Φίλες, φίλοι το κείμενο πο ακολουθεί το έγραψα προχθές στο facebook. Ήρθε ξαφνικά, σαν  νοσταλγική σκηνή. Μέσα σε λίγες λέξεις η δύναμη του νου, έδωσε το νόημα της πραγματικής φιλίας, πηγαίνοντάς με στην δεκατία του 70. Διαβάστε το μικρό μου κείμενο. Ίσως δείτε και τον εαυτό σας.

Αγαπημένοι μου Ρούλα, Γιάννη,

βλέποντας την φωτογραφία σας που κοσμεί την σελίδα σας,οι αναμνήσεις κατακλύζουν το μυαλό, με την φιλία που μας έδενε να κυριαρχεί στο ντουλάπι των αναμνήσεων. Και αυτή η πολύ δυνατή φιλία μας, ξέφτισε. Αναλογίζομαι πόσο σκληρή είναι η πραγματικότητα της ζωής, Αλλάξαμε γειτονιές, τα χρόνια σιγά- σιγά μας φόρτωσαν υποχρεώσεις και προβλήματα, οι αποστάσεις έγιναν αναστολές και έτσι πια χαθήκαμε. Υπάρχει όμως κάτι το παρήγορο, η δύναμη που έχει ο άνθρωπος να ταξιδεύει στο παρελθόν με τον νου, και έτσι να κρατά ζωντανή την φιλία. Πόσες εκατοντάδες φορές αλήθεια συναντηθήκαμε νοερά; Έχουμε βέβαια και το facebook, που με τον τρόπο του συντηρεί την φιλία μας. Ωραία χρόνια Γιάννη και Ρούλα ζήσαμε.