Εχθές έκανα τις πρώτες μου βουτιές στη θάλασσα.Το πρώτο μπλουμ.Επιτέλους!!!Όλοι είχαν ξεκινήσει τα μπάνια και ήμουνα η μόνη που δεν είχα ξεκινήσει,όπως πάντα τελευταία,κι ας λατρεύω τη θάλασσα...Γιατί για να πάω εγώ στη θάλασσα...Είναι κάτι που τα τελευταία χρόνια έχει καταντήσει πολυτέλεια.Αν δεν έχεις αυτοκίνητο...Άλλωστε που να πάω;Στην Αττική πλέον σχεδόν όλες οι θάλασσες είναι βρώμικες.Αν θέλω να κάνω μπάνιο πάω στο Αγκίστρι.Αλλά δεν μπορώ να πηγαίνω και συνέχεια,έχει και ένα διώρο ταξίδι από τον Πειραιά,με ένα σαπιοκάραβο,που κάνεις ένα μπάνιο όταν πας και ένα όταν γυρίζεις,εννοείται ότι δεν έχει κλιματισμό και επίσης ότι σιχαίνεσαι και μόνο που κάθεσαι στα καθίσματα του.Σκέτο μπλιάξ είναι...

Εχθές λοιπόν ξεκινήσαμε 7.40 το πρωί από τη Ραφήνα με δυο φίλες,με το καράβι,το ταχύπλοο συγκεκριμένα για Τήνο.Καλά,δεν συζητώ τι κούνημα φάγαμε...Λέγαμε ότι θα αφήσουμε τα κοκκαλάκια μας στο Αιγαίο...Έλεγα στα κορίτσια και γελάγαμε,δέστε τις ζώνες,το πλοίο ετοιμάζεται για απογείωση. Πραγματικά,νόμιζες ότι θα πετάξει,ότι θα φύγει από τη θάλασσα.Έκλεισα τα μάτια για να μην βλέπω τι γίνεται,λέω εντάξει,αν είναι να βουλιάξουμε,θα το καταλάβω από τις τριγκλιές των υπολοίπων.Ήμουνα και ξενυχτισμένη.Δηλαδή τι ξενυχτισμένη...Για την ακρίβεια δεν είχα κοιμηθεί ούτε ένα λεπτό την προηγούμενη νύχτα...Είχα πολύ ανησυχία...Από την μία η ζέστη,το σεντόνι ήταν σαν βρεγμένο από τον ιδρώτα,συνέχεια στριφογύριζα,και από την άλλη,είχα πιεί τσάι,φασκόμηλο και διάφορα ροφήματα,γιατί είχα μια ανακατωσούρα στο στομάχι και πονοκέφαλο,και από το πολύ τσάι έπαθα υπερένταση.Αντε να είσαι άυπνη και να κουνάει και τόσο το καράβι...Ήδη ήταν υπεράνθρωπη η προσπάθεια να σηκωθώ στις 5 το πρωί.Γενικά δεν ζαλίζομαι ποτέ στα καράβια γιατί έχω κάνει τόσα πολλά ταξίδια που έχω συνηθίσει και έχω ταξιδέψει και με 9 μποφόρ,στα όρια να βγάλει απαγορευτικό.

Έβαλα λοιπόν τα ακουστικά μου,χαμηλά την μουσική και έκλεισα τα μάτια.

Τελικά φτάσαμε σώες...Γενικά αυτά τα ταχύπλοα,αν έχει έστω 4-5 μποφόρ κουνάνε απίστευτα,μου έχει ξανατύχει το ίδιο σκηνικό πριν από χρόνια.Αυτά είναι πολύ καλά όταν η θάλασσα είναι λάδι.Σε πάνε όμως σε λιγότερο από τον μισό χρόνο,αντί για 4 ώρες που κάνει το καράβι,κάναμε 1 ώρα και 40 λεπτά.Στο γυρισμό πήραμε το καράβι,το οποίο περνάει και από Άνδρο.Δεν βγήκα να δω το Γαύριο...Θα έκλαιγα...Είναι ένα νησί που αγαπώ πολύ η Άνδρος...Πανέμορφο νησί...Δεν υπάρχει παραλία να πεις ότι δεν είναι καλή...Οι πιο καθαρές παραλίες.Και στο κέντρο του νησιού,ξεχνάς ότι είσαι στις Κυκλάδες...Καταπράσινη.Πιάστηκε η καρδιά μου την ώρα που περάσαμε...

Βγήκαμε έξω στην Τήνο-για να επανέλθω- και ανηφορήσαμε στην εκκλησία.Τα κορίτσια είχανε χρόνια να πάνε,εγώ είχα πάει πέρυσι τον Ιούνιο με την μητέρα μου.Μετά κατηφορήσαμε,βγάλαμε τα εισιτήρια και πήραμε ταξί να πάμε στη θάλασσα.Τα λεωφορεία,κάθε 2 ώρες έχει ένα δρομολόγιο...

Πήγαμε λοιπόν στον Αγιο Φωκά,μια πολύ όμορφη παραλία,2-3 χιλιόμετρα από το λιμάνι.Είχα πάει και πέρυσι με τη μητέρα μου και την ήξερα.Πολύ καθαρή θάλασσα,αμμουδιά μεγάλη και δεν μαζεύει κόσμο,5-6 άτομα ήταν στο σημείο που καθίσαμε.

Τι δροσερή που ήταν!Δεν ήθελα να βγω,αλλά δεν κάθισα πολύ,ήταν το πρώτο μου μπάνιο.

Μου αρέσει να καθίσω μέσα στη θάλασσα μια ώρα.Αλλά βέβαια να μην βιάζομαι.Στη Νάξο όταν πήγαινα καθόμουνα πάνω από μισή ώρα,συχνά και μια ώρα μέσα στο νερό.Στον ήλιο δεν μου αρέσει να κάθομαι,αν γινόταν μόλις βγω από τη θάλασσα να φύγω,θα έφευγα,αλλά περιμένω να στεγνώσει το μαγιό,δεν μου αρέσει με τίποτα η ηλιοθεραπεία.

Μετά φάγαμε σε μια ταβέρνα απέναντι και ξανά πίσω,στο λιμάνι για να φύγουμε.

Ωραία περάσαμε!!Γελάμε με τα κορίτσια!Ως συνήθως αρχίζω και λέω ό,τι βλακεία μου κατέβει στο κεφάλι και γελάνε.Γενικά το έχω αυτό,ό,τι μου έρθει το λέω,προηγείται η γλώσσα της σκέψης.

Ξανά πίσω στη Ραφήνα,6.30 το απόγευμα.

Ξανά πίσω στη μιζέρια της Αθήνας.

Πότε επιτέλους θα αποτελεί για μένα ένα κακόγουστο αστείο η Αθήνα;Αφόρητη έχει γίνει...Κατέβηκα για μια δουλειά σήμερα το πρωί στην Πατησίων,είχε απίστευτη κίνηση.Ένας από τους λόγους που δεν παίρνω το 608,πήζει η Πατησίων.Πήγα εκεί και πήγα τσάμπα,περίμενα και μια ώρα τσάμπα.

Αλλά το χειρότερο όλων είναι η βλακεία που είμαι υποχρεωμένη,όχι μόνο εγώ φυσικά,να ανέχομαι καθημερινά.Είναι το κάτι άλλο!!Ο καθένας θεωρεί ότι μπορεί να φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν και να εκφέρει άποψη για  όλα.Τους είπε κανένας ότι θέλουμε να την ακούσουμε;Έλεος δηλαδή!Πόση βλακεία πια να μπορέσω να αντέξω;Εχθές στο καράβι μου ήρθε να βρίσω μια ηλίθια.Τι επίπεδο!Οι ηλίθιοι είναι αήτητοι τελικά!!Σε εξοντώνουν.Οι περισσότεροι που συναναστρέφομαι καθημερινά,όχι μόνο εγώ αλλά ο καθένας,η νοημοσύνη τους είναι υπό του μηδενός...Δεν μπορούν να καταλάβουν το πιο απλό πράγμα...Πρέπει να τους το εξηγείς μισή ώρα για να το καταλάβουν.

Έφυγα για λίγες ώρες εχθές και έγινα άλλος άνθρωπος...Τελείως χαλαρή...

Για αυτούς που θα μου απαντήσουν ότι είμαι χαλαρή επειδή πάω εκδρομή,αν έμενα εκεί δεν θα ήμουνα,να υπενθυμίσω ότι στην Αθήνα έχει μαζευτεί ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας.Όπου μαζεύεται τόσος πολύς κόσμος,τα προβληματα είναι δεδομένα,ακόμα κι αν αυτά τα 5 εκατομύρια κόσμου ήταν αγγελικά πλασμένα άτομα.Πόσο μάλλον που αυτά τα 5 εκατομύρια κόσμου είναι διαβολικά πλασμένα άτομα,με ελάχιστες εξαιρέσεις...Δεν μπορώ άλλο,παιδιά...Εντάξει,θα μου λείψουν πράγματα εδώ...Δεν είναι λίγα 32 χρόνια ζωής σε έναν τόπο...Αλλά όταν βλέπω την υγεία μου να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο...Είναι τυχαίο που όταν πάω και περιμένω το λεωφορείο στη στάση,με πιάνει,χειμώνα-καλοκαίρι,βήχας;Με ενοχλεί το καυσαέριο.Ο ΩΡΛ μου έχει πει να αποφεύγω καπνό,τσιγάρο,καυσαέριο,σκόνη,ποτό,και να μιλάω όσο γίνεται λιγότερο.Όλα αυτά είναι αδύνατον να γίνουν στην Αθήνα!Έχουν ποτίσει καυσαέριο μέχρι και τα κτίρια.

Περιμένω να τελειώσω το ερευνητικό,να δω πόσα χρήματα θα πάρω και μετά θα δρομολογηθούν αλλαγές.Είπαμε θα μου λείψουν πολλά...Χάνεις κάτι,κερδίζεις κάτι άλλο...Αλλά μπροστά στην ψυχική ηρεμία και την υγεία...Δεν βάζω τίποτα.Εκεί γέρνει η ζυγαριά...Αν τα έχεις αυτά,μπορείς να πετύχεις τα πάντα.Όλα έρχονται με την ώρα τους.

Όπου βρω δουλειά,θα πάω.Σε νησί.Ή έστω σε παραλιακή πόλη.Και η Χαλκίδα μου μοιάζει καλή επιλογή,και αρκετά κοντά στην Αθήνα,να έρχομαι να βλέπω και τους γονείς μου και να συναντιέμαι με φίλους.Αν καταφέρω να πάρω και ένα μικρό αυτοκινητάκι...Ακόμα καλύτερα.Στην επαρχία απαραίτητο είναι,με τέτοια συχνότητα που έχουν τα λεωφορεία.Αλλιώς θα χαλάω ένα μισθό σε ταξί.

Δεν βιάζομαι.Όταν θα έρθουν οι αλλαγές,θα είναι η ώρα τους.Πάντως θα έρθουν.Μικρές αρχικά.Αλλαγή τόπου.Μεγαλύτερες αργότερα.Περιμένω.Την ώρα που θα κάνω μια δική μου δουλειά και δεν θα εξαρτάμαι από κανένα  αφεντικό που πλουτίζει με τον κόπο των υπαλλήλων του.Θα έρθει η ώρα που θα κάνω κάτι δικό μου,ίσως ένα μαγαζάκι.Το ξαναλέω,δεν βιάζομαι.Ποτέ δεν βιαζόμουνα στη ζωή μου. Η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος,κάνεις λάθος κινήσεις αν βιάζεσαι.Έχω υπομονή.

Μετράω μέρες.Για να πάω στη Σίφνο 19-20/7 και Ιταλία 21/7.Θα γυρίσω Κυριακή βράδυ και Δευτέρα πρωί φεύγω πάλι.Θα έχω έτοιμη μια άλλη βαλίτσα για να πάρω στην Ιταλία.Δηλαδή 18/7 θα ετοιμάσω 2 βαλίτσες,μια για το Σαββατοκύριακο και μια για την Ιταλία.

Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι όταν γυρίσω από την Ιταλία,θα μου φαίνεται η Αθήνα ακόμα πιο αφόρητη...Μετά από τη σύγκριση του τρόπου ζωής...Σε όσους θα μου πουν ότι και οι Ιταλοί μοιάζουν με εμάς και είναι χειρότεροι σε πολλά,θα απαντήσω με αυτό που μου είπε ο πατέρας μου,μια εμπειρία από την πρώτη φορά που πήγε στην Ιταλία,στην Μπολόνια.Ηταν πεζός,πήγε να περάσει απέναντι τον δρόμο,από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο,και μόλις πάτησε το πόδι του στην άσφαλτο,ερχόταν ένα ταξί και κοκάλωσε και του έκανε σήμα να περάσει.Χρειαζέται να πω κάτι άλλο;Εδώ στην Αθήνα θα πέρναγε ξυστά,θα κινδύνευες να σε χτυπήσει και θα σε έβριζε κιόλας που τόλμησες να βγείς μπροστά στο δρόμο του.Σήμερα δυο φορές έβρισα δυο ηλίθιους,ο ένας σταματημένος στο φανάρι,πέρναγα,μαζί και δυο γυναίκες,και έκανε όπισθεν,παραλίγο να μας χτυπήσει.Ο άλλος ηλίθιος,πέρναγα απέναντι με πράσινο πεζών,έστριψε με φόρα,ήμουνα στη μέση του δρόμου,ούτε καν έκοψε ταχύτητα,πάνω μου ερχόταν κατευθείαν.Στην Αθήνα οι οδηγοί ακόμα αναρωτιούνται ποιο είναι αυτό το 3ο πετάλι μπροστά; Το φρένο δεν το έχουν ανακαλύψει!

Κάποτε όλα αυτά,που σου στερούν την ποιότητα ζωής,σε κάνουν να ξεγυλίζει το ποτήρι με αυτά που μπορείς να ανεχτείς...Δεν δέχομαι αυτό που λένε ορισμένοι,μην δίνεις σημασία,με το να συγχύζεσαι δεν βγαίνει τίποτα. Ηττοπάθεια δείχνει μια τέτοια στάση...Δεν αντιδρώ σημαίνει ότι δέχομαι σαν δεδομένη μια κατάσταση και δεν κάνω τίποτα να την αλλάξω.Το να μην δίνεις σημασία σε κάτι που σε ενοχλεί είναι σημάδι απάθειας και ηττοπάθειας.Δεν οδηγεί σε ψυχική ηρεμία,γιατί αυτό το ερέθισμα που σε ενόχλησε,θα συνεχίσει να σε ενοχλεί.Μια κακή συμπεριφορά κάποιου που την ανεχόμαστε,δεν θα εξαλειφθεί ως δια μαγείας αν δεν του την επισημάνουμε για να την διορθώσει.Δεν συμφωνώ με όσους λένε τι να κάνουμε;Να τσακώνομαι; Ναι,να τσακώνομαι!Αν ο άλλος φέρεται λες και ο κόσμος του ανήκει και δεν υπολογίζει τίποτα,και φέρεται στους άλλους με αγένεια.Δεν χαρίζομαι.

ΥΓ1-->άποψη του λιμανιού της Τήνου.

ΥΓ2-->Σήμερα το πρόγραμμα λέει,συναυλία!!!!Δεν ζητάω πολλά!!! Μια ωραία συναυλία,να χαλαρώσω,να χαμογελάσω και να περάσω όμορφα!Μου μεταδίδει θετική ενέργεια!Να είναι καλά το παλικάρι!!Όταν ένας άνθρωπος έχει θετική σκέψη,θετική σκέψη θα μεταδώσει.Αν έχει χαμόγελο,χαμόγελο θα μεταδώσει.Αν έχει γελαστή ψυχή,γελαστή ψυχή θα μεταδώσει.Γιατί ευτυχώς,υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι...Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν και ήταν όλοι αγενέστατοι και συμφεροντολόγοι όπως οι περισσότεροι;Τέτοιους ανθρώπους με καθαρά μάτια χρειάζεται αυτή η πόλη.Με ταλέντο στο να ζούνε.Ταλέντο θέλει να ξέρεις να ζεις.Και είναι μεταδοτικό πολλές φορές.Η θετική ενέργεια πάντως σίγουρα είναι μεταδοτική,αρκεί να έχεις κι εσύ καθαρή ψυχή για να φωλιάσει.

ΥΓ3-->Επειδή μου βγαίνει γκρίνια από την κούραση και επειδή μου τη σπάει η Αθήνα,σας κερνάω ένα τραγουδάκι,και επειδή είμαι supergirl και ως τέτοιο δεν κλαίω.Δεν το λέω εγώ,ο τραγουδιστής των REAMONN(ωραίος Ιρλανδός,μεταξύ μας!χαχα!).Το άκουγα το πρωί στο MP3.

You can tell by the way She walks that she’s my girl 
You can tell by the way She talks she rules the world 
You can see in her eyes That no one is her Chick 
She’s my girl my Supergirl 

And then she’d say It’s OK 
I got lost On the way     
But I’m a Supergirl And Supergirls don’t cry 
And she’d say It’s alright 
I got home Late last night  
But I’m a Supergirl And Supergirls just fly

And then she’d say That nothing can go wrong
When you’re in love What can go wrong
And then she’d laugh The night time into the day
Pushing her fears Further along

And then she’d say It’s OK
I got lost On the way
But I’m a Supergirl And Supergirls don’t cry
And she’d say It’s alright
I got home Late last night
But I’m a Supergirl And Supergirls just fly

Then she’d shout Down the line
Tell me she’s got No more time
Cause she’s a Supergirl And Supergirls don’t cry
Then she’d scream In my face
Tell me to leave leave this place
Cause she’s a Supergirl And Supergirls just fly

She’s a Supergirl A Supergirl
She’s sewing seeds She’s burning trees
She’s sewing seeds She’s burning trees
She’s a Supergirl A Supergirl
A Supergirl My Supergirl