Αν και γράφω πολλά χρόνια,και ποιήματα και κείμενα,ως τώρα δεν είχα τολμήσει ποτέ να στείλω κάτι.Το μικρόβιο του γραψίματος το έχω από παλιά,γράφω στίχους,ποιήματα και τα τελευταία χρόνια ιστορίες,στα συρτάρια μου υπάρχουν τουλάχιστον δυο τελειωμένα μυθιστορήματα και άλλα 2-3 μισοτελειωμένα.Ιδέες έχω.Μπορεί να παιδεύομαι ώρες με μια ιδέα και να μην με καταδέχεται να με επισκεφτεί,και την αμέσως επόμενη ώρα να έρθει,μόνη,απρόσκλητη,και να γράψω ένα κείμενο μέσα σε λίγα λεπτά.

Και να που τώρα ήρθε ένας διαγωνισμός διηγήματος να μου δώσει το ερέθισμα να μπω στη διαδικασία να γράψω κάτι και να το στείλω. Ο διαγωνισμός του περιοδικού "Ως3", το οποίο έχει τύχει κάποιες φορές να αγοράσω.Αυτή τη φορά όμως είχα διαβάσει στο site για τον διαγωνισμό,εδώ και καιρό,αρκετά πριν ορίσουν προθεσμία αποστολής διηγημάτων,η οποία λήγει 30/11.

Γενικά έχω ένα μικρό κόλλημα με τους διαγωνισμούς όλων των ειδών.Συνήθως δεν κερδίζω ποτέ.Μόνο σε κάτι διαγωνισμούς γυναικείων περιοδικών κερδίζω.Καλό είναι κι αυτό,κερδίζω καλλυντικά,και έτσι δεν είμαι αναγκασμένη να αγοράζω.Έτσι κι αλλιώς δεν βάφομαι πολύ,εκτός ότι δεν μ'αρέσει να φοράω τα χρώματα του πολέμου  σαν να είμαι Ινδιάνος πριν τη μάχη, επειδή ιδρώνω πολύ,αρχίζω και έχω φαγούρα στα μάτια, στα μάγουλα και με πιάνουν τα νεύρα μου.

Ως συνήθως ξέφυγα από το θέμα μου.

Η πλάκα είναι ότι στο σχολείο,δεν ήμουνα ιδιαίτερα καλή στην έκθεση.Μέτρια μπορώ να πω ότι ήμουνα.Θυμάμαι πάντα επίσης τον εαυτό μου να πονάνε τα χέρια μου.Είπαμε το μικρόβιο του γραψίματος!Γραφω και ημερολόγιο από 13 χρονών,πρωτοέγραψα όταν μου έκαναν δώρο ένα ημερολόγιο στα γενέθλια μου τότε,στα 13α,που πήγαινα στο γυμνάσιο.Εξακολουθώ όμως να γράφω,σχεδόν 30-παρά κάτι ψιλά-χρόνια μετά.Επίσης γράφω πολύ γρήγορα,ανέκαθεν έγραφα γρήγορα,όταν στο σχολείο μας υπαγορεύαν κάτι,μια παράγραφο για παράδειγμα,εγώ τέλειωνα πάντα πρώτη και βαριόμουνα να περιμένω τους άλλους που κοιτούσαν να κάνουν καλλιγραφίες.Βέβαια μετά αυτά που έγραφα ήταν μια βλακεία.Ούτε εγώ,πολλές φορές, δεν ξεχωρίζω τι έχω γράψει,έχει τύχει να σβήσω κάτι αφού δεν καταλαβαίνω τι έχω γράψει μου είναι άχρηστο.Αλλά στην ταχύτητα,όχι να το παινευτώ,αλλά μόνο ο άνεμος με συναγωνίζεται!!χαχα!!Και προς Θεού!!Δεν είμαι καθόλου ψώνιο!!χαχαχαχαχα!!

Λίγη ώρα πριν ,σήμερα,έστειλα κι εγώ το ταπεινό μου κειμενάκι!!Ως όριο ήταν οι 3.000 λέξεις,το δικό μου ήταν 2.800.Μια χαρά!!

Ευχηθείτε μου καλή επιτυχία!!

Τελικά αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου,να γράφω!!Αλλά,επειδή ακριβώς ζούμε στην Ελλάδα,που είναι ένα ατέλειωτο μ********, χωρίς κανένα σύστημα,το πιο απλό πράγμα γίνεται Γολγοθάς.Πόσο πιο όμορφα θα ήταν όλα,αν υπήρχε αξιοκρατία(το άλλο με τον Τοτό το ξέρω;),και ο καθένας έκανε την δουλειά που του αρέσει,σύμφωνα με τις σπουδές ,ή και, τις προτιμήσεις του;Τότε όλοι θα ήταν πιο ευτυχισμένοι,πιο παραγωγικοί,όλα θα λειτουργούσαν ρολόι,η χώρα θα γνώριζε ανάπτυξη,και δεν θα ήμασταν ,όπως τώρα ,ρεζίλι των προγόνων μας.Δεν θα υπήρχε το φαινόμενο να προσπαθείς να βγάλεις άκρη και να επικοινωνήσεις πχ με μια εταιρεία,ή να θες να συνεννοηθείς με κάποιον και να αισθάνεσαι ότι μιλάτε διαφορετική γλώσσα,να μην μπορείς να καταλάβεις τι σου λέει,γιατί δεν μπήκε στον κόπο να σου εξηγήσει θεωρώντας αυτονόητο ότι όλοι γεννηθήκαμε ξερόλες,όπως ο ίδιος,και τα ξέρουμε όλα από την κοιλιά της μάνας μας.Γενικά δεν υπάρχει επικοινωνία.Στον κόσμο τους όλοι.Θεωρούν αυτονόητο ότι ξέρεις κάτι και δεν σε ενημερώνουν.Όπως στη δουλειά που ήμουνα,και τυπικά δεν έχω τελειώσει,πρώτη φορά ασχολούμαστε με κάτι τέτοιο,με μπλοκάκια στην εφορία και όμως μας άφησαν στο σκοτάδι και έπρεπε να έχουμε μαντικές ικανότητες.Κάτι άλλο που μου τη σπάει,όταν κάποιος πιάσει μια θέση,αυτόματα αυτοανακυρήσσεται σε Αρχοντα και όλοι οι άλλοι είναι φτιαγμένοι να τον υπηρετούν και τους βλέπει αφ' υψηλού.ΒΛΑΚΕΙΕΣ.

Αλλά όλα αυτά που θα ήθελα(πιστεύω όχι μόνο εγώ) σε έναν ιδανικό κόσμο θα υπήρχαν, και απέχουμε ετη φωτός για να γίνουμε.

Μια ουτοπία.Όσο κι αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε,ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι από εμάς(εκεί ανήκω)έχουμε πιάσει πάτο.

Αυτή η χώρα μισεί τους νέους.Δεν θέλει να προοδεύουν.Τους ηλικιωμένους τους κοιτάζει με μισό μάτι,περιμένοντας να πεθάνουν,για να μην πληρώνει συντάξεις και απορώ εγώ,με το λιγοστό μυαλό μου(που μόνο λιγοστό δεν είναι,λέμε τώρα...) ποιον ακριβώς συμπαθεί αυτή η χώρα;Μαλλον μόνο για τους πολιτικούς είναι φτιαγμένη...

Για αυτό λοιπόν δεν θα τους περάσει!!Όσο μπορούμε θα ανοίγουμε τα φτερά μας!Κόντρα στον καιρό!!Θα τα καταφέρουμε όλοι!!Είμαι σίγουρη.Έτσι,για να τους κλέίνουμε το μάτι,όταν κλέβουμε το γλυκό μέσα απ'το βάζο και αυτοί δεν μας προλαβαίνουν!! Εκεί είναι η μαγκιά, να σε βλέπουν.Κρυφά δεν έχει αξία. Αν με πιάνετε τι λέω...

Τραγουδάκι;Here it is!!

ΑΝΕΒΑ ΣΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ

Από τους φίλους μου.

Κίτρινα ποδήλατα,προηγούμενο cd,"ο χρόνος".

Αισιόδοξο μελωδικό,ματζόρε τραγούδι.

Όλα γίνονται ξανά
ο ήλιος λάμπει ψηλά κάθε μέρα
ήταν χειμώνας μακρινός, ήταν σκιά
μα τώρα δες, γύρισε η σφαίρα

Ανέβα στα φτερά μου
και θα δεις να πετάς
αν μπεις μες στην καρδιά μου
θα το δεις καθαρά
όλα γίνονται ξανά.

Όλα γίνονται ξανά
στην αγκαλιά σου γιορτάζει η μέρα
της μοναξιάς το κενό δεν είναι πια εδώ
θα σ'αγαπώ, δίπλα μου έλα

Ανέβα στα φτερά μου
και θα δεις να πετάς
αν μπεις μες στην καρδιά μου
θα το δεις καθαρά
όλα γίνονται ξανά.

(η φωτογραφία άσχετη.Bella Italia!!!!)

Buona sera a tutti!!!!!