Το χειροποίητο σκαρί του "Πρίγκηπα" μας πλησιάζει μεγαλόπρεπα...!!! (29/9/2012)

Ο καιρός ήταν υπέροχος. Θύμιζε όψιμη άνοιξη, όμως με άρωμα από λεμόνι και ρόδι. Η θάλασσα, σωστός καθρέφτης, αντικατόπτριζε τις σιλουέτες των πανέμορφων σκαριών που ανέμεναν πανέτοιμα την ώρα της εκκίνησης.

Όλοι και πάλι εκεί. Φίλοι καλοί, καρντάσια, συνάδελφοι, συντροφευτές του πελάγους στα όρτσα και στα πρίμα, στο γέλιο και στο δάκρυ, λάτρεις της αρμύρας και της θαλασσινής αύρας, ονειρολάτρες,  κυνηγοί της ουτοπίας αλλά και θεμελιωτές του σήμερα.

Ο πλάνος καιρός σιγόνταρε τη διάθεση στα πάνω και στα κάτω της, κάνοντας τα ποτήρια των ανυπόμονων θαλασσοπόρων να γεμίζουν ασταμάτητα, μπας και τη σταθεροποιήσουν σε ανεκτά ψηλά όρια. Στο Νεμέα του Μίμη, βγήκαν τα μπαγλαμαδάκια για να βοηθήσουν κι αυτά, θυμίζοντας κάτι από τα ανεπανάληπτα παλιά…

Σιγά-σιγά, άρχισαν τα φίνα σκαριά, το ένα μετά το άλλο, να εγκαταλείπουν την ασφαλή, μα βαρετή, αγκαλιά της μαρίνας, κινώντας για το σημείο εκκίνησης. Σε λίγη ώρα, όλα ήσαν εκεί, σχηματίζοντας ένα πολύχρωμο μα και παράξενο γαϊτανάκι. Η φωνή από τον τηλεβόα μας συνέφερε από τις σκέψεις και τις μνήμες μας, λέγοντας λόγια όμορφα, σεμνά και απέριττα, όπως ήταν και όλη η ζωή του αγαπημένου μας καρντασιού…

Αμέσως μετά, η θάλασσα κεντήθηκε από τα δεκάδες πολύχρωμα  λουλούδια που έπεφταν από παντού, και το άρωμα του ιωδίου και της αρμύρας παραχώρησε τη θέση του στο άρωμα του γλυκάνισου από το τσιπουράκι που χυνόταν από τα δεκάδες καραφάκια, για νάχει ο Μεγάλος Απών να πίνει ΄κει που βρίσκεται.

Ακολούθησε ένα λεπτό σιγής που τη διατάρασσαν κάποιοι βουβοί λυγμοί και βαρείς αναστεναγμοί που έγιναν κλάμα, όταν, αμέσως μετά, ακούστηκε, μέσα στην απόλυτη ησυχία, ο παραπονιάρικος ήχος από το μπαγλαμαδάκι του Νικόλα, στα χέρια του Γιάννη, να ψελλίζει:

«Ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι,

 πολλά κομμάτια έγινε σπασμένο ποτηράκι…».

Αποφασίσαμε να μην τρέξουμε. Είχαμε και τη Βαρβάρα μαζί μας που ήταν καταπονημένη και έπρεπε να γυρίσει σπίτι να ξαποστάσει λίγο. Καλύτερα για τους άλλους, γιατί θα βλέπανε τη…σκόνη μας στον ορίζοντα…, ως συνήθως…!!! Και αύριο μέρα είναι… Μετά το τέλος της δεύτερης ιστιοδρομίας, θα γίνει η απονομή των επάθλων στους νικητές των διαφόρων κατηγοριών. Ένα από αυτά, ένας υπέροχος χειροποίητος μπαγλαμάς που έφτιαξε ο Γιάννης, πανομοιότυπος με αυτόν του Παπάζη που του τον έφτιαξε πριν από 23 ακριβώς χρόνια. Μοναδική υποχρέωση αυτού που τον κέρδισε, να παίζει κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τραγουδάκι στην απονομή των επάθλων των αγώνων!!! Θα ακολουθήσει γιορτούλα φίλων, με μπόλικη μουσική και τσιπουράκι, έτσι όπως του άρεζε…

Η απονομή έγινε και ήταν πολύ όμορφα και φιλικά. Όλοι σχεδόν γνωριζόμαστε μεταξύ μας μετά από τόσων χρόνων συναπαντήματα εντός και εκτός θάλασσας. Το Νεμέα του Καστερά, με τους μουσικούς του Νικόλα και κάποιους άλλους φίλους για πλήρωμα, ήρθε τρίτο στην κατηγορία του. Θαύμα, καθώς όλοι, πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας,  «διατελούσαν εν ευθυμία…»!!! Ο δικός μας απεσταλμένος, ο Νούλης -μιας που εμείς δεν τρέξαμε- βγήκε πρώτος, πιλοτάροντας το Αργώ!!! Το γλεντάκι ήταν πολύ όμορφο δίπλα στη θάλασσα και κάτω από το βλέμμα των αστεριών και του φεγγαριού. Ήπιαμε, παίξαμε, τραγουδήσαμε… Μόνο Εσύ έλειπες, αν και ήσουν παρών στην κάθε μας στιγμή…

Λέμε, ρε καρντάσι λατρεμένο, πως όλα αυτά τα κάνουμε για σένα, μα, εγώ νομίζω, πως ξεγελάμε τον εαυτό μας. Όλα αυτά εμείς τα έχουμε ανάγκη, για να βρισκόμαστε όλοι μαζί όπως πάντα, να σε τιμούμε, να σε θυμόμαστε, και με τον τρόπο αυτό να ‘ρχόμαστε όσο γίνεται κοντύτερά σου…

[https://www.youtube.com/watch?v=SyoL4KPkMEE&feature=fvsr]