Επιστροφή στη βάση μας, με γεμάτη βαλίτσα… Όχι με ρούχα.. Με εμπειρίες… Τα ρούχα που φέραμε πίσω λιγοστά.. Άλλωστε πήγαμε για τρεις μέρες κι αυτές όχι γεμάτες.. Πόσα ρούχα να πάρεις σε ένα μοναστήρι; Ο χώρος είναι τέτοιος που πάς για να ηρεμήσεις..

Μαζί μας, στο γυρισμό, κι ένα μεγάλο-πεντόκιλο- κόκκινο κρασί, ντόπιας παραγωγής. Από τα καλύτερα της Μακεδονίας. Μοίρασα σε πόσους και πάλι έμεινε.

Μπορώ να πω ότι ηρέμησα πλήρως.. Μείναμε στον ξενώνα του μοναστηριού. Άνοιγες το παράθυρο και έβλεπες το Μακεδονικό κάμπο. Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, τα σύνορα, οι Εύζωνοι.

Όμορφο μέρος.. Παράδεισος..

Γουμένισσα Κιλκίς.. Λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω, ο Άγιος Ραφαήλ.

Δύο βαλίτσες φορτωμένες με δημιουργίες μου, που έφτιαξα για το πανηγύρι του Αγίου, την δεύτερη μέρα του Πάσχα. Δημιουργίες με κοχύλια. Ήταν μια δουλειά που έκανα εδώ και καιρό στο σπίτι. Μαζί με το σχέδιο για το τέμπλο.  Το τέμπλο στο ένα εκκλησάκι που είναι υπό κατασκευή, του Αγίου Χαράλαμπου, θα έχει την υπογραφή μου. Σχεδίασα το τέμπλο, σε ρυζόχαρτο, μεγάλο, 5 μέτρα επί 1,50 μέτρο σχεδόν, με διαστάσεις που μου είχε δώσει το παλικάρι και με δική του κατεύθυνση τι θα φτιάξω. Παγώνια, ελάφια, βάζα, και κλήματα με σταφύλια, αρμονικά βαλμένα, εκεί που πρέπει. Επαναλήψεις και συμμετρίες, αρμονικά τοποθετημένα όλα.

Μια φιλία- γιατί φίλο πια τον λογαριάζω- με ένα παλικάρι, λίγα χρόνια μικρότερο από μένα και τον Στέλιο, που σε λίγα χρόνια προφανώς θα είναι μοναχός. Μας καλοδέχτηκε, και μας φιλοξένησε με τον καλύτερο τρόπο. Επικοινωνία καθημερινή επί μήνες, πριν, και κατεύθυνση για τις δημιουργίες, από εκείνες τις επικοινωνίες που νομίζεις ότι ξέρεις τον άλλο από χρόνια.

Καθαριότητα μαζί με την μητέρα, την αδελφή του και κάποιες άλλες γυναίκες, εγώ, με τον πατέρα του και κάποιους άλλους κύριους, ο Στέλιος, στον κήπο και τον γύρω χώρο. Παγκοινιά, όπως λέγεται. Αν αναλύσετε τη λέξη, φαίνεται τι σημαίνει.

Άψογη φιλοξενία στη μονή. Μου κατέρριψε πολλά στερεότυπα που είχα στο μυαλό μου για τα μοναστήρια. Αν και έχω βρεθεί σαν επισκέπτρια σε πολλά, αφενός δεν έτυχε ποτέ να πάω ως φιλοξενούμενη και αφετέρου νόμιζα ότι θα είναι τα πράγματα αυστηρά και τυπικά, θα ντρέπεσαι να κάνεις το οτιδήποτε. Δεν ισχύει. Ίσα ίσα.

Οι μοναχοί ευγενέστατοι. Ειδικά ο ένας, ετοίμαζε καφέδες σε όσους ήρθαν, το πρώτο απόγευμα ρώτησε το Στέλιο τι καφέ να του φτιάξει, τον έφτιαξε, έφερε και κουλουράκια.

Ο άλλος ο πιο νέος καλόγερος, δεν θα ήταν ούτε 40 χρονών, ευγενέστατος, χαμογελαστός, μόλις έβλεπε το μωρό της μιας κυρίας που καθάριζε, τρελαινόταν, έπαιζε μαζί του.

Η μια γυναίκα είχε το μωρό μαζί, ένα αγοράκι 7 μηνών. Από τα πιο γλυκά μωρά που έχω δει. Απίστευτα κοινωνικό, όταν έβλεπε κόσμο δίπλα του, η καλύτερη του. Πολύ ωραίος ο μπέμπης! Αυτή είχε και ένα μεγαλύτερο κοριτσάκι, πολύ πλάκα! Γελάσαμε με τα πειράγματα που κάνανε με το φίλο μας. Τρελό γέλιο!

Είχαν και κάτι υπέροχα λουκούμια, για να παίρνει ο κόσμος όλοι έκαναν στάση και έπαιρναν, κανένας μόνο ένα.. Ήταν τα πιο ωραία λουκούμια που έχω φάει. Πάνω είχε και γλυκά κουταλιού, και λικέρ, κρασιά, φυσικά προιόντα όπως ρίγανη, δυόσμος, φτέρη, είχαν εικόνες, κομποσκοίνια, σταυρουδάκια, βιβλία. Γενικά ό, τι φαγητό φάγαμε ήταν τέλειο! Το ψωμί τους; Αξέχαστο! Ζυμωτό. Έφαγα και φάβα πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν την είχα ξαναδοκιμάσει. Καλή ήταν. Ο φίλος μας μαγείρευε ως επί το πλείστον.

Εκεί ηρεμεί και αδειάζει το μυαλό σου.. Ούτε σπαστικοί ξερόλες, ούτε άγχος, ούτε πίεση για δουλειές, ούτε λογαριασμοί να έρχονται και να πρέπει να πληρωθούν, ούτε τηλεόραση(το καλύτερο), ούτε τηλέφωνα να χτυπάνε.

Ήταν οι πιο ήρεμες μέρες που έχω περάσει εδώ και χρόνια.

Στο γυρισμό στάση στη Γουμένισσα για το λεωφορείο, χάσαμε το δρομολόγιο και καθίσαμε για καφέ στην πλατεία. Μια σοκολάτα και ένας καφές, νες, και τα δυο με 4 ευρώ!!!! Στην Αθήνα μόνο η σοκολάτα θα είχε παραπάνω. Όταν λέω εγώ ότι μόνο στην Αθήνα συμβαίνουν αυτά.. Στην Κατερίνη ίσως έδινες 5 ή 6 ευρώ.

Επόμενη στάση Θεσσαλονίκη, για το άλλο λεωφορείο για Κατερίνη.

Γυρισμός στην Κατερίνη, για μια μέρα, σήμερα, και το χτεσινό βράδυ βέβαια.

Αύριο πρωί φεύγουμε για Αθήνα.

Τετάρτη πρωί πάλι φεύγουμε από Αθήνα. Εγώ, ο Στέλιος και οι γονείς μου.

Ταξίδι έκπληξη!!! Δεν λέω περισσότερα!!

Χαχα!! Σε μαντεψιές δεν θα απαντήσω!!

Όταν γυρίσω, θα έχει εκτεταμένο ποστάκι. Θα υπάρχουν και πολλές φωτογραφίες.

Μείνετε σε επαφή. Χαχαχοχο!

Ε, να μην βάλουμε και λίγη έκπληξη στη ζωή μας;

ΥΓ1: Χρόνια πολλά σας είπα; Καλή Ανάσταση σε όλους και Καλό Πάσχα. Να περάσετε πολύ πολύ όμορφα όπου πάτε και προσοχή στο δρόμο.. Η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει ανάσταση σε όλους τους τομείς, να αλλάξουν τα πράγματα, λίγο περισσότερο φως να μπει από τη χαραμάδα.. Αλλά αυτό θα γίνει αν εμείς οι ίδιοι το επιτρέψουμε, με την αλλαγή και το φωτεινό μας παράδειγμα, αν αποβάλλουμε την κακία και την μιζέρια που μας διακατέχει. Τότε μπορούμε να μιλήσουμε για ανάσταση και αλλαγή.

ΥΓ2:Η φωτογραφία έξω από τον ξενώνα, με θέα την κεντρική εκκλησία, του Αγίου Ραφαήλ, ακόμα υπό κατασκευή και αυτή.Η περιοχή είναι γεμάτη καστανιές, τα κάστανα είναι ένα από τα προιοντα που παράγεται μαζί με το κρασί, στην περιοχή γύρω από τη Γουμένισσα.