Τώρα που τον βλέπω τον τίτλο,σαν ταινία δράσης μου ακούγεται!χαχα!Κάτι απειλητικό περιέχει!Μάλλον ότι θα καταφτάσουν δυο τρελές να γελάνε και να χαλάνε την ησυχία του νησιού!Ευτυχώς που η τρίτη της παρέας είναι ήσυχη.Γιατί εγώ κι η Μαρία...Την τσιγκλάω όλη την ώρα,εκεί που με βλέπεις ήσυχη,πετάω την βλακεία και χτυπιέται στο γέλιο η κοπέλα.Εγώ ατάραχη.Γελάω πολύ γενικά,αλλά κυρίως τον τελευταίο καιρό κάνω τον κλόουν.

Ωραία τα ταξίδια.Αλλά αν είναι τόσο σύντομα,μέχρι να φτιάξεις τη βαλίτσα της αναχώρησης,αδειάζεις τη βαλίτσα της επιστροφής.

Τι ωραία τακτοποιημένη είναι η βαλίτσα της αναχώρησης!!Τα ρούχα διπλωμένα,καθαρά.

Η βαλίτσα της επιστροφής πάλι...Λες και έσκασε χειροβομβίδα και σήκωσε τσουνάμι στη θάλασσα!Ειδικά η δική μου βαλίτσα.Το χάος είναι ήπιος χαρακτηρισμός.Κουβάρι.Όπως οι σκέψεις μου.Κουβάρι από αντίδραση.Δεν θέλω να την φτιάξω.Γιατί δεν θέλω να γυρίζω.Θέλω να φεύγω.Να χάνομαι.Πως να γυρίσεις στην Κόλαση όταν έχεις γνωρίσει τον Παράδεισο;Γιατί όταν φεύγω από την Αθήνα,έστω και μια ώρα,όπου και να πάω είναι παράδεισος.Η επιστροφή είναι δύσκολη.Παλιά όταν έφευγα από τη Νάξο,πήγαινα ακόμα σχολείο,έκλαιγα που άφηνα τόση ομορφιά.Τώρα κοιτάζω την γραμμή που αφήνει το καράβι και σαν να κοιτάζω την γραμμή που αφήνουν τα χρόνια που περνάνε.Έτσι είναι κι αυτή η γραμμή,ευθεία.Πάει μπροστά,πάει στο πουθενά.Αλλά δεν με χαλάει αυτό,να πηγαίνει στο πουθενά.Δεν θα ήθελα να ξέρω το μέλλον,προτιμώ να έχω κάτι να περιμένω,σε κάτι να ελπίζω.Αν ξέραμε από πριν την έκβαση της μάχης,δεν θα μπαίναμε σ'αυτή.

Πως από μια βαλίτσα έφτασα σε φιλοσοφίες;Τι να πω.Μπράβο μου!Αν ποτέ καταφέρω να βάλω σε τάξη τη σκέψη μου...Δεν νομίζω.Πετάει ρε παιδί μου,μελισσούλα,από θέμα σε θέμα.Όπως γράφω εδώ μέσα,έτσι χάος επικρατει και στο κεφάλι μου,μπορεί να σκεφτώ το πιο ξεκάρφωτο πράγμα στην πιο ακατάλληλη στιγμή.Μπορεί να είναι μια σοβαρή στιγμή κι εγώ να θυμηθώ κάτι αστείο και να θέλω να γελάσω,να πιέζομαι για να μην γελάσω και να νιώθω ότι θα βγει το γέλιο,σαν καπνός απ'τα αυτιά.Κουβάρι οι σκέψεις μου.Δεν συμμαζέυονται με τίποτα και τρέχουν μαραθώνιο όλη μέρα.Γιαυτό έχω τόση νευρικότητα,δεν ξεκουράζεται ο εγκέφαλος μου,υπερλειτουργεί να σκαρώνει βλακείες ως επι το πλείστον.Τον τελευταιο καιρό μιλάω λιγότερο και σκέφτομαι διπλάσια.

Βαριέμαι να ετοιμάσω την βαλίτσα.Αμπρα,κατάμπρα,μαγικό ραβδάκι...Βάλε τα ρούχα μέσα,διπλωμένα.Τι έγινε;Δεν ακούς;Τέλειωσε η μπαταρία του μαγικού ραβδιού και έτσι θα παιδευτώ μόνη.

Την Δευτέρα θα είμαι πίσω με νέο φωτογραφικό υλικό.Αυτή τη φωτογραφία την βρήκα στο e-sifnos.com.Όποιος ταξιδεύει στη Σίφνο,αυτός ή κάποιος γνωστός του ή φίλος,είναι πολύ καλό site,από σπόντα το βρήκα.Μέχρι που είχε τις παραλίες όλες,μια-μια,που βρίσκονται,αν είναι αμμουδιές ή με βότσαλο και πως φτάνεις σε αυτές.Πολύ χρήσιμο.Εκεί που πρέπει να δουλέψει ο ηλίθιος εκτυπωτής μου,τότε αποφασίζει να κάνει απεργία.Αυτός ο εκτυπωτής δουλεύει όποτε θέλει,του δίνεις να εκτυπώσει 3 σελίδες και βγάζει μόνο τη μια,τώρα δε που χάλασε το πορτάκι...Ήρθε και έδεσε...Άρχισε να πετάει και χρώματα στις εκτυπώσεις,όπου βρει.Το είπα εγώ,οι ηλεκτρικές μου συσκευές με εκδικούνται.

Αυτά λοιπόν από μένα.

Χαίρομαι που θα πάω εκεί,γιατί το συζητάω χρόνια,αλλά δεν έτυχε να πάω ποτέ.Πολλές φορές παλιότερα θυμάμαι που συζητούσα με τον Γιώργο,με το κίτρινο ποδήλατο,πιάναμε κάτι συζητήσεις για νησιά και έλεγε ότι το πιο ωραίο νησί είναι η Σίφνος.Για να δω.Πάντως ως τώρα τα 4 αγαπημένα μου στις Κυκλάδες είναι:Νάξος,Άνδρος,Μήλος και Σύρος,όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.Λέτε να προσθέσω και 5ο;Αν και είπαμε,όλα τα μέρη,εκτός την Αθήνα,είναι παραδεισένια.

Γενικά ό,τι το τριγυρίζεις χρόνια στη σκέψη σου,δεν είναι καλό.Είμαι υπερ των γρήγορων αποφάσεων.Αλλά κι αυτό εξαρτάται την περίπτωση.Σε άλλες περιπτώσεις κάνω χρόνια υπομονή.

Πάω σιγά-σιγά να ετοιμάζομαι.Όπως το είπα ακριβώς.Σιγά-σιγά.Με βήμα χελώνας.Μάλλον επειδή σκέφτομαι πως το καράβι φεύγει 7.05 το πρωί,και θα πάω με ταξί Πειραιά,που συνεπάγεται ξύπνημα από τις 5,που αυτό συνεπάγεται με τη σειρά του,τουλάχιστον 3 ώρες να μπει σε λειτουργία ο εγκέφαλος μου.Υποψιάζομαι ότι θα φάμε μποφόρ...Καήκαμε.Αν ζησουμε αυτό της Τήνου...Τα κοκκαλάκια μου βλέπω να αφήνω στο Αιγαίο.

Και ένα τραγούδι για θάλασσα.Μήπως και την καλοπιάσω και γλιτώσουμε τα μποφόρ!χαχαχαχα!

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
είναι το καλοκαίρι μου,
ο έρωτάς μου, ο πόνος μου

Μια θάλασσα μικρή
στα δυο σου μάτια φέγγει
κάθε πρωί

Μια θάλασσα μικρή
στο δάκρυ στο τραγούδι,
στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
και στη γωνιά η στάμνα μου
για ένα καλοκαίρι
ήσουνα εσύ

Σε τραγουδούσα εγώ
σαν τις χορδές του ανέμου
στα μαύρα σου μαλλιά

Σ' ακολουθούσα εγώ
σαν το ψηλό χορτάρι
τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
πικρά σ' αποχαιρέτησε,
σε περιμένει
Μια θάλασσα μικρή.

Τα λέμε τη Δευτέρα.Με νέο φωτογραφικό υλικό.