Ήρθαν οι μέρες που δεν περίμενα,

ήρθαν τα θλιμμένα δύσκολα χρόνια

στο κουρασμένο μυαλό μου.

Πίστεψα για λίγο,

πως δεν είναι νύχτα αυτή η ώρα,

πίστεψα πώς τα τραγούδια μου

μπορούν να σπάσουν

τα τζάμια των κοντινών σπιτιών.

Δέχτηκα με ανοιχτές αγκάλες,

τις λέξεις που ξεστόμισαν

τα ταλαιπωρημένα πουλιά

και τις έβαλα στην καρδιά μου.

Δάκρυσα και εγώ

όπως και τα δέντρα,

που ρίχνουν σταλαγματιές

την πρωινή  δροσιά τους

στο ξεραμένο χώμα.

Ναι, αυτό ήθελα,

αυτό ήρθε.