Δεν ξέρω αν υπάρχεις

δεν ξέρω αν σε είδα

ή αν το μυαλό πλημμύρισες

σαν να 'σουν καταιγίδα.

Δεν ξέρω αν υπάρχεις

ή σε έπλασα στο μυαλό μου

εικόνα μιας βραδιάς

τρυπώνεις στο όνειρό μου.

Ίσως να σε ονειρεύτηκα

μονάχη μια βραδιά

δύο μάτια όμορφα

φωτίσαν το σκοτάδι.

Ίσως να σε ονειρεύτηκα

μα τώρα είναι αργά

θα φύγω τελικά

όπως και κάθε βράδυ.

Δεν ξέρω αν σ'ονειρεύτηκα

ή αν υπάρχεις στ'αλήθεια

η μοναξιά που με κύκλωσε

έγινε πια συνήθεια.

Δεν ξέρω αν σ'ονειρεύτηκα

ένα βράδυ που είχα ανάγκη

δύο λόγια γλυκά κι ας ήταν ψεύτικα

και σε έπλασα στο σκοτάδι.

ΥΓ1:Είχα καιρό να γράψω ποιήμα.Ήρθε αυθόρμητα,απρόσκλητο...

ΥΓ2:Ο κούκλος σκυλάκος,ονομάζεται coffee,και βρίσκεται στη δουλειά της μητέρας μου.Εδώ στεναχωριέται επειδή φύγαμε και έμεινε μόνος.Πριν λίγη ώρα μας κοίταζε που τρώγαμε μουστοκούλουρα και κέικ και σηκωνόταν στα δύο πόδια για να του δώσουμε!!Απλά τέλειος!!!!Το ξέρω από κουτάβι το σκυλάκι και τώρα είναι 11 χρονών.