Ώρες σιωπής...Τώρα,στο δωμάτιο μου.Η ώρα περνάει,αλλά δεν νυστάζω.Δεν πέρασε ούτε μια ώρα,που είχα μια τόσο μεγάλη και τόσο ευχάριστη παρέα.Γελαστή και κεφάτη.Κι εγώ το ίδιο.Αν και η φωνή μου όσο πάει οδεύει προς φαρυγγίτιδα μεριά,ελπίζω να της ανακόψω την πορεία και να μείνει στο βράχνιασμα.Αλλά,πέρασα όμορφα,χαλάλι...

Κι αυτοί...Εκεί,πάνω...Συγκάτοικοι στην τρέλα... Κάπου μπερδεμένοι ανάμεσα σε χακί άπλυτα και μπλε στολές.Να φτιάχνουν δικά τους παραμύθια. Να ταξιδεύουν το εγώ τους. Να θαμπώνονται από οτιδήποτε γυαλίζει, αλλά στο ένα κομμάτι ψωμί να επιστρέφουν. Αγγελοι που τους διώχνουμε αν δεν έχουν νέα ευχάριστα να πουν.Καλύτερα να μην μας πουν κανένα...

Πέντε φωνές επι σκηνής.Υπέροχες.Μπλέκονται οι γενιές.

Και το φιλαράκι μου.

Η αγκαλιά ενός φίλου αξίζει όσο τίποτα άλλο...

Κι ο Αλέξης είναι Φίλος.Με Φ.Κεφαλαίο.

Και δίπλα μου η όμορφη παρέα.Νέοι φίλοι.Αγαπημένοι ήδη.Οικείοι.

Σε 4 ώρες πρέπει να ξυπνήσω.Θα έχω κοιμηθεί άραγε;Υποχρεώσεις...Περνάει ο καιρός...Πριν ένα χρόνο ''έφυγε'' κι ο θείος μου.Παρά κάτι μέρες.

Εχθές το βράδυ,αργά ήταν,ίσως 1.30-2 την νύχτα,πέταγε μια μεγάλη πεταλούδα της νύχτας στο δωμάτιο.Προσπαθούσα να την διώξω,να πάει έξω,αυτές δεν ζούνε πολύ την ημέρα στο σπίτι,δεν έφευγε με τίποτα.Ο θείος, είπα...Δεν είπα τίποτα στη μάνα μου όμως,την κράτησα την σκέψη,ούτε στην ξαδέλφη μου θα πω...Δεν πρέπει να στεναχωριέται...Μην γεννήσει πριν την ώρα της.Ήδη στεναχωριέται πολύ.Θα έρθει ο πρώτος ανηψιός αρχές 2009,πρώτα ο Θεός!Χαίρομαι!Ως τώρα όλο ανηψούλες έχω.

Δεν λένε πως οι πεταλούδες είναι οι ψυχές;Κι όταν είχε φύγει ο παππούς μου,ήταν μια πεταλούδα στο τζάμι,και έπαιζα κιθάρα τότε.Όση ώρα έπαιζα καθόταν.Ο παππούς μου λάτρευε τη μουσική...

Κι εγώ λατρεύω τη μουσική.Κι ας την προδίδω,όπως τώρα.Εκείνη δεν με έχει προδώσει.Κι ας κάνω μέρες και εβδομάδες να παίξω κιθάρα,μετά σαν να μην έχει περάσει μέρα.Παίζω φυσικά και στο ωδείο.

Κάπου εδώ αποχωρώ.

Οι σκέψεις μου πεταλούδες,πετούν.

Ας ήταν όλες οι βραδιές τόσο γελαστές όπως η αποψινή...Σαν να μην είχα έννοια στο κεφάλι.Από Δευτέρα...Με περιμένει μια εβδομάδα...Σπέσιαλ.Ένα σωρό δουλειές.Τι ωραία ήταν που τα ξέχασα όλα απόψε...Αντέχω όμως και το ξέρω.Μια χαρά!!

Μην το ξεχάσω.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΔΗΜΗΤΡΗΔΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΕΣ!!Λογικά θα έχουμε αρκετούς εδώ μέσα.

Τα λέμε...

Buona notte!!!

ή

Buongiorno?

Κι ένα αισιόδοξο τραγούδι.

Από τους φίλους μου.Δυο ποδηλατάκια κίτρινα.Ένα που καληνύχτησα,που μου κράτησε μια ζεστή αγκαλιά, και ένα που τράβηξε την ανηφόρα-την κατηφόρα μάλλον-για Περιστέρι. Άρρωστος τραγούδαγε τόσες ώρες...Τον έβλεπα....

H ZΩΗ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ