Ο μύθος της καλής μητέρας είναι βαθιά ριζωμένος  στην κουλτούρα μας. Η υποψία πως ένας γονιός μπορεί να ευθύνεται για τα σοβαρά προβλήματα υγείας του παιδιού του ή ακόμα και για το θάνατό του είναι σχεδόν ακατανόητο και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με αυτό που βαθιά πιστεύουμε και με αυτό για το οποίο όλοι οι ψυχολόγοι του πλανήτη, εδώ και δεκαετίες, εργάζονται, δηλαδή για τη σημασία της συμμετοχής του γονέα στην ιατρική φροντίδα του παιδιού του. Παρόλ΄αυτά, οι έρευνες δείχνουν πως 1/200 000 παιδιά εμφανίζουν συμπτώματα που προκλήθηκαν από τον ίδιο το γονιό τους (Münchausen by Proxy). Εάν διευρύνουμε λίγο τον όρο αυτόν ώστε να συμπεριλαμβάνει και ψευδή συμπτώματα ή συμπτώματα που έχουν μεγεθυνθεί υπερβολικά, τότε η αναλογία αυξάνεται σε 2,8/200 000 παιδιά.

 Έχει αποδειχθεί πως το σύνδρομο Münchausen by Proxy συνδέεται άμεσα με το μητρικό ρόλο, και οι αιτίες που έχουν καταδειχθεί είναι πολλές. Παρόλ΄αυτά, το παράδοξο είναι πως, στις περιπτώσεις που κατέστη δυνατή η αξιολόγηση της ψυχικής κατάστασης του γονέα, σπάνια τέθηκε μια συγκεκριμένη διάγνωση. Οι γονείς αυτοί φαίνεται να είναι άτομα ψυχικά υγιή, δηλαδή, άτομα που δεν έχουν μεν κάποια συγκεκριμένη «ανοιχτή» ψυχική νόσο, ωστόσο έχουν συμπτώματα που παραπέμπουν σε διάφορους τύπους διαταραχής προσωπικότητας.

 Οι περισσότερες από τις μητέρες αυτές είναι φαινομενικά καλά προσαρμοσμένα και με δυνατότητες άτομα, που είναι παντρεμένες ή ζουν με κάποιο σύντροφο, και συχνά έχουν περισσότερα του ενός παιδιά. Αυτό σημαίνει πως δεν πρόκειται για μητέρες κοινωνικά περιθωριοποιημένες, με κακή οικονομική κατάσταση ή κάποια εμφανή ψυχική νόσο.

 Οι πιθανότητα να δεχθούν ψυχολογική/ψυχιατρική βοήθεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη, από τη στιγμή που σχεδόν πάντα εμμένουν σθεναρά στην αθωότητά τους.

ΥΓ. Πριν από 7 ακριβώς χρόνια, έγραψα στην ιστοσελίδα μου ένα άρθρο με πολύ περισσότερα στοιχεία για το φαινόμενο αυτό. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το δει στο παρακάτω λινκ: https://www.i-psyxologos.gr/munchausen-by-proxy/