Ζω σημαίνει επικοινωνώ!
29 Μαρτίου 2016, 00:44
Η συνεχής ανάγκη επιβεβαίωσης και θαυμασμού από τους άλλους...
Kristalo (29.03.2016)
Ενα θέμα τόσο επίκαιρο! Και να ταν μόνο οι πολιτικοί που δεν μπορουν να ζήσουν χωρίς την καθημερινή κοινωνικη αναγνωριση και θαυμασμό! Εδώ προκειται σχεδόν για όλους τους ανθρωπους που καθημερινά αναρτίζουν φωτογραφίες και γραφουν status ακόμη για το που στεκονται εκείνη την στιγμή αναζητώντας τα σχόλια και τα likes των υποτιθέμενων θαυμαστών. Σάββα σχεδόν όλοι πάσχουν από αυτήν την κατάθλιψη της ανόητης αναγνώρισης. Ακόμα και παιδάκια που μεγαλώνουν εξαρτώμενα από αυτού του είδους την εξάρτηση!
Επίκαιρος και υπέροχος όπως πάντα! Ακόμη μια φορά τα ερωτηματικά και οι σκέψεις θα σκαλίσουν το νου μας! DemetresOpc (29.03.2016)
Δίποδα που ανταλλάσουμε εξαρτήσεις.
Φτωχοί μέσα στον πλούτο μας.sven (29.03.2016)
Αναστασία,
η κατάσταση έχει, πραγματικά, ξεφύγει. Ο αγώνας για την επιβίωση που αναγκάζει και τους δύο γονείς να χρειάζεται να εργάζονται σκληρά, παρά την ύπαρξη παιδιών που έχουν γεννηθεί πρόσφατα, τα δικά τους προσωπικά ή διαπροσωπικά κενά , η κοινωνική αποξένωση και η φοβερή επιρροή που ασκούν οι διάφοροι εξωοικογενειακοί παράγοντες στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, κυρίως τα Μ.Μ.Ε., έχουν οδηγήσει στην αποδυνάμωση του γονικού -καλώς εννοούμενου- ελέγχου, με απρόβλεπτες συνέπειες...
Για παράδειγμα, το περίφημο "άνοιγμα" της Κούβας στο δυτικό κόσμο είναι βέβαιο πως θα τινάξει στον αέρα παραδοσιακούς τρόπους ζωής, δηλαδή, το είδος σχέσεων, συνηθειών, γούστων, ακουσμάτων, ένδυσης κ.ά. που θα είναι απίστευτα δύσκολο, αν όχι αδύνατο να αναχαιτισθούν. Μια κουβανή δήλωσε πως η συναυλία των Rolling Stones ήταν ό,τι σημαντικότερο συνέβη στη ζωή της... Να κλαις ή να γελάς; Κάτι ανάλογο έγινε/γίνεται και στις πρώην ανατολικές χώρες. Στη χώρα μας, απλά γίνεται με πιο ήπιο και λανθάνοντα τρόπο...
Βλέποντας, λόγω επαγγέλματος, τις συνέπειες όλων αυτών των επιρροών στους ανθρώπους κάθε ηλικίας, παρά την εκ φύσεως αισιοδοξία που με διακρίνει ως άτομο, έχω αρχίσει να νιώθω δέος για όσα θεωρώ πως πρόκειται να ακολουθήσουν...
Hastaroth (29.03.2016)
Εμένα μού έκανε εντύπωση το παιδάκι που...συμβουλεύτηκε την μητέρα του γιά να μάθη άν το ίδιο ήθελε μιά καραμέλα.Οχι άν ΕΠΡΕΠΕ να δεχθή την καραμέλα,αλλά άν ΗΘΕΛΕ να δεχθή την καραμέλα.Μού θύμισε το ανέκδοτο με την ξανθιά που,ακούγοντας απ'τα ακουστικά τού walkman της τίς λέξεις "εισπνοή..εκπνοή" έπραττε αναλόγως-σάν να μήν είχε η ίδια εγκέφαλο.
(Ζητώ συγγνώμην απ'τίς ξανθιές τού Musicheaven,αλλά έτσι το άκουσα το ανέκδοτο.Η κοπέλα πάντως θα μπορούσε να είναι και μελαχρινή,καστανόξανθη ή ό,τιδήποτε άλλο...)
Η ανάγκη να επιβεβαιωνώμαστε απ'τους άλλους είναι-εν μέτρω-ωφέλιμη,διότι μάς δίνει μιά ένδειξη γιά την αξία μας και τίς ικανότητές μας.Αρκεί,βεβαίως,να έχουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι αντιληφθεί και πιστέψει σ'αυτήν την αξία και αυτές τίς ικανότητες.Γιατί άν εμείς οι ίδιοι συνεχώς λέμε στον εαυτό μας "είσαι άχρηστος,ανίκανος,βλάκας" κλπ,στο τέλος θα τό πιστέψουμε και κανείς άλλος δέν θα μπορή να μάς πείση γιά το αντίθετο.
Ομως,όπως είπα και πιό πρίν,"εν μέτρω".Γιατί άλλο η αυτογνωσία και άλλο η οίηση.Αλλο είναι να λές:"αυτός είμαι,αυτά μπορώ να κάνω,σ'αυτό είμαι καλός,αλλά όχι στο άλλο" και τελείως διαφορετικό είναι να λές "είμαι παντοδύναμος,τα ξέρω όλα,τα κάνω όλα (και όχι μόνο μετά τίς δύο,όπως λέει και το γνωστό άσμα) άρα προσκυνάτε με,είμαι ο θεός".Αλλο η γνώση τών ορίων μας και άλλο ο αυτοθαυμασμός μας γιά κάτι που στην πραγματικότητα δέν είμαστε.
Το έλεγε και ο Σωκράτης,άλλωστε."Γνώθι σαύτόν".
Τα περί Κούβας δέν τα σχολιάζω διότι άπτονται πολιτικών θεμάτων στα οποία η γνώμη μου είναι διαφορετική.
ΥΓ.Και γιά μένα η συναυλία τών Rolling Stones θα ήταν "ό,τι σημαντικότερο" στην ζωή μου άν είχα πάει-αλλά το 1967 ήμουν 12 ετών και προφανώς δέν μπορούσα να βγαίνω έξω μόνος μου...sven (29.03.2016)
Αλβέρτο,
το παιδάκι φαίνεται πως είχε αναπτύξει, όπως αποκαλείται, έναν "ψευδή εαυτό", δηλαδή μία εκδοχή εαυτού που του "επιβλήθηκε" με διάφορους άμεσους ή/και υποδόριους τρόπους, αποποιούμενο τον αληθινό του εαυτό προς χάριν της συναισθηματικής του επιβίωσης. Ένα παιδί δεν έχει, άλλωστε, και κάποια άλλη επιλογή όταν το άτομο που του επιβάλει έναν "ξένο" ή "ψευδή" εαυτό είναι το ίδιο που χρειάζεται απεγνωσμένα για να επιβιώσει βιολογικά και ψυχικά...
Ως εκ τούτου, το "γνώθι σ΄αυτόν" θα πρέπει να αφορά τον αυθεντικό μας εαυτό γιατί πάρα πολλοί νομίζουν πως αυτά που θέλουν και επιδιώκουν αντιπροσωπεύουν τους ίδιους και όχι κάποια εσωτερικά τους "φαντάσματα"...
Ένα άτομο μπορεί να θεωρεί, με μεγάλη αξιοπιστία, πως αυτό που είναι αντιπροσωπεύει τον αληθινό του εαυτό όταν χαίρεται ευκολότερα, κλαίει ευκολότερα, αποδέχεται τον εαυτό του και τους άλλους χωρίς προϋποθέσεις και προκαταλήψεις, μπορεί να εμπιστεύεται τους άλλους -εφόσον δεν έχει υπάρξει λόγος περί του αντιθέτου-, όταν δεν φοβάται διάφορα πράγματα χωρίς αιτία, όταν μπορεί να δημιουργεί στενές συναισθηματικές σχέσεις, όταν έχει ποικίλα ενδιαφέροντα από τα οποία εισπράττει ευχαρίστηση κ.ά.
ΥΓ. Για μένα, "ό,τι σημαντικότερο" θα ήταν να είμαι εγώ, αυτοί που αγαπώ, και αν είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι, υγιείς και ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, η γέννηση της μονάκριβής μου, να μην υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν και αφανίζονται από πολέμους που κάθε άλλο παρά τους ίδιους αποβλέπουν να προστατέψουν και να υπερασπιστούν, να μην υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των απανταχού της γης , να βρεθούν θεραπείες για ασθένειες ανίατες και τόσα άλλα...
Οι διάφοροι "Rolling Stones" έπονται όλων αυτών..., για μένα τουλάχιστον...adreo (30.03.2016)
sven,
σήμερα αποδεικνύεσαι "o μεγάλος επιστήμονας" , ο ειδήμων περί των ανθρώπων και με στόμφο και γνώση γράφεις για κάποιους ψυχολογικά τύπους ανθρώπων που έχουν την τρέλα της προβολής.
Η ματαιοδοξία των ανθρώπων κ. ψυχολόγε,μήπως είσαι αλήθεια και ψυχολόγος;, είναι μεν κακή, αλλά ακίνδυνη για τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Γούστο τους, καπέλο τους.
Δεν επηρεάζουν κανέναν.
Αλλά άλλο ματαιοδοξία και άλλο πραγματικότητα.
Αν εγώ παράδειγμα έχω κάποιες δυνατότητες , παράδειγμα είμαι καλός ας πούμε γιατρός, λες να υπάρχει άλλος τρόπος να γίνω γνωστός, μιλάμε γρήγορα, αν δεν αυτοδιαφημιστώ;
Ναι αν είσαι καλός γιατρός και το αποδείξεις με τα χρόνια, δεν χρειάζεσαι αυτοπροβολή, διαφήμιση δηλαδή.
Αλλά για να ξεκινήσει κάποιος πρέπει ο ίδιος να βρει τρόπους, θεμιτούς βέβαια , για να καθιερωθεί.
Και κάτι σημαντικό Αν ένα ταλέντο δεν ενθαρρυνθεί , χάνεται. Το είπε νομίζω o Beethoven.
Όλα τα άλλα που γράφεις είναι άρρωστες καταστάσεις.
Αλήθεια ρώτησες εσύ ποτέ την μάνα σου, αν πρέπει να πάρεις μια καραμέλα από κάποιον, αν τα ρούχα σου πάνε... αν διάφορα ... άλλα ανθρώπινα και κοινά σε όλους μας να παίρνεις άδεια για οτιδήποτε;
Βέβαια υπάρχουν και τέτοιες καταστάσεις, και δεν μιλάμε για μικρά παιδιά, μιλάμε για ενήλικες.
Το άρθρο σου λοιπόν δεν θίγει κάτι σημαντικό, οι άνθρωποι είναι ο καθένας και ένας τύπος.
Και αναρωτιέμαι γιατί το έγραψες. Τι σε κέντρισε και το έγραψες; Προφανώς κάποιος άρρωστος τύπος που υπέπεσε στην αντίληψή σου, ίσως και λανθασμένα.
ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ, γιατί και εγώ αργά το έμαθα, αν δεν λες πως είσαι κάποιος και μάλιστα την στιγμή που είσαι, δεν θα σε μάθει ούτε η μάνα σου.Θα μου πεις εγωιστικό; Λάθος, αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν τσούζει κάποιους δήθεν.
Σου συνιστώ λοιπόν αν θες να σε μάθουν, αν θες να κερδίσεις την ζωή, αν θες να γίνεις γνωστός , να το προσπαθείς sven, που το προσπαθείς είμαι βέβαιος, γιατί η μπέμπα σου sven έχει ανάγκη όλα τα καλά και για να της τα δώσεις θα πρέπει να κερδίζεις και για να κερδίζεις πρέπει να καθιερωθείς στον τομέα σου, αορίστως μιλώ γιατί δεν ξέρω ούτε τι είσαι, ούτε τι καταφέρνεις στη ζωή, που εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολη.
Και κάτι άλλο sven, τα πράγματα τα βλέπεις ρομαντικά.
Και το ζήτημα δεν είναι τα διάφορα φετιχ των ανθρώπων, είναι η δυστυχία που επικρατεί σήμερα, είναι η παχυδερμία των εκάστοτε κυβερνώντων, η πείνα , η άθλια πια ζωή των Ελλήνων.
Όλα τ' άλλα, είναι παραμύθια. Στα παλιά μου παπούτσια για το τι θα πεί ο καθένας, η πραγματικότητα έχει σημασία.
ΝΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, θα πρέπει να προσπαθεί για να το λένε και οι άλλοι.
Αυτό δεν λέγεται ματαιδοξία, λέγεται αναγνώριση γιατί αισθάνεσαι πως δεν περνάς στα ψηλά και προσπαθείς με περισσότερη ένταση, για καλύτερα αποτελέσματα, για πιο πολύ προσφορά . Αν εισαι απογοητευμένος; μπορείς να προχωρήσεις;.
Μπορείς, με την μιζέρια αγκαλιά.
Η προβολή, η αυτοπροβολή αν θέλεις , όταν είσαι κάποιος, όταν κατέχεις καλά τον τομέα σου, επιβάλλεται και κατά την γνώμη μου, δεν βλάπτει κανέναν, απεναντίας, οφελεί και βγάζει από περιπέτειες, αυτούς που δεν ξέρουν .
ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ χρόνια, ένας πατέρας μου έφερε ένα οχτάχρονο παιδάκι που μάθαινε πιάνο σε κάποια μεγαλοσχήμονα Δασκάλα.
Αυτή η ατάλαντη που πουλούσε μούρη πως ήταν σπουδαία, είχε καθηλώσει το παιδί αυτό στις αρχικές ασκήσεις του Beyer,δυο σειρές την μια εβδομάδα, δυο σειρές την επόμενη.
Και να σκεφθείς, πως το παιδί αυτό έπαιζε από μόνο του πολύ προχωρημένα κομμάτια μουσικής. Του είπα του πατέρα του να βρει έναν καλό δάσκαλο, καλή δασκάλα που να το προχωρήσει γρήγορα. Η δασκάλα του ήταν εγκληματική. Δεν ξέρω τι έγινε, δεν το ξαναείδα το παιδί.Πιθανόν και να μην εισακούστηκα. Η δασκάλα αυτή θα είχε καθιερωθεί, χωρίς να αξίζει τίποτα. Αυτή είναι μια θλιβερή περίπτωση.
Όμως είναι και θλιβερή περίπτωση, αυτού που αξίζει και δεν κατάφερε κάτι σημαντικό, γιατί κυρίως δεν έκανε την έντιμη, γιατί αξίζει-δεν είναι τυχαίος-, αυτοπροβολή του.
Τέλος sven σου εύχομαι για την νεογέννητη κόρη σου,να είναι πολύχρονη, να έχει υγεία, και ανθόσπαρτη ζωή. Και πολύ καλή τύχη.
Orfeus (30.03.2016)
Ευτυχώς που είσαι κι εσύ εδώ μέσα κ. Ανδρεόπουλε και μας "ισιώνεις", διαφορετικά, θα μας είχε πάρει το ποτάμι (όχι του Σταύρου). sven (30.03.2016)
Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συμβαίνει..
Adreo,
αν θέλεις, μπες στον κόπο -και ίσως γίνεις λίγο σοφότερος- να ξαναδιαβάσεις όσες φορές χρειασθεί, πρώτα την ανάρτησή μου και κατόπιν το σχόλιό σου και δες αν έχουν έστω και την ελάχιστη σχέση μεταξύ τους...
Αν είσαι έντιμος απέναντι στον εαυτό σου και αν καταφέρεις να παραμερίσεις στοιχειωδώς τη διαφαινόμενη προκατάληψη και τον εγκλωβισμό σου σε ένα προδιαγεγραμμένο σκεπτικό, θα διαπιστώσεις πως είσαι, λίαν επιεικώς, εκτός θέματος...
Αυτή είναι η πλέον ήπια εκδοχή κρίσης για το σχόλιό σου...
ΥΓ. Σ΄ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου για τη μονάκριβή μου που, όμως, κάθε άλλο παρά νεογέννητη είναι. Είναι, πλέον, ενήλικη κοπέλα. Θάθελα, όμως, να είχα και ένα και δύο και τρεις ακόμα κόρες ή γιους. Δεν ευτύχησε όμως...Hastaroth (30.03.2016)
Sven,
Αυτό που μού έκανε εντύπωση είναι ότι το παιδί ρώτησε κάποιον άλλο-την μητέρα του,εν προκειμένω-γιά κάτι το οποίο ώφειλε να γνωρίζη το ίδιο γιά τον εαυτό του.Δέν ρώτησε άν αυτό που το ίδιο ήθελε ήταν σωστό ή λάθος.
"Ψευδείς εαυτούς" μπορούμε να δημιουργήσουμε όλοι μας,π.χ. κάθε φορά που,βλέποντας στα μαγαζιά κάποιο gadget,σπεύδουμε να το αγοράσουμε χωρίς πρώτα να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας "το θέλω όντως αυτό;".Ομως ρωτάμε τους εαυτούς μας,όχι κάποιον "έξω από εμάς".Σκεφτόμαστε εμείς γιά τον εαυτό μας και όχι κάποιος τρίτος.
Εχει σημασία να μάθουμε τί απάντησε η μητέρα του εν λόγω παιδιού,γιατί ένας σωστός γονέας θα "εδράττετο τής ευκαιρίας" ν'απαντήση "οι επιλογές σου είναι αυτές,οι συνέπειες γιά κάθε μία είναι αυτές,από εκεί και πέρα εσύ θ'αποφασίσης-και θα ζήσης με τίς συνέπειες αυτών τών επιλογών".Ετσι θα ανέπτυσσε και στο παιδί το αίσθημα τής ατομικής ευθύνης.
Και γιά μένα "ό,τι σημαντικώτερο" είναι όλα αυτά που αναφέρεις,αλλά από μιά πιό "σφαιρική" άποψη.Γιά την συγκεκριμένη στιγμή/εποχή/φάση τής ζωής μου όμως και από "βραχυπρόθεσμη" σκοπιά,η συναυλία τών R/S ήταν κάτι πολύ σημαντικό.
(Εννοείται πως ακόμη σημαντικώτερο θα ήταν να μπορούσα να παίξω και εγώ με τους Stones,αλλά τότε ακόμη το μόνο μουσικό όργανο που ήξερα ήταν η melodica....)
sven (30.03.2016)
Αλβέρτο,
αναφέρθηκα στο παράδειγμα του 5χρονου παιδιού ακριβώς για να καταδείξω πως, κατά πάσα πιθανότητα, το αγοράκι αυτό, αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό, δηλαδή, ρωτώντας τη μητέρα του αν το ίδιο "ΘΕΛΕΙ καραμέλλα", είναι ένα παιδί που ήδη ΔΕΝ αναγνωρίζει τα θέλω και τις πραγματικές του ανάγκες γιατί, προφανώς, το υποκαθιστούσαν συστηματικά, λειτουργώντας αντ΄αυτού... Ο αληθινός του εαυτός θάφτηκε κάτω από την ολοκληρωτική πίεση των "θέλω" και των επιβολών του άμεσου περίγυρού του (κυρίως γονέας/γονείς).
Τα παραδείγματα που αναφέρεις δεν αποτελούν ύπαρξη "ψευδούς εαυτού" καθώς είναι ευκαιριακά και δεν αφορούν παρά μεμονωμένες συμπεριφορές και όχι συνολικό τρόπο λειτουργίας του ατόμου, όπως στην περίπτωση ύπαρξης ενός "ψευδούς εαυτού".
ΥΓ. Η μητέρα του παιδιού απάντησε ως εξής: "Μπορείς να πάρεις την καραμέλα που σου δίνει η κυρία"...adreo (31.03.2016)
orfeus και sven, τι ωραία τι καλά παιδάκια!
Πάτε πάντα πακέτο.
Και αυτό που μου κάνει εντύπωση... δεν γράφετε ποτέ κάτι επικριτικό προς τα γραφόμενα του άλλου. Όλα όμορφα και καλά.. Κοπανάτε και ένα μου αρέσει.. και πάει λέγοντας. Μόνο που πολλές φορές δεν μπορώ να καταλάβω τι σας αρέσει. Είστε και οι ρυθμιστές των πάντων εδώ μέσα.
Εν πάσει περιπτώσει όσοι μας διαβάζουν ας βγάλουν συμπεράσματα.
sven είμαι μέσα στο θέμα και ο καθένας καταλαβαίνει γιατί καταπιάστηκες με αυτό. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα,
Orfeus (31.03.2016)
Χαμπάρι δεν παίρνεις Ανδρεόπουλε. Έχεις πλάκα όμως. Οπότε συνέχισε...sven (31.03.2016)
Adreo,
μετά από την τελευταία φράση του τελευταίου σχολίου σου, δηλαδή, "sven είμαι μέσα στο θέμα και ο καθένας καταλαβαίνει γιατί καταπιάστηκες με αυτό. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα.", το πρώτο σχόλιο-σεντόνι γίνεται πιο κατανοητό. Ταυτόχρονα, όμως, αυτό κάνει τα πράγματα πολύ πιο ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΑ.....
Ειλικρινά, θλίβομαι...mary_omikron (31.03.2016)
υποθέτω οτι κάπως έτσι θα ήταν και στην Βαβέλ, εε?
χαχαχαχαχαχααHastaroth (31.03.2016)
Sven,
Με το δεύτερό σου σχόλιο έγινε πλέον σαφές τι εννοείς με τον όρο «ψευδής εαυτός»-είναι ο «εαυτός» που κατασκευάζουν άλλοι «πρίν από εμάς,για εμάς»-για να θυμηθούμε και το διαφημιστικό slogan γνωστού Αθηναϊκού πολυκαταστήματος.
Η δε απάντηση της μαμάς του ήταν ανάλογη της ερωτήσεως του «βλασταριού» της.
Λυπάμαι προκαταβολικώς την κοπέλα που θα παντρευτή αυτό το παιδάκι όταν μεγαλώση.
Αν,βεβαίως,παντρευτή ποτέ του.
ΥΓ.Τέτοιες συμπεριφορές μού φέρνουν στο νού την ταινία «Ο Λαλάκης παντρεύεται» (με τον ηθοποιό-γιατί υπάρχει και ο τραγουδιστής-Γιάννη Βογιατζή και την Σαπφώ Νοταρά στους αντίστοιχους ρόλους).
Μήπως λοιπόν οι τέτοιοι γονείς είναι,εκτός των άλλων,και υπερπροστατευτικοί;
sven (31.03.2016)
@ Μαίρη,
ακριβώς, μια "σύγχρονη" Βαβέλ...!!!
@ Αλβέρτο,
ακριβώς, αυτό που λες είναι ο "ψευδής εαυτός", δηλαδή ένας μη αυθεντικός εαυτός που κατασκευάζεται ΚΑΙ επιβάλλεται ποικιλοτρόπως -άμεσα και έμμεσα- από άλλους "πριν από εμάς, για εμάς"...
Αυτά τα άτομα, ως ενήλικες, ποτέ σχεδόν δεν νιώθουν αυθεντική ικανοποίηση ό,τι και αν κάνουν γιατί, στην ουσία, δεν είναι δικό τους...
Αυτοί οι γονείς είναι, όπως σωστά συμπεραίνεις, ΚΑΙ υπερπροστατευτικοί, σε σημείο στραγγαλισμού της αυθεντικής προσωπικότητας του παιδιού τους...
adreo (01.04.2016)
Τι μου θυμίζετε... Τι μου θυμίζετε. Κάτι κουλτουριάρηδες... που γνώρισα στη ζωή μου... όχι έναν και δύο... αρκετούς. Ένα περίεργο πράγμα τα είχαν όλα πληρωμένα. Ελπίζω να μην είστε έτσι ακριβώς....
Αυτά τα ολίγα και sven για τόσο μικρά πράγματα , να μην ΘΛΙΒΕΣΑΙ. Η θλίψη είναι κακό πράγμα.
Orfeus το δεύτερο βιολί του sven κατάντησες.
Πάντως εγώ πάντα σε θεωρώ σημαντικό.Orfeus (01.04.2016)
Κιθάρα παίζω. :) tallos (01.04.2016)
στα χωρια οι ανθρωποι κανονιζουν τη ζωη τους συμφωνα με το τι ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.το θεμα εχει να κανει με το ότι εμεις οι νεοέλληνες ειμαστε σαχλαμαρα λαος.ελπιζω ότι τωρα που θα μπασταρδευτούμε με τους προσφυγες,μεταναστες,να προκυψει ένα καλυτερο ειδος.sven (01.04.2016)
Ορφέα,
είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω πως από σήμερα 1/4/2016 -κι επειδή οι επιδόσεις σου, ως δεύτερο βιολί, έχουν εκτιμηθεί ιδιαίτερα- αναβαθμίζεσαι σε πρώτη...κιθάρα!!! Πέρασε, σε παρακαλώ, το συντομότερο δυνατόν, να υπογράψεις το νέο σου συμβόλαιο, με σημαντικά αυξημένες αποδοχές, φυσικά:)))
Orfeus (01.04.2016)
Με συγκινείτε αφάνταστα κ. Διευθυντά της Ορχήστρας. Το εκτιμώ βαθύτατα και σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Εύχομαι να φανώ αντάξιος της επιλογής σας και να μην διαψεύσω τις όποιες προσδοκίες τρέφετε δι' ημάς τους ταπεινούς κιθαριστές! :))))) adreo (02.04.2016)
sven μην βάζεις τον orfeus στην ορχήστρα.Υπάρχει φόβος να σου την διαλύσει. Χα, χα, χα,χα.
Και κάτι άλλο sven, μη το παρατραβάς το πράγμα γιατί μπορεί να πιστέψεις τελικά πως είσαι διευθυντής ορχήστρας. Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος για να σαλέψει...
Orfeus (02.04.2016)
Χμ... Τώρα κατάλαβα Ανδρεόπουλε για ποιο λόγο σου σάλεψε εσένα. Εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια. Hastaroth (04.04.2016)
"στα χωρια οι ανθρωποι κανονιζουν τη ζωη τους συμφωνα με το τι ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.το θεμα εχει να κανει με το ότι εμεις οι νεοέλληνες ειμαστε σαχλαμαρα λαος.ελπιζω ότι τωρα που θα μπασταρδευτούμε με τους προσφυγες,μεταναστες,να προκυψει ένα καλυτερο ειδος."
Το ρομπότ μας,ο κύριος tallos,έθιξε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα:την επίδραση της λεγόμενης «κοινής γνώμης» στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των ανθρώπων,ιδίως σε κλειστές κοινωνίες όπως είναι αυτές των χωριών (ή και νησιών,προσθέτω εγώ).Ο «κόσμος» αυτών των κοινωνιών λειτουργεί όπως η μαμά που αναφέρει ο sven-αποφαίνεται για ζητήματα μελών της κοινωνίας στα οποία μόνος αρμόδιος ν’αποφανθή είναι….τα εκάστοτε μέλη της κοινωνίας αυτής.
Ως προς το να «προκύψη ένα καλύτερο είδος» διά του συγχρωτισμού με τους πρόσφυγες και μετανάστες,επιτρέψατέ μου να έχω τις αμφιβολίες μου.Το πρόσφατο συμβάν στον Πειραιά,όπου σημειώθηκαν επεισόδια επειδή κάποιοι Αφγανοί παρενόχλησαν την σύζυγο ενός Σύρου,δεν είναι καλός οιωνός.Αλλά αυτό είναι άλλο καπέλλο.
ΥΓ.@Orfeus:Συγχαρητήρια διά την αναβάθμισή σου σε πρώτη κιθάρα στην ορχήστρα τού sven.Υποθέτω ότι η σχετική απόφαση θα αναρτηθή και στην "Διαύγεια" με τον αρμόζοντα ΑΔΑ...
Orfeus (04.04.2016)
Αυτά Αλμπέρτο, θα τα φροντίσει ο Μαέστρος!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Η συνεχής ανάγκη επιβεβαίωσης και θαυμασμού από τους άλλους...
Η συνεχής ανάγκη επιβεβαίωσης και συμπάθειας από τους άλλους είναι, στην ουσία, σαν να λέμε στον εαυτό μας πως η γνώμη των άλλων για εμάς είναι σημαντικότερη και εγκυρότερη από αυτήν που εμείς οι ίδιοι έχουμε για τον εαυτό μας. Η κατασπατάληση χρόνου και ενέργειας, στην περίπτωση αυτή, είναι τεράστια, τα δε αποτελέσματα σχεδόν πάντα ανεπαρκή…
Το πρώτο σημαντικό βήμα, για όσους νιώθουν έτσι, είναι η συνειδητοποίηση πως η αναζήτηση της συμπάθειας των άλλων δεν είναι μία ανάγκη αλλά μια επιθυμία. Όλοι μας νιώθουμε καλά εισπράττοντας το θαυμασμό, το χειροκρότημα ή τα θετικά σχόλια των άλλων, και αυτό είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό. Πρόκειται για πρόβλημα όταν ανάγεται σε αυτοσκοπό, όταν, δηλαδή, μετατρέπεται σε ανάγκη που, αν δεν ικανοποιηθεί, μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε απόγνωση, θλίψη και αυτοαμφισβήτηση.
Οι αποχρώσεις μιας τέτοιας ανάγκης είναι πολλές και αγγίζουν τα όρια της τραγικότητας όταν κάποιος αναζητά απεγνωσμένα τη συμπάθεια και επιβράβευση ΟΛΩΝ για ότι και αν κάνει. Στην περίπτωση αυτή, μιλάμε για μια πραγματική θυσία του εαυτού στο βωμό της γνώμης και των προτιμήσεων των άλλων. Πιστεύω πως, στην ομάδα αυτή, ανήκει ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών, γενικώς. Η ανάγκη τους για αποδοχή και συμπάθεια είναι απύθμενη και, χωρίς αυτά, θα ήσαν, στην κυριολεξία, άνεργοι. Για το λόγο αυτό, δεν μιλούν, συνηθέστατα, τη γλώσσα της αλήθειας αλλά λένε και υπόσχονται πράγματα, πέραν των πεποιθήσεών τους, με μοναδικό σκοπό την απόκτηση της συμπάθειας και εύνοιας αυτών στους οποίους απευθύνονται, δηλαδή, των μελλοντικών τους ψηφοφόρων.
Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμη στους πολιτικούς από τους περισσότερούς μας. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να την εντοπίσουμε στους εαυτούς μας, ιδίως εάν έχει γίνει στοιχείο του χαρακτήρα μας, δυσχεραίνοντας κατά πολύ τη δυνατότητα αυτοπαρατήρησής μας; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος απαλλαγής από αυτήν τη μέγγενη, πέραν της αυτογνωσίας και του εντοπισμού των αιτιών της, εντός μας.
Πριν από λίγα χρόνια, περίμενα τη σειρά μου για να πληρώσω στο ταμείο ενός σούπερ-μάρκετ. Εμπρός μου, βρίσκονταν μία μητέρα με το πεντάχρονο, περίπου, και πολύ συμπαθητικό, φυσιογνωμικά, αγοράκι της. Η ταμίας του χαμογέλασε, λέγοντάς του πόσο γλυκό αγόρι ήταν και ρωτώντας το εάν θέλει να του δώσει μία καραμέλα. Το αγοράκι στράφηκε τότε προς τη μητέρα του, ρωτώντας την: «Θέλω μια καραμέλα;» Ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά, παρόλο που έχω ξανασυναντήσει πολλές φορές ανάλογες συμπεριφορές, δηλαδή, παιδιά -ακόμα και ενήλικες- που ρωτούν τους γονείς τους -ή κάποιον άλλον ενήλικα- για το τι θα φάνε, με τι να παίξουν, με ποιους θα παίξουν, αν θα κοιμηθούν κ.ά.
Υπάρχουν γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους ως κτήμα τους, θέλοντας να τα διαμορφώσουν κατά πως οι ίδιοι επιθυμούν, ως να επρόκειτο για τους εαυτούς τους. Γίνονται αδυσώπητοι κριτές τους και μοιάζει ακόμα και να απειλούν με απόσυρση της αγάπης τους («Η μαμά δεν σ΄αγαπάει αν δεν είσαι καλό παιδάκι. Αν κάνεις έτσι, θα πάρει άλλο παιδάκι»), όταν το παιδί προσπαθεί -ως δικαιούται- να υπερασπιστεί τα θέλω του, και υμνητές του, όταν «συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις»…
Ένα παιδί, με ανάλογες εμπειρίες, δεν πρόκειται να εμπιστευτεί τον εαυτό του, σε βαθμό που να νιώθει ασφάλεια και αυτοπεποίθηση. Η σπίθα αυτονομίας που διεκδικούσε με τόση λαχτάρα ο αναδυόμενος εαυτός του σβήστηκε βίαια με πυροσβεστήρες, μομφές και αμφισβητήσεις.
Μητέρα: «Φόρεσε ότι θέλεις»
Παιδί: «Πως σου φαίνεται αυτό, μαμά;»
Μητέρα: «Όχι, παιδί μου! Θα βγεις έτσι έξω; Δεν ταιριάζει αυτή η μπλούζα με αυτό το παντελόνι. Πήγαινε και άλλαξε γρήγορα!».
Λίγες ημέρες αργότερα…
- «Τι να φορέσω μαμά;»
- «Μα σου είπα, φόρεσε ότι θέλεις! Γιατί συνέχεια πρέπει να με ρωτάς!»…
Κάπως έτσι την αντιμετώπιζε η μητέρα της. Καθηγήτρια πανεπιστημίου, σήμερα, πολύ ευφυής και με μεγάλη επιστημονική και κοινωνική αναγνώριση. Ότι και αν κάνει, όσο πολύ και αν προσπαθεί, πάντα πιστεύει πως δεν είναι αρκετό, πως «δεν θα αρέσει», πως θα επικριθεί. Σχεδόν όλα της τα Σαββατοκύριακα τα αφιερώνει στις διάφορες εργασίες της για να μην κάνει κάποιο «λάθος», νιώθοντας τεράστιες ενοχές για το χρόνο που σχεδόν ποτέ δεν είχε για τα παιδιά της και που τα ούρλιαζε όταν την διέκοπταν από τη μελέτη της για να τη ζητήσουν κάτι.
Κάθε φορά που πρόφερε τη λέξη «μητέρα», αναφερόμενη στη μητέρα της, βούρκωνε ή έκλαιγε γοερά. Μόλις την περασμένη βδομάδα, ψέλλισε μέσα στο ασταμάτητο κλάμα της:
- «Ποτέ της δεν αναγνώρισε στο ελάχιστο ό,τι και αν έκανα, όσο σπουδαίο και αν ήταν αυτό. Ποτέ δεν ήταν αρκετό, νόμιζα πως δεν με αγαπά για αυτό που είμαι»…
25 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοKristalo (29.03.2016)
Ενα θέμα τόσο επίκαιρο! Και να ταν μόνο οι πολιτικοί που δεν μπορουν να ζήσουν χωρίς την καθημερινή κοινωνικη αναγνωριση και θαυμασμό! Εδώ προκειται σχεδόν για όλους τους ανθρωπους που καθημερινά αναρτίζουν φωτογραφίες και γραφουν status ακόμη για το που στεκονται εκείνη την στιγμή αναζητώντας τα σχόλια και τα likes των υποτιθέμενων θαυμαστών. Σάββα σχεδόν όλοι πάσχουν από αυτήν την κατάθλιψη της ανόητης αναγνώρισης. Ακόμα και παιδάκια που μεγαλώνουν εξαρτώμενα από αυτού του είδους την εξάρτηση!
Επίκαιρος και υπέροχος όπως πάντα! Ακόμη μια φορά τα ερωτηματικά και οι σκέψεις θα σκαλίσουν το νου μας! DemetresOpc (29.03.2016)
Δίποδα που ανταλλάσουμε εξαρτήσεις.
Φτωχοί μέσα στον πλούτο μας.sven (29.03.2016)
Αναστασία,
η κατάσταση έχει, πραγματικά, ξεφύγει. Ο αγώνας για την επιβίωση που αναγκάζει και τους δύο γονείς να χρειάζεται να εργάζονται σκληρά, παρά την ύπαρξη παιδιών που έχουν γεννηθεί πρόσφατα, τα δικά τους προσωπικά ή διαπροσωπικά κενά , η κοινωνική αποξένωση και η φοβερή επιρροή που ασκούν οι διάφοροι εξωοικογενειακοί παράγοντες στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, κυρίως τα Μ.Μ.Ε., έχουν οδηγήσει στην αποδυνάμωση του γονικού -καλώς εννοούμενου- ελέγχου, με απρόβλεπτες συνέπειες...
Για παράδειγμα, το περίφημο "άνοιγμα" της Κούβας στο δυτικό κόσμο είναι βέβαιο πως θα τινάξει στον αέρα παραδοσιακούς τρόπους ζωής, δηλαδή, το είδος σχέσεων, συνηθειών, γούστων, ακουσμάτων, ένδυσης κ.ά. που θα είναι απίστευτα δύσκολο, αν όχι αδύνατο να αναχαιτισθούν. Μια κουβανή δήλωσε πως η συναυλία των Rolling Stones ήταν ό,τι σημαντικότερο συνέβη στη ζωή της... Να κλαις ή να γελάς; Κάτι ανάλογο έγινε/γίνεται και στις πρώην ανατολικές χώρες. Στη χώρα μας, απλά γίνεται με πιο ήπιο και λανθάνοντα τρόπο...
Βλέποντας, λόγω επαγγέλματος, τις συνέπειες όλων αυτών των επιρροών στους ανθρώπους κάθε ηλικίας, παρά την εκ φύσεως αισιοδοξία που με διακρίνει ως άτομο, έχω αρχίσει να νιώθω δέος για όσα θεωρώ πως πρόκειται να ακολουθήσουν...
Hastaroth (29.03.2016)
Εμένα μού έκανε εντύπωση το παιδάκι που...συμβουλεύτηκε την μητέρα του γιά να μάθη άν το ίδιο ήθελε μιά καραμέλα.Οχι άν ΕΠΡΕΠΕ να δεχθή την καραμέλα,αλλά άν ΗΘΕΛΕ να δεχθή την καραμέλα.Μού θύμισε το ανέκδοτο με την ξανθιά που,ακούγοντας απ'τα ακουστικά τού walkman της τίς λέξεις "εισπνοή..εκπνοή" έπραττε αναλόγως-σάν να μήν είχε η ίδια εγκέφαλο.
(Ζητώ συγγνώμην απ'τίς ξανθιές τού Musicheaven,αλλά έτσι το άκουσα το ανέκδοτο.Η κοπέλα πάντως θα μπορούσε να είναι και μελαχρινή,καστανόξανθη ή ό,τιδήποτε άλλο...)
Η ανάγκη να επιβεβαιωνώμαστε απ'τους άλλους είναι-εν μέτρω-ωφέλιμη,διότι μάς δίνει μιά ένδειξη γιά την αξία μας και τίς ικανότητές μας.Αρκεί,βεβαίως,να έχουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι αντιληφθεί και πιστέψει σ'αυτήν την αξία και αυτές τίς ικανότητες.Γιατί άν εμείς οι ίδιοι συνεχώς λέμε στον εαυτό μας "είσαι άχρηστος,ανίκανος,βλάκας" κλπ,στο τέλος θα τό πιστέψουμε και κανείς άλλος δέν θα μπορή να μάς πείση γιά το αντίθετο.
Ομως,όπως είπα και πιό πρίν,"εν μέτρω".Γιατί άλλο η αυτογνωσία και άλλο η οίηση.Αλλο είναι να λές:"αυτός είμαι,αυτά μπορώ να κάνω,σ'αυτό είμαι καλός,αλλά όχι στο άλλο" και τελείως διαφορετικό είναι να λές "είμαι παντοδύναμος,τα ξέρω όλα,τα κάνω όλα (και όχι μόνο μετά τίς δύο,όπως λέει και το γνωστό άσμα) άρα προσκυνάτε με,είμαι ο θεός".Αλλο η γνώση τών ορίων μας και άλλο ο αυτοθαυμασμός μας γιά κάτι που στην πραγματικότητα δέν είμαστε.
Το έλεγε και ο Σωκράτης,άλλωστε."Γνώθι σαύτόν".
Τα περί Κούβας δέν τα σχολιάζω διότι άπτονται πολιτικών θεμάτων στα οποία η γνώμη μου είναι διαφορετική.
ΥΓ.Και γιά μένα η συναυλία τών Rolling Stones θα ήταν "ό,τι σημαντικότερο" στην ζωή μου άν είχα πάει-αλλά το 1967 ήμουν 12 ετών και προφανώς δέν μπορούσα να βγαίνω έξω μόνος μου...sven (29.03.2016)
Αλβέρτο,
το παιδάκι φαίνεται πως είχε αναπτύξει, όπως αποκαλείται, έναν "ψευδή εαυτό", δηλαδή μία εκδοχή εαυτού που του "επιβλήθηκε" με διάφορους άμεσους ή/και υποδόριους τρόπους, αποποιούμενο τον αληθινό του εαυτό προς χάριν της συναισθηματικής του επιβίωσης. Ένα παιδί δεν έχει, άλλωστε, και κάποια άλλη επιλογή όταν το άτομο που του επιβάλει έναν "ξένο" ή "ψευδή" εαυτό είναι το ίδιο που χρειάζεται απεγνωσμένα για να επιβιώσει βιολογικά και ψυχικά...
Ως εκ τούτου, το "γνώθι σ΄αυτόν" θα πρέπει να αφορά τον αυθεντικό μας εαυτό γιατί πάρα πολλοί νομίζουν πως αυτά που θέλουν και επιδιώκουν αντιπροσωπεύουν τους ίδιους και όχι κάποια εσωτερικά τους "φαντάσματα"...
Ένα άτομο μπορεί να θεωρεί, με μεγάλη αξιοπιστία, πως αυτό που είναι αντιπροσωπεύει τον αληθινό του εαυτό όταν χαίρεται ευκολότερα, κλαίει ευκολότερα, αποδέχεται τον εαυτό του και τους άλλους χωρίς προϋποθέσεις και προκαταλήψεις, μπορεί να εμπιστεύεται τους άλλους -εφόσον δεν έχει υπάρξει λόγος περί του αντιθέτου-, όταν δεν φοβάται διάφορα πράγματα χωρίς αιτία, όταν μπορεί να δημιουργεί στενές συναισθηματικές σχέσεις, όταν έχει ποικίλα ενδιαφέροντα από τα οποία εισπράττει ευχαρίστηση κ.ά.
ΥΓ. Για μένα, "ό,τι σημαντικότερο" θα ήταν να είμαι εγώ, αυτοί που αγαπώ, και αν είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι, υγιείς και ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, η γέννηση της μονάκριβής μου, να μην υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν και αφανίζονται από πολέμους που κάθε άλλο παρά τους ίδιους αποβλέπουν να προστατέψουν και να υπερασπιστούν, να μην υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των απανταχού της γης , να βρεθούν θεραπείες για ασθένειες ανίατες και τόσα άλλα...
Οι διάφοροι "Rolling Stones" έπονται όλων αυτών..., για μένα τουλάχιστον...adreo (30.03.2016)
sven,
σήμερα αποδεικνύεσαι "o μεγάλος επιστήμονας" , ο ειδήμων περί των ανθρώπων και με στόμφο και γνώση γράφεις για κάποιους ψυχολογικά τύπους ανθρώπων που έχουν την τρέλα της προβολής.
Η ματαιοδοξία των ανθρώπων κ. ψυχολόγε,μήπως είσαι αλήθεια και ψυχολόγος;, είναι μεν κακή, αλλά ακίνδυνη για τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Γούστο τους, καπέλο τους.
Δεν επηρεάζουν κανέναν.
Αλλά άλλο ματαιοδοξία και άλλο πραγματικότητα.
Αν εγώ παράδειγμα έχω κάποιες δυνατότητες , παράδειγμα είμαι καλός ας πούμε γιατρός, λες να υπάρχει άλλος τρόπος να γίνω γνωστός, μιλάμε γρήγορα, αν δεν αυτοδιαφημιστώ;
Ναι αν είσαι καλός γιατρός και το αποδείξεις με τα χρόνια, δεν χρειάζεσαι αυτοπροβολή, διαφήμιση δηλαδή.
Αλλά για να ξεκινήσει κάποιος πρέπει ο ίδιος να βρει τρόπους, θεμιτούς βέβαια , για να καθιερωθεί.
Και κάτι σημαντικό Αν ένα ταλέντο δεν ενθαρρυνθεί , χάνεται. Το είπε νομίζω o Beethoven.
Όλα τα άλλα που γράφεις είναι άρρωστες καταστάσεις.
Αλήθεια ρώτησες εσύ ποτέ την μάνα σου, αν πρέπει να πάρεις μια καραμέλα από κάποιον, αν τα ρούχα σου πάνε... αν διάφορα ... άλλα ανθρώπινα και κοινά σε όλους μας να παίρνεις άδεια για οτιδήποτε;
Βέβαια υπάρχουν και τέτοιες καταστάσεις, και δεν μιλάμε για μικρά παιδιά, μιλάμε για ενήλικες.
Το άρθρο σου λοιπόν δεν θίγει κάτι σημαντικό, οι άνθρωποι είναι ο καθένας και ένας τύπος.
Και αναρωτιέμαι γιατί το έγραψες. Τι σε κέντρισε και το έγραψες; Προφανώς κάποιος άρρωστος τύπος που υπέπεσε στην αντίληψή σου, ίσως και λανθασμένα.
ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ, γιατί και εγώ αργά το έμαθα, αν δεν λες πως είσαι κάποιος και μάλιστα την στιγμή που είσαι, δεν θα σε μάθει ούτε η μάνα σου.Θα μου πεις εγωιστικό; Λάθος, αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν τσούζει κάποιους δήθεν.
Σου συνιστώ λοιπόν αν θες να σε μάθουν, αν θες να κερδίσεις την ζωή, αν θες να γίνεις γνωστός , να το προσπαθείς sven, που το προσπαθείς είμαι βέβαιος, γιατί η μπέμπα σου sven έχει ανάγκη όλα τα καλά και για να της τα δώσεις θα πρέπει να κερδίζεις και για να κερδίζεις πρέπει να καθιερωθείς στον τομέα σου, αορίστως μιλώ γιατί δεν ξέρω ούτε τι είσαι, ούτε τι καταφέρνεις στη ζωή, που εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολη.
Και κάτι άλλο sven, τα πράγματα τα βλέπεις ρομαντικά.
Και το ζήτημα δεν είναι τα διάφορα φετιχ των ανθρώπων, είναι η δυστυχία που επικρατεί σήμερα, είναι η παχυδερμία των εκάστοτε κυβερνώντων, η πείνα , η άθλια πια ζωή των Ελλήνων.
Όλα τ' άλλα, είναι παραμύθια. Στα παλιά μου παπούτσια για το τι θα πεί ο καθένας, η πραγματικότητα έχει σημασία.
ΝΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, θα πρέπει να προσπαθεί για να το λένε και οι άλλοι.
Αυτό δεν λέγεται ματαιδοξία, λέγεται αναγνώριση γιατί αισθάνεσαι πως δεν περνάς στα ψηλά και προσπαθείς με περισσότερη ένταση, για καλύτερα αποτελέσματα, για πιο πολύ προσφορά . Αν εισαι απογοητευμένος; μπορείς να προχωρήσεις;.
Μπορείς, με την μιζέρια αγκαλιά.
Η προβολή, η αυτοπροβολή αν θέλεις , όταν είσαι κάποιος, όταν κατέχεις καλά τον τομέα σου, επιβάλλεται και κατά την γνώμη μου, δεν βλάπτει κανέναν, απεναντίας, οφελεί και βγάζει από περιπέτειες, αυτούς που δεν ξέρουν .
ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ χρόνια, ένας πατέρας μου έφερε ένα οχτάχρονο παιδάκι που μάθαινε πιάνο σε κάποια μεγαλοσχήμονα Δασκάλα.
Αυτή η ατάλαντη που πουλούσε μούρη πως ήταν σπουδαία, είχε καθηλώσει το παιδί αυτό στις αρχικές ασκήσεις του Beyer,δυο σειρές την μια εβδομάδα, δυο σειρές την επόμενη.
Και να σκεφθείς, πως το παιδί αυτό έπαιζε από μόνο του πολύ προχωρημένα κομμάτια μουσικής. Του είπα του πατέρα του να βρει έναν καλό δάσκαλο, καλή δασκάλα που να το προχωρήσει γρήγορα. Η δασκάλα του ήταν εγκληματική. Δεν ξέρω τι έγινε, δεν το ξαναείδα το παιδί.Πιθανόν και να μην εισακούστηκα. Η δασκάλα αυτή θα είχε καθιερωθεί, χωρίς να αξίζει τίποτα. Αυτή είναι μια θλιβερή περίπτωση.
Όμως είναι και θλιβερή περίπτωση, αυτού που αξίζει και δεν κατάφερε κάτι σημαντικό, γιατί κυρίως δεν έκανε την έντιμη, γιατί αξίζει-δεν είναι τυχαίος-, αυτοπροβολή του.
Τέλος sven σου εύχομαι για την νεογέννητη κόρη σου,να είναι πολύχρονη, να έχει υγεία, και ανθόσπαρτη ζωή. Και πολύ καλή τύχη.
Orfeus (30.03.2016)
Ευτυχώς που είσαι κι εσύ εδώ μέσα κ. Ανδρεόπουλε και μας "ισιώνεις", διαφορετικά, θα μας είχε πάρει το ποτάμι (όχι του Σταύρου). sven (30.03.2016)
Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συμβαίνει..
Adreo,
αν θέλεις, μπες στον κόπο -και ίσως γίνεις λίγο σοφότερος- να ξαναδιαβάσεις όσες φορές χρειασθεί, πρώτα την ανάρτησή μου και κατόπιν το σχόλιό σου και δες αν έχουν έστω και την ελάχιστη σχέση μεταξύ τους...
Αν είσαι έντιμος απέναντι στον εαυτό σου και αν καταφέρεις να παραμερίσεις στοιχειωδώς τη διαφαινόμενη προκατάληψη και τον εγκλωβισμό σου σε ένα προδιαγεγραμμένο σκεπτικό, θα διαπιστώσεις πως είσαι, λίαν επιεικώς, εκτός θέματος...
Αυτή είναι η πλέον ήπια εκδοχή κρίσης για το σχόλιό σου...
ΥΓ. Σ΄ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου για τη μονάκριβή μου που, όμως, κάθε άλλο παρά νεογέννητη είναι. Είναι, πλέον, ενήλικη κοπέλα. Θάθελα, όμως, να είχα και ένα και δύο και τρεις ακόμα κόρες ή γιους. Δεν ευτύχησε όμως...Hastaroth (30.03.2016)
Sven,
Αυτό που μού έκανε εντύπωση είναι ότι το παιδί ρώτησε κάποιον άλλο-την μητέρα του,εν προκειμένω-γιά κάτι το οποίο ώφειλε να γνωρίζη το ίδιο γιά τον εαυτό του.Δέν ρώτησε άν αυτό που το ίδιο ήθελε ήταν σωστό ή λάθος.
"Ψευδείς εαυτούς" μπορούμε να δημιουργήσουμε όλοι μας,π.χ. κάθε φορά που,βλέποντας στα μαγαζιά κάποιο gadget,σπεύδουμε να το αγοράσουμε χωρίς πρώτα να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας "το θέλω όντως αυτό;".Ομως ρωτάμε τους εαυτούς μας,όχι κάποιον "έξω από εμάς".Σκεφτόμαστε εμείς γιά τον εαυτό μας και όχι κάποιος τρίτος.
Εχει σημασία να μάθουμε τί απάντησε η μητέρα του εν λόγω παιδιού,γιατί ένας σωστός γονέας θα "εδράττετο τής ευκαιρίας" ν'απαντήση "οι επιλογές σου είναι αυτές,οι συνέπειες γιά κάθε μία είναι αυτές,από εκεί και πέρα εσύ θ'αποφασίσης-και θα ζήσης με τίς συνέπειες αυτών τών επιλογών".Ετσι θα ανέπτυσσε και στο παιδί το αίσθημα τής ατομικής ευθύνης.
Και γιά μένα "ό,τι σημαντικώτερο" είναι όλα αυτά που αναφέρεις,αλλά από μιά πιό "σφαιρική" άποψη.Γιά την συγκεκριμένη στιγμή/εποχή/φάση τής ζωής μου όμως και από "βραχυπρόθεσμη" σκοπιά,η συναυλία τών R/S ήταν κάτι πολύ σημαντικό.
(Εννοείται πως ακόμη σημαντικώτερο θα ήταν να μπορούσα να παίξω και εγώ με τους Stones,αλλά τότε ακόμη το μόνο μουσικό όργανο που ήξερα ήταν η melodica....)
sven (30.03.2016)
Αλβέρτο,
αναφέρθηκα στο παράδειγμα του 5χρονου παιδιού ακριβώς για να καταδείξω πως, κατά πάσα πιθανότητα, το αγοράκι αυτό, αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό, δηλαδή, ρωτώντας τη μητέρα του αν το ίδιο "ΘΕΛΕΙ καραμέλλα", είναι ένα παιδί που ήδη ΔΕΝ αναγνωρίζει τα θέλω και τις πραγματικές του ανάγκες γιατί, προφανώς, το υποκαθιστούσαν συστηματικά, λειτουργώντας αντ΄αυτού... Ο αληθινός του εαυτός θάφτηκε κάτω από την ολοκληρωτική πίεση των "θέλω" και των επιβολών του άμεσου περίγυρού του (κυρίως γονέας/γονείς).
Τα παραδείγματα που αναφέρεις δεν αποτελούν ύπαρξη "ψευδούς εαυτού" καθώς είναι ευκαιριακά και δεν αφορούν παρά μεμονωμένες συμπεριφορές και όχι συνολικό τρόπο λειτουργίας του ατόμου, όπως στην περίπτωση ύπαρξης ενός "ψευδούς εαυτού".
ΥΓ. Η μητέρα του παιδιού απάντησε ως εξής: "Μπορείς να πάρεις την καραμέλα που σου δίνει η κυρία"...adreo (31.03.2016)
orfeus και sven, τι ωραία τι καλά παιδάκια!
Πάτε πάντα πακέτο.
Και αυτό που μου κάνει εντύπωση... δεν γράφετε ποτέ κάτι επικριτικό προς τα γραφόμενα του άλλου. Όλα όμορφα και καλά.. Κοπανάτε και ένα μου αρέσει.. και πάει λέγοντας. Μόνο που πολλές φορές δεν μπορώ να καταλάβω τι σας αρέσει. Είστε και οι ρυθμιστές των πάντων εδώ μέσα.
Εν πάσει περιπτώσει όσοι μας διαβάζουν ας βγάλουν συμπεράσματα.
sven είμαι μέσα στο θέμα και ο καθένας καταλαβαίνει γιατί καταπιάστηκες με αυτό. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα,
Orfeus (31.03.2016)
Χαμπάρι δεν παίρνεις Ανδρεόπουλε. Έχεις πλάκα όμως. Οπότε συνέχισε...sven (31.03.2016)
Adreo,
μετά από την τελευταία φράση του τελευταίου σχολίου σου, δηλαδή, "sven είμαι μέσα στο θέμα και ο καθένας καταλαβαίνει γιατί καταπιάστηκες με αυτό. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα.", το πρώτο σχόλιο-σεντόνι γίνεται πιο κατανοητό. Ταυτόχρονα, όμως, αυτό κάνει τα πράγματα πολύ πιο ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΑ.....
Ειλικρινά, θλίβομαι...mary_omikron (31.03.2016)
υποθέτω οτι κάπως έτσι θα ήταν και στην Βαβέλ, εε?
χαχαχαχαχαχααHastaroth (31.03.2016)
Sven,
Με το δεύτερό σου σχόλιο έγινε πλέον σαφές τι εννοείς με τον όρο «ψευδής εαυτός»-είναι ο «εαυτός» που κατασκευάζουν άλλοι «πρίν από εμάς,για εμάς»-για να θυμηθούμε και το διαφημιστικό slogan γνωστού Αθηναϊκού πολυκαταστήματος.
Η δε απάντηση της μαμάς του ήταν ανάλογη της ερωτήσεως του «βλασταριού» της.
Λυπάμαι προκαταβολικώς την κοπέλα που θα παντρευτή αυτό το παιδάκι όταν μεγαλώση.
Αν,βεβαίως,παντρευτή ποτέ του.
ΥΓ.Τέτοιες συμπεριφορές μού φέρνουν στο νού την ταινία «Ο Λαλάκης παντρεύεται» (με τον ηθοποιό-γιατί υπάρχει και ο τραγουδιστής-Γιάννη Βογιατζή και την Σαπφώ Νοταρά στους αντίστοιχους ρόλους).
Μήπως λοιπόν οι τέτοιοι γονείς είναι,εκτός των άλλων,και υπερπροστατευτικοί;
sven (31.03.2016)
@ Μαίρη,
ακριβώς, μια "σύγχρονη" Βαβέλ...!!!
@ Αλβέρτο,
ακριβώς, αυτό που λες είναι ο "ψευδής εαυτός", δηλαδή ένας μη αυθεντικός εαυτός που κατασκευάζεται ΚΑΙ επιβάλλεται ποικιλοτρόπως -άμεσα και έμμεσα- από άλλους "πριν από εμάς, για εμάς"...
Αυτά τα άτομα, ως ενήλικες, ποτέ σχεδόν δεν νιώθουν αυθεντική ικανοποίηση ό,τι και αν κάνουν γιατί, στην ουσία, δεν είναι δικό τους...
Αυτοί οι γονείς είναι, όπως σωστά συμπεραίνεις, ΚΑΙ υπερπροστατευτικοί, σε σημείο στραγγαλισμού της αυθεντικής προσωπικότητας του παιδιού τους...
adreo (01.04.2016)
Τι μου θυμίζετε... Τι μου θυμίζετε. Κάτι κουλτουριάρηδες... που γνώρισα στη ζωή μου... όχι έναν και δύο... αρκετούς. Ένα περίεργο πράγμα τα είχαν όλα πληρωμένα. Ελπίζω να μην είστε έτσι ακριβώς....
Αυτά τα ολίγα και sven για τόσο μικρά πράγματα , να μην ΘΛΙΒΕΣΑΙ. Η θλίψη είναι κακό πράγμα.
Orfeus το δεύτερο βιολί του sven κατάντησες.
Πάντως εγώ πάντα σε θεωρώ σημαντικό.Orfeus (01.04.2016)
Κιθάρα παίζω. :) tallos (01.04.2016)
στα χωρια οι ανθρωποι κανονιζουν τη ζωη τους συμφωνα με το τι ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.το θεμα εχει να κανει με το ότι εμεις οι νεοέλληνες ειμαστε σαχλαμαρα λαος.ελπιζω ότι τωρα που θα μπασταρδευτούμε με τους προσφυγες,μεταναστες,να προκυψει ένα καλυτερο ειδος.sven (01.04.2016)
Ορφέα,
είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω πως από σήμερα 1/4/2016 -κι επειδή οι επιδόσεις σου, ως δεύτερο βιολί, έχουν εκτιμηθεί ιδιαίτερα- αναβαθμίζεσαι σε πρώτη...κιθάρα!!! Πέρασε, σε παρακαλώ, το συντομότερο δυνατόν, να υπογράψεις το νέο σου συμβόλαιο, με σημαντικά αυξημένες αποδοχές, φυσικά:)))
Orfeus (01.04.2016)
Με συγκινείτε αφάνταστα κ. Διευθυντά της Ορχήστρας. Το εκτιμώ βαθύτατα και σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Εύχομαι να φανώ αντάξιος της επιλογής σας και να μην διαψεύσω τις όποιες προσδοκίες τρέφετε δι' ημάς τους ταπεινούς κιθαριστές! :))))) adreo (02.04.2016)
sven μην βάζεις τον orfeus στην ορχήστρα.Υπάρχει φόβος να σου την διαλύσει. Χα, χα, χα,χα.
Και κάτι άλλο sven, μη το παρατραβάς το πράγμα γιατί μπορεί να πιστέψεις τελικά πως είσαι διευθυντής ορχήστρας. Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος για να σαλέψει...
Orfeus (02.04.2016)
Χμ... Τώρα κατάλαβα Ανδρεόπουλε για ποιο λόγο σου σάλεψε εσένα. Εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια. Hastaroth (04.04.2016)
"στα χωρια οι ανθρωποι κανονιζουν τη ζωη τους συμφωνα με το τι ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.το θεμα εχει να κανει με το ότι εμεις οι νεοέλληνες ειμαστε σαχλαμαρα λαος.ελπιζω ότι τωρα που θα μπασταρδευτούμε με τους προσφυγες,μεταναστες,να προκυψει ένα καλυτερο ειδος."
Το ρομπότ μας,ο κύριος tallos,έθιξε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα:την επίδραση της λεγόμενης «κοινής γνώμης» στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των ανθρώπων,ιδίως σε κλειστές κοινωνίες όπως είναι αυτές των χωριών (ή και νησιών,προσθέτω εγώ).Ο «κόσμος» αυτών των κοινωνιών λειτουργεί όπως η μαμά που αναφέρει ο sven-αποφαίνεται για ζητήματα μελών της κοινωνίας στα οποία μόνος αρμόδιος ν’αποφανθή είναι….τα εκάστοτε μέλη της κοινωνίας αυτής.
Ως προς το να «προκύψη ένα καλύτερο είδος» διά του συγχρωτισμού με τους πρόσφυγες και μετανάστες,επιτρέψατέ μου να έχω τις αμφιβολίες μου.Το πρόσφατο συμβάν στον Πειραιά,όπου σημειώθηκαν επεισόδια επειδή κάποιοι Αφγανοί παρενόχλησαν την σύζυγο ενός Σύρου,δεν είναι καλός οιωνός.Αλλά αυτό είναι άλλο καπέλλο.
ΥΓ.@Orfeus:Συγχαρητήρια διά την αναβάθμισή σου σε πρώτη κιθάρα στην ορχήστρα τού sven.Υποθέτω ότι η σχετική απόφαση θα αναρτηθή και στην "Διαύγεια" με τον αρμόζοντα ΑΔΑ...
Orfeus (04.04.2016)
Αυτά Αλμπέρτο, θα τα φροντίσει ο Μαέστρος!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
sven
από ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/sven
Επίσημοι αναγνώστες (39)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
sven
από ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/sven
Επίσημοι αναγνώστες (39)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
- Orfeus
- avgi
- axilleas23
- movflower
- renabill
- mary_omikron
- yokor
- alkyoni
- AlfaWolf
- Peace18
- sillia
- mixalis-kleanthis
- skolakas
- Kristalo
- Oraclas
- Latte
- DemetresOpc
- koukz
- nevitelle
- dimitris1965
- johnpanman
- 8e8e8
- ZARATHUSTRA
- carpediem72
- maron
- Merarxos
- gianna-dep
- zeta490
- toulaaa
- thaleia84
- morfoyla
- STEFANOS604
- lyd9
- EVAGGELIASAKELLARIOU
- BlossomBlue
- alexandros1977
- essendream
- andikostas
- anestis12
Πρόσφατα...
- Σύνδρομο Münchausen by Proxy: όταν ο μύθος της καλής μητέρας καταρρέει…
- «ΚΙΝΗΜΑ-metoo» : δείγμα αφύπνισης απέναντι στην ανδρική βία
- ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ»
- Όταν ο Χάρος έχει πρόσωπο αγγελικό...
- Δυο γιούς είχες μανούλα μου...
- Ενός λεπτού σιγή για τον Αύγουστο που φεύγει…
- Γουρούνι γεννιέσαι;
- Όταν ένα παιδί εγκαταλείπεται…
Δημοφιλέστερα...
- "...κι εσύ την πήδηξες" μου είπε...
- Συγνώμη: το προνόμιο των δυνατών...
- Νοσταλγικές αναδρομές...
- Η συνεχής ανάγκη επιβεβαίωσης και θαυμασμού από τους άλλους...
- Γουρούνι γεννιέσαι;
- Ν. Παπάζογλου - 4 χρόνια ενός δυσαναπλήρωτου κενού.....
- "...Για να αγαπήσω τον εαυτό μου", είπε...
- "Make up" ή "συμφιλιωτικό" σεξ...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
- oraclas
- latte
- thank
- dithen
- pterarhos
- mardhm
- kithara-woman
- tsipouraki
- nevitelle
- inappropriate
- Zarathustra
- Hithtoly
- movflower
Links