Να ΄μαι και πάλι.Αυτή τη στιγμή σε ένα ιντερνετ καφέ,στην Ακαδημίας.

Τις τελευταίες μέρες,όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει στο χρόνο.Γενικά φέτος από την αρχή του χρόνου,τα πράγματα στη ζωή μου είναι αντιφατικά.Από τη μια υπάρχουν εποχές,που μπορεί επί ένα μήνα να μην με βλέπει το σπίτι και να είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.Αλλά υπάρχουν και εποχές που υπάρχει τέτοια στασιμότητα και μοιάζω με αυτούς στη διαφήμιση με το ουίσκι που πετάνε τους φελλούς στο βαρέλι!!χαχα!!Ασχετο!Που το θυμήθηκα.Τώρα,τις τελευταίες μέρες,τον τελευταίο μήνα,ενώ όλα φαινομενικά μοιάζουν καλά,βιώνω τρομερές καθυστερήσεις σε θέματα που με απασχολούν και ήθελα να έχουν λυθεί εδώ και καιρό.Κάποιες μέρες πάνε όλα τόσο στραβά που δεν ξερω από που θα μου έρθει.Τέλος πάντων,δεν μπορώ να επεκταθώ.Αν ποτέ έγραφα την ιστορία της ζωής μου,θα δακρύζαν οι τοίχοι...Ώρες ώρες δεν ξέρω πως βρίσκω δύναμη.Κι όμως βρίσκω.Από μέσα μου την αντλώ.Γιατί είναι νόμος της φύσης ότι όταν κάτι ή κάποιος πιάσει πάτο,θα ανέβει.Έχω πιάσει πάτο χιλιάδες φορές και δεν ντρέπομαι να το πω.Αλλά πάντα ανεβαίνω μόνη μου και αυτό έχει σημασία.Φτάνει ένα ευχάριστο νέο,φτάνει κάτι πολύ απλό και μου δίνει χαρά.Στα απλά πράγματα κρύβεται η ευτυχία.Στις στιγμές.

Εχθές με στεναχώρησε πολύ ένα θέμα με την υγεία μου.Κάποιες εξετάσεις.Δεν είναι κάτι τραγικό.Ούτε κάτι που δεν ξέρω.Ο θυροειδής μου μέσα σε 6 μήνες είναι ανεξέλεγκτος.Συνδέεται με την ψυχική διάθεση ο θυροειδής.Απόλυτα.Αλλά εχθές έπαθα ένα ψιλοσοκ,κυρίως επειδή είμαι στο παρα πέντε να κάνω μια μικρή επέμβαση.Τι επέμβαση;Θα πω όταν έρθει η ώρα.Τώρα δεν μπορώ.Δεν είναι κάτι σοβαρό.Αλλά πολύ σημαντικό για μένα.

Κάποια στιγμή κι εγώ είναι καιρός να έχω στη ζωή μου ό,τι έχω στερηθεί τόσα χρόνια...Δυστυχώς στην χώρα που ζούμε-για κακή μου τύχη,έχω αρχίσει να πιστεύω-είναι έτσι όλα φτιαγμένα στην καθημερινότητα που δεν βλέπω να κάνω τίποτα σοβαρό στη ζωή μου.Άνθρωποι σαν εμένα,που είναι "αλλιώς" γενικά,το αλλιώς σε εισαγωγικά γιατί το αναφέρω σε θέματα εμφάνισης και ιδεολογίας,΄δεν κάνουν πολλά στη ζωή τους εκ των πραγμάτων γιατί πάντα υπάρχουν 'εξυπνάκηδες" με το πόδι απλωμένο έτοιμο να τους βάλει τρικλοποδιά.Αλλά δεν θα τους περάσει όλων αυτών.Έχω πολύ θυμό μέσα μου για τις αδικίες που συμβαίνουν.Ζούμε στην πιο κοινωνικά ρατσιστική κοινωνία.Έχω σιχαθεί τον τόπο μου και το λέω με μεγάλη πίκρα.Δεν μ'αρέσει να χαιδεύω αυτιά και δεν το έκανα ποτέ.

Ετσι πάω από καθυστέρηση σε καθυστέρηση,από αναβολή σε αναβολή.Στη δουλειά είμαι ακόμα απλήρωτη.Από τον Μαη που ξεκίνησα...Ζήσε Μάη μου...Το πρόβλημα είναι ότι χρειάζομαι χρήματα για το νοσοκομείο.

Έχω εκνευριστεί που δεν έχω ιντερνετ σπίτι.Εχθές μου τηλεφωνήσανε από τη forthnet για να μου πούνε ότι ο ΟΤΕ απέριψε το αίτημα,επειδή είχαμε κάνει αίτηση για τηλέφωνο σε άλλη εταιρία.Αυτό αλήθεια είναι.Την αίτηση την έκανε η μάνα μου,αλλά και πάλι εγώ δεν  είχα ιδέα για αυτό.Έτσι περίμενα τσάμπα τόσο καιρό.Είχα μια παρέα στο σπίτι,μου την στερήσανε και αυτή,ο ΟΤΕ.Ας μην εκφραστώ και για τον ΟΤΕ γιατί θα αρχίσω να βρίζω μέχρι αύριο.Αν δεν ήταν τόσο απατεώνες να μας έρχεται ο λογαριασμός στα ύψη,και να αναγκαστούμε να αλλάξουμε εταιρία επειδή είχαμε αγανακτήσει,δεν θα είχε γίνει αυτό.

Κάποιες φορές ένα γεγονός μπορεί να ξεχυλίσει το ποτήρι...Εχθές πάνω που ήμουνα στεναχωρημένη που είχα πάρει τις εξετάσεις,τηλεφωνεί κι αυτή από την forthnet...Υπό κανονικές συνθήκες,δεν θα είχα στεναχωρηθεί.Αλλά με έπιασε πανικός.Έχουν μαζευτεί πολλά.Γιαυτό και μόνο.Πολλά.Με έπιασε δύσπνοια από τη στεναχώρια.Έκανα μπάνιο και έκλαιγα.Νόμιζα θα πνιγώ στην μπανιέρα.

Κάθε μέρα με απογοητεύουν οι ανθρωποι...Και κυρίως άνθρωποι που αγαπώ...Δεν μπορώ να επεκταθώ...Απλά περίμενα διαφορετική συμπεριφορά από κάποιους ανθρώπους...Με έχει στεναχωρήσει η σιωπή τους...Και μου λείπουν...Βασανιστική γίνεται κάποτε η απουσία...

Κάθε μέρα και κάτι έχω να κάνω.Και σήμερα είμαι από το πρωί στους δρόμους.Αν γυρίσω σπίτι,είναι δύσκολο να ξανακατέβω Αθήνα και σήμερα,σε λίγο,θα πάω πάλι στον γιατρό και ο Θεός βοηθός...

Όταν ξέρεις ότι σε ένα πρόβλημα σου υπάρχει μια και μοναδική λύση και αυτή κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα...Χάλια συναίσθημα...

Ηθελα να κάνω και μια βόλτα προς την έκθεση βιβλίου και δεν έχω προλάβει.Πάντα μου αρέσει να βλέπω βιβλία,όπως και να αγοράζω.Καλά,για να διαβάζω,δεν συζητάμε!Ένα την εβδομάδα απαραιτήτως τελειώνω.Βιβλιοφάγος.

Ήθελα να συμμετάσχω και στο διαγωνισμό διηγήματος του Ως3.'Οσοι δεν το ξέρετε ρίξτε μια ματιά στην σελίδα: www. os3.gr. Αλλά πως; Πρέπει να το στείλω με mail.Ιστορίες για αγρίους τώρα που δεν έχω σπίτι...Το κείμενο το έχω γράψει και είναι ωραίο πιστεύω.2800 λέξεις.Αλλά μου την σπάει να τρέχω έξω και να πληρώνω.Εντάξει,υπάρχει στην γειτονιά μου.Θα δω...

Αυτά τα λίγα.

Πρέπει να φύγω.Να πάω και στον γιατρό.

Δεν έχω και τις καλύτερες των διαθέσεων.Ήθελα να τα πω να ξαλαφρώσω λίγο...Δεν θέλω να με βλέπουν έτσι οι γονείς μου.Αλλά πόσο θέατρο να παίξω ότι όλα πάνε καλά;Θέατρο θα παίξω τον Νοέμβρη!!χαχαχα!!Ανυπομονώ!!

Σας αποχαιρετώ προς το παρόν!!Θα τα πούμε,ελπίζω σύντομα.

YΓ:Άκουσα εχθές στο ράδιο μες το λεωφορείο που ήμουνα και πήγαινα Ζωγράφου αυτό το τραγούδι από Υπόγεια Ρεύματα και εκτός ότι μου άρεσε πολύ,εκείνη τη στιγμή που είχα τόσο κακή ψυχολογία,ένιωσα ότι μου ταίριαζε.

Τι παράξενη κοπέλα είσαι ΄συ
τι μεράκια έχεις και σε βασανίζουν
ώρα τώρα το ΄χεις ρίξει στο κρασί
και τα μάτια σου τα βλέπω να δακρύζουν

Τι μυστήριο κορίτσι είσαι ΄συ
μια σε βλέπω στα μεταξωτά ντυμένη
μια σε βλέπω να τα πίνεις σαν τρελλή
κι από ντύσιμο πολύ κακοφτιαγμένη

Τι παράξενη κοπέλα είσαι ΄συ
δε μ΄αρέσει η ζωή αυτή που κάνεις
άσε πλέον τις ταβέρνες το κρασί
σου το λέω πως στη ψάθα θα πεθάνεις.