Κυκλοφορώντας στο δρόμο και από τη συναναστροφή με διάφορους ανθρώπους κάθε μέρα, σε διαφορετικά μέρη, κατά καιρούς μου γεννιούνται διάφορες απορίες στις οποίες φυσικά δεν περιμένω απάντηση. Θα έλεγα περισσότερο ρητορικές ερωτήσεις είναι για καταστάσεις που απλά συμβαίνουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και όχι με κάποιον άλλο.

Στο Παραλογιστάν όπου ζούμε ,τελικά τίποτα δεν αποκλείεται και τίποτα δεν είναι παράξενο. Οι περισσότερες καταστάσεις φανερώνουν πόσο πολύ προσπαθούν και έχουν καταφέρει-μην ρωτάτε ποιοι και για ποιο λόγο, είναι φανερό πιστεύω- να μας κάνουν να χαζέψουμε, να φερόμαστε σαν πρόβατα, αλλά πρόβατα όχι και τόσο αθώα, αλλά πρόθυμα το ένα να φάει το άλλο αν χρειαστεί…

Κωμικοτραγικές καταστάσεις… Πόσες φορές μιλάω μόνη μου και γελάω με τη βλακεία ορισμένων… Άπειρες… Όχι μόνο για όσα θα πω παρακάτω αλλά για άλλα πολύ χειρότερα που τώρα δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου.

1.Για ποιο λόγο ενώ υπάρχουν σε μια πλατεία τουλάχιστον 10 διαφορετικές τράπεζες με 10 διαφορετικά ΑΤΜ, στο ΑΤΜ της Εθνικής  στέκονταν εχθές, όλοι στην ουρά, τουλάχιστον 15-20 άτομα που θα μπορούσαν να κάνουν-με μια ελάχιστη επιβάρυνση-ανάληψη από άλλο μηχάνημα;

2.Πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι αυτοί που στέκονται σαν τα κοράκια για να μπούνε στο λεωφορείο ή στο μετρό, ενώ δεν έχει προλάβει να κατέβει ο κόσμος στη στάση; Θα φύγει ο οδηγός και δεν θα τους πάρει;

3.Γιατί στην τηλεόραση, τα θρίλερ επισημαίνονται με το σήμα με το κόκκινο τετράγωνο, δηλαδή ‘’κατάλληλα για ανηλίκους άνω των 15’’ ενώ οι ερωτικές ταινίες με το σήμα με κόκκινο χ  δηλαδή ‘’ακατάλληλα για ανηλίκους’’; Δηλαδή το να βλέπουν οι έφηβοι δολοφονίες, αίμα και πράξεις βίας είναι πολύ πιο κατάλληλο και δεν θα βλάψει τον ψυχισμό τους, από το να δουν μια ερωτική σκηνή;

4.Πάλι στην τηλεόραση, με ποια λογική ένα θρίλερ το βάζουν στις 9 η ώρα και μια κωμωδία ή μια περιπέτεια έστω ή οποιαδήποτε κατάλληλη ταινία για όλους, την βάζουν στις 3 τα ξημερώματα;

5.Γιατί όταν ψάχνεις για δουλειά, στις αγγελίες μπορεί να βλέπεις την ίδια αγγελία για 2-3 μήνες; Για ποιο λόγο βάζουν αγγελία αφού δεν έχουν σκοπό να προσλάβουν;

6.Για ποιο λόγο η κάρτα απεριορίστων διαδρομών έχει 15 ευρώ για λεωφορεία-τρόλει-τραμ ενώ αν προσθέσεις τρένο και μετρό πάει 35 ευρώ;

7.Δεδομένου ότι στις περισσότερες δουλειές δεν σε κρατάνε και ιδιαίτερα μεγάλο διάστημα, για ποιο λόγο δεν στέλνουν τα ένσημα στο σπίτι, όταν σε διώξουν και είναι έτοιμα και πρέπει να τρέχεις να τα αναζητάς, ένα χρόνο αργότερα σε ένα σωρό μέρη που ούτε καν θυμάσαι που είχες δουλέψει;

8.Γιατί σε αυτή την πόλη όταν θέλεις να δεις ένα φίλο σου και να κανονίσεις κάτι πρέπει να το έχεις κανονίσει ένα μήνα πριν και αν τελικά κάτσει να συναντηθείτε; Γιατί όλοι έχουμε γίνει τόσο πολυάσχολοι και αφήνουμε τη ζωή να περνάει χωρίς ουσιαστικά να κάνουμε τίποτα που να μας μένει στη μνήμη, πέρα από δουλειά; Γιατί διώχνουμε όλες μας τις παρέες; Γιατί μετά παραπονιόμαστε για δύσκολες σχέσεις όταν εμείς οι ίδιοι τις κάνουμε δύσκολες με το να φοράμε παρωπίδες; Ποιος δημιουργεί τις σχέσεις, είναι κάτι αόριστο που υπάρχει χωρίς εμάς;(πρώτο πληθυντικό από ευγένεια, δεν φέρομαι έτσι θέλω να πιστεύω)

9.Τα Σαβ/κα αντίθετα, γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις κάποιον ακόμα και να μιλήσεις στο τηλέφωνο; Μήπως κατεβαίνουν εξωγήινοι και κάνουν απαγωγές;

10.Γιατί στην Αθήνα πληρώνουμε τα πάντα σε διπλές και τριπλές τιμές;

Από το πρόσφατο ταξίδι μου στην Κατερίνη διαπίστωσα ότι 2 άτομα στην Κατερίνη σε εστιατόριο τρώνε 2 μερίδες φαγητό, με αναψυκτικά, 2-3 πιάτα ορεκτικά,  και σαλάτα, με 25 ευρώ το πολύ και στην Αθήνα ούτε delivery δεν θα δώσεις για τις ίδιες μερίδες αυτή την τιμή αλλά σίγουρα πολύ περισσότερα λεφτά. Επίσης τα μαγαζιά ήταν όλα μισές τιμές τα ρούχα και τα παπούτσια, τα σουπερ μάρκετ πολύ πιο φτηνά-γιατί έτυχε να μπω για να προμηθευτώ νερό εμφιαλωμένο και κανένα μίλκο για το πρωί-και το αποκορύφωμα, σε μια πρόχειρη αναζήτηση που έκανα στο ίντερνετ για να δω που κυμαίνονται τα ενοίκια, είδα ότι για σπίτι 93 τμ  ενοίκιο 295 ευρώ(!!), για σπίτι 119 τμ ενοίκιο  230 ευρώ(!!!!), για σπίτι χτισμένο το 2008(!!)  62 τμ ενοίκιο  300 ευρώ και πολλά άλλα παραδείγματα που δείχνουν ότι εκεί πληρώνεις τεσσάρι στην τιμή που εδώ δεν νοικιάζεις ούτε γκαρσονιέρα. Τους είπε κανείς ότι εδώ στην Αθήνα είμαστε όλοι με οικονομικά ατόμων που ζουν στην Εκάλη και τα περίχωρα;

11.Γιατί είμαστε όλοι τόσο γκρινιάρηδες σε όλες τις καταστάσεις; Γιατί δεν μπορούμε με τίποτα να είμαστε ευχαριστημένοι; Πχ ,έχουμε δουλειά, γκρινιάζουμε που είναι κουραστική, που δεν έχουμε χρόνο για τον εαυτό μας, που παίρνουμε λίγα λεφτά για εξοντωτική εργασία, που κάνουμε τόσες υπερωρίες, που είναι βαρετό να κάνουμε το ίδιο πράγμα.

Χάνουμε τη δουλειά, γκρινιάζουμε που δεν έχουμε λεφτά.

Έχουμε σύντροφο, γκρινιάζουμε που δεν μας καταλαβαίνει, που δεν έχουμε χρόνο για τον εαυτό μας, που δεν βλέπουμε πια τους φίλους μας.

Δεν έχουμε σύντροφο, γκρινιάζουμε για τη μοναξιά, που δεν νιώθουμε επιθυμητοί.

Έχουμε παντρευτεί, γκρινιάζουμε που έχουμε σπίτι, δουλειές, πεθερικά, τραπέζια σε συγγενείς.

Δεν έχουμε παντρευτεί, γκρινιάζουμε που δεν έχουμε σύντροφο, που δεν βλέπουμε φως να παντρευόμαστε, που δεν θα έχουμε παιδί.

Έχουμε παιδιά, γκρινιάζουμε πως τα φέρνουμε δύσκολα βόλτα οικονομικά, ξυπνάμε από το κλάμα του, φοβόμαστε με τόσους κινδύνους που κυκλοφορούν.

Δεν έχουμε παιδιά, γκρινιάζουμε ότι δεν θα κάνουμε ποτέ, θα είμαστε μόνοι όλη τη ζωή μας, δεν θα έχουμε έναν άνθρωπο να μας προσέχει στα γεράματα.

Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε την κατάσταση μας όπως έχει και αν παίρνει βελτίωση να την κυνηγήσουμε αυτή τη βελτίωση, πχ σε περίπτωση ανεργίας;

Δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε ευτυχισμένοι με όσα έχουμε και θα ζητάμε ακόμα περισσότερα;

(Το πρώτο πληθυντικό πάλι είναι για ευγένεια, θέλω να πιστεύω ότι δεν φέρομαι έτσι. Μόνη εξαίρεση η ανεργία όταν πια καταντάει πληγή, όταν είσαι τόσο πολύ καιρό άνεργος…)

12 και τελευταίο, που αφορά εμένα αποκλειστικά:

Πως θα καταφέρω να μείνω άλλον έναν χρόνο στην Αθήνα ,όταν δεν με κρατάει τίποτα εδώ; Δεν με κρατούσε πριν, τώρα που το άλλο μου μισό δεν είναι εδώ, τι να με κρατήσει; Δεν ζούμε με ποιότητα σε τίποτα εδώ… Έναν συνεχή κανιβαλισμό βλέπω στις συμπεριφορές…

Πως θα μείνω άλλον έναν χρόνο το ελάχιστο μέχρι να φύγω για πάντα από δω, να ζήσω λίγο πιο ανθρώπινα σε μια πόλη με πληθυσμό όσο έχει μια περιοχή μόνο της Αθήνας, που έχει μαζέψει τη μισή Ελλάδα εδώ;

Αν και δεν νιώθω ικανή να δίνω συμβουλές, έχω κάνει κι εγώ όπως όλοι, ένα σωρό λάθη, θα σας πω το κυριότερο: Να είστε χαρούμενοι με όσα έχετε και να προσπαθείτε για το καλύτερο. Να θυμάστε ότι έχετε την υγεία σας. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα. Είναι πολύ σημαντικό να ξημερώνει και να μας βρίσκει υγιείς…

‘’Στεναχωριόμουνα που δεν έχω παπούτσια, μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια’’.

Είδα έναν τυφλό μες το τρόλει και ξαφνικά σκέφτηκα πόσο τυχεροί είμαστε που βλέπουμε τον ήλιο να ανατέλει, ενώ αυτός ο άνθρωπος δεν θα έχει δει ούτε το πρόσωπό του στον καθρέπτη...

Τέλειο δεν υπάρχει πουθενά στη φύση και στην κοινωνία. Αγαπάμε κάτι ατελές και το κάνουμε τέλειο με την αγάπη μας.

Και για να σας κλείσω ομαλά, ας πούμε και κανένα ανεκδοτάκι.

1.Μια μεγάλη χιονοστιβάδα πέφτει σ' ένα μοναστήρι στις ιταλικές Άλπεις και σκοτώνει μεμιάς 75 καπουτσίνους καλόγερους!

Καλόγεροι, γαρ, πάνε, φυσικά, στον Παράδεισο. Ο Άγιος Πέτρος, όμως, παίζει ταβλάκι μ' ένα χερουβείμ εκείνη την ώρα και δεν αδειάζει να τους υποδεχτεί προσωπικώς. Πάει, λοιπόν, ένας άγγελος και του λέει:

-  Μόλις έφτασαν εβδομήντα πέντε καπουτσίνοι".

Και αυτός:

- Ε, και τι με νοιάζει εμένα; Όποιος τους... παρήγγειλε να τους πληρώσει!

2. Γυναίκα μπαίνει σε φαρμακείο και ζητάει δηλητήριο
- "Κυρία μου, τι το θέλετε το αρσενικό...;;;" ρώταει ο φαρμακοποιός.
- "Να σκοτώσω τον άνδρα μου."
- "Μα τι λετε κυριαμου ? Δεν μπορώ να σας πουλήσω αρσενικό για να σκοτώσετε έναν άνθρωπο,"
Τότε η κυρία βγάζει από την τσάντα της μια φωτογραφία όπου ο άνδρας της εχει την γυναίκα του φαρμακοποιού στα τεσσερα.
Ο φαρμακοποιός παίρνει την φωτογραφία στα χέρια του, την κοιτά και απαντά...
- "Τωρα μαλιστα..Δεν μου ειπατε ότι έχετε συνταγή!!!"

3. Ένας λιγούρης άντρας συναντά μια όμορφη γυναίκα στο δρόμο και την ενοχλεί βλέποντας τα κάλλη της:

- Αχ, πόσο θα ήθελα να είμαι στη θέση του τυχερού του άντρα σας!!
- Δεν θα σας το συμβούλευα του απαντά εκείνη, ξέρετε είμαι χήρα...

4. - Mπαμπά, μπαμπά... εκείνο εκεί κάτω, καράβι είναι;
- Οχι, παιδί μου, Είναι υπερωκεάνιο.
- Ααααα, μάλιστα. Και πώς γράφεται μπαμπά;
- Χμ.... μπα... μάλλον καράβι είναι!

φωτογραφία δική μου.

Σας αρέσουν τα λουλουδάκια μου;