Στην περιοχή μου.Για να μην γίνει τσιμέντο ένας τελευταίος χώρος πρασίνου που έχει απομείνει...

Πρώτη φορά συμφώνησα με όσους μίλησαν πριν τη συναυλία.

Είναι τόσο επιβαρυμένη η περιοχή...Ένα εμπορικό κέντρο θα μας έριχνε όχι στον πάτο αλλά στα Τάρταρα...Κάθε μέρα χιλιάδες αυτοκίνητα περνάνε από δω.Καυσαέριο,κίνηση,φασαρία συνθέτουν ένα πάζλ φρίκης.

Παλιά,αρχές δεκαετίας '60,που η μητέρα μου ήταν κοριτσάκι στο δημοτικό,πέρναγε χωράφια για να πάει στο σχολείο,υπήρχαν πηγάδια,τρεχούμενα νερά...

Μήπως λάθος εποχή γεννήθηκα;

Μάλλον σε λάθος μέρος γεννήθηκα...

Αλλά...

Πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή, που λέει κι ο ποιητής...

Όχι,δεν μου έφυγε η καλή διάθεση η χθεσινή.Εδώ είναι!!Μπα,δεν μου φεύγει!Μέχρι να φάω κανένα δυνατό χαστούκι.Μεταφορικά η λέξη.Αλλά γιατί να φάω;Είναι απαραίτητο;Είναι πάντα απαραίτητο όταν έχουμε καλή διάθεσή,όταν γελάμε,να μας βγαίνει σε κακό;Δεν θα το επιτρέψω.

Λοιπόν πήγα από νωρίς στη συναυλία.Αρχικά είχε λίγο κόσμο.Έφταιγε και το σημείο.Δεν βόλευε.Πάντως χάρηκα που πρώτη φορά στάθηκα σε αυτόν τον δρόμο που το πρωί γίνεται ένα μπάχαλο από τα αυτοκίνητα,και τώρα στεκόμασταν μες τη μέση!!!Τι τέλεια αίσθηση!!Δεν έχω κάτι με τα αυτοκίνητα.Έχω με τις κομπλεξικές συμπεριφορές κάποιων οδηγών.Ισα-ίσα που χρειάζονται τα αυτοκίνητα.Απλά μου τι σπάνε κάποιες συμπεριφορές.Εντάξει,σε μερικές περιπτώσεις φταίνε κι οι πεζοί.Χρυσέ μου άνθρωπε,αν περνάς στην Πατησίων μες τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία,με κόκκινο φανάρι πεζών,πράσινο αυτοκινήτων,αυτό στην Αθήνα λέγεται αυτοκτονία...Τι φταίει όμως ένας ταλαίπωρος να σε χτυπήσει και να τον τρέχουν για τη δική σου βλακεία;

Όλα τα πράγματα έχουν δυο όψεις.Ποτέ δεν φταίει ένας.Πάντα και οι δυο πλευρές.Μπορεί και καμία από τις δύο.Μ'αρέσει όμως να είμαι δίκαιη.Πάντα με το δίκιο είμαι.Δεν θα υποστηρίξω κάποιον που έχει άδικο,ακόμα και φίλος να είναι.Θα τον στηρίξω όμως σε μια επιλογή του,ακόμα κι αν πιστεύω ότι είναι λάθος.Δεν μ'αρέσει να κρίνω τους άλλους και τις επιλογές τους,τις σέβομαι.Για να διαλέξουν κάτι,ή κάποιον,σημαίνει τους εκφράζει.

Ως συνήθως είμαι εκτός θέματος.

Ελεγα ότι στην αρχή δεν είχε πολύ κόσμο.Είδα και 2-3 γνωστούς.Γενικά δεν έχω πολλούς γνωστούς εδώ,στην Κυψέλη έμενα 26 χρόνια,εκεί πήγα σχολείο,ξέρω και τις πέτρες,που λέει ο λόγος.

Ο Μίλτος έκανε βόλτες και μίλαγε με όλους.

Στην κονσόλα αρχικά ήταν ένας παλιός γνωστός μου.Ο Παναγιώτης.Στην αρχή δεν τον γνώρισα,κουρεύτηκε,τον θυμόμουνα με μακριά μαλλιά.Του έχω μεγάλη συμπάθεια,είχε πεί κάτι για μένα που ήταν ό,τι πιο ωραίο είχα ακούσει εκείνο το βράδυ,τότε...Με ξέρει,αλλά ποτέ δεν είχαμε μιλήσει ιδιαίτερα.Με τον αδελφό του είχα γνωριστεί.Προιστορικά μιλάμε τώρα,το 1996,φοιτήτρια ήμουνα,κοριτσάκι.Στο στούντιο τους είχα πάει,με τον Μάνο,στους Αγ.Αναργύρους.Πρέπει να το έχω αναφέρει πάλι.Ο Νίκος με χαιρετάει όποτε με βλέπει,όχι πολύ συχνά.Ντράμερ είναι,κι ο Παναγιώτης κιθαρίστας.

Τι θυμάμαι τωρα!Προιστορικά εντελώς!!Δεν ξεχνάω εύκολα.Για να μην πω ότι σπάνια ξεχνάω.Θυμάμαι λεπτομέρειες συνήθως.

Το παλικάρι αυτό λοιπόν,εκείνο το βράδυ-πριν από 8-9 ίσως και 10 χρόνια,σε μια άλλη συναυλία,ακόμα έπαιζαν οι πυξ-λαξ,έπαιζε μαζί τους κατά καιρούς,άλλωστε ήταν και ο πρώτος τους κιθαρίστας,προιστορικά-πήγαινα εγώ φουριόζα στα παρασκήνια να μιλήσω με τους φίλους μου και ένας τύπος μου λέει που πας,απαγορεύεται. Εγώ με το γνωστό θάρρος και θράσος μου,του λέω πως πάω να μιλήσω με τους φίλους μου πίσω.Σιγά που θα με άφηνε.Με βλέπει λοιπόν το παλικάρι και λέει,άφησε την δικιά μας είναι η κοπέλα.Ξερή εγώ!!Δεν περιμένεις κάτι τέτοιο από έναν άνθρωπο που ζήτημα να έχεις ανταλλάξει ένα γεια...

Επανέρχομαι στο θέμα.

Αρχίσαν λοιπόν να μιλάνε διάφοροι.Ο Δήμαρχος,ο παλιός δήμαρχος, και 5-6 άλλοι.Κι ένα κοριτσάκι.Πόσο χάρηκα!Οταν βλέπεις τέτοια παιδιά,υπάρχει ελπίδα!!Πρώτη φορά συμφωνούσα με αυτά που λέγανε.Μπήκαν τα σχετικά πανό,έκλεισε και ο δρόμος.

Τα πόδια μου είχαν πιαστεί...Πήγε 9.30 να ξεκινήσει ο Μίλτος,ο οποίος προσπάθησε να τραγουδήσει σε δύσκολες συνθήκες.Στα άλλα ρεύματα της διασταύρωσης η κίνηση ήταν κανονικότατη και ακούγονταν όλο κορναρίσματα,περάσαν 2-3 ασθενοφόρα,και γενικώς είχε πολύ φασαρία.Απορώ πως άκουγε...

Έψαχνα κανένα πεζουλάκι να κάτσω...Σαν τις γιαγιάδες κι εγώ.Τι να κάνω;Τα πόδια μου έχουν βαρέσει διάλυση...Τόση ώρα όρθια...Να περπατάω δεν με κουράζει καθόλου,να στέκομαι με εξοντώνει.

Τελικά 2-3 τραγούδια πριν τελειώσει,κάθισα λιγάκι.Σχεδόν 11 η ώρα,όρθια από τις 8...

Μετά τέλειωσε,πήγα και χαιρέτησα και τον Μίλτο.Του λέω θα σε δω Τετάρτη στο Βράχων.Απειλή είναι αυτό ή υπόσχεση;χαχα!!Όχι,δέσμευση!Δεν θα πάω με πανό από αυτά που ξέμειναν σήμερα!!χαχα!!

Αύριο άλλη συναυλία!!χαχα!!Καλά αύριο θα γελάσουμε!Πως θα καταφέρω να είμαι ταυτόχρονα σε Σύνταγμα και πλατεία Κλαυθμώνος;ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!HELP!!I NEED SOMEBODY!!

Να έχω ανταπόκριση του τι συμβαίνει στην άλλη πλατεία.Χαχαχα!!!!!Αλλά εντάξει,και μόνη να είμαι,θα πηγαινοέρχομαι.Θέλω να δω οπωσδήποτε τον Κωστή,αλλά,έλα μου ντε,που θα είναι στην άλλη σκηνή,στο Σύνταγμα,Χαρούλης,Μακρινά ξαδέλφια και Ανοιχτή θάλασσα...Κλαψ,κλαψ...Δεν θέλω να χάσω κανέναν από αυτούς και το εννοώ!!!!Αλλά η ζυγαρία στον Κωστή κλέινει...Και τους άλλους θέλω να τους δω,αλλά το δικό του live είναι εκτός συναγωνισμού.Simply the best!! 

Συνέχεια λείπω και δεν μπορώ να συνεννοηθώ με τα κορίτσια για την εκδρομή...Τα πρωινά είμαι εγώ σπίτι,λείπουν εκείνες,τα απογεύματα λείπω εγώ.

Αυτά από μένα.Καληνυχτώ γιατί γράφω με ένα δάχτυλο μείον...Είμαι πολύ απρόσεκτη...Όποτε ανοίγω τις βιταμίνες που πίνω,το μαγνήσιο,είναι σε γυάλινη αμπούλα,δεύτερη φορά τρυπήθηκα απόψε,το αίμα ποτάμι,έχω βάλει μπαμπάκι και τραυμοπλάστ από πάνω.Καλά,καμιά μέρα θα σκοτωθώ εδώ μέσα όπως πάω...Χτυπάω πάνω σε έπιπλα,χτυπάω τα γόνατα στο κρεβάτι,πιάνομαι στα πόμολα,χτυπάω το κεφάλι στα ντουλάπια,τα χέρια στις πόρτες, και πολλά άλλα.Πλούσιο ρεπερτόριο.

ΥΓ-->Το κινητό μου δεν βγάζει καλές φωτογραφίες την νύχτα...Στη μέση ο Μίλτος.Οχι,δεν πήρε φωτιά,πέφτουν τα φώτα πάνω του.Την "πείραξα"ελαφρώς.Και στον ακκορντεονίστα πέφτουν φώτα.Ασχετο,αυτό το ακκορντεόν ζυγίζει πάνω από 10 κιλά.Το δικό μου,48 μπάσων είναι 7 κιλά,το δικό του 80 μπάσα...11-12 κιλά ίσως.Με πιάνει η μέση μου μόνο με τη σκέψη...

ΥΓ2-->Εννοείται με τραγούδι θα κλείσω.

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο.

Αγαπημένο τραγούδι...

Κακή συνήθεια να θυμάσαι...Κακή και να ξεχνάς...

Αυτοκριτική και απόλυτη ειλικρίνεια.Κάπως έτσι δεν είμαστε όλοι;Να την γλιτώσουμε στα λάθη μας;Φοβόμαστε ο,τι αγαπάμε,φεύγουμε πριν δώσουμε,γυρεύοντας μόνο να πάρουμε;Αθώα βλέματα που προδίδουν,ένοχα που χαμογελούν και τελικά ίσως αυτά να μείνουν...Συνένοχοι μας...Στα πάθη και στα λάθη που όλοι κάνουμε...Ποιος είναι αναμάρτητος την πέτρα για να ρίξει,που λέει κάποιος φίλος,σ'ένα άλλο τραγούδι...