Φίλοι, φίλες,

πάνε τώρα καμιά 25ριά; μέρες που οι εξυπνάκηδες και οι εξυπνάκησες, οι ανάγωγοι και οι ανάγωγες, σταμάτησαν να μου «μπαίνουν».

Λέτε και σήκωσαν το άσπρο πανί της «παράδοσης».

Γιατί τα καημένα τα παιδιά σταμάτησαν;

Γιατί είδαν πως δεν μπορούν να γίνουν μια σοβαρή δύναμη αντίθεσης σε αυτά που τους σέρνει μόνιμα ο adreo.

Αφού έμειναν στον αριθμό περίπου των δακτύλων του χεριού μας.

Προσπάθησαν να μου βουλώσουν το στόμα, με ύβρεις, αθλιότητες που δεν είναι χαρακτηριστικά ευγένειας ανθρώπων και κάπου κάθονται στην γωνία και τρίβουν τα χέρια τους που τόσο καιρό ο adreo "ηρέμησε" και έτσι δεν μπόρεσαν να επιδοθούν στα σπορ που προτιμούν. Και μη νομίζετε πως δεν βλέπω τα διάφορα στραβά, άδικα και λοιπά που συμβαίνουν στο site. Απλά φωνή βοώσα εν τη ερήμω είμαι, για να θυμηθώ και την καθαρεύουσα.

Αλλά πιστεύω με το σημερινό μου σημείωμα πάλι θα πάρουν τα πολυβόλα τους,... οι μόνιμοι αντίπαλοι και.. αλίμονό μου! Θα με κάνουν κόσκινο, που λέει και ο Λαός.

Διαβάζοντας λοιπόν τις διάφορες δημοσιεύσεις μου στο blog μου διάβασα  εκτός των άλλων και το παρακάτω σχόλοιο γνωστού διαφωνουντα αναγνώστη μου, το οποίο μου έκατσε λίγο στο στομάχι.

" Τα τραγούδια σου τα έχεις ακούσει; Εννοώντας πως δεν αξίζουν. Το μυθιστόρημά σου το διάβασες; μήπως ξέρεις ποιος είναι ο πρωταγωνιστής;" μου έγραψε ο ανάγωγος αυτός αλλά και αναιδής (υπαρχηγός;) της οικτράς μειοψηφίας.

Ε,  είναι δυνατόν να γράφω τραγούδια και να μην τα ακούω; Τι γελοία ερώτηση είναι αυτή. Ή να μη διαβάζω τα λογοτεχνικά μου δημιουργήματα;

Βέβαια ο ταλαίπωρος στόχευε στην ποιότητα της μουσικής μου και στο να με πικάρει, αλλά αυτή (η ποιότητα) δεν βγαίνει από το τι γνώμη που έχει αυτός φυσικά!

Ναι στο διήγημα με τίτλο "Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ" που είναι και βραβευμένο, (και όχι μυθιστόρημα όπως το ανέφερε ο κύριος αυτός), είμαι εγώ ο πρωταγωνιστής. Γι΄αυτό είναι και διήγημα. Και αφορά (αξίζει να το διαβάσετε για να μαθαίνετε οι νεότεροι και να προσέχετε τους ανθρώπους γενικά) μια πραγματική προσωπική ιστορία.

Την ιστορία του πόσο εύκολο είναι να σε βγάλουν από την μέση, αυτοί που έχουν κάποια θέση στην "ιεραρχία της εταιρείας, αλλά και λόγο, που καταφέρνουν δηλαδή ως "ειδικοί" να καπακώνουν τον ιδιοκτήτη" , το πόσο δύσκολο είναι να μπεις ανάμεσά τους, ακόμα και αν το θέλει πολύ ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που σε κυνήγησε για να σε πάρει στην εταιρεία του.

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΑ Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ από πολλά χρόνια  ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΗΣ ΦΩΝΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, μου έκανε πρέσινγκ για να με κάνει συνεργάτη του, μα τα τραγούδια που τότε έκανα, ποτέ δεν κυκλοφόρησαν, γιατί έτσι αποφάσισε η κλίκα που αναφέρεται στο διήγημα και που μάλλον είχε και άλλους πίσω της.

ΣΙΓΟΥΡΑ  τα πρόσωπα του διηγήματος είναι όλα υπαρκτά , αλλά και γνωστά έως και διάσημα, μα είναι αδύνατον να τα αναφέρω με τα πραγματικά τους ονόματα, γιατί θα εμπλακώ σε δικαστικούς αγώνες.

Μα εμένα η ιστορία μου στην τέχνη που υπηρετώ, έχει, εκτός των πολλών άλλων σελίδων της, και  ΜΙΑ ΚΑΤΑΜΑΥΡΗ, την κλοπή της μουσικής μου που ο μακαρίτης «υποτιθέμενος συνθέτης της» έμεινε στην ιστορία με αυτήν κυρίως, που και αυτού το όνομα δυστυχώς δεν μπορώ να το πω, και που κάθε φορά την ακούω ή ακούω να εκθειάζουν τον συνθέτη αυτό οι διάφοροι που αναφέρονται σε αυτόν και το ταλέντο του, παθαίνω ένα μικρό σοκ, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια.

Και δεν σας κρύβω πως κάποιες στιγμές μέχρι που έχω κλάψει, γιατί είναι πολύ σκληρό να λένε κάτι δικό σου πως είναι κάποιου άλλου. 

ΟΜΩΣ κύριε αντίπαλε (εδώ εννοώ), είρωνα και προσβλητικέ, υποθέτω έχεις κάποια στοιχειώδη εξυπνάδα.... Βάλε ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΨΑΞΕ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΥ τον ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ που διαπράχτηκε το «έγκλημα» ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ.  

ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ. ΑΝ ΓΡΑΨΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΟΛΥΚΥΜΑΝΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, θα χρειαστώ τουλάχιστον χίλιες σελίδες. Το μόνο που έχω να πω είναι πως όλοι μας πρέπει να σεβόμαστε τον καθένα, γιατί ο καθένας ίσως να μην είναι ο καθένας.

Αυτά μου ήρθαν, πρωί Κυριακής, γιατί νευρίασα λίγο διαβάζοντας τι μου έγραψε κάποιος "αναγνώστης μου", αλλά και γιατί κάποιες πίκρες δεν γλυκαίνουν με τίποτα, όσα χρόνια και αν περάσουν.

"Φίλε" αναγνώστη, εσύ που μου έδωσες την αιτία να ξεσπάσω ελαφρά βέβαια, γιατί χρειάζεται ολόκληρο βιβλίο για να βγουν όλα από μέσα μου , μάθε κάτι πολύ απλό.

Τα κουνούπια να τα υπολογίζεις, γιατί είναι πολύ ενοχλητικά, παρά το μηδαμινό τους μέγεθος.

Καλή Κυριακή, φίλες μου και φίλες, με καλές πράξεις, με αγάπη, ομόνοια και χίλια άλλα καλά που πρέπει να κυριαρχούν στην ζωή μας.

γεια σας

adreo

Υ.Γ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΙΣΩΣ ΕΠΕΚΤΑΘΩ μια και σκέπτομαι να κάνω μια στήλη που θα επιγράφεται: "ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ" και να ξέρετε θυμάμαι πάρα πολλά.