Σκόρπιες σκέψεις και ιδέες ενός ανήσυχου μυαλού
Η ζωή θέλει χαμόγελο
03 Αυγούστου 2008, 00:53
Numero Dodici:Firenze


Επόμενη διανυκτέρευση Φλωρεντία.

Το ξενοδοχείο που μας πήγανε σε τίποτα δεν θύμιζε το ξενοδοχείο της Ρώμης.Βέβαια ακόμα δεν είχαμε δει το τρίτο ξενοδοχείο και φαρμακερό,όπως είδαμε,στη Βενετία.

Για καλή τύχη του πατέρα μου,το δωμάτιο είχε μπαλκόνι και έβγαινε για τσιγάρο.Μέσα,απαγορεύεται παντού το τσιγάρο.Έτσι όλοι βγαίνουν στο δρόμο.

Το φαγητό τους εδώ επίσης δεν θύμιζε το πλουσιοπάροχο φαγητό στη Ρώμη.Το δεύτερο πιάτο περιείχε ένα μοσχάρι όλο λίπος που σχεδόν κανένας δεν έφαγε.Ευτυχώς επιδόρπιο είχε παγωτό.Κάτι ήταν κι αυτό.

Στο εστιατόριο ήταν δυο κοπέλες και σερβίραν.Ο πατέρας μου τις ρώτησε το όνομα τους και του είπαν το όνομα και ότι είναι από Αλβανία.Η πλάκα είναι ότι σε όλα τα εστιατόρια των ξενοδοχείων,δεν συναντήσαμε Ιταλό.Όσους τουλάχιστον ρωτήσαμε.Στη Βενετία επίσης δεν ήταν Ιταλός,φαινόταν Άραβας ή κάτι τέτοιο.

Το βράδυ το πούλμαν πάλι έφυγε για προαιρετική βόλτα.Εμείς κάναμε μια βόλτα στην περιοχή,για να διαπιστώσουμε ότι μέναμε στην πιο κακόφημη γειτονιά της Φλωρεντίας.Σαν να ήσουνα στην πλατεία Βάθης.Δεν κυκλοφορούσε ψυχή και όσοι συναντήσαμε,2-3 όλοι κι όλοι ήταν μαύροι ή Άραβες,που υπάρχουν πολλοί στην Ιταλία γενικά.Στον δρόμο που είναι το ξενοδοχείο,100-200 μέτρα πιο πέρα,τα κορίτσια από τα σπίτια με το κόκκινο φωτάκι,που στην Ιταλία δεν υπάρχουν τέτοια σπίτια,στέκονταν στη γωνία και περιμέναν το αυτοκίνητο που θα της έπαιρνε.Περάσαμε απέναντι,ήταν η λαχαναγορά τους.Απέναντι από το ξενοδοχείο ήταν και το αεροδρόμιο.Δίπλα στη λαχαναγορά είχε και μηχάνημα αυτόματης πώλησης τσιγάρων.Τα τσιγάρα είναι κάτι εξαιρετικά ακριβό στην Ιταλία και επίσης στις 10 το βράδυ που κυκλοφορούσαμε εμείς δεν υπάρχει ανοιχτό μαγαζί ούτε για δείγμα.Το μόνο πράγμα που με ενοχλούσε.Αυτή η ερημιά τη νύχτα.Σαν να ήταν ακατοίκητες οι πόλεις,αν δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα.

Την άλλη μέρα,πήγαμε βόλτα στην πόλη.

Πετύχαμε ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα το πρωί,που οφειλόταν εν μέρει στα έργα στο πλάι του δρόμου.

Πήγαμε στον καθεδρικό ναό,Duomo,που δεν μπορείς με τίποτα να φωτογραφήσεις ολόκληρο,μετά πήγαμε σε μια πλατεία και από εκεί στα Χρυσοχοιια του Ponte Vecchio(παλιάς γέφυρας).

Εκεί είχαμε μια ώρα ελεύθερη.Ο πατέρας μου τηλεφώνησε στην Donata,την γυναίκα του φίλου του,που έχει μαγαζί κοντά στη γέφυρα.Την βρηκε και της είπαμε ότι πάμε στο μαγαζί.Μετά από λίγο πήρε τηλέφωνο και μας ρώταγε που είμαστε να έρθει εκείνη,γιατί ήταν στο δεύτερο μαγαζί τους.Ο πατέρας μου μου έδωσε το τηλέφωνο.Η κοπέλα μιλάει Αγγλικά.

Η συνενόηση ήταν δύσκολη αλλά όχι λόγω της γλώσσας,είχε πολύ θόρυβο,είμασταν στο δρόμο και δεν την ακούγαμε καλά,περνάγαν συνέχεια αυτοκίνητα,μηχανάκια και γκρουπ τουριστών.

Τελικά ήρθε η κοπέλα με το ποδήλατο.Είχαμε κάνει άδικα τόσο δρόμο,ήταν κοντά στην γέφυρα που είμασταν,ενώ εμείς πηγαίναμε στην άλλη γέφυρα.

Πρώτη φορά την είδα.Τον Ρομπέρτο δεν είχα προλάβει να τον γνωρίσω.Όταν είδε τους γονείς μου έκλαιγε.Θυμήθηκε πως περνάγαν στη Νάξο,όσο ζούσε ο Ρομπέρτο.Από τότε ούτε εκείνη ξαναπήγε στη Νάξο,ούτε ο πατέρας μου.Έρχεται στην Ελλάδα αλλά πάει σε άλλα μέρη.Τώρα θα έρθει 5/8 και θα την ξαναδούμε,με 2 φίλους της που μένουν στο Μιλάνο,ο πατέρας μου τους ξέρει.Είναι καθηγητές στο Μιλάνο.Ελαφρώς gay,τo λέω ευγενικά.Θα έρθουν Αθήνα και θα πάνε Μήλο.

Ο χρόνος πολύ λίγος.Χάρηκε η Donata όμως που μας είδε,έστω κι αυτό το λίγο,που δεν την ξεχνάμε.Της δείξαμε φωτογραφία και το μωρό της άλλης φίλης των γονιων μου,της Αγγελικής,την οποία την έχει γνωρίσει κι αυτή στην Νάξο,μια χρονιά που είχαν πάει μαζί με τον άντρα της,παρέα με τους γονείς μου.

Εγώ μίλαγα Αγγλικά μαζί της,ο πατέρας μου Ιταλικά και η μάνα μου ελάχιστα ως καθόλου.Ξέρει λίγα Ελληνικά η Donata.

Θυμάμαι ένα περιστατικό που μου είχε πει η μάνα μου και μου είχε κάνει εντύπωση.Τι άνθρωπος είναι!Απίστευτη.Στη Νάξο που πηγαίναν βόλτα όλοι μαζί με το αμάξι,σταματήσαν σε ένα εκκλησάκι,μπήκε μέσα η Donata,και άναψε για όλους κεριά,μέχρι και για μένα και για τη γιαγιά και τον παππού μου!Και δεν είναι καν ορθόδοξη.Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό.

Φύγαμε να συναντήσουμε το γκρουπ μας.

Δεν προλάβαμε ούτε τουαλέτα να πάμε.

Στο δρόμο ευτυχώς σταματήσαμε σύντομα.Θέλαμε τουλάχιστον 10 άτομα να πάμε τουαλέτα και στο πάρκο ήταν κλειστές.

(φωτογραφία:Ponte Vecchio).

 

 

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

mariosnadege (03.08.2008)
Πολύ όμορφη η φωτογραφία !
Μου θυμίζει μια άλλη μικρή και άγνωστη ιταλική πόλη, τη Ventimiglia. Βρίσκεται πάνω στα σύνορα Ιταλίας - Γαλλίας. Θα ήθελα πολύ να ξαναπάω. Να' σαι καλά, μου ξύπνησες αναμνήσεις !
kithara-woman (03.08.2008)
Να είσαι καλά,να πας με την πρώτη ευκαιρία!!Οι πόλεις τους είναι πανέμορφες.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
kithara-woman
Αυγή
από ΚΑΤΕΡΙΝΗ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/kithara-woman

σκέψεις,ιδέες,ποιήματα,χιουμοριστικά κείμενα και σχόλια

Tags

αγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες



Επίσημοι αναγνώστες (21)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links