12 Νοεμβρίου 2016, 19:35
"Make up" ή "συμφιλιωτικό" σεξ...Οι λέξεις που εκτοξεύει ο ένας στον άλλον έχουν τέτοια αιχμηρότητα που θα μπορούσαν να σκοτώσουν, αν ήταν στιλέτα. Ίσως να εκτοξεύονται και διάφορα αντικείμενα που να γίνονται κομμάτια στους απέναντι τοίχους ή στο πάτωμα. Η οργή είναι τόσο έντονη που μοιάζει σαν να θέλουν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον. Κάποια στιγμή, όμως, μετά από μια τέτοιου είδους ξαφνική καταιγίδα, η ένταση δεν φαίνεται πως αρχίζει να κοπάζει, όπως συμβαίνει συνήθως. Εδώ, απλά, αλλάζει μορφή, θέση και στάση…
Πνιχτά βογγητά, άναρθρες κραυγές πόνου και πάθους, κάποια πρόστυχα λόγια, ανείπωτα, ίσως -μέχρι τη στιγμή εκείνη- ερωτικά σενάρια, σίγουρα μια τουλάχιστον «πολιτισμένη» βία, πάνω στο τραπέζι, στον πολύπαθο δερμάτινο καναπέ του καθιστικού, στον τοίχο, στο πάτωμα και ενίοτε -αν προλάβουν ή καταφέρουν και το βρουν- στο υπνοδωμάτιο. Και ύστερα, δύο εξουθενωμένα από την υπερένταση και υπερδιέγερση κάθιδρα και ποικίλως σημαδεμένα από τα ένσημα του πάθους κορμιά, να βαριανασαίνουν το ένα δίπλα στο άλλο, μη μπορώντας να εκφράσουν αλλά και να κατανοήσουν αυτήν την έκρηξη και έκπληξή τους…
Κυρίες και κύριοι, καλωσορίσατε στον κόσμο του «make up» ή «συμφιλιωτικού» σεξ…
Αυτό είναι, σε γενικές γραμμές, το σενάριο που, λιγότερο ή περισσότερο συχνά, εκτυλίσσεται και αφορά στη σχέση αρκετών ζευγαριών ή εραστών, νεότερης συνήθως ηλικίας…
Αυτού του είδους το σεξ μοιάζει να λειτουργεί ως ένα αυτόματο αντανακλαστικό που αποσκοπεί σε μια προσπάθεια γεφύρωσης του τεράστιου χάσματος που φαίνεται πως έχει δημιουργηθεί στη σχέση του ζευγαριού. Πόσο στέρεα είναι, όμως, αυτή η τόσο ιδιότυπη ψυχική κατασκευή; Μήπως έχει ημερομηνία λήξης; Μήπως θα έπρεπε να ακολουθείται μία αντίστροφη πορεία που να επιλύει πρώτα τα προβλήματα και μετά να έχει το λόγο το κρεβάτι, το πάτωμα, ο πάγκος της κουζίνας ή ο δερμάτινος καναπές; Θα λειτουργούσε, όμως, αυτή η αντίστροφη πορεία με τρόπο ανάλογο, προκαλώντας το ίδιο πάθος και προσφέροντας την ίδια ηδονή; Θα επρόκειτο και τότε για συμφιλιωτικό σεξ;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι για άλλα «Ναι» και για άλλα «Όχι». Πριν συνεχίσετε, όμως, κάντε μια προσπάθεια να απαντήσετε μόνοι σας στα ερωτήματα αυτά, χωρίς πολλή σκέψη…
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχουν πατενταρισμένες λύσεις για τις διαπροσωπικές συγκρούσεις των ανθρώπων. Η καταφυγή σε αυτού του είδους το σεξ αποτελεί εκδοχή μιας τέτοιας προσπάθειας επίλυσης σοβαρών προβλημάτων που, όμως, έχει σύντομη ημερομηνία λήξης, όπως και κάθε τι εκλεκτό, μοναδικό και σπάνιο…
Η σύντομη ημερομηνία λήξης, όμως, δεν είναι το μοναδικό μειονέκτημα. Το συμφιλιωτικό σεξ μπορεί να έχει τις επιπτώσεις ενός ισχυρού παραισθησιογόνου. Είναι σαν ενός είδους drug (κάτι σαν την coca, ας πούμε) που πολύ δύσκολα μπορείς να του αντισταθείς, και, ως τέτοιο, μπορεί να προκαλέσει σοβαρό εθισμό…
Το συμφιλιωτικό σεξ δεν αποτελεί λύση επιλογής για τα περισσότερα ζευγάρια. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να έρθουν σωματικά κοντά, εάν πρώτα δεν έχει δημιουργηθεί μεταξύ τους κάποιου είδους συναίνεση. Αρχικά, λοιπόν, θα πρέπει να επιλυθούν τα όποια προβλήματα υπάρχουν στο ζευγάρι και κατόπιν θα αρχίσουν να καταλαγιάζουν οι αλληλοκατηγορίες και οι απαξιωτικές ή βίαιες συμπεριφορές. Εάν συμβεί αυτό, τότε ανοίγει ο δρόμος της εγγύτητας και της εμφάνισης ερωτικής διάθεσης. Προϋπόθεση είναι, όμως, να μην αργήσει η όποια προσπάθεια συναίνεσης και επίλυσης των προβλημάτων. Η συναισθηματική προσέγγιση εμβαθύνεται από τη σωματική εγγύτητα. Εάν αυτή η σωματική εγγύτητα πάρει τη μορφή του σεξ, θα φανεί στο…χειροκρότημα. Πολλές φορές, αρκούν οι διάφορες εκδηλώσεις τρυφερότητας (αγκαλιά, φιλιά κ.ά.).
Φυσικά και είναι λυτρωτικό το συμφιλιωτικό σεξ, αμέσως μετά από μια έντονη σύγκρουση, αφήνοντας συνάμα μια πολύ έντονη, σχεδόν μεθυστική, επίγευση. Ίσως είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος απαλλαγής από τις έντονες επιπτώσεις της αδρεναλίνης. Άγριο και αχαλίνωτο σεξ! Τι γίνεται, όμως, εάν δεν υπάρχουν λόγοι σύγκρουσης, την ίδια στιγμή που κάποιος επιθυμεί λίγο αχαλίνωτο σεξ;
Την απάντηση αυτού του ερωτήματος νομίζω πως ίσως τη βρείτε στην ταινία Γαλλικής παραγωγής με τίτλο «Mes séances de lute» ή «Love Battles» στα εγγλέζικα. Αξίζει, πραγματικά, να τη δείτε…
Φυσικά, όμως, το συμφιλιωτικό σεξ δεν είναι απόρροια μόνο της αύξησης αδρεναλίνης στο αίμα. Πιστεύω πως αναζωπυρώνονται, ταυτόχρονα, πρωτόγονα ένστικτα και διαθέσεις (όπως π.χ. το ένστικτο του κυνηγού), διάφορα σημαντικά παιδικά βιώματα και τρόποι διαχείρισης εντάσεων κ.ά. Ως ένα υποκατάστατο των έντονων διαπροσωπικών συγκρούσεων, που λειτουργούν για κάποιους ως καταλύτης ενός αχαλίνωτου σεξ, μπορεί να είναι η σωματική επαφή, ο ιδρώτας και η έντονη σωματική κίνηση. Βρείτε τρόπους που εμπεριέχουν αυτά τα συστατικά…
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι τα ερωτευμένα ζευγάρια κυνηγιούνται, συχνά και για λίγη ώρα γύρω από κορμούς δέντρων σε κάποιο δάσος ή γύρω από άλλα φυσικά εμπόδια πριν πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, με τα κορμιά τους να κυλιούνται σφιχταγκαλιασμένα πάνω στο καταπράσινο γρασίδι, πριν αρχίσουν να φιλιούνται παθιασμένα…
-
Orfeus (13.11.2016)
Ομολογώ πως είναι λυτρωτικό. Μετατοπίζεται η ένταση και είναι άγριο, παθιασμένο, έντονο και απολαυστικό... sven (13.11.2016)
Γιώργο,
η ομολογία σου πολύ αποκαλυπτική...
Πολλά φαίνεται πως γνωρίζεις...
Περιμένουμε περισσότερα στοιχεία προς χάριν της επιστήμης, έτσι για να μην χάνουμε τον...καιρό μας, όπως λέει κι ο Αρναούτογλου!
Καλή συνέχεια!Orfeus (13.11.2016)
Στη μετατόπιση της έντασης βρίσκεται -κατά τη γνώμη μου- το επιστημονικό ενδιαφέρον. Όμως Σάββα, δεν είναι για μένα αυτό το ...ζουμί! :)
sven (13.11.2016)
Γιατί μας αφήνεις με την αγωνία, βρε Γιώργο; Σ΄αρέσει, φαίνεται, να θέλεις να αυξάνεις πρώτα την ένταση και μετά να προσπαθείς να την μετατοπίσεις μαζί με το...ζουμί...
Αυτό είναι το ζουμί!!!Hastaroth (14.11.2016)
"Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι τα ερωτευμένα ζευγάρια κυνηγιούνται, συχνά και για λίγη ώρα γύρω από κορμούς δέντρων σε κάποιο δάσος ή γύρω από άλλα φυσικά εμπόδια πριν πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, με τα κορμιά τους να κυλιούνται σφιχταγκαλιασμένα πάνω στο καταπράσινο γρασίδι, πριν αρχίσουν να φιλιούνται παθιασμένα…"
Αυτό το "εύρημα" το έχω δεί σε ούκ ολίγες ταινίες,αλλά δέν νομίζω ότι αντανακλά την πραγματικότητα.Αλλιώς θα είχαμε δεί τέτοια πράγματα να συμβαίνουν και γύρω μας,όποτε βρισκόμαστε στην εξοχή.
Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι πρόκειται γιά κάτι που επενόησε ένας σκηνοθέτης τού περασμένου αιώνος και θεωρήθηκε "ρομαντικό" και "πρωτότυπο" κι'έτσι άρχισαν όλοι να το αντιγράφουν-οπότεέχασε και την πρωτοτυπία του....Orfeus (14.11.2016)
Δεν ξέρεις εσύ... Hastaroth (14.11.2016)
Πώς δέν ξέρω....υπήρξε μιά φάση-έστω και σύντομη-που ήμουν με κάποια,αλλά δέν την κυνήγησα "γύρω από κορμούς δέντρων σε κάποιο δάσος" ή γύρω από άλλα φυσικά εμπόδια.
Θα μού πής βέβαια,πού να το βρώ το δάσος στην Αθήνα,που τα έχουν κάψει όλα-όμως βρεθήκαμε και σε άλλα μέρη τής Ελλάδος και ούτε εκεί ευρέθησαν δάση.Τί να έκανα,να έλεγα στην μητέρα μου (που ήταν ταμίας στην Φιλοδασική Ενωση Αθηνών) να φυτέψη ένα δάσος στην ταράτσα τής πολυκατοικίας μας,γιά να παίζω εγώ τον κυνηγό;
Ασε που θα με κουτσούλαγαν και τα ορτύκια....
Καλή εβδομάδα να έχουμε-έρχεται και ο Ομπάμιας στην Αθήνα την Τετάρτη,αλλά τί να τον κάνουμε τώρα που βγήκε στην σύνταξη;Orfeus (14.11.2016)
Εγώ πάντως, τον είχα δει που κυνηγούσε τη Μισέλ! Orfeus (14.11.2016)
Εγώ πάντως, τον είχα δει που κυνηγούσε τη Μισέλ! sven (14.11.2016)
Υποψιάζομαι πως πάλι θα μου κάνετε το ποστάκι μαντάρα...!!!
Αλβέρτο, αυτό με το κυνηγητό δεν αποτελεί κάποιο επιστημονικό τεκμήριο. Το ανέφερα περισσότερο για να δώσω μια πιο ανάλαφρη χροιά στο κείμενο. Παρόλ΄αυτά, όμως, πιστεύω πως έχει κάποια βάση...
Κάθε είδους κυνήγι έχει την έντασή του, αυξάνοντας την αδρεναλίνη και την έξαρση της προσμονής/αποτελέσματος...
Για φαντάσου πως θα ήταν να παίζουν οι ερωτετευμένοι το "Περνά, περνά η μέλισσα"...
Καλή βδομάδα και προσοχή στο...περιβάλλον...Orfeus (14.11.2016)
Ε ναι... άντε μετά να περιμένεις στην ουρά μέχρι να περάσει η ...μέλισσα! Hastaroth (14.11.2016)
Εγώ αντιθέτως πιστεύω ότι ούτε βάση έχει το "κυνηγητό" τών ερωτευμένων.Πέρα απ΄την δική μου περίπτωση-που δέν την θεωρώ αντιπροσωπευτική-έχω αρκετούς φίλους που ερωτεύτηκαν σε διάφορες στιγμές τής ζωής τους και ουδέποτε τους πέτυχα ή μού είπαν ότι κυνηγιούνται σάν ερωτευμένοι πιγκουίνοι,όποτε το έφερε η κουβέντα.
ΥΓ1.Εγώ,ώς ζωόφιλος,είμαι κατά τού κυνηγίου γενικώς.
ΥΓ2.Δέν κυνηγούσα καμμιά Michelle.Αυτές είναι υπερβολές τού κίτρινου τύπου....
Orfeus (14.11.2016)
Αλμπέρτο μισό λεπτό γιατί έχεις μπλέξει τα μπούτια σου.
Δηλαδή θέλεις να μας πεις ότι ούτε εσύ, ούτε οι φίλοι σου δεν παίξατε έστω τη Μέλισσα με τα Μελισσόπουλα;
ΥΓ2. Τη Μισέλ όντως ΔΕΝ την κυνηγούσες εσύ,γιατί την κυνηγούσε ο Ομπάμα. sven (14.11.2016)
Αλβέρτο ή Αλμπέρτο, όπως λέει, δεν ξέρω για ποιον λόγο, και ο Γιώργος,
ο άνδρας εδώ και χιλιετηρίδες κυνηγά τις γυναίκες. Είναι κομμάτι της εξελικτικής του πορείας, άρα και του DNA του. Δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί άνδρες νιώθουν έξω από τα νερά τους, κάπως σαν ευνουχισμένοι και αντιερωτικοί, εξαιτίας, σε μεγάλο βαθμό, της "ερωτικής επιθετικότητας" πολλών γυναικών σήμερα...
Έχεις σίγουρα ακούσει πολλές φορές την έκφραση -πολύ συχνότερα παλαιότερα- "Την κυνηγούσα 2 χρόνια πριν τη ρίξω/καταφέρω"...
Καλό ξημέρωμα!Hastaroth (15.11.2016)
Ναί,την έχω ακούσει την έκφραση,ιατρέ μου.Ομως έχω ακούσει και την συμβουλή πρός φίλους μου από τίς μαμάδες τους:"τον νού σου,μήν σε τυλίξει καμμιά τσαπερδόνα/τσούλα/ξέκωλη" κλπ.
Διότι και ο αλιεύς που τυλίγει τα ψάρια με τα δίχτυα του,"κυνηγός" είναι-έστω και χωρίς σκύλο.
Οπότε την σήμερον ημέραν,και οι γυναίκες κυνηγούν τους άντρες.Πώς,άραγε,αναπτύχθηκε αυτή η "ερωτική επιθετικότης" τών γυναικών,που αναφέρεις κι'εσύ;Μήπως υπέστη καμμιά μετάλλαξη το DNA τών γυναικών; (χρωμόσωμα Υ δηλαδή;Η φύση κάνει και τέτοιες δουλειές,άμα θέλη...).
@Orfeus:Οχι,δέν παίζαμε την μέλισσα με τα μελισσόπουλα.Την Λεόντειο τής Νέας Σμύρνης τελείωσα και τότε ήταν σχολείο αρρένων μόνο-τα τελευταία χρόνια έγινε κι'αυτή μικτό.Ούτε και μελίσσια είχαμε γιά να μάς εμπνέουν,μόνο κάτι μαρούλια καλλιεργούσε ένας frere σε έναν κηπάκο και πηγαίναμε και τού τα τρώγαμε...
Orfeus (15.11.2016)
Ε μα έτσι πες μου. Γι αυτό ΔΕΝ κυνηγούσες. Με γεμάτο στομάχι από μαρούλια πού να βρεις την όρεξη για κυνήγι νεαρέ μου; sven (15.11.2016)
Εγώ, πάλι, το ξέρω αλλιώς: ¨Νηστικό αρκούδι ΔΕΝ χορεύει και χορτάτο ΔΕΝ...πηδάει..."!
Κάτι φαίνεται πως ήξερε, όπως κι εσύ, Γιώργο, η κοπέλα που μου το είπε κάποτε. Μόλις τώρα, όμως, σαν κάτι φίδια να με έζωσαν καθώς για πρώτη φορά μου ήρθε στο μυαλό η σκέψη, μετά τόσα χρόνια, ΓΙΑΤΙ άραγε να μου το είπε; Έτσι μου ΄ρχεται να την αναζητήσω και να τη ρωτήσω. Θα το θυμάται όμως...;Orfeus (15.11.2016)
Αφού το αρκούδι ήταν χορτάτο και ΔΕΝ ...πήδηξε, θα το θυμάται στα σίγουρα!Hastaroth (15.11.2016)
Αμα το αρκούδι χορτάση,έχει αυξηθεί και το βάρος του,οπότε πώς να πηδήξη-ή να "πηδήξη";
Τώρα πάλι,αυτό το "συμφιλιωτικό σέξ",γιατί είναι όμως τόσο άγριο και "επιθετικό";Δέν θα έπρεπε να είναι ήρεμο,σε αργή κίνηση και μετά να καπνίζουν οι δύο τους την πίπα τής ειρήνης;Εδώ όμως η περιγραφή είναι σάν την ΕΛΣΑ τού Σαββόπουλου "ντουβάρια πέφτουν και σπάζει η οροφή".....
(Και χωρίς πίπα....)Orfeus (15.11.2016)
Είπαμε Αλμπέρτο μας. Είπαμε! Μετατοπίζεται η ένταση!!!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog