Σήμερα είχα πρεμιέρα για το 2008,ως εργαζόμενο κορίτσι.

Είμαι γεμάτη χαρά,αλλά και γεμάτη κούραση...Κοιμήθηκα 4 το πρωί και ξύπνησα 6 το πρωί,αλλά ακόμα κελαηδάω!Duracell!!Δουλεύει όταν οι άλλες σταματούν!!Με τα ροζ αρκουδάκια.

Το πρωινό ξύπνημα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για μένα.Γίνεται τεράστιο από την άποψη ότι δεν έχω ύπνο.Πολύ δύσκολη με τον ύπνο.Είμαι σε διαρκή υπερένταση,ακόμα κι αν πιέσω τον εαυτό μου να κοιμηθώ νωρίς,αν δεν έχει έρθει ο Μορφέας να μου φωνάξει...Δεν γίνεται τίποτα...Και αργεί ο άτιμος...Τον πιάνει κίνηση,τρίτο σύννεφο αριστερά.

Μου άρεσε πολύ η δουλίτσα μου!!Γενικά είμαι κορίτσι εργατικό,άσχετα αν η ζωή με ειρωνεύεται και μου βγάζει τη γλώσσα,λέγοντας τώρα μείνε άνεργη για να δεις να κοροιδεύεις ότι σ'αρέσει η δουλειά. Αφού είναι αλήθεια...Μου αρέσει να δουλεύω.Να κάθομαι δεν μου αρέσει.Από νευρικότητα και αυτό.Μόνιμα να απασχολώ τα χέρια μου.

Μόνο σ'αυτό με ειρωνεύεται η ζωή και μου βγάζει τη γλώσσα;Τέλος πάντων...Και σε άλλα θέματα...Που θα ήθελα να έχουν έρθει κάπως και έρχονται κάπως αλλιώς...Χρόνια τώρα...

Ηταν ημέρα συναντήσεων.Με τα περισσότερα παιδιά ήμασταν σε προηγούμενες δουλειές συνάδελφοι.Συν ότι είδα την Χριστίνα,το φοβερό αυτό άτομο,που έχουμε το κοινό ότι γελάμε στο Παγκράτι και ακουγόμαστε στον Πειραιά.Διδυμάκια,χαρούμενα.Δουλευει κι ο γιος της,όπως παλιά.Αλλο διδυμάκι χαρούμενο.Κι ο Βασίλης,ενα άλλο παιδί.Τέταρτο διδυμάκι,όχι τόσο χαρούμενο,αλλά πολύ καλό παιδί,του αρέσουν οι συναυλίες,τον είχα πετύχει σε συναυλία τυχαία πέρυσι στο Λυκαβηττό.Το καλύτερο όλων ότι είμαι ξανά συνάδελφος με το καλό φιλαράκι μου τον Χρήστο.Γενικά έχω φίλους πολύ περισσότερους παρά φίλες,το έχω πει αυτό χιλιάδες φορές,αλλά οι 3 καλύτεροι μου είναι ο Χρήστος,ο Φάνης κι ο Στρατής.Με το Χρήστο μοιραζόμαστε πολλά κοινά.Συνενοχή και πως γουστάρω...Ταξίδεψα αεροπορικώς χειμώνα στην Κω για το φιλαράκι μου,που φυλάγε σκοπιά να κοιμόμαστε ήσυχοι.Εδώ κολλάει η συνενοχή...Το μυστικό μας...Αλλά εσείς δεν θα το μαρτυρήσετε!!χαχαχα!!Γιατί γενικά τα πονηρά μυαλά τότε,στη δουλειά,θα πηγαίναν αλλού.Αν είναι δυνατόν!!Αδελφός είναι παρά φίλος!!Μου τη σπάνε τα πονηρά μυαλά!

Κι αυτό το έχω πει χιλιάδες φορές,αν είμαι σε δίλημμα,αν πρέπει να κάνω κάτι ή όχι,πάντα διαλέγω να το κάνω.Διαφορετικά θα με τρώει μέσα μου.Ετσι πέρασα ένα όμορφο ταξίδι,αεροπορικό, σε ένα νησί που αν δεν είχα παει τότε,μπορεί και να μην μου ξαναδοθεί ευκαιρία.Με το αεροπλάνο 35 λεπτά,με το καράβι...Αστα να πάνε...Ετσι κάνω ένα σωρό εκπλήξεις σε ανθρώπους που αγαπώ.Ενα χαμόγελο τους είναι η ανταμοιβή μου...Εχω κάνει εκπλήξεις σε φίλους!!Πολύ γέλιο!!Ουρανοκατέβατη μπροστά τους!!

Γελάσαμε σήμερα.Ως συνήθως.Είμαι στον τρίτο όροφο...Κλαψ...Στον τέταρτο θέλω.Αλλά μάλλον καλύτερα έτσι,αν πάω πάνω δεν το βλέπω να δουλεύουμε,από το παράθυρο μας βλέπω να φεύγουμε,αεροπορικώς,με κλωτσιά!Θα μιλάμε συνέχεια.

Είδα και άλλους παλιούς συναδέλφους.Πέτυχα ένα παλικάρι στην κουζίνα,μιλήσαμε και έλεγα ωχ δεν θυμάμαι πως τον λένε.Αυτό το κακό που έχω να μην θυμάμαι ονόματα...Τι ηλίθιο πράγμα!Ρόμπα μπορεί να σε κάνει.Κοινώς ρεζίλι.Τον θυμόμουνα και εκείνος το ίδιο,μετά από 5 χρόνια,αλλά το όνομα χανόταν κάπου στα βάθη του ανήσυχου μυαλού μου...Εκείνος με θυμόταν επειδή τότε στο Λυκαβηττό,όταν γιόρταζα ή είχα γενέθλια,έφτιαχνα γλυκά πάντα,τη μια φορά είχα φτιάξει τρουφάκια,στα γενέθλια μου 5 Ιουνίου και στη γιορτή μου,τα Χριστούγεννα,είχα φτιάξει 1-2 μέρες πριν,γιατί 25/12 δεν δουλεύαμε,κορμό με σοκολάτα,τα είχα κόψει σε κομμάτια και το είχα στο ψυγείο.Είχαν όλοι πέσει στα πατώματα με τα δυο αυτά θεικά γλυκά!Δέκα-δέκα κομμάτια φάγανε.Κι εγώ είχα φτιάξει να ταίσω ένα λόχο.Οχι να το παινευτώ αλλά τα είχα φτιάξει τέλεια.Αφού μου ζητάγαν τη συνταγή.Το ένα παλικάρι που είδα σήμερα και άλλο ένα παιδί ο Ηλίας που είχε τρομερό γέλιο.Τα θυμάμαι τώρα όλα αυτά και γελάω μόνη μου.Αυτή η δουλειά παιδική χαρά ήταν όχι εταιρία.

Είδα και άλλα παιδιά.Η υπεύθυνη στο τμήμα που με βάλαν ήταν και εκείνη μαζί μας τότε.Η Χαρά.Καλή κοπέλα.

Σε ό,τι αφορά τη δουλειά,ακριβώς όπως τα είπα.Εύκολο πρόγραμμα,πιστεύω θα παω καλά.Ο Χρήστος μου λέει ότι έφτασε το όριο που έχουν θέσει 14.000 χαρακτήρες.Αρα κι εγώ μπορώ να το φτάσω.Αν όχι τον Μάη,τον Ιούνιο σίγουρα.

Μεθαύριο θα έρθουν και οι ξαδέλφες μου.Να δουμε αν θα μπορεί κανείς να τις ξεχωρίσει...Εγώ πάντως σηκώνω τα χέρια ψηλα...Δίδυμες και ολόιδιες.Πιστεύω τώρα που θα τις βλέπω κάθε μέρα να τις ξεχωρίζω,γιατί τις έβλεπα μόνο στη Νάξο το καλοκαίρι.

Ενα άλλο που μου αρέσει είναι οι ίδιοι οι υπολογιστές.Με επίπεδη οθόνη,και ΜΑΥΡΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ.Δεν έχω καλύτερο από αυτό!Δεν μου αρέσει το άσπρο καθόλου,κάνει αντανάκλαση στα μάτια μου.Ουτε σαν χρώμα μου αρέσει το άσπρο.Με κουράζει στα μάτια.Στον τοίχο για παράδειγμα,βλέπω να περπατάνε μυγάκια.Μάλλον θα είναι λόγω αστιγματισμού που έχω.Ετσι απέκλεισα το άσπρο χρώμα.Μια φορά είχα φορέσει άσπρη μπλούζα στη δουλειά στον υπολογιστή και ήμουνα τυφλό σύστημα.Δεν έβλεπα,παντού τρέχανε μυγάκια και πεταλουδίτσες.

Είμαι και σκοτεινός τύπος απ'τη φύση μου.

Ανοίγω μια παρένθεση εδώ.Ασχετη ως συνήθως.

Εχθές έγινε κάτι που με χαροποίησε.Μου τηλεφώνησε ένας φίλος που είχαμε τσακωθεί,είχαμε να μιλήσουμε πάνω από ένα χρόνο.Είχαμε τσακωθεί γιατί με είχε προσβάλει και μου είχε μιλήσει πολύ άσχημα,και μάλιστα μπροστά στη μάνα μου που είχε γίνει εξω φρενών.Δεν κρατάω κακία,αλλά αν δεν έκανε το βήμα εκείνος,δεν θα το έκανα.Χάρηκα πολύ όμως που μου τηλεφώνησε.Μάλιστα έχει φτιάξει γκρουπάκι και θα παίξουν μεθαύριο.Είναι ντράμερ,ερασιτέχνης,παλιότερα είχε παίξει σε γκρουπάκια,όχι πολύ γνωστά,το ένα είχε βγάλει και ένα cd,πραγματικά καλό,αλλά μετά διαλύσαν.Χάρηκα πολύ που είναι καλά το παλικάρι.Δεν κρατάω κακίες.Αυτά είναι μωρουδίστικα πράγματα.Απλά είμαι επιφυλακτική.Ολη την ώρα τσακωνόμασταν,με εκνευριζε που ήταν απίστευτα μίζερος και κυνικός για άνθρωπος της τέχνης.Πεζότητα εντελώς.Αλλά κατα τ'αλλα καλό παιδί.Παλιός συνάδελφος κι αυτός.

Αλλο άσχετο που μου έτυχε σήμερα.Αυτό με στεναχώρησε.Είδα στο τρόλει μια παλιά μου συμμαθήτρια,μπήκε στην Αθήνα,αλλά δεν με είδε.Ηταν φίσκα το τρόλει,εγώ μπροστά,καθιστή,εκείνη πιο πίσω,μπροστά μου 100 άτομα.Περίμενα ότι θα κατέβει Ανω Κυψέλη,εκεί που έμενε παλιά.Ειχα 14 χρόνια να την δω!!!Αναρωτιόμουνα τι κάνει πολλές φορές γιατί ήταν από τους λίγους συμμαθητές μου που δεν είχα δει καθόλου όταν τέλειωσα.Πολύ καλή κοπέλα.Η μόνη στην τάξη μου που μίλαγε με όλους και με συμπαθούσε.Οι άλλες ήταν λίγο ψηλομύτες.Εγώ πάντα μαύρο πρόβατο,μου μιλάγαν μεν,αλλά όχι να κάνουμε παρέα.Εκείνη ξεχώριζε.Καλή και ευγενική με όλους.Τελικά σήμερα την πάτησα...Κατέβηκε πολλές στάσεις πριν...Σαν χαζό που είμαι,υπολόγιζα ότι θα αδειάσει το τρόλει,μια στάση πριν το τέρμα,εκεί θα κατεβαίναμε και οι 2.Δεν υπολόγισα ότι μπορεί μετά από 14 χρόνια να μην μένει στο πατρικό της...Μπορεί να έχει παντρευτεί.Δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο.Χαρηκα που είναι καλά κι ας μην μιλήσαμε...

Η φωτογραφία από το κινητό μου στην τουαλέτα.Το είχα δει από την Παρασκευή αυτό το χαρτί.Θα έσκαγα αν δεν το φωτογράφιζα!!Ασχετο,χαρτί και σαπούνι εκεί μέσα δεν φτουράει με τίποτα!Συνολο στους 2 ορόφους είμαστε περίπου 300.Οι 300 του Λεωνίδα.Θα πέσουμε στο βωμό του καθήκοντος.

Θα κλείσω στιχουργικά όπως εχω υποσχεθεί.Κάθε φορά και ένα τραγούδι αγαπημένο.

Με το ένα πόδι πατάω στο ροκ,και με το άλλο στην παράδοση.

Πλαι στην ηλεκτρική κιθάρα,το μαντολινάκι μου.

Πλαι στους clash και τους scorpions,οι Χαίνηδες κι ο Ξυλούρης.

Το καπηλειό

Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ' όνειρό μου.

Και κάθε μέρα από βραδίς
τουγιουντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που γιά δυό χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυό του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
ΟΝΕΙΡΟ ΒΑΡΚΑ ΜΕ ΠΑΝΙΑ
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ΡΩΤΩ ΔΙΑΒΑΤΕΣ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΑΝ ΕΙΔΑΝ ΜΑΤΙΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΣΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ

Πως να δικάσω μιά ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει 'πομείνει.

Οι στίχοι με κεφαλαία γράμματα,όχι τυχαία με κεφαλαία γράμματα...Με εκφράζουν...