Στο κάστρο το παλιό
σε κάποιο τοίχο σου 'χα γράψει σ' αγαπώ
το πιο γλυκό μου μήνυμα

Το πλήρωσα κι αυτό
τόσο ακριβά που να μην ξέρω αν σε μισώ
είναι βαρύ το τίμημα

Είμαι εδώ και είσαι εκεί
εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή
είμαστε στίχοι που δε χώρεσαν μαζί
στη μουσική

Κουράγιο πού να βρω
να ξαν' αγγίξω το κορμί σου το γλυκό
της ομορφιάς το χάρισμα

Δε θ' ανταποκριθώ
όπως εκείνο τον παλιό καλό καιρό
στου φεγγαριού το κάλεσμα

Είμαι εδώ και είσαι εκεί
εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή
είμαστε στίχοι που δε χώρεσαν μαζί
στη μουσική

Στο κάστρο το παλιό
σε κάποιο τοίχο σου 'χα γράψει σ' αγαπώ
το πιο γλυκό μου μήνυμα

Τραγούδι αγαπημένο:Παντελής Θαλασσινός

Στο κάστρο το παλιό.

Μέσα στο κάστρο της Νάξου.Στην αρχή του κάστρου,πριν ανέβεις ψηλά.Όμορφες γειτονιές με μποκαμβίλιες.Το κάστρο άλλωστε κατοικείται.Στο νησί υπάρχουν αρκετοί απόγονοι Βενετσιάνων με επώνυμα όπως Δελλαρόκα.

Χάνεται το μάτι μου να βλέπει, μες τα στενάκια του,τις καμάρες,τα οικόσημα που υπάρχουν πάνω από τις ξύλινες φθαρμένες πόρτες,τα πέτρινα σκαλοπάτια,τις γλάστρες με τα γεράνια,τις μποκαμβίλιες που πνίγουν τα σπίτια,την Μητρόπολη των Καθολικών,το αρχαιολογικό μουσείο,τον πύργο,τα πιθάρια και τις βρύσες και τόσες άλλες ομορφιές πριν κατηφορήσεις και φτάσεις στα μαγαζάκια με τα τουριστικά και τελικά στο δρόμο,στο λιμάνι.