Ηλιόλουστη μέρα σήμερα. Σου φτιάχνει τη διάθεση.

Από το πρωί ήμουνα έξω για διάφορες δουλειές εδώ κοντά.

Γύρισα ύστερα στο σπίτι για να μαγειρέψω.

Είμαι σε περίοδο δημιουργίας. Ζωγραφίζω, κάνω κατασκευές. Όποτε έχω τα υλικά, μαγειρεύω. Κι η μαγειρική δημιουργία είναι. Σύνθεση. Θέλει φαντασία.

Έφτιαξα λοιπόν ένα Μεξικάνικο φαγητό. Πηγές μου συνήθως συνταγές περιοδικών ή και συνταγές που βλέπω στην τηλεόραση. Έγινε πολύ ωραίο!

Ιδού:

Υλικά:

-400 γρ. κιμάς

-πίτες τορτίγιας

-1 κρεμμύδι

-1 σκελίδα σκόρδο

-1 κόκκινη πιπεριά(όχι καυτερή)

-χυμός ντομάτας

-αλάτι, πιπέρι, πάπρικα

-λάδι

-λίγο τριμμένο τυρί

Εκτέλεση:

Σωτάρουμε το κρεμμύδι, την πιπεριά, και το σκόρδο σε ένα τηγανάκι.

Προσθέτουμε τον κιμά.

Προσθέτουμε το χυμό της ντομάτας και λίγο λάδι.

Τα ανακατεύουμε συνεχώς.

Ύστερα βάζουμε το αλάτι, το πιπέρι, και την πάπρικα.

Αφήνουμε να ψηθεί ο κιμάς.

Στο τέλος, προαιρετικά, μπορούμε να βάλουμε και λίγο τριμμένο τυρί.

Ζεσταίνουμε λίγο και τις πιτούλες και τις σερβίρουμε, τυλιγμένες, με το μείγμα του κιμά μέσα.

Έγινε πολύ νόστιμο και χορταστικό. Δεν ήταν βαρύ, όπως κάποια άλλα πιάτα της Μεξικάνικης κουζίνας με πολλά μπαχαρικά.

Μακάρι να είχε και η ζωή συνταγές... Το σκέφτομαι έντονα από καιρό. Να υπήρχε μια συνταγή να μας έδειχνε το σωστό δρόμο, αυτόν που θα μας πληγώσει λιγότερο στην πορεία του... Όμως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Πέφτουμε κατευθείαν στα βαθιά.

Η ζωή δεν έχει πρόβες... Έχει κατευθείαν παραστάσεις... Αλίμονο αν δεν ξέρεις καλά τον ρόλο σου... Θα κινείσαι στη σκηνή σαν χαμένος... Θα κινούν άλλοι τα σκοινάκια σου κι εσύ θα χορεύεις, μαριονέτα που πάει όπου της ορίζουν οι άλλοι. Θέλει δύναμη και θάρρος να δίνεις το στίγμα σου και η μεγαλύτερη επανάσταση είναι να είσαι πάντα ο εαυτός σου, όσο κι αν οι άλλοι γύρω σου πασχίζουν να τυποποιούνται και να μοιάζουν μεταξύ τους.

Έτσι κι εγώ κάνω πράγματα που με ευχαριστούν. Προτιμώ να επιμορφώνομαι και να κάνω μαθήματα για να μάθω διάφορα πράγματα που μπορεί στο μέλλον να μου φανούν χρήσιμα, παρά να βγαίνω και να χαλιέμαι σε ανούσιες εξόδους. Όλα χρειάζονται απλά κάποια στιγμή επέρχεται κορεσμός. Δεν σε συγκινεί μια έξοδος σε μια καφετέρια στα τριάντα όσο στα είκοσι. Θέλεις κάτι πιο ουσιαστικό.

 Γράφτηκα και θα κάνω μαθήματα ψηφιδωτού. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται, είχα κι εγώ λανθασμένη εντύπωση οτι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη τεχνική. Υπομονή θέλει, αλλά από αυτή... Διαθέτω τόνους!!

Κάποτε ίσως μου χρειαστεί όταν θα φύγω. Εκεί έχει τόσους κήπους, τόσα αντικείμενα που θα μπορώ να διακοσμήσω.

Βαρέθηκα να κάνω ξενέρωτες δουλειές...Γιατί να μην κάνω κάτι που με γεμίζει και να είναι δουλειά όχι χόμπυ;

Όλα επιλογές είναι στη ζωή. Γιαυτό δεν θέλω να έχω οικογένεια. Είναι δέσμευση. Δεν είσαι πια ο εαυτός σου.

Ξέρω ότι οι περισσότεροι δεν συμφωνούν μαζί μου, κυρίως οι κοπέλες. Τι να κάνουμε; Δεν έχουμε όλες βιολογικά ρολόγια που κάνουν ''ντριν- ντριν''. Το δικό μου δεν κάνει, ούτε θα κάνει.

Θέλω να είμαι ο εαυτός μου και οι επιλογές μου, σωστές ή λάθος, να μην επηρεάζουν άλλους. Τα λάθη μου να τα πληρώνω μόνη μου και όχι ένα πλάσμα που θα εξαρτάται από μένα. Δεν θέλω να καταντήσω κάποια που απλά θα δουλεύει κάπου για να πληρώνει λογαριασμούς, κάπου όπου θα ανέχεται και άσχημες συμπεριφορές για να μην πεινάσει το παιδί της. Δεν είμαι φτιαγμένη έτσι. Πως να το κάνουμε... Υποχρεωτικό είναι στο κάτω- κάτω; Επειδή γεννήθηκα γυναίκα να είναι ο προορισμός μου να διαιωνίσω το είδος; Έτσι κι αλλιώς ας μην εκφραστώ για το είδος των ανθρώπων σε τι κατάσταση έχει φέρει τον κόσμο...


Να και μια πρόσφατη δημιουργία μου. Ένα ζωγραφισμένο βαζάκι με μαρκαδόρους αδιάβροχους.

Μάζεψα πετραδάκια από διάφορες παραλίες το καλοκαίρι και τα έχω βάλει μέσα σε αυτό το γυάλινο βαζάκι με νερό που ανανεώνω συνέχεια. Έχω φτιάξει σαν ένα μικρό νησιώτικο χωριουδάκι, με σπιτάκια αγορασμένα το καλοκαίρι από νησιά, και κάποιες βαρκούλες.

Πλάκα δεν έχει;

Αγαπημένο τραγούδι από Χαινηδες,στο βίντεο.Ισως το έχω ξαναβάλει,αλλά δεν το χορταίνω.