Είμαστε οι Επιλογές μας!

08 Ιανουαρίου 2021, 20:05
Είμαστε οι Επιλογές μας!
Αλίμονο Άνθρακες Άνους Αντίδραση Αντίθετη Άποψη Αύριο Αυτός Γνώση Εκείνος Ελευθερία Επιλογές Εσύ Ζωή Θέατρο Θησαυρός Κατανόηση Κυριολεξία Ορθότητα Ποιότητα Ποσότητα Προσβλητικό Ρέστα Ρήγας Σήμερα Συμπεριφορά Συνομιλητής Υπεύθυνος Φράση Φταίω Χθες

Οι επιλογές μας είναι που καθορίζουν το θέατρο της ζωής μας.

Δεδομένων των περιορισμών και της τυχαιότητας, το γίγνεσθαι ή πιο απλά το τι και το πως σκεφτόμαστε, το τι αισθανόμαστε, το πως βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, το τι κάνουμε, ποιοι είμαστε, τι θα γίνουμε, πού θα πάμε, πώς θα πάμε, και το πώς θα φύγουμε, όλα αυτά είναι κατ΄ ουσία αποτελέσματα των δικών μας επιλογών.

Για να "συλλογάται κανείς ελεύθερα" –όπως είχε πει ο Ρήγας-, πρέπει να διαθέτει γνώση γιατί αυτή είναι που προσδιορίζει την ποσότητα και την ποιότητα των εναλλακτικών λύσεων που διαθέτουμε, αλλά και την ορθότητα των επιλογών που κάνουμε, άρα την ελευθερία μας. Όσο περισσότερη γνώση διαθέτουμε, τόσο περισσότερες είναι οι εναλλακτικές επιλογές και τόσο πιο σωστή είναι η αξιολόγησή μας γι΄ αυτές.

Θυμάμαι που κάποτε σε μια μουσική συζήτηση, απευθυνόμενος σε έναν συνομιλητή μου, είπα τη φράση "είσαι ό,τι ακούς" και το θεώρησε προσβλητικό. Μα είναι δυνατόν; Αυτό είναι μόνο έτσι και ισχύει και για μένα και για όλους, και δεν ισχύει μόνο για τη μουσική που ακούει ο καθένας μας, αλλά και για τα βιβλία που διαβάζει, και για τις ταινίες που βλέπει αλλά και για τις συναναστροφές του. "Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι" λέει η λαϊκή ρήση. Με λίγα λόγια ισχύει για τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας γιατί αυτές είναι που μας καθορίζουν. Σήμερα είμαστε οι επιλογές που κάναμε χθες και αύριο θα είμαστε οι επιλογές που κάνουμε σήμερα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου προσβλητικό να είσαι ό,τι ακούς, ό,τι βλέπεις και ό,τι διαβάζεις, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα για όλους μας. Εκτός εάν κάποιος ντρέπεται για τις επιλογές του. Αυτό όμως, δεν με αφορά. Είναι δικό του θέμα και δικό του πρόβλημα. Είναι πάντως γεγονός, ότι αυτή η αντίδραση με εξέπληξε, γιατί θεωρούσα ότι το συγκεκριμένο άτομο θα κατείχε όλον αυτό τον συλλογισμό, αλλά δυστυχώς, ο θησαυρός απεδείχθη …άνθρακες!

Ένας άλλος, που συμμετείχε στην ίδια συζήτηση, δεν μου ξαναμίλησε, επειδή διαφωνούσα με τη δική του άποψη. Μα, μόνο ανόητη θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή του την αντίδραση, και γράφω τη λέξη "ανόητη" εννοώντας την στην κυριολεξία! Πώς το έχει δηλαδή μέσα στο κεφάλι του το πράγμα; Να συμμετέχει σε μία συζήτηση και όλοι να συμφωνούν με τη δική του άποψη; Κι αν κάποιος διαφωνεί τι κάνει; Αντί να υποστηρίξει την άποψή του επιχειρηματολογώντας, δεν του ξαναμιλάει; Όχι φίλε μου. Δεν είσαι εσύ που δεν μου ξαναμίλησες, αλλά εγώ που σου έκοψα την καλημέρα, γιατί είσαι άνους και δεν με ενδιαφέρεις!

Πάντως, δε πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιλογή για όλα όσα μας συμβαίνουν, είναι δική μας! Κανένας δεν μας κάνει χαρούμενους, αλλά είμαστε εμείς που επιλέγουμε να είμαστε χαρούμενοι. Κανένας δεν μας νευριάζει, αλλά είμαστε εμείς που επιλέγουμε να νευριάσουμε μαζί του. Κανένας δεν μας στεναχωρεί, αλλά είμαστε εμείς που επιλέγουμε να στεναχωρηθούμε. Κανένας δεν μας προσβάλλει, αλλά είμαστε εμείς που επιλέγουμε να νιώσουμε προσβεβλημένοι, και αλίμονο... αλίμονο αν δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας.

Δεν είναι "οι άλλοι που μας…", αλλά "είμαστε εμείς που…". Θα μου πεις τώρα, "Ναι, αλλά η συμπεριφορά των άλλων είναι εκείνη που μας κάνει να νοιώθουμε αυτά που νοιώθουμε". "Ναι -θα σου απαντήσω-, αλλά η επιλογή για το αν θα τα νοιώσουμε ή όχι, είναι δική μας".

Είμαστε λοιπόν το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Συνεπώς, η κατανόηση της ελευθερίας να επιλέγουμε, είναι προϋπόθεση για να ζήσουμε τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας ζήσει αυτή.

29 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

freddieKrueger (08.01.2021)
Η μοίρα μας δεν είναι εξολοκλήρου στα δικά μας χέρια.
Τί να πει ο πεζός που ενώ πέρασε σωστά τη διάβαση με πράσινο για τους πεζούς,έπεσε πάνω του ένα φορτηγό που δε μπόρεσε να φρενάρει λόγω ολισθηρότητας του οδοστρώματος;
Τί να πεί ο άτυχος μονόπλευρα ερωτευμένος που δεν μπορεί να επιλέξεθ εκείνη που ποθεί να του ζεστάνει την καρδιά;
Τί να πουν όσοι δούλευαν στο World Tradw Center την 11η Σεπτέμβρη του 2001;
Τα παραδείγματα άπειρα Ορφέα για να δείξουν πως οι επιλογές μας δε μας οδηγούν πάντα εκεί που θα θέλαμε.
Και σίγουρα δε μας καθορίζουν εξ ολοκλήρου.
Μάλιστα τα πιο όμορφα σ αυτή τη ζωή δεν προγραμματίζονται καν.
Είμαι ότι ακούω;
Μάλλον ότι ακούω με οδηγεί σιγά σιγά να ανακαλύψω ποιός είμαι.Κι ίσως να μη υο μάθω και ποτέ
Αλλά τι σημασία έχει;Πέρασα καλά στη διαδρομή...
Κι απόλαυσα και τον Μπετόβεν και τα κλαρίνα και τον Μπον Τζόβι.
Καλή χρονιά

CHE (09.01.2021)
Προσωπικά συμφωνώ στην άποψη ότι είμαστε οι επιλογές μας. Οι επιλογές μας -κι εννοώ οι αποφάσεις μας σε διλήμματα κ.λπ.- είναι μία αντανάκλαση του χαρακτήρα μας (συντηρητικός, ριψοκίνδυνος, ανασφαλής, συνετός κ.λπ.).
Ωστόσο, όπως σωστά λέει ο Freddie, η μοίρα μας δεν καθορίζεται εξ ολοκλήρου από τις επιλογές μας. Σ' έναν μεγάλο βαθμό ναι. Εξαρτάται και πόσο εύρος θα δώσει κανείς σ' αυτή την άποψη. Σίγουρα, ο πεζός που σκοτώθηκε στη διάβαση ή ο εργαζόμενος στο WTC δεν επέλεξε να σκοτωθεί. Η άλλη άποψη, βέβαια, κι εδώ συνδέεται με το "εύρος" που ανέφερα πριν, λέει ότι αν γυρίσεις τον χρόνο αρκετά χρόνια πίσω, μπορεί να διαπιστώσεις ότι ο εργαζόμενος στο WTC είχε πάρει κάποτε την απόφαση να διαλέξει αυτή τη δουλειά έναντι κάποιας άλλης και άρα αν είχε επιλέξει την άλλη τώρα θα ήταν ζωντανός. Ή ο πεζός που σκοτώθηκε πηγαίνοντας προς το σπίτι του, μερικά χρόνια νωρίτερα διάλεξε αυτό το σπίτι αντί για ένα άλλο που βρισκόταν πιο μακριά. Όμως εδώ μπορεί να δρομολογήθηκε τρόπο τινά η μοίρα του, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι την επέλεξε αφού ήταν εντελώς αδύνατον να την προβλέψει.
Ναι, είμαστε οι επιλογές μας. Μπορεί να είμαστε σε κάποιο βαθμό και... επιλογές άλλων. Αλλά η μοίρα μας ορίζεται κι από άλλους, αστάθμητους, παράγοντες.

Orfeus (09.01.2021)
Πολύ στη μοιρολατρεία μου το ρίξατε και διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως. Σαφώς και είμαστε οι επιλογές μας.

Εμείς αποφασίσαμε και επιλέξαμε να ασφαλτοστρώσουμε τους δρόμους. Εάν τώρα οι δρόμοι έχουν ολισθηρότητα και κάποιοι χάνουν τη ζωή τους, αυτό είναι αποτέλεσμα της τότε επιλογής μας.

Εάν κάποιοι σκοτώθηκαν στους δίδυμους πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, είναι κι αυτό αποτέλεσμα μιας επιλογής που έκαναν κάποτε (Το θίγει ο Che).

Εάν αναλώνεσαι ακούγοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ ανούσια χαζοχαρούμενα και νταχτιρντί τραγουδάκια, σιγά μην ανακαλύψεις το ποιος είσαι και το πού πηγαίνεις (όχι εσύ Freddie, γενικά εννοώ). Άρα, είσαι σαφώς ό,τι ακούς.

Δεν δέχομαι με τίποτα ότι είμαστε "και ...επιλογές άλλων". Το βρίσκω εντελώς μοιρολατρικό και δεν συνάδει ούτε με το πνεύμα του κειμένου, ούτε και με το σκεπτικό μου. "Απελθέτω απ' εμού!".

freddieKrueger (09.01.2021)
Προς CHE:Συμφωνώ με τα γραφόμενά σου αγαπητέ.Πράγματι εκεί εστίασα κι εγώ πως εξ ολοκλήρου δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη μοίρα μας.Η κατάληξή μας και η πορεία μας είναι πολυπαραγοντική.

Προς Orfeus:

"Απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο" νομίζω το πε ο Πόντιος Πιλάτος;

"Εάν αναλώνεσαι"...μα γιατί να θεωρείται κάτι τέτοιο η διασκέδαση;Γιατί να...επιλέγω μόνο "υψηλή" τέχνη για τον ακουστικό μου φλοιό;
Πολύ "καταπιεστικό" για το έίναι μας αυτό μια και η καρδιά μου "φτερούρηγησε" και με Michael Jackson και με Bod Dylan,αλλά και με...Πετρέλη και Πάολα...αλλά και με τον...Κατμαν...
Ποιός είμαι τελικά;
Για την επιλογή επαγγέλματος εδώ επετρεψε μου σοβαρα να διαφωνησω.
Αν ειχαν επιλεξει να γινουν πιλοτοι η πρακτορες μυστικων υπηρεσιων τοτε ναι.Εκεινοι αλλα επελεξαν να γινουν.. γραφειαδες οικονομολογοι,τραπεζικοι,πωλητες κτλ μια λιστα απο επαγγελματα πολυ χαμηλου ρισκου.
Σε πληροφορω πως η επιλογη μας να ασφαλτοστρώσουμε τους δρόμους έκανε τη ζωή μας καλύτερη ασφαλέστερη και βελτίωσε τις συγκοινωνίες.Αρα θεωρητικα ηταν μια σωστη επιλογη.
Τελικά,πολύ θα ήθελα Ορφεα μου να ειχα την τυχη μου στα χερια μου...αλλα δυστυχως η ευτυχως αυτο που ημουν,ειμαι και θα γινω δεν καθοριζεται μονο απο εμενα.
Καλη συνεχεια σε ολους κι ευχαριστω για τον ομορφο με επιχειρηματα διαλογο :-)

Orfeus (09.01.2021)
1: "Απελθέτω απ' εμού": Το είπε ο Ιησούς.

2: Μπορείς να αφήνεις την καρδιά σου να "φτερουγίζει" με όποιον θέλεις, αλλά έχεις την απαίτηση να μάθεις ποιος είσαι και πού πηγαίνεις ακούγοντας ...Κάτμαν; "Θου Κύριε..." (Το "Εάν αναλώνεσαι" μπορείς να το εκλάβεις ως "Εάν ακούς μόνο", διότι αυτή την έννοια έχει).

3: "Επέλεξαν να γίνουν". Μόνος σου το είπες.

sven (09.01.2021)

Γιώργο,

με αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτησή σου (μακάρι να βλέπαμε συχνότερα ανάλογες που να πυροδοτούσαν ενδιαφέρουσες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ιδεών), ανοίγεις τους ασκούς του Αιόλου, όχι μόνο γιατί αυτή η βασική αρχή του Υπαρξισμού προκαλεί τα βαθύτερα στρώματα του ψυχισμού μας, αγγίζοντας εντός μας το μονίμως ελλοχεύον υπαρξιακό μας άγχος, αλλά και γιατί, όποιος δεν είναι εξοικειωμένος με τη θεωρία του υπαρξισμού, εύκολα μπορεί να «παρερμηνεύσει» τα όσα αναφέρεις. Πέραν, λοιπόν, της ανάγκης του καθενός μας να θέλει να αποφεύγει το υπαρξιακό του άγχος, που οφείλεται στη δυσκολία αποδοχής πως είμαστε απόλυτα ελεύθεροι (ή «καταδικασμένοι να ζούμε ελεύθεροι», κατά τον Σαρτρ) να επιλέξουμε το περιεχόμενο της ζωής που θέλουμε να ζήσουμε, και που, με τη σειρά του, σημαίνει την ύπαρξη άμεσης προσωπικής ευθύνης για ότι κάνουμε ή δεν κάνουμε…

Θα αναφερθώ, προς το παρόν, σε κάτι πολύ θεμελιακό που είναι σημαντικό να λαμβάνουμε υπόψη, προσεγγίζοντας τον Άνθρωπο μέσα από αυτήν τη σκοπιά, και που θα καταδείξει το άτοπο των παραδειγμάτων που αναφέρονται στους σχολιασμούς της ανάρτησής σου.

Το υπεύθυνο άτομο, κατά τον υπαρξισμό, δεν κάνει απλά και μόνο συνειδητές επιλογές, αλλά στρέφεται προς και λαμβάνει υπόψη του και τους Άλλους. Ως εκ τούτου, ο υπαρξισμός δεν χαρακτηρίζεται, όπως κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει, από μια αντίληψη για το άτομο ως μόνο του και υπεύθυνο αποκλειστικά για τον εαυτό του. Εμπεριέχει, επίσης, και μια κοινωνική ηθική. Η ευθύνη του ανθρώπου για τις επιλογές και τις ενέργειές του, αλλά και για το ποιος είναι, αποτελεί πάντοτε μία ευθύνη και για τους άλλους ανθρώπους, από τη στιγμή που η κάθε επιλογή μας σημαίνει επιβεβαίωση της αξίας αυτού που επιλέγει κάποιος. Το όποιο «καλό» επιλέγουμε δεν θα πρέπει να είναι καλό μόνο για τον ίδιο τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους ανθρώπους.

Με βάση τα παραπάνω, αν πάρω ένα αεροπλάνο για να μεταβώ κάπου και αυτό συντριβεί, δεν είμαι απλά «άτυχος» και τελειώνει εκεί το θέμα. Έκανα μια συνειδητή επιλογή να φθάσω γρήγορα και ξεκούραστα στον προορισμό μου, γνωρίζοντας πως υπάρχει έστω και κάποιο μηδαμινό ρίσκο το οποίο και πήρα. Κάτι ανάλογο ισχύει και για αυτόν που τον σκοτώνει ένα αυτοκίνητο που περνά με κόκκινο ή που το οδηγεί ένας υπό την επήρεια αλκοόλ. Ο «άτυχος» (μπορεί όλοι μας έτσι να λέμε), όμως, στην ουσία, επέλεξε να ζήσει σε μια πόλη αφιλόξενη για ήρεμη και ασφαλή ζωή, η καθημερινότητα της οποίας περιλαμβάνει και τέτοιου είδους συμβάντα, όπως και ληστείες, βιασμούς, φόνους κ.ά. Από την άλλη, ο παραβάτης οδηγός ΕΠΕΛΕΞΕ να παραβιάσει το κόκκινο φανάρι ή ΕΠΕΛΕΞΕ να οδηγήσει, παρότι βρίσκεται υπό την επήρεια αλκοόλ κ.τ.λ.

Κατ΄αναλογία, η ανθρωπότητα δεν ήταν «άτυχη» εξαιτίας της παράνοιας ενός Χίτλερ. Ο Χίτλερ ήταν προϊόν της επιλογής των εκατομμυρίων Γερμανών που τον έφεραν στην εξουσία, με τις γνωστές συνέπειες. Το ίδιο και ο Φύσσας. Δεν ήταν «άτυχος» που δολοφονήθηκε από τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Την τελευταία την άνδρωσαν οι εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές και ψηφοφόροι της, δίνοντάς την το ελεύθερο να ασκεί βία κατά το δοκούν, ένα κράτος ανήμπορο να αντιδράσει απέναντι σε αυτό που το ίδιο γαλούχησε, αλλά συνέβαλε και η επιλογή του Φύσσα, και του κάθε Φύσσα, που επέλεξε να αντιμάχεται με τη μουσική του το φίδι του φασισμού κ.τ.λ.

Αυτά τα λίγα, προς το παρόν, και ο νοών νοείτω…

Καλό ΣΚ!!!

Orfeus (09.01.2021)
@Sven:
Σάββα, δεν διαφωνώ με αυτά που λες (γράφεις). Σαφώς το οδόστρωμα δεν είναι καλό μόνο για την πόλη μου, αλλά είναι καλό και για όλες τις πόλεις του κόσμου. Τώρα, το αν περνώντας τη διάβαση, με σκοτώσει ο παραβάτης του κόκκινου σηματοδότη, έχουμε και οι δύο πλευρές τις ευθύνες μας. Εγώ που ΕΠΕΛΕΞΑ να περάσω τη διάβαση τη συγκεκριμένη στιγμή, και ο οδηγός που ΕΠΕΛΕΞΕ να παραβιάσει το κόκκινο. Εγώ έχασα άδικα τη ζωή μου "Μα τι έφταιγε ο άνθρωπος να χάσει τη ζωή του;" θα σχολιάσει ο κόσμος, και "καλά να πάθει ο οδηγός, που θα πάει στη φυλακή για φόνο εξ αμελείας" θα ξανασχολιάσει ο κόσμος, και θα επιχειρηματολογήσει ο Freddie και ο Che (και άλλοι ίσως) ότι η μοίρα μας, εξαρτάται και από άλλους.

Τα ίδια ισχύουν και για τους δίδυμους πύργους που έφερε για παράδειγμα ο Freddie. Ποιοι ψήφισαν τον Μπους και τον έφεραν στην εξουσία για να ασκήσει την όποια πολιτική του; Δεν έχουν ευθύνη οι Αμερικανοί πολίτες για αυτή τους την επιλογή; Άρα λοιπόν, ήταν "άτυχοι" αυτοί που σκοτώθηκαν εκεί στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 ή είχαν και αυτοί τις όποιες ευθύνες τους;

Είναι τεράστιο το θέμα το ξέρω. Αυτό όμως το "περί μοίρας" δεν το δέχομαι. Μου βγάζει μια κακομοιριά, μία μοιρολατρία και μια μιζέρια. Μου θυμίζει αυτό το "τις πλημμύρες και τους σεισμούς, τα κάνει ο θεός για να μας τιμωρήσει".

Antonia-Kassina (09.01.2021)
Γιώργο, συγγνώμη, αλλά εμένα μου φαίνεται λίγο ακραία η άποψή σου. Θα σου πω τώρα γιατί. Ας πούμε, επέλεξε ο Κάφκα να γεννηθεί από έναν τέτοιο αυταρχικό πατέρα που είχε; Και το γεγονός αυτό σφράγισε ολόκληρη την ζωή του. Και εμείς τώρα ξέρουμε τον Κάφκα έτσι όπως τον ξέρουμε. Παρακάτω, επιλέγει κανείς να γεννηθεί με κάποια σπάνια αρρώστια που του περιορίζει τεράστια τις επιλογές του στη ζωή; Όχι, πιστεύω. Υπάρχουν δηλαδή παράγοντες που δεν μπορούμε να κοντρολάρουμε τα λεμόνια (μεταφορικά το λέω). Και μετά είναι η επιλογή μας, το τί θα κάνουμε με αυτά τα λεμόνια. Λεμονάδα, γλυκό κουταλιού, τσάι ή θα μας σαπίσουν στο ψυγείο.... Όμως, μπορεί ένας καημένος να γεννηθεί σε ένα γκέτο και να μην ξέρει ότι υπάρχει λεμονάδα σε τούτο τον κόσμο. Και πώς θα την αναζητά αφού δεν θα γνωρίζει καν την ύπαρξή της;... Το περιβάλλον λοιπόν πάντα ασκεί την επίδραση του, μας βοηθάει ή μας περιορίζει και εμείς κάνουμε ό, τι μπορούμε, ανταποκρινόμενοι σ' αυτή την επίδραση... Τέσπα, δεν επέλεξα εγώ να γεννηθώ σε μια χώρα στην οποία δεν ξέρουν να φτιάχνουν καλό οδόστρωμα, οι γονείς μου με γέννησαν.... Μπορώ να φύγω, αλλά μπορεί και να μην έχω τη δυνατότητα να το κάνω... Δεν είμαι μοιρολατρική και το ξέρεις, αλλά πού και πού, αναρωτιέμαι, κατά πόσον είμαστε πραγματικά ελεύθεροι στις επιλογές μας....Και δεν έχω μια σίγουρη απάντηση... Αλλά, για την άνεση μου, είπα στον εαυτό μου ότι αυτή η ελευθερία υπάρχει, και εύχομαι να συμβεί αυτό που πιστεύω. Ο άνθρωπος χρειάζεται ελπίδα για το καλύτερο.

Orfeus (09.01.2021)
@Antonia_Kassina
Τώνια μου, δεν είναι ακραία η άποψή μου. Είναι απλώς μία άποψη.

Το θέμα της γέννησης το προσπερνάω, γιατί όπως κανένας μας, έτσι και ο Κάφκα, δεν είχε την επιλογή "να γεννηθεί ή να μη γεννηθεί". Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον άλλο που γεννήθηκε με μια σπάνια -όπως λες- αρρώστια, γιατί αν την είχε (την επιλογή), θα διάλεγε σαφώς να γεννηθεί υγιής.

Για τα περί οδοστρώματος απάντησα στο προηγούμενο σχόλιο και ελπίζω να σε καλύπτουν, αν και θα μπορούσα να το "τραβήξω", λέγοντάς σου ότι "Δεν ξέρουν να φτιάχνουν οδοστρώματα; Μα στον ίδιο πλανήτη δεν ζούμε; Ε ας μάθουν από τους άλλους πώς να φτιάχνουν σωστά οδοστρώματα" .

Όσο για την ελπίδα δεν τη στερώ από κανέναν, αλλά ούτε και ο τρόπος σκέψης μου δείχνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως μάλιστα, αν δεχθώ και συμφωνήσω με τα μοιρολατρικά των δύο πρώτων σχολίων, τότε θα πρέπει να απαρνηθώ κάθε ελπίδα από τη ζωή μου, σε στυλ: "Σε τι να ελπίζω αφού η ζωή μου εξαρτάται από άλλους;".

freddieKrueger (09.01.2021)
Διάβασα με ενδιαφέρον όλες τις απόψεις.

Απαντω εν συντομια στην τοποθετηση του Ορφεα στο δικο μου ποστ

2.Ο Κατμαν και ο καθε κατμαν ειναι ενα κωμικο στοιχειο που με κανει να γελασω.Αυθορμητα και απροβληματιστα.
Και χωρις απαιτησεις.
Οπως σου ειπα.Πολυ "καταπιεστικο" να εχεις την απαιτηση.
Το να μαθουμε τον εαυτο μας ας ειναι ενα ευχαριστο ταξιδι απολαυσεων και εμπειριων και οχι μια πιεστικη περιπλανηση "απαιτησεων".
3.Εγραψα με σαφηνεια οτι οσοι εργαζονταν στο WTC επελεξαν επαγγελματα ΧΑΜΗΛΟΥ ΡΙΣΚΟΥ.
Ως εκ τουτου δεν καθορισαν μονοι τους την μοιρα τους.

Ειναι αστειο να πιστευεις πως εισαι τοσο παντοδυναμος που μπορεις να αποφασισεις για τα παντα εξ ολοκληρου
Ναι,μπορεις να παρεις καποιες αποφασεις.Ναι μπορεις να εισαι χαμηλου ρισκου ανθρωπος η σεμνος στις επιλογες σου.
Αλλα η εξελιξη σου επηρρεαζεται και απο αλλες παραμετρους.
Ποσοι τελικα απο εμας ειμαστε εκει που θελαμε να ημασταν;
Ποσοι ανθρωποι απλα συμβιβαστηκαν;
Ποσες φιλοδοξιες και σχεδια ματαιωθηκαν;

Ποσοι ανθρωποι πηγαν στα καλυτερα σχολεια ελαβαν την καλυτερη εκπαιδευση επελεξαν βασει των πιο αυστηρων κριτηριων που θα συχναζουν τι θα τρωνε ποσο θα γυμναζονται με ποιους θα κανουν παρεα και ομως η "μοιρα" ειχε αλλα σχεδια γι αυτους;

Αυτα φυσικα δεν ειναι λογος να παψουμε να προσπαθουμε η να τα αφησουμε ολα στη τυχη.
Ειναι ομως λογος να ανοιξουμε τα ματια,να συγχωρεσουμε ατελειες μας και να αποδεχθουμε πως δεν ειναι τα παντα στο χερι μας.
Θα μας κανει ικανοτερους πολεμιστες στη ζωη.

Orfeus (09.01.2021)
Μάλιστα! Τάδε έφη Ζαρατούστρα!

sven (10.01.2021)

Όπως διαπιστώνουμε, Γιώργο, μέσα από τα παραδείγματα που αναφέρονται στα διάφορα σχόλια, δεν έχει γίνει κατανοητό το τι σημαίνει «Είμαστε οι επιλογές μας». Επάνω σ΄αυτό, επέτρεψέ μου να συμπληρώσω τα εξής: οι περισσότεροι υπαρξιστές θεωρούν με αυτό πως ο καθένας μας θα πρέπει να βρει το νόημα της ζωής του μόνος του και εντός του και όχι αναζητώντας το νόημα αυτό έξω από εμάς τους ίδιους. Το νόημα αυτό δημιουργείται από τις πράξεις μας. Το νόημα της ζωής είναι η επιλογή του δρόμου που θέλουμε να ακολουθήσουμε και ο δρόμος αυτός να είναι η ζωή μας.

Είναι δική μας ευθύνη η δημιουργία αυτού του νοήματος και ΔΕΝ έχει να κάνει με «επιλογές» του τύπου «αν γεννηθήκαμε αρτιμελείς ή όχι» (που δεν αποτελεί επιλογή), αν θα περάσουμε με κόκκινο ή όχι ή αν θα αγοράσουμε ραδίκια ή μαρούλια για σαλάτα, και αν δεν τα πλύναμε καλά και μας πείραξαν, καλά να πάθουμε γιατί ήταν επιλογή μας…

Ανελεύθεροι είμαστε τη στιγμή που παύουμε ή αρνούμαστε να επιλέξουμε, είτε επειδή αυτό μας «βολεύει» είτε επειδή μας καταλαμβάνει το άγχος να κάνουμε μια σοβαρή επιλογή. Κατά τον Σαρτρ, στην περίπτωση αυτή, έχουμε παραιτηθεί από την ανθρώπινη υπόστασή μας και μεταβαλλόμαστε σε ένα αντικείμενο…

Μερικές φορές, υπάρχει και το ενδεχόμενο να ασχολούμαστε τόσο πολύ με το να ζήσουμε σωστά, σε σημείο που να ξεχάσουμε να ζούμε. Είναι αυτό που λένε οι στίχοι του σπουδαίου Άλκη Αλκαίου, στο τραγούδι του Σ. Μάλαμα «Κοντραπούντο»: «Ζωή σε σπούδασα και ξέχασα να ζήσω..».

Καλή συνέχεια!

Orfeus (10.01.2021)
Ναι Σάββα, διαπιστώνω και εγώ, ότι δεν γίνεται κατανοητό. Σκέφτομαι, μήπως είμαι εγώ που δεν καταφέρνω να το κάνω σαφές, γι αυτό, θα κάνω άλλη μια προσπάθεια.

"Είμαστε οι επιλογές μας" είπε ο Σαρτρ, "ζωή (αυτό που ζούμε) είναι το άθροισμα των επιλογών μας" είπε ο Καμύ. Πόσο πιο απλά να το πει κανείς; Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που τους αμφισβητούν, ισχυριζόμενοι ότι η ζωή μας εξαρτάται και από την τύχη και από τη μοίρα. Το θέμα –για μένα- είναι να πάψουμε να είμαστε μοιρολάτρες και να δεχθούμε ότι η κάθε επιλογή μας έχει τις επιπτώσεις και τα αποτελέσματά της στη ζωή μας , είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Το σύνολο των επιπτώσεων των επιλογών μας, είναι αυτό που καθορίζει το ποιοι είμαστε και το τι έχουμε πετύχει στη ζωή μας μέχρι τώρα. Είναι δική μας επιλογή το εάν θα έχουμε ευτυχισμένες ή δυστυχισμένες στιγμές στη ζωή μας, γιατί ακόμα και αυτό, εξαρτάται από τον τρόπο που επιλέγουμε να βλέπουμε τα πράγματα. Τι σχέση έχει η μοίρα με το αν βλέπουμε το ποτήρι μισό–άδειο ή μισό–γεμάτο; Έχει; Σαφώς και δεν έχει. Πόσο πιο απλά να το πει κανείς;

Θα ισχυρισθούν μερικοί: "Μα δεν επέλεξα να αρρωστήσω", και δεν εννοώ το παράδειγμα της γέννησης με μία σπάνια αρρώστια που ανέφερε η Τώνια, γιατί εκεί δεν τίθεται θέμα επιλογής, επειδή πολύ απλά, δεν υπάρχει επιλογή. Ναι λοιπόν, κανένας δεν επιλέγει να αρρωστήσει, αλλά επιλέγει να επιβαρύνει την υγεία του π.χ. καπνίζοντας ή πίνοντας. Μετά λοιπόν φταίει η μοίρα; Φυσικά και δεν φταίει η μοίρα, αλλά φταίνε οι λάθος επιλογές που έκανε. Κανένας μας –πλην ελαχίστων- δεν κόβει το τσιγάρο από μόνος του. Οι περισσότεροι όμως, το κόβουν μόλις τους χτυπήσει το καμπανάκι ο γιατρός.

Το θέμα λοιπόν είναι να διορθώνουμε τις λανθασμένες μας επιλογές, και αυτές δεν διορθώνονται με άλλα λάθη (π.χ. σταματάω να καπνίζω, αλλά ξεκινάω να ατμίζω), αλλά διορθώνονται με μια καινούργια και αντικειμενική αντιμετώπιση της ζωής μας και των καταστάσεων στις οποίες κατά καιρούς βρισκόμαστε. Δυστυχώς όμως, μας είναι πιο εύκολο να ρίξουμε το φταίξιμο και την ευθύνη της ζωής μας στους άλλους, στην ατυχία, στη μοίρα και σε χιλιάδες άλλα πράγματα ...εκτός από τον εαυτό μας.

"Εσύ φταις που…". Το έχουμε ακούσει και το έχουμε πει εκατοντάδες φορές στη ζωή μας. Πόσες φορές όμως έχουμε πει: "Εγώ φταίω!"; Είναι σαν να έχουμε ένα καρπούζι, αλλά φωνάζουμε έναν άλλο να το κόψει, και μετά του βάζουμε και τις φωνές από πάνω: "Πώς το ΄κοψες έτσι χριστιανέ μου;".

Ωραία! Και τι κάνω τώρα;

1: Παραδέχομαι το λάθος μου και αναλαμβάνω εγώ και κανένας άλλος την ευθύνη της κατάστασής μου! Από τα λάθη μου μαθαίνω!

2: Δεν ωφελεί να τα βάλω με την "ατυχία που με δέρνει" ή με τη "μοίρα που με καταδιώκει". Ωφελεί όμως να κάνω κινήσεις διορθωτικές, και να μην επαναλάβω τις λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος.

Η ζωή είναι μια υπέροχη περιπέτεια, και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Η ζωή που όλοι ζούμε είναι δική μας επιλογή, και όχι της "μοίρας" που επέλεξε εκείνη για τη ζωή τη δική μας. Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε έτσι εν έτει 2021; Έλεος!

Η ζωή μας είναι οι επιλογές μας, γι αυτό επιλέγουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Επιλέγουμε να γελάμε, να ερωτευόμαστε, να κλαίμε, να πονάμε, να αγαπάμε και να ζούμε έτσι όπως μας αξίζει.

Υ.Γ. Υπάρχουν άνθρωποι που στην ερώτηση "Τι ακούς;", απαντούν "Τα πάντα!". Εγώ προσωπικά, διαφωνώ με αυτή την απάντηση, γιατί είμαι επιλεκτικός και δεν ακούω τα πάντα. Αυτό λοιπόν το "ζούμε έτσι όπως μας αξίζει", που είναι μία βαθιά φιλοσοφημένη κουβέντα, μπορώ να σας βοηθήσω να το συλλογιστείτε, τροποποιώντας το σε "ακούμε ό,τι μας αξίζει", ή για να το κάνω ακόμα πιο σαφές, "έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν", γιατί όλα αποτελούν δικές μας επιλογές.

sven (10.01.2021)

Η ζωή είναι αυτή που είναι, με τα καλά και τα ανάποδά της. Το ζήτημα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο καθένας μας την εκάστοτε κατάσταση που του προκύπτει ή, όπως κι εσύ λες, αν βλέπει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο.

Αξίζει τον κόπο να δει κανείς το υπέροχο ντοκιμαντέρ που επισυνάπτω από το ertflix, το οποίο, θεωρώ, πως δείχνει, με απτό και απλό τρόπο, τα όσα, μέχρι στιγμής, ο καθένας μας προσπαθεί να πει, και αποσαφηνίζει το ότι "είμαστε οι επιλογές μας"...

https://www.ertflix.gr/ellinika-docs/to-magiko-ton-anthropon/to-magiko-ton-anthropon-o-fotis-xanakerdizontas-mia-spatalimeni-zoi/

freddieKrueger (10.01.2021)
Το τσιγάρο είναι ικανή αλλά όχι αναγκαία συνθήκη για να αρρωστήσει κάποιος.

Σε όσους δεν κάπνιζαν,έκαναν υγιεινή και ισορροπημένη ζωή και παρ όλα αυτά αρρώστησαν τί έχεις να πεις Ορφέα;

Έχω κατανοήσει πολύ καλά τί λες έννοια σου.Δεν είναι το πρόβλημα αυτό.

Το πρόβλημα είναι πως η σκακιέρα δεν έχει μόνο δύο διαστάσεις όπως αντιλαμβάνεσαι.
Σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής ότι τα πάντα είναι στο χέρι σου;
Σε φοβίζει η σκέψη πως αυτό που είσαι μπορεί να μην ήταν τελικά αυτό που 100% ήθελες;
Η πως μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα κοντρολάρεις;
Βρήκα ένα χιουμοριστικό παράδειγμα για να σου δέίξω πόσο απόλυτος είσαι.

Είμαστε μια παρέα μυρμήγκια εγώ εσυ ο sven η αντωνια ο Σαρτρ ο Καμύ και ο τρισμέγιστος Κατμαν και ενώ έτσι ωραία κουβεντιάζαμε,ένα απρόσεκτο ανθρώπινο πόδι μας έλοιωσε.
Γκουχ γκουχ

Orfeus (10.01.2021)
Το τσιγάρο είναι μία από τις αιτίες που μπορεί κάποιος να αρρωστήσει. Όπως όμως γνωρίζεις και εσύ, μπορεί κάποιος να αρρωστήσει και από άλλες αιτίες. Το υπερβολικό πάχος, είναι κι αυτό μία αιτία για να αρρωστήσει κάποιος.

Το μερμήγκι Κάτμαν -ας πούμε- δεν νομίζω ότι θα ζήσει πολλά χρόνια με τα κιλά που κουβαλάει.

Απ’ την άλλη μεριά, το μερμήγκι Freddie από όσο θυμάμαι, είναι εντάξει απ’ αυτό, αλλά κινδυνεύει να αρρωστήσει από το άγχος που το διακατέχει για το μήπως ξαφνικά το λιώσει κάποιο απρόσεκτο ανθρώπινο πόδι.

Orfeus (10.01.2021)
Υπέροχο το ντοκιμαντέρ. Δίνω ξανά το link.

Δείτε το εδώ: http://bit.ly/38sxCkC

freddieKrueger (10.01.2021)
Και η κωμικοτραγική φάτσα απορίας τύπου "γιατί σε μένα ρε γαμώ το" του μυρμηγκιού orfeus μόλις κόσμησε ως ταπετσαρία την απρόσεκτη ανθρώπινη σόλα χαχαχ

Και πέρα από την κωμωδία Orfeus κατάλαβα πως για σένα τα πράγματα είναι μαύρο άσπρο.Γι αυτό και το παράδειγμα με τη σκακιέρα.
Σου χω νεα ομως.
Μπορεις να ελεγξεις το βαρος σου.Μπορεις να ελεγξεις τι καπνο φουμαρεις.Ομως επιμενω:
Τι εξηγηση εχεις να δωσεις σε νεους αθλητικους λεπτους ανθρωπους που εκαναν υγιεινη ζωη και αρρωστησαν;
Καπου προσεξα πως θιγεις τη μοιρολατρεία στον αντίποδα:δηλαδή να αφεθεί κάποιος στην τύχη του όντας ανήμπορος να ελέγξει τα πάντα.
Ούτε αυτό όμως είπα.
Τόνισα πως δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα εξ ολοκλήρου.
Είσαι κι εσύ απο αυτους τους τυπους που προσποιουνται πως εγιναν ολα οσα θελησαν;Πως απεκτησαν ολα οσα ποθησαν;
Πως εφτασαν τα 100 επειδη προσεχαν την υγεια τους;
Ποσο αδικο ακουγεται αυτο σε εκεινους που τους βρηκε το εμφραγμα στα 50 ενω εζησαν μια ζωη χωρις καπνο χωρις ποτο χωρις κρεπαλες;
Εμενα δε μ ενδιαφερει να ακουσω θεωριες και αμπελοφιλοσοφιες
Εμενα μ ενδιαφερει τι θα επιλεξεις να κανεις αν βρεθεις φατσα καρτα με ενα.πεινασμενο λιονταρι στη μεση της ζουγκλας.
Λες να συγκινηθει απο τα οσα μου λες και να μη σε φαει τελικα;

freddieKrueger (10.01.2021)
Θα επιλεξεις να εχεις οπλο;

Θα επιλεξεις να μην πας σε ζουγκλα;

Θα επιλεξεις να μαχηθεις για τη ζωη σου;

Συμφωνοι.

Ομως καταλαβαινεις οτι το αποτελεσμα ΔΕΝ εξαρταται μονο απο σενα;

Αρα ΔΕΝ εισαι τελικα 100% αυτό που επιλέγεις;

Orfeus (10.01.2021)
Και βέβαια είμαι αυτό που επιλέγω.
Πώς θα βρεθώ δηλαδή στη ζούγκλα; Έτσι στα καλά καθούμενα; Για να βρεθώ εκεί, θα πρέπει το όλο κόνσεπτ να είναι μέσα στα ενδιαφέροντά μου τα επαγγελματικά ή των χόμπι μου. Μαντεύεις λοιπόν, πως αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι αφού έχω επιλέξει να κάνω τέτοια δουλειά, θα είμαι προετοιμασμένος και οπλισμένος κατάλληλα, για να μπορώ να αντιμετωπίζω τέτοιου είδους απρόβλεπτες ή ίσως και συνηθισμένες (δεν ξέρω) συναντήσεις.

Αν παρ' όλα αυτά, επιλέξω να πάω χωρίς οπλισμό, τότε κακό του κεφαλιού μου. Δική μου η απόφαση, δική μου η ανοησία, δική μου η επιλογή, καλά να πάθω.

Στην αντίθετη περίπτωση, το αν δηλαδή θα προλάβω να σκοτώσω το λιοντάρι ή θα με φάει αυτό ή κάποια στιγμή θα με φάει ενδεχομένως κάποιο άλλο, είναι μέσα στα ρίσκα της δουλειάς μου που εννοείται ότι τα έχω πάρει από την αρχή, αφού έχω επιλέξει να κάνω τέτοια επικίνδυνη δουλειά.

Άρα, είμαι αυτό που επιλέγω.

Orfeus (10.01.2021)
Για τη μοιρολατρεία έγραψα ότι ΔΕΝ τη δέχομαι.
Έγραψα ότι "μου βγάζει μια κακομοιριά, και μια μιζέρια" και αυτά ΔΕΝ είναι γνωρίσματα του χαρακτήρα μου, του τρόπου σκέψης μου και της συμπεριφοράς μου.

freddieKrueger (11.01.2021)
Σε αυτή τη γκρίζα ζώνη που δε θες να δεις Ορφεα μου,ούτε κι εγώ αποδέχομαι το να φορτώσω την αποκλειστική ευθύνη του τι θα μου συμβεί στη μοίρα.

Εννοείται πως αναλαμβάνω κατάλληλη δράση.

Δηλαδή γιατί θα πρέπει η αλήθεια να είναι ή άσπρο:Το ποιός θα καταλήξω είναι αποκλειστικά επιλογή μου ή μαύρο:Το ποιός θα γίνω είναι θέμα καθαρά μοίρας(αρα ας περιμενω καθημενος σε ενα καναπε να με βρεί η κακή ή καλή μου τύχη?)

Το παράδειγμα με το λιοντάρι είχε εκτός από κυριολεκτικό και μεταφορικό χαρακτήρα:

Όπου λιοντάρι βάλε μια απειλή παντώς είδους.

Μπορεί εσύ να μην πας στη ζούγκλα,μπορεί εσύ να μην έχεις χόμπυ να εξερευνάς σαν άλλος Indiana Jones τις ζούγκλες,αλλά τί γίνεται αν το λιοντάρι έχει ως επιλέξει ως χόμπυ να επισκέπτεται τις πόλεις όπου εσύ επέλεξες να ζεις ελπίζοντας πως έτσι θα είσαι προστατευμένος από τις αντιξοότητες της ζούγκλας(που παρεπιπτόντως...δεν έχει άσφαλτο και σταυροδρόμια για να σε πατήσουν αυτοκίνητα που οδηγούν παραβάτες του κοκ).

Τέλος ακόμη δεν με κάλυψες στο τι θα έλεγες σε κάποιον που κάνει 15 χιλιόμετρα τη μέρα,είναι αθλητής δεν καπνίζει και τρέφεται υγιεινά και πεθαίνει από καρκίνο πνευμόνων ή εντέρου.Που επέλεξε με άλλα λόγια να μείνει μακριά από οτιδήποτε βλαβερό,τοξικό ή νοσογόνο...

Orfeus (11.01.2021)
1) Αν το λιοντάρι έχει επιλέξει να επισκέπτεται τις πόλεις, τότε εννοείται ότι και εγώ θα έχω προνοήσει να επιλέξω τις κατάλληλες άμυνες, ώστε -αν μου την πέφτει στα lives, στις παρουσιάσεις των βιβλίων μου, στα μπαράκια ή στα ταβερνάκια- να αντιδρώ και να αμύνομαι καταλλήλως.

2) Του αθλητή θα του έλεγα ότι "πληρώνει" την άμεση ή έμμεση συμμετοχή του στην επιλογή της μόλυνσης του περιβάλλοντος.

freddieKrueger (11.01.2021)
Η μόλυνση του περιβάλλοντος,η βιομηχανοποίηση,η πρόοδος της τεχνολογίας ΔΕΝ είναι επιλογή ενός αλλά αναγκαιότητα πολλών.Καλή ή κακή είναι μια μεγάλη συζήτηση.Θεωρώ πως έχει μια λίστα θετικών κι άλλη μια αρνητικών.

Επίσης πληροφοριακά εντελώς η παθογένεση ενός καρκίνου έίναι πολυπαραγοντική

Υπάρχουν παράγοντες που μπορούμε να ελέγξουμε όπως η επιλογή διατροφής,να μην καπνίζουμε,να διαμένουμε σε περιβάλλον μακριά από ρύπους και μεγαλουπόλεις,αλλά και άλλοι που ΔΕΝ μπορούμε να τροποποιήσουμε.
Ενας απο αυτους ειναι ο γενετικος μας κωδικας που πολλες φορες καθοριζει την παρουσια η την προδιαθεση για καποια νοσηματα.
Νεος ανθρωπος αθλητης μεγαλωμενος στην εξοχη,ενω κανει τον περιπατο του,"σπαει" ανευρυσμα εγκεφαλικης αρτηριας και πεθαινει απο εγκεφαλικη αιμορραγια.
Μπορουσε να κανει κατι να το αποφυγει;
Οχι.
Γενικευωντας Ορφεα μου,αν καποιος δει τη ζωη του σφαιρικα σιγουρα υπαρχουν πολλα πραγματα που μπορει να επιλεξει να βελτιωσει ΕΛΠΙΖΩΝΤΑΣ οτι ολα θα πανε καλα.
Πχ ενας μοναχικος παχυσαρκος ανθρωπος που τον τρωει η μοναξια να πηγαινει γυμναστηριο κι ετσι να αλλαξει και τα δυο σιγα σιγα.
Ναι ως εδω συμφωνουμε.
Ομως δυστυχως υπαρχουν φορες που οσα κι αν κανουμε,δε μπορουμε να καθορισουμε ποιοι θα γινουμε η που θα καταληξουμε.

Μακαρι δηλαδη να ισχυε...

Παντως η αισθηση ελεγχου των.παντων δινει αυτοπεποιθηση και θετικη ψυχολογια και αυτο ειναι κατι θετικο.
Η αισθηση ανημποριάς είναι κακομοιριά και σαφώς απαξία.
Επιλέγω να νοιώθω ασφαλής και πως μπορώ να φτιάξω εν μέρει την.τύχη μου.
Χρειάζεται αυτογνωσία και σωστή εκτίμηση καταστάσεων.

Orfeus (11.01.2021)
Το σημαντικό στην όλη συζήτηση, είναι πάντως, ότι αμφισβητείς τον Σαρτρ και τον Καμύ.

Τέλος πάντων, σέβομαι το δικαίωμα της γνώμης σου.

freddieKrueger (11.01.2021)
Με όλο το σεβασμό Ορφέα μου,αλλά αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα.

Ο Σαρτρ επισης ειπε "η ζωη χανει το νοημα της οταν χασεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι αιώνιος".

Και διαφωνώ φυσικά.

Ξέρεις πόση ενέργεια δίνει να αντιληφθεί κάποιος ότι δε θα είναι για πάντα;Πόσο αξία λαμβάνει η ζωή όταν δεν είναι πελον δεδομένη;

Πάντως βλέπω πως η ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί κάποιος κύριος είπε κάποτε πως η Γη είναι στρογγυλή και βγήκαν οι όμοιοί σου και τον έριξαν στην πυρά γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει τις αυθεντίες της εποχής.

Orfeus (11.01.2021)
Όχι, όχι! Εσένα δεν θα σε κάψουμε. Σου το υπόσχομαι!!!

freddieKrueger (11.01.2021)
Βρισκω την ειρωνεια σου παιδαριωδη και πραγματικα ασεβη.
Κατι που σημαινει οτι σε κολλησα στο τοιχο και δεν εχεις τι να μου πεις.
Οσοι μπαινουν εδω μεσα και διαβαζουν το ξερουν ηδη.
Καλη συνεχεια :-)

Orfeus (11.01.2021)
Ναι ρε γαμώτο! :-(

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
orfeus
Γιώργος Μπιλικάς
Storyteller...
από Valley Below

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/orfeus

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (3)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links