Η ηθοποιός Alyssa Milano, στις 15 Οκτωβρίου 2017, διαμέσου ενός  tweet που ανάρτησε, ζήτησε από όλες τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης να απαντήσουν στο  tweet  της με τις λέξεις  «me too», για να αναδειχθεί η έκταση αυτού του φαινομένου. Η Alyssa Milano προέβη σε αυτή την κίνηση, με αφορμή τη δημοσιοποίηση πως ο κινηματογραφικός παραγωγός Harvey  Weinstein  κατηγορήθηκε για βιασμό από πολλές γνωστές ηθοποιούς που, όμως, αποσιωπήθηκε από τη βιομηχανία του θεάματος. Το tweet αυτό έγινε αμέσως viral και χιλιάδες γυναίκες από όλον τον κόσμο άρχισαν να μοιράζονται δημόσια ανάλογα  δικά τους βιώματα.

 Μετά από αυτό,  ο κόσμος -λες  και δεν γνώριζε τίποτα ή  σαν να ξύπνησε απότομα από ένα  βαθύ λήθαργο- αναφώνησε πως αυτό είναι απαράδεκτο και αναγνώρισε τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις ως μέρος της ζωής των γυναικών, ενώ ήταν κάτι που το γνωρίζαμε και το αποδεχόμασταν από πάντα, με τον ίδιο τρόπο που γνωρίζαμε και τις συνέπειες του ρατσισμού στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, το θάνατο εκατομμυρίων παιδιών κάθε χρόνο στον πλανήτη από πείνα και διάφορες μολυσματικές ασθένειες που είναι αντιμετωπίσιμες και ιάσιμες κ.ά. Με άλλα λόγια, και το κίνημα-metoo έχει να κάνει με το ποιες μορφές καταπίεσης λεηλατημένων, κατατρεγμένων, πεινασμένων, καταπιεσμένων και βασανισμένων συνανθρώπων μας αποδεχόμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι,.

 Το κίνημα-metoo κατέδειξε, σύμφωνα με πολλές έρευνες, πως οι άνδρες που εμπλέκονται σε τέτοιου είδους  περιπτώσεις αδυνατούν να κατανοήσουν και να σεβαστούν τα δικαιώματα όχι μόνο των γυναικών αλλά, γενικά, και κάθε  άλλου ανθρώπου.

 Η 23χρονη κοπέλα, που καθόταν απέναντί μου, ζήτησε βοήθεια για  σαφή συμπτώματα μετατραυματικού στρες, μετά από μια πολύ οδυνηρή για αυτήν εμπειρία. Μπήκε, πριν από μερικές εβδομάδες,  σε ένα ασανσέρ μαζί με τρεις  άλλους νεαρούς άνδρες οι οποίοι, ξαφνικά, την περικύκλωσαν και άρχισαν να της λένε: «Δεν φοβάσαι μήπως σε βιάσουμε τώρα;», «Σίγουρα θα σου αρέσει, το βλέπουμε στα μάτια σου» και άλλα παρόμοια.

 Μια τέτοια πράξη, εκτός από το ότι είναι ιδιαίτερα απειλητική και οδυνηρή, εκφράζει ταυτόχρονα και την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης κοινωνικής  περιφρόνησης και έλλειψης σεβασμού απέναντι στο αίσθημα ελευθερίας και στα ανθρώπινα δικαιώματα ενός άλλου ατόμου. Η κοινωνική αυτή περιφρόνηση αντιπροσωπεύει κάθε είδους φυσική άσκηση  βίας, εξευτελισμού και απαξίωσης του οποιουδήποτε  αυτονόητου ανθρώπινου δικαιώματος,  που έχει ως συνέπεια την εμφάνιση έντονων  αισθημάτων ντροπής, ματαίωσης και οργής. Αυτά ακριβώς τα αισθήματα αποτέλεσαν το καύσιμο που πυροδότησε και κινεί το κίνημα-metoo, διαμέσου του οποίου τα θύματα προσπαθούν και έχουν καταφέρει, ως ένα βαθμό, να βρουν ηθική και πολιτική διέξοδο για την αυτονόητη οργή τους.

 Ένα μεγάλο μέρος της δημοσιότητας που πήρε το metoo αφορά σε διάσημα πρόσωπα και σε πολύ ιδιαίτερα περιβάλλοντα. Οι τεράστιες διαστάσεις  που πήρε, όμως, αυτή η εκστρατεία έδωσε τη δυνατότητα να ακουστούν και οι φωνές απλών ανθρώπων. Το κίνημα- metoo αποκαλύπτει σε όλο της το μεγαλείο τη δυνατότητα που δίνει η υπάρχουσα κοινωνική τάξη στους άνδρες να παραβιάζουν τα όρια του γυναικείου σώματος, παρά τις διακηρύξεις πως ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία ισότιμων πολιτών. Παρόλο που οι αντιστάσεις απέναντι στο κίνημα-metoo είναι ήδη ορατές, με τη μορφή πως οι γυναίκες υπερβάλουν και πως αθώοι άνδρες εκτίθενται, δεν είναι πλέον δυνατό να συνεχίσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε απέναντι στην άσκηση εξουσίας των ανδρών σε βάρος των γυναικών, και στις προεκτάσεις που αυτό έχει σε πολλούς ακόμα τομείς της ζωής μας…