως το Ετσι κι αλλιώς,η απουσία,ο παλιός στρατιώτης,μάτια δίχως λογική,κ.α άλλες τόσες θα ήθελα να τα ξανακούσω,όχι μόνο δεν τα βαριέμαι,αλλά τραγουδάω κι εγώ μαζί.Με την υπέροχη βραχνή φωνή που έχω φτιάξει.Πήρα το δάσκαλό μου τηλέφωνο να του πω ότι δεν θα πάω μάθημα και δεν με γνώρισε,μέχρι να του πω ποια είμαι,περίμενε με απορία.Εμείς θα το κάνουμε ανάποδα από τον Αρναούτογλου,που του λένε ποιά είσαι, εμένα θα μου λένε στο τηλέφωνο ποιος είσαι;Εχω κάνει μια υπέροχη μπάσα φωνή!

Διάβασα όμως και πολλές εφημερίδες.Πχ την Athens Voice.Περιμένω να δω και την σειρά που γράψαν από την στήλη της Σε είδα.

Εννοείται ότι διαβάζω αυτή τη στήλη!Κλάψ!!Εμένα γιατί δεν με έχει δει κανείς;Αόρατη είμαι;Αν δω καμιά φορά μέρος που πήγα,καμια καφετέρια,μπαρακι,ή άλλες φορές κάποιο λεωφορείο που παίρνω,οπως 608,που βλέπω συχνά(ίσως επειδή το παίρνουν πολλοί φοιτητές)τότε κοιτάω,μήπως με είδε κανένας κι εμένα.

Αφου σκέφτομαι να κυκλοφορήσω με ασυνήθιστη αμφίεση,μήπως με προσέξουν.

Μετά θα γράψουν:Σε είδα,φορούσες ένα κίτρινο καπέλο,ένα πράσινο πουκάμισο,και μια κόκκινη φούστα σε στυλ φουστανέλας,φαρδιά,που είχε πάνω ζωγραφισμένα αρκουδάκια,και από κάτω μια μαύρη κάλτσα,κοντή,αθλητική,στο αριστερό πόδι,και μια άσπρη,αθλητική,στο δεξί,πάνω από ροζ καλσον,,και παππουτσια μπαλαρίνες χρυσού χρώματος.Είσαι η γυναίκα της ζωής μου.Είμαι το αγόρι με το ριγε ροζ-μπλε πουκάμισο,το λαχανί παντελόνι και τα μπλε παπούτσια(με τη ρίγα τη λαδί...ωχ ξεχάστηκα αυτά είναι του Λάκη με τα ψηλά Ρεβέρ!!).

Αλλά εμένα το σήμα κατατεθέν μου είναι τα χαρτομάντηλα!!Τα ατέλειωτα χαρτομάντηλα που έχω πάντα μαζί μου.

ΥΓ1:Εννοείται ότι δεν είμαι τόσο ψώνιο να περιμένω να με δει κάποιος.Πλάκα κάνω,όπως πάντα!!

ΥΓ2:Αλλωστε εγώ όπου πάω ακτινοβολώ με την παρουσία μου!!(ουστ,ψώνιο!! λέει η λογική φωνή μου.Διαθέτω και ...τέτοια,αλλά δεν την πολυακούω,κάνει παράσιτα!!!!)