Σιγοφεύγει χωρίς να προλάβουμε ν' απολαύσουμε και να χορτάσουμε τ' αγαθά του... Δεν είμαστε αχόρταγοι! Διψασμένοι γι΄ αλμύρα και πεφταστέρια είμαστε, για φως και ουρανό ασυννέφιαστο ...

Πόση αξία αποκτούν απόψε, τελευταία μέρα του, οι τραγανές ρόγες των σταφυλιών και οι κραυγές των γλάρων... Τα κουκούτσια του καρπουζιού κι η ευωδιά των σύκων... Η μυρωδιά του άρτου και των εσπερινών παρακλήσεων...

Σιωπή συγκίνησης. Θα μείνουν ασχολίαστα τα σημαντικότερα…

Αποσκευές, που δεν ταξίδεψαν αρκετά, οι ψυχές μας…

Κι ας μάθαμε να ζούμε το Σεπτέμβρη σαν Αύγουστο, κι ας μάθαμε να φτιάχνουμε παντός καιρού χαρές... Οι ημερομηνίες τσιμπάνε σαν αχινοί τις αχίλλειες φτέρνες της ψυχής μας...

Μάθαμε να ερωτευόμαστε και να μοιραζόμαστε πιο εύκολα τον ευλογημένο αυτό μήνα! Η μοιρασιά τα κάνει όλα πιο νόστιμα κι απολαυστικά! Η  καθημερινή μοιρασιά. Σαν μια φέτα από καρπούζι, σαν ένας ώριμος... γιαρμάς που μοιραζόμασταν, όταν ήμασταν παιδιά, μετά το μπάνιο, με υγρά ακόμη τα μαγιό μας. Γλύκα κι αλμύρα μαζί... Αυθεντική ζωή. Οφείλουμε να κρατήσουμε στον αφρό την παιδικότητά μας, ακόμη κι όταν ξαναφορέσουμε σακάκια, ταγιέρ, γραβάτες  και κοστούμια. Τα κουμπιά της ψυχής ας μείνουν ανοικτά για να μπαίνει φρέσκος Αυγουστιάτικος αέρας...

Τα τελευταία φιλιά με την αλμύρα και το κύμα.Τα τελευταία χνάρια στην υγρή άμμο. Τα πάντα ρει, μα η Αγάπη μένει!