Ο "Οδυσσέας" είναι εδώ:
https://tinyurl.com/4bvzu4ka

Τα υπόλοιπα βιβλία εδώ:
https://bit.ly/3tsZtZZ

Πρώτη Έκδοση
2012: "Heaven Adventures" (Μυθιστόρημα, ΣΔ, Εξαντλημένο)
2013: "No. 9" (Μυθιστόρημα, ΣΔ, Εξαντλημένο)
2014: "Al-Andalus" (Μυθιστόρημα, ΣΔ, Εξαντλημένο)
2015: "Οι Προφήτες με τα Λυπημένα Μάτια" (Διηγήματα, ΣΔ, Εξαντλημένο)
2016: "Κ" (Μυθιστόρημα, ΣΔ, Εξαντλημένο)
2019: "Αλύπα" (Διηγήματα, Lulu Press)
2020: "Songs & Poems" (Συλλογή Τραγουδιών & Ποιημάτων, Lulu Press)
2021: "Blue Note (and Other Stories)" (Διηγήματα, Lulu Press)
2021: "Οδυσσέας" (Μυθιστόρημα, Άλλωστε)
2022: "Rock Around the …Bands! (Οι Μπάντες της Δεκαετίας 60 & 70)", (Lulu Press)

Οδυσσέας: https://bit.ly/33AWqqv

Δεύτερη Έκδοση
2020: "Heaven Adventures" (Μυθιστόρημα, Lulu Press)
2020: "No. 9" (Μυθιστόρημα, Lulu Press)
2020: "Al-Andalus" (Μυθιστόρημα, Lulu Press)
2020: "Οι Προφήτες με τα Λυπημένα Μάτια" (Διηγήματα, Lulu Press)
2020: "Κ" (Μυθιστόρημα, Lulu Press)

PoD Books: https://bit.ly/3tsZtZZ

Το νέο άλμπουμ των θρυλικών Green Pajamas, με τίτλο Sunlight Might Weigh Even More είναι γεμάτο από psych-pop μελωδίες, εξωτικά όργανα, αρμονίες και ηλεκτρικές κιθάρες και όλα δείχνουν ότι θα γίνει ορόσημο στην εντυπωσιακή δισκογραφία της μπάντας από το Seattle.

Παρ’ όλο που οι Green Pajamas έπαιξαν για τελευταία φορά το 2018, ο Jeff Kelly σκέφτηκε ότι τώρα στο τέλος του 2021, ήρθε η ώρα για την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ. Μετά από το Phantom Lake: Northern Gothic 3, του 2018, το Sunlight Might Weigh Even More, που είναι η νέα τους κυκλοφορία, είναι μια πραγματική επιστροφή στις ψυχεδελικές ρίζες της μπάντας.

Το πρότυπο του βασικού τραγουδοποιού και leader των GP, Jeff Kelly,  είναι αυτή τη φορά, το Strung Behind the Sun του 1997, το πιο δημοφιλές ίσως album του συγκροτήματος, παρ’ όλο που εγώ προτιμώ το Ghosts of Love, με το σχετικό του background που έγινε αιτία να γίνουμε φίλοι με τον Jeff, που δήλωσε: "Ήθελα να επιστρέψω εντελώς στον ιδιότροπο ήχο του Strung και γι αυτό, ο ήχος του Sunlight, είναι πολύ διαφορετικός από το Phantom Lake".

Όπως συνέβη με το Strung, έτσι και με το Sunlight, ο Jeff έγραψε και ηχογράφησε μόνος του το μεγαλύτερο μέρος αυτού του νέου άλμπουμ. Υπάρχουν όμως και τρία νέα τραγούδια των επίσης φίλων μου, Eric Lichter (2) και Joe Ross (1).

Label: Green Monkey Records
Διαθέσιμο από: 1/10/2021
Είδος: Indie Pop, Neo-Psych, Folk-Rock
Format: Audio CD

Στο βίντεο βλέπουμε τον Jeff να ηχογραφεί στο σπίτι του στο Seattle και την Laura Weller να του κάνει φωνητικά. Ο Jeff, χαμογελάει προς το τέλος του τραγουδιού, καθώς το σκυλί του, η Cleo, προσθέτει στο τραγούδι και τα δικά της …φωνητικά!

Εάν δεν έχετε δουλειά ή μισείτε αυτή που κάνετε…

Εάν έχετε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και ψάχνετε να το "σκάσετε" από την καθημερινότητα…

Εάν έχετε κουραστεί από τα social media και θέλετε να βρεθείτε στη φύση, τότε υπάρχει μια δουλειά για εσάς.

Μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τη χλιδάτη δουλειά βοηθού εκατομμυριούχου, ωστόσο, έχει και αυτή τις χάρες της, ειδικά εάν αγαπάτε τη φύση και τα ζώα, συγκεκριμένα τα πρόβατα!

Τι θα λέγατε, λοιπόν, εάν γινόσασταν φύλακας προβάτων σε ένα απομακρυσμένο νησί;

Το North Ronaldsay, ένα απομακρυσμένο νησί ακριβώς στην άκρη του Orkney στη Σκωτία, ψάχνει να βρει κάποιον που θα φροντίζει το ιδιαίτερο είδος προβάτων της περιοχής, που τρώνε φύκια! 

Αυτό που πρέπει να έχει στο νου του όποιος πάρει τη δουλειά είναι να μην πηδούν τα πρόβατα πάνω από τον φράχτη, να μην τρώνε λάθος φυτά και να μην μπαίνουν στα βράχια.

Η θέση δεν είναι απλή καθώς ο υποψήφιος χρειάζεται να έχει γνώσεις περί βοοειδών. Ο φύλακας των προβάτων καλείται, επίσης, να είναι αρμόδιος για την εκτέλεση ενός προκαθορισμένου προγράμματος ανακατασκευής και επιδιόρθωσης του φράγματος των προβάτων και θα είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση και την πραγματοποίηση επισκευών στην προσωρινή περίφραξη που ανεγέρθηκε και έχει φθαρεί, αλλά και για το συντονισμό εργασιών με ομάδες εθελοντών.

Ο τοίχος είναι άκρως σημαντικός καθώς κρατάει τα ζώα μακριά από την αγροτική γη του νησιού, ώστε οι καλλιέργειες να ανθίζουν. Ο τοίχος, επίσης, προστατεύει τα πρόβατα από τη δηλητηρίαση, καθώς ορισμένα φυτά προκαλούν προβλήματα, αλλά και τα κρατά μακριά από άλλα ζώα, διατηρώντας "καθαρό" το είδος τους.

Ο ρόλος απαιτεί 35 ώρες εργασία την εβδομάδα και προσφέρει μισθό 21.840 λίρες, τον χρόνο (περίπου 24.000 ευρώ). Αναζητείται άτομο σε καλή φυσική κατάσταση, επικοινωνιακό και έμπειρο στη διαχείριση έργων. "Η προθυμία να εργαστεί εποικοδομητικά με την τοπική κοινότητα είναι απαραίτητη και ο αιτών πρέπει να είναι σε θέση να εργαστεί με δική του πρωτοβουλία", αναφέρει η σχετική αίτηση.

Εάν επιθυμείτε να διεκδικήσετε τη θέση, τότε στείλτε το βιογραφικό σας εδώ:

North Ronaldsay Trust
Lighthouse Cafe
North Ronaldsay, Orkney
KW17 2BE, Scotland,
U.K.

Tο φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ ψάχνει έναν τολμηρό σινεφίλ για το φετινό του project με θέμα το social distancing, με σκοπό την αποστολή του σε ένα βραχώδες νησί, όπου για μία εβδομάδα θα βλέπει απομονωμένος τις ταινίες του φετινού προγράμματος.

Τη χρονιά που ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων βρήκε καταφύγιο στη μικρή οθόνη για να καταπολεμήσει την αναπόφευκτη μοναξιά που επέφερε η πανδημία, τα κινηματογραφικά φεστιβάλ προσπάθησαν αρχικά να επιβιώσουν στριμώχνοντας τις συνήθως μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις τους σε ωραία επιμελημένα προγράμματα ταινιών που μπορούσε να παρακολουθήσει κάποιος από το σπίτι, παράλληλα με διαδικτυακές εκδηλώσεις και ομιλίες μέσω zoom.

Το δεύτερο στοίχημα των curators, αφού εξασφαλίστηκε η προσαρμογή, είναι να επινοήσουν ιδέες που εξομοιώνουν την κατάσταση που ζούμε μέσω καλλιτεχνικών-κοινωνικών πειραμάτων με θέμα (τι άλλο;) το social distancing. Και στο φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ σκέφτηκαν καλά το θέμα, ώστε να παρουσιάσουν φέτος μια πρόκληση για σκληροπυρηνικούς σινεφίλ που πιθανότατα θα τους έλκυε ακόμη και αν δε ζούσαμε σε εποχές πανδημίας.

Το project «The Isolated Cinema» έρχεται να αντικαταστήσει φέτος τα πάρτι και τις sold-out προβολές και να παρουσιάσει μια μικρή κινηματογραφική αίθουσα για ένα μόνο άτομο, στο βραχώδες νησάκι Pater Noster, ανατολικά της Βόρειας Θάλασσας, εκεί όπου βρίσκεται μόνο ένας φάρος και ένα μικρό boutique ξενοδοχείο που προσφέρει εμπειρίες απομόνωσης.

Το φεστιβάλ ψάχνει ένα άτομο για να το μεταφέρει με πλοίο και να το αφήσει για μία εβδομάδα εκεί (30 Ιανουαρίου - 6 Φεβρουαρίου), με τρόφιμα και ταινίες. Όποιος επιλεχθεί, θα έχει τη δυνατότητα να δει τις 60 ταινίες του φετινού φεστιβάλ, αλλά δεν θα έχει μαζί του κινητό τηλέφωνο ή ελεύθερη πρόσβαση στο Internet, παρά μόνο τη δυνατότητα να στέλνει κάθε μέρα ένα μικρό βίντεο στο φεστιβάλ καταγράφοντας την εμπειρία του.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Jonas Holmberg ανέφερε: «Το φετινό focus του φεστιβάλ είναι η κοινωνική απόσταση και εξετάζει τη νέα τάξη πραγμάτων που προέκυψε από την πανδημία. Η δημιουργία κινηματογραφικών εμπειριών για ένα μόνο άτομο είναι ένας τρόπος για να προσφέρουμε προβολές με ασφάλεια, αλλά και μια προσπάθεια να κατανοήσουμε πώς η πανδημία άλλαξε τη σχέση των ανθρώπων με το σινεμά.

Στο Pater Noster θα εξομοιώσουμε την εμπειρία της απομόνωσης που είχαν τόσοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Όποιο άτομο επιλεχθεί θα έχει εκεί ό,τι χρειάζεται, ωραίο φαγητό, ωραία ποτά και ένα ωραίο κρεβάτι, αλλά δεν θα μπορεί να φέρει κάτι μαζί του από τον έξω κόσμο. Tηλέφωνο, υπολογιστής, ακόμη και βιβλία απαγορεύονται. Θα μπορεί να βλέπει μόνο κύματα και ταινίες».

     Βάφουν τους τοίχους με απαλά χρώματα και σερβίρουν στα ποτήρια μας κρασί, από ένα μπουκάλι που γράφει ότι σε θέλω σαν τρελός και εσύ με ρωτάς τι αστείο είναι αυτό. Δεν είναι αστείο γλυκιά μου. Είναι το κρασί που φτιάχνεται στα κτήματα του έρωτά μου για σένα. Τα ινστιτούτα καλλονής είναι γεμάτα ψάρια, που καλλωπίζονται πριν κλειστούν στο ενυδρείο.  Το τσίρκο ήρθε στην πόλη και κάνει βόλτες μέσα στη μοναξιά του ψάχνοντας να βρει ποιο θα είναι το καινούργιο νούμερο που θα παρουσιαστεί απόψε για να μαζέψει κόσμο.  Ο τύπος που σε γουστάρει, σου δίνει με το ένα χέρι δώρα κιτς και το άλλο το έχει μέσα στο παντελόνι του. Μου ζήτησε το κρασί σου, αλλά του είπα ότι αυτό το έχω αποκλειστικά για σένα. Υπάρχει μία διαδήλωση στους δρόμους από εργάτες που ζητάνε το δίκιο τους, αλλά τα ΜΑΤ προς το παρόν τους αγνοούν επειδή παρακολουθούν εσένα και εμένα μέσα στο Blue Note.

     Η Σταχτοπούτα δείχνει όμορφη και βάζει τα χέρια στην κωλότσεπη σε στυλ Uma Thurman, αλλά εσύ γλυκιά μου είσαι ομορφότερη. Όταν βιώνουμε τις πιο γλυκές μας στιγμές, έρχεται μια φωνή και μου λέει:
     “Να προσέχετε γιατί όλοι εσάς κοιτάζουν”. 
     “Μη φοβάσαι για μας –απαντάω- Άσε μας να πάρουμε όλο αυτό το γλυκό που βγαίνει από μέσα μας. Άσε μας να το βιώσουμε και μη φοβάσαι”. 
     “Εγώ πάντως, σας προειδοποίησα. Στο φινάλε, αυτό που θα μείνει, δεν θα είναι ούτε η Σταχτοπούτα, ούτε η Χιονάτη, αλλά ούτε και η Uma Thurman. Αυτό που θα μείνει, θα είναι η αγαπημένη σου και εσύ μέσα στο Blue Note”.

     Το φεγγάρι θα κρυφτεί, τα αστέρια θα σβήσουν και το μέλλον θα γραφτεί πάνω στην τράπουλα που ρίχνει η χαρτορίχτρα. Ο Κάιν, ο Άβελ, ο Ζορρό,  ο Αρσέν Λουπέν, ο Κουασιμόδος ο Σέρλοκ Χολμς, ο Άμλετ, ο Ηρακλής Πουαρώ και οι τέσσερις Σωματοφύλακες, κάνουν έρωτα, ενώ όλοι οι άλλοι τους παρακολουθούν και περιμένουν να βρέξει. Κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να έχουν παράπονα, κάποιοι μπορεί να νιώθουν ικανοποιημένοι και κάποιοι άλλοι, μπορεί να θέλουν να με ξεκοιλιάσουν επειδή είμαι ο Τροβαδούρος που σε κοιτάζει στα μάτια και σου κρατάει το χέρι μέσα στο Blue Note.

     Η Οφηλία είναι στην άκρη της βεράντας και πολλές φορές φοβάμαι για την πάρτη της. Μου θυμίζει γεροντοκόρη που έχει την ικανότητα να βλέπει τον θάνατό της με μία διάθεση ρομαντική. Αναπνέει με μηχανήματα και είναι επαγγελματίας τρομοκράτης. Η αύρα της είναι αρνητική και ξεψυχάει χωρίς να το ξέρει. Ονειρεύεται το ουράνιο τόξο αλλά δεν ξέρει ότι για να το δει, πρέπει πρώτα να έρθει η βροχή. Το μόνο που ξέρει να κάνει -και το κάνει πολύ καλά- είναι να ξοδεύει τον καιρό  της κριτικάροντας τους πάντες, την ώρα που μας κρυφοκοιτάζει μέσα στο Blue Note.

     Ο μπάρμαν μασκαρεύτηκε σε παραγωγό και κρύβει τις αναμνήσεις του στο μπαούλο που έχει στο πατάρι. Τις προάλλες μου μίλησε άσχημα και μου ζήτησε τσιγάρο αλλά του είπα ότι το ‘κοψα και έφυγε μουρμουρίζοντας. Δεν θα έλεγες ότι βλέπεις  κάτι όμορφο επάνω του, αν και δεν μάθαμε ποτέ τι ήταν στην προηγούμενη ζωή του. Δεν αποκλείεται να ήταν σερβιτόρος, αλλά δεν θέλω με τίποτα να φαντάζομαι ότι ήταν αυτός που είχε σερβίρει στα ποτήρια μας κρασί όταν μας είδε μέσα στο Blue Note.

     Ο γιατρός κρατάει στον προθάλαμο την πελατεία του, αλλά οι ασθενείς του προσπαθούν να τον τινάξουν στον αέρα από ζήλια. Η γραμματέας του, είναι υπεύθυνη για όλα τα έγγραφα που κρατάει και που ζητάνε έλεος για την ψυχή του, αλλά ξαφνικά όλοι οι πελάτες του, νομίζουν ότι γίνανε μουσικοί. Μαζεύονται στον προθάλαμο και παίζουν κάθε βράδυ. Μερικοί απ’ αυτούς έπαιζαν τις προάλλες που εσύ κι’ εγώ ήμασταν μέσα στο Blue Note.

     Οι γείτονες καρφώσανε τις κουρτίνες για να μη μπορεί να τις ανοίξει κανείς και ετοιμάζονται για τη γιορτή. Ο χοντρός έχει μεταμφιεστεί σε ταυρομάχο και τον ταΐζουν με το κουταλάκι του γλυκού για να τον κάνουν να νοιώσει πιο σίγουρος. Μετά θα βγει να σκοτώσει τον ταύρο, αλλά ο φουκαράς, δεν ξέρει ότι το πραγματικό θύμα είναι αυτός ο ίδιος. Ο Disk Jokey  ψάχνεται και ντύνεται για να πάει να κάνει καμάκι στη γιορτή, αλλά έτσι που είναι τύφλα στο μεθύσι, ποια θα τον ανεχτεί;  Τα μεσάνυχτα, όλοι οι μυστικοί πράκτορες κάνουν έφοδο και μαζεύουν όσους ξέρουν περισσότερα απ’ αυτούς και τους φέρνουν στο βενζινάδικο. Ύστερα δένουν πάνω τους το μηχάνημα της καρδιακής προσβολής και μετά φέρνουν την παραφίνη. Τους παίρνουν το καλούπι, για να μπορούν να τσεκάρουν αν κάποιος το έχει σκάσει, αλλά εμάς όλα αυτά δεν μας ενδιαφέρουν γιατί είμαστε μέσα στο Blue Note.

     Τιμή στον Ποσειδώνα, στον Σκορπιό, στην Αφροδίτη, στον Ερμή, στον Πλούτωνα, στον Κρόνο και στον Δία.  Ο Τιτανικός θα σαλπάρει την αυγή και όλοι θέλουν να μάθουν ποιανού το μέρος θα πάρουμε.
Ο δραπέτης ντύνεται μηχανικός και μαλώνει στη γέφυρα του καραβιού με τον καπετάνιο, για το ποιο παγόβουνο θα διαλέξουν για το ναυάγιο. Τη στιγμή όμως που εσύ είσαι έτοιμη να μου ξεπλύνεις τις αμαρτίες στα πόδια της νύχτας, εγώ βουτάω μέσα σου με τιμή. Οι ψαράδες του λιμανιού  άλλαξαν επάγγελμα και τώρα πουλάνε λουλούδια κοντά στα φινιστρίνια, εκεί που ο καθένας μπορεί να δει τις όμορφες γοργόνες. Όμως οι όμορφες γοργόνες δεν ενδιαφέρουν κανέναν, γιατί όλοι θέλουν να κοιτάζουν εμάς όσο γέρνεις επάνω μου μέσα στο Blue Note.

                                                                                                                                    (Στην Α.Κ.)

Τώρα και Print on Demand από την Amazon!

Intro:
Γνώρισα την Päivi στα τέλη του 2013. Ήταν στην παρουσίαση του "No.9" στο Bat City. Με πλησίασε και μου ζήτησε να της γράψω μία αφιέρωση στο αντίτυπο που μόλις είχε αγοράσει. Νωρίτερα, την είχα δει να στέκεται απέναντι από το σημείο που έδινα συνέντευξη στην κ. Αρβανίτη, αλλά ούτε καν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι περίμενε εμένα. Ο κόσμος άλλωστε στην παρουσίαση αυτή, ήταν πάρα πολύς, που άνετα μπορούσες να σκεφτείς ότι ο καθένας στέκεται εκεί που στέκεται, επειδή δεν μπορεί να σταθεί πουθενά αλλού. Δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα που λένε. Με πλησίασε λοιπόν μετά το τέλος της συνέντευξης ζητώντας μου μία αφιέρωση την οποία φυσικά και της έγραψα. Την επομένη, δέχθηκα το αίτημα φιλίας που μου έκανε στο facebook και προέκυψε έτσι μία επικοινωνία αρχικά μέσω μηνυμάτων στο facebook και στη συνέχεια μέσω mails, sms και τηλεφωνημάτων με δική της πάντα πρωτοβουλία γιατί η δική μου σχέση με το τηλέφωνο είναι …προβληματική.

Η Φινλανδέζα λοιπόν -με τα άπταιστα ελληνικά της- που ζει χρόνια στην Αθήνα τρέφοντας μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα και για οτιδήποτε Ελληνικό, με προσκάλεσε αρκετές φορές στο σπίτι της και κάποια στιγμή είπα πως είναι αγένεια από μέρους μου να αγνοώ τις προσκλήσεις της, αρνούμενος να την επισκεφθώ βρίσκοντας κάθε φορά ένα σωρό δικαιολογίες, οπότε το πήρα απόφαση, πήρα ένα μπουκάλι κρασί και πήγα. Η επίσκεψή μου επαναλήφθηκε αρκετές φορές από τότε, αλλά η τελευταία που έγινε πρόσφατα, ήταν για μένα σοκαριστική, τουλάχιστον …στην αρχή. Μετά συνήθισα.

Η επικοινωνία μας γίνονταν τελευταία μόνο μέσω κινητού τηλεφώνου, αλλά αυτό -αν υπολογίσουμε ότι εγώ για να σηκώσω το σταθερό και να σε πάρω πρέπει να έχει γίνει πυρηνική καταστροφή, και όλως περιέργως να λειτουργεί το τηλέφωνό μου- δεν με ανησύχησε. Ίσα-ίσα με βόλεψε θα ‘λεγα αφού πάντα εκείνη δηλώνει -έστω με ένα sms- την παρουσία της. Πρόσφατα λοιπόν πήγα ένα βραδάκι στο σπίτι της και πλησιάζοντας, το είδα περιέργως σκοτεινό. Με είδε από το μπαλκόνι και κατέβηκε να μου ανοίξει.

     «Καλησπέρα Päivi. Τι συμβαίνει; Πώς έτσι στα σκοτάδια;».
     «Δεν έχω ρεύμα. Δεν το πλήρωσα και μου το κόψανε».

Κυρίως Θέμα:
Έχω σκεφτεί πολλές φορές πώς είναι να ζεις χωρίς ρεύμα, και το σκέφτηκα ξανά τις προάλλες που το συζητούσα με τη Ρωσίδα φίλη μου, επειδή συμπτωματικά, είχαμε μία διακοπή ρεύματος από τις 7 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι. Πώς είναι να ζει κανείς χωρίς ρεύμα; Ίσως να συνηθίζει. Συνηθίζεται όμως αυτό; Και αν συνηθίζεται τι μπορείς να κάνεις χωρίς ρεύμα; Σε γενικές γραμμές, χοντρικά δηλαδή να το πω έτσι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, οπότε οργανώνεις τη ζωή σου διαφορετικά, αλλά κάποια πράγματα, εννοείται ότι τα ξεχνάς και μπορεί γύρω σου να βουίζουν σαν το μελίσσι, αλλά για σένα είναι σα να μην υπάρχουν. Η συζήτηση που είχα με την Tonya, κατέληξε στην επιστροφή του ανθρώπου στα …σπήλαια.

     "Δίχως ρεύμα, ζω στην άκρη του περιθωρίου πλέον,
     ζω σε χειμερία νάρκη, σαν τ' αρκούδι των σπηλαίων".

Ας δούμε όμως τι μπορείς να κάνεις σήμερα χωρίς ρεύμα.     

Φως; Μόνο με λάμπες πετρελαίου, ασετιλίνες, κεριά και σπαρματσέτα.
    
     "Τα κεριά, τα σπαρματσέτα, έλα τώρα άναψέ τα".

Καφές; Μόνο στιγμιαίος με κρύο νερό, ή ζεστό με γκαζάκι, αλλά με το γκάζι δεν τα πάω καλά. Η χειρότερή μου είναι να μου ζητήσεις να αλλάξω τη φιάλη στο γκαζάκι σου.  

Μαγείρεμα; Μόνο με γκάζι. Αν όμως φοβάσαι τις φιάλες γκαζιού όπως εγώ, τότε δεν μαγειρεύεις και το ρίχνεις στις κονσέρβες.
    
     "Αφότου την κοπάνησες, εξωτικό μου φρούτο,
     το είναι μου ταλαιπωρεί, λιμπιντικό σκορβούτο".

Θέρμανση; Με ξυλόσομπες ή με σόμπες γκαζιού, αλλά για το γκάζι είπαμε.

Τηλεόραση; Την ξεχνάς.

Διαδίκτυο; Το ξεχνάς.

Σταθερό τηλέφωνο; Το ξεχνάς.

Κινητό; Το φορτίζεις όποτε χρειάζεται, στον γείτονα, αλλά πόσες φορές θα πας στον γείτονα; Μία, δύο, τρεις… ε νισάφι! Τη μια φορά του λες ότι έχεις ένα πρόβλημα με το ρολόι της ΔΕΗ, την άλλη ότι κάτι έπαθε ο πίνακας, την επόμενη ότι περιμένεις τον ηλεκτρολόγο, ε φτάνει πια. Πόσες δικαιολογίες να βρεις; Οπότε κάποια στιγμή μένεις και χωρίς κινητό που θα πει τέρμα η επικοινωνία σου με τον έξω κόσμο.    

Μπάνιο; Αν είναι καλοκαίρι, κάτι κάνεις. Βγάζεις μερικούς κουβάδες (αν έχεις) στο μπαλκόνι από το πρωί, ζεσταίνονται μέχρι το απόγευμα και κάνεις ένα ντους. Άντε να κάνεις κι άλλο ένα με το νερό που έχει ζεσταθεί μέσα στις σωληνώσεις. Δύο το πολύ δηλαδή, γιατί τα συχνά χλιαρά ντους που ήξερες λόγω καύσωνα, τα ξεχνάς. Και μη μου πεις τώρα "κάνε ντους με κρύο νερό", γιατί δεν λέει. Να δροσιστούμε θέλουμε και αν το νερό είναι κρύο, δεν συνεισφέρει σ’ αυτό. Αν τώρα είναι χειμώνας "βράσε όρυζα", αλλά εδώ που τα λέμε, χωρίς ρεύμα ούτε όρυζα δεν μπορείς να βράσεις.   

Πλυντήριο; Το ξεχνάς.

     «Και πού θα πλένω καλέ;».
     «Στο χέρι αγάπη μου. Στο χέρι».

Αν μπορούσα λοιπόν να ταξινομήσω τις ανάγκες μου σε ρεύμα θα ήταν:

1. Ψυγείο
2. Τηλέφωνο & Διαδίκτυο
3. Φωτισμός

Αυτά τουλάχιστον θεωρώ ότι είναι τα πλέον απαραίτητα.

1. Ψυγείο: 
Απαραίτητο και χρησιμότατο. Έχεις παγωμένο νερό το καλοκαίρι και διατηρείς τα τρόφιμά σου. Χωρίς αυτό, έχεις πρόβλημα. Κάποια τρόφιμα π.χ. γάλα, τυρί, βούτυρο, αυγά, τα τρως όλα για να μη μείνουν και χαλάσουν, ή τα βγάζεις εντελώς από το διαιτολόγιό σου και δεν τα αγοράζεις ποτέ πια, ή με το που τα αγοράζεις τα καταναλώνεις. Και εντάξει με το γάλα, (παίρνεις μερίδες για τον καφέ σου), και με τα αυγά (παίρνεις 2 ή 4) οπότε το βολεύεις το πράγμα. Αλλά το τυρί και το βούτυρο μάλλον τα ξεχνάς. Το φαγητό που περίσσεψε; Το πετάς.

2. Τηλέφωνο & Διαδίκτυο:
Αν η δουλειά σου απαιτεί διαδίκτυο τι κάνεις; Πώς θα γράψεις το νέο σου κείμενο στον υπολογιστή; Πώς θα επικοινωνήσεις με τους πελάτες σου ή με τους συνεργάτες σου αν υποθέσουμε ότι στη δουλειά που κάνεις έχεις τέτοιους; Πώς θα στείλεις τα άρθρα σου αν υποθέσουμε ότι είναι η δουλειά  σου αυτή; Αλλά για να τα στείλεις, πρέπει πρώτα να τα γράψεις αλλά πώς θα τα γράψεις και πού θα τα γράψεις; Και πώς θα κάνεις τις επαφές σου με την εφορία για τις δηλώσεις, τον ΟΑΕΔ για τυχόν επιδόματα ή ανανεώσεις και ένα σωρό άλλα που αφορούν στις δημόσιες υπηρεσίες, αφού όλα γίνονται πλέον μέσω του διαδικτύου; Ξαναβράσε την όρυζα.

     «Πού να τη βράσω καλέ;».

3. Φωτισμός:
Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα που το καλοκαίρι είναι  μικρότερο επειδή οι σκοτεινές ώρες είναι λιγότερες. Το χειμώνα όμως;  Πόσες μπαταρίες θα χρειάζεσαι για τον φακό σου;  Πόσα κεριά θα καταναλώνεις;

Δεν μπαίνω φυσικά σε λεπτομέρειες. Χρειάζεσαι μία -εκ βάθρων- αναδιοργάνωση του τρόπου της ζωής σου για να ανταπεξέλθεις σε κάτι τέτοιο. Χρειάζεται να προμηθευτείς πετρογκάζ και φιάλες γκαζιού (αν δεν τις φοβάσαι λέμε), κουβάδες για νερό ή έναν ασκό για ντους, λάμπες λαδιού ή πετρελαίου, ξυλόσομπα, φακούς, κεριά… Δεν φτάνει δηλαδή που μας κόψανε το ρεύμα, μας βάζουν και σε έξοδα.

Δεν λέω πως είναι ωραία χωρίς ρεύμα, γιατί έχουμε μάθει και έχουμε βολευτεί να ζούμε μ’ αυτό, και από κάποιο σημείο και πέρα, η στέρησή του ίσως να είναι κουραστική και σαφώς να σε ταλαιπωρεί, αλλά με λίγη υπομονή, αντέχεται. Στο κάτω-κάτω, πώς έζησε τόσους αιώνες η ανθρωπότητα χωρίς ρεύμα;

Κι εγώ, όλες αυτές τις ώρες που το ρεύμα ήταν κομμένο, έπλυνα τα μπαλκόνια, πότισα και ταχτοποίησα τα φυτά, και συνέχισα την ανάγνωση του "Ο Μαιτρ & Η Μαργαρίτα" (Μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ). Εν πάση περιπτώσει βρήκα να κάνω κάποια πράγματα για να γεμίσω αυτές τις ώρες.

Outro:
Και με την Päivi, καθίσαμε στο καθιστικό της με κεριά αναμμένα τριγύρω, ήπιαμε μερικές μπύρες (κρύες από το περίπτερο), χωρίς όμως μουσική όπως τις άλλες φορές. Αλλά το θέμα δεν είναι αν έχεις ή δεν έχεις μουσική. Προσαρμόζεσαι θα μου πεις και θα συμφωνήσω, αλλά είναι άλλο το να μείνεις χωρίς ρεύμα μερικές ώρες και άλλο το να ζεις μόνιμα χωρίς αυτό, γιατί όταν αναγκαστείς να ζήσεις χωρίς ρεύμα, ε υφίστασαι και μία ψυχολογική ήττα βρε αδελφέ. Έτσι δεν είναι;   

Νίκος Μαστοράκης (με πλάτη), John Lennon, Yoko Ono, Αλέξης Μάρδας, Ευφροσύνη Δοξιάδη


Όπως έγραψαν οι εφημερίδες της 12ης Νοεμβρίου 1969:  

ΑΘΗΝΑΙ 11. Αφίκετο την 4:30 μ.μ. εις το αεροδρόμιον του Ελληνικού εκ Λονδίνου, ινκόγνιτο, ο αρχηγός των Μπητλς Τζων Λέννον, μετά της συζύγου του Γιόκο Όνο. Το ζεύγος ανέμενον εις το αεροδρόμιον φίλοι των. Ο εις των Μπητλς και η Ιαπωνίς σύζυγός του επεβιβάσθησαν αυτοκινήτου και κατηυθύνθησαν εις Πειραιά, όπου ανήλθον εις το γιωτ Πασίφικ Γκολντ, το οποίον απέπλευσε δια κρουαζιέραν εις τα ελληνικά νησιά.

[Εφημερίδα Μακεδονία, 12 Νοεμβρίου 1969]

Heaven Adventures

Σαν αστείο ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με τα βιβλία και τις εκδόσεις. Σαν αστείο με μία ενθουσιώδη διάθεση για μερικές "Heaven Adventures" (ΣΔ/2012 & D2D/2019), αλλά όταν ο ανελκυστήρας με ανέβασε στον Ουρανό που είχε στην είσοδο την επιγραφή "No. 9" (ΣΔ/2013 & D2D/2019), η θέα ήταν μαγευτική. Ενέδωσα στον πειρασμό και βρέθηκα στην "Al-Andalus" (ΣΔ/2014 & D2D/2019), όπου συνάντησα τους "Προφήτες με τα Λυπημένα Μάτια" (ΣΔ/2015 & D2D/2019). Εκεί, οι εν λόγω κύριοι με πληροφόρησαν ότι η "K" (ΣΔ/2016 & D2D/2019), κρύβεται μέσα στα "Songs & Poems" (D2D/2019). Στην προσπάθειά μου να την ανακαλύψω, έφτασα μέχρι την "Αλύπα" (D2D/2019) στο Νύφι της Μάνης.

Λίγοι γνωρίζουν την πανέμορφη μυστική Αλύπα, που με μάγεψε κυριολεκτικά. Η θαλασσινή της αύρα με άγγιξε σαν χάδι καθώς ένα καΐκι με το όνομα "Tρικυμία" μπήκε στον όρμο και έδεσε σχεδόν δίπλα μου. Κάπως έτσι έμπαιναν και οι πειρατές στον όρμο τον καιρό της Ενετοκρατίας.

Στην Αλύπα γύρισε ο Paul Mazursky την ταινία "Tempest" το 1982, με τους: John Cassavetes, Gena Rowlands, Susan Sarandon, Vittorio Gassman & Raúl Juliá.

Στην Αλύπα τοποθετείται το φινάλε του πρώτου μου βιβλίου, και στην Αλύπα επίσης, εμπνεύστηκα την ιδέα του νέου, που προς το παρόν ο τίτλος παραμένει μυστικός, όπως και η παραλία.

Available from these stores:
Kobo: http://bit.ly/2kM4tek
SCRIBD: http://bit.ly/2moRqQc
24Symbols: http://bit.ly/2m1dwYU
Apple: https://apple.co/2mlj4NY
Playster: http://bit.ly/2kxZqho
Mondadori: http://bit.ly/2msUmLN
OverDrive: http://bit.ly/2ktM1a5

Ο Γιώργος Μπιλικάς, που έχει γράψει την ιδιαίτερη μουσική της ταινίας, θα είναι μαζί μας για την προβολή και θα μιλήσει με το κοινό. Σας περιμένουμε!

Κινηματογραφική Λέσχη Αγ. Παρασκευής
Σπάρτης 1 & Γραβιάς
(Πολιτιστικό Πάρκο «Στ. Κώτσης»)
Τετάρτη 8 Νοεμβρίου
Ώρα: 20:00

Cineprivates

Γιώργο, καλωσόρισες στο blog "Όμορφη μέσα έξω". Διαβάζοντας το βιογραφικό σου παρατηρεί κανείς ότι είσαι μια πολύπλευρη προσωπικότητα που ασχολείται με τη μουσική, τον κινηματογράφο, την αρθρογραφία και τη συγγραφή βιβλίων. Σε ποιες μορφές τέχνης αφιερώνεις πλέον τον χρόνο σου; 

     Κατ’ αρχήν σε ευχαριστώ και εγώ Μαρία, για τη φιλοξενία στο όμορφο blog σου. Ναι, το βιογραφικό μου, δίνει την εντύπωση σ’ αυτόν που θα το διαβάσει, ότι κάνω πολλά πράγματα μαζί, αλλά δεν είναι έτσι. Το θέμα για μένα είναι να υπάρχει σχετικότητα σ’ αυτό που κάνω. Δυστυχώς είμαι παλιό μοντέλο και δεν διαθέτω κάποιον διακόπτη (χιούμορ) που να τον ανοιγοκλείνω και να λέω: "Τώρα ασχολούμαι με τη μουσική, στοπ η συγγραφή" ή "τώρα ασχολούμαι με τη συγγραφή, στοπ η μουσική". Είναι βλέπεις διαφορετικό το mood για το κάθε concept και το να μεταβαίνεις από το ένα στο άλλο είναι απίστευτη ταλαιπωρία. Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ και το εφαρμόζω και στη ζωή μου γενικώς. Αφιερώνομαι σ’ αυτό που κάνω, στο οτιδήποτε κάνω, και άρα -για μένα- δεν γίνεται αυτό που κάνω να είναι δύο πράγματα ταυτόχρονα, γιατί νιώθω να κόβομαι στη μέση και δεν μπορώ να αποδώσω πουθενά. Μπορεί λοιπόν να ασχολούμαι ή να έχω ασχοληθεί με όλα αυτά, αλλά ασχολούμαι με το καθένα κατά περιόδους και σε κάθε περίοδο το αντικείμενο είναι πάντοτε ένα. Από το 2012 λοιπόν που προέκυψε στη ζωή μου η συγγραφή έχω αφιερωθεί σ’ αυτήν. Ήταν βλέπεις για μένα μία  καινούργια εμπειρία που μου χτύπησε την πόρτα, την άνοιξα και με πήρε μαζί της. Δεν ξέρω πως θα καταλήξει όλο αυτό, ούτε κάνω μακρόπνοα σχέδια. Απλώς έχω αφεθεί στο ταξίδεμα και το απολαμβάνω.


Ποια από όλες αυτές τις μορφές πολιτισμού, τις οποίες υπηρετείς, σε γεμίζει περισσότερο ως άνθρωπο ή σε ποια ενδεχομένως θα ήθελες να δώσεις όλο σου το είναι;

     Έτσι κι αλλιώς, κάθε φορά δίνω όλο μου το είναι σε ό, τι κάνω. Για μένα δεν γίνεται διαφορετικά, γιατί αλλιώς πώς θα απολαύσω αυτό που κάνω; Τώρα, όπως είπα και πριν, έχω ανέβει στο τρένο της συγγραφής, ταξιδεύω, και τα βαγόνια είναι …αρκετά!


Περίπου από ποια ηλικία και μετά άρχισες να νιώθειςτην ανάγκη να εξωτερικεύσεις τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες και ποιο ήταν το πρώτο είδος που σε τράβηξε;

     Από τα σχολικά μου χρόνια θα έλεγα, γιατί ήρθα σε επαφή με τον γραπτό λόγο μέσα από το μάθημα των Ελληνικών και τις εκθέσεις που έγραφα. Όμως τα πάντα κινούνται σε έναν ρυθμό έτσι δεν είναι; Ακόμα και ο λόγος είτε είναι γραπτός, είτε είναι προφορικός, έχει κι αυτός έναν ρυθμό, και ο ρυθμός είναι μουσική. Μπορεί λοιπόν ασυνείδητα να είχα ήδη μπει στον κόσμο της συγγραφής αφού είχα αρχίσει να γράφω, συνειδητά όμως, η μουσική ήταν αυτή που με τράβηξε πρώτη.  


Όσοι σε γνωρίζουν από κοντά, σε περιγράφουν ως έναν αθεράπευτα ρομαντικό, ευγενή, με αίσθηση δικαιοσύνης και μετριόφρονα χαρακτήρα. Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης θα μπορούσε να διαπρέψει στο είδος του, όποιο κι αν είναι αυτό, αν δεν διέθετε τα παραπάνω χαρακτηριστικά;

     Μα… τα χαρακτηριστικά αυτά, είναι ανθρώπινα και το θέμα είναι να διαθέτεις ήθος ως άνθρωπος. Από κει και πέρα, σε ό,τι κι αν κάνεις, αυτό θα βρει τρόπο να εκφραστεί. Αν όμως δεν το διαθέτεις, τότε  αυτό που θα βρει τρόπο να εκφραστεί θα είναι η άρνηση που θα εκπέμπεις.  


Υπήρξε κάποιο ξεχωριστό γεγονός που σε έστρεψε στη συγγραφή βιβλίων ή ήταν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων;

     Μπορεί να ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, ή μπορεί κάποια μυστική δύναμη να ετοίμαζε το έδαφος χωρίς εγώ να το ξέρω. Η συγγραφή του πρώτου μου μυθιστορήματος, του "Heaven Adventures"   προέκυψε μέσα από μία διαδικτυακή φιλοσοφικο/θρησκευτική συζήτηση και τα θέματα που πραγματεύεται το μυθιστόρημα αυτό, είναι προϊόν δεκαετούς μελέτης. Η αιτία λοιπόν -που ήταν η μελέτη- υπήρχε, αλλά έλλειπε η αφορμή, την οποία μου την έδωσε αυτή η συζήτηση.


Σε ποια είδη του γραπτού λόγου έχεις εξασκηθεί μέχρι τώρα; Υπάρχει κάποιο είδος που σε εκφράζει περισσότερο και για ποιο λόγο;

     Σε κανένα είδος δεν έχω εξασκηθεί. Γράφω αυθόρμητα. Όσο για το είδος που με εκφράζει, αυτό είναι το φανταστικό και με γοητεύουν τα χωρο-χρονικά ταξίδια. 


Τι σημαίνει η συγγραφή για σένα;

     Η συγγραφή είναι για μένα πολλά πράγματα. Είναι εκτόνωση, είναι ψυχοθεραπεία, αυτογνωσία, είναι προσωπική βελτίωση και βέβαια είναι και επικοινωνία.


Έχεις δεχτεί επιρροές από κάποιον ή κάποιους συγγραφείς/ποιητές, και ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας/ποιητής;

     Το να έχω δεχτεί επιρροές το θεωρώ φυσικό, αλλά δεν ξέρω από ποιον ή από ποιους. Αυτό ίσως να μπορέσουν να το διακρίνουν οι κριτικοί βιβλίων. Ξέρεις… αυτοί που λένε: "Χμ… εδώ διακρίνω επιρροές από τον τάδε, αλλά θα μπορούσα να πω πως μοιάζει και με τον τάδε". Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι οι Tom Robbins & Stephen King. 

Συμμερίζεσαι την άποψη ότι η λογοτεχνία του φανταστικού έχει συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, κι αν ναι, για ποιο λόγο πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

     Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω με αυτή την άποψη. Νομίζω άλλωστε ότι ο καθένας μας έλκεται από κάποιο είδος. Παντού συμβαίνει αυτό. Και σε όλο τον κόσμο, αλλά και σε κάθε τέχνη. Είτε πρόκειται για ταινίες είτε για βιβλία, άλλος προτιμάει τα αστυνομικά, άλλος τα ερωτικά, άλλος τα τρομακτικά, έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Για την Ελλάδα όμως, θα έπρεπε η λογοτεχνία του φανταστικού να βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Και λέω "θα έπρεπε", επειδή στη λογοτεχνία του φανταστικού είμαστε οι πρώτοι διδάξαντες και εννοώ βέβαια τα Ομηρικά έπη "Ιλιάδα" και "Οδύσσεια". Τι πιο κορυφαία λογοτεχνία του φανταστικού απ’ αυτά; Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι χωρίς "Ιλιάδα" και "Οδύσσεια", δεν θα είχαμε ούτε την "Αινειάδα" του Βιργίλιου. Έχουμε δηλαδή ένα ολόκληρο σχολείο μέσα στα πόδια μας και τολμάμε να διαβάζουμε …Άρλεκιν; 


Έχεις εκδώσει ως τώρα τέσσερα μυθιστορήματα αλλά και αρκετές συλλογές διηγημάτων. Υπάρχει κάποια λογοτεχνική αλληλουχία μεταξύ των τεσσάρων βιβλίων σου; Μίλησέ μας λίγο για το καθένα από αυτά τα μυθιστορήματα.

     Τα τέσσερα μυθιστορήματα έχουν κοινό ήρωα τον Ορφέα, αλλά είναι αυτοτελή και εντελώς διαφορετικά στη θεματική τους.

      Αυτό που συμβαίνει στο  "Heaven Adventures" (2012), είναι η αντιπαράθεση του αρχαιοελληνικού τρόπου σκέψης και του εβραϊκού, πράγμα  που σημαίνει ότι κατ’ ανάγκην αγγίζονται  και θέματα που αφορούν στις πατρώες θρησκείες των δύο λαών. Οι δύο πρωταγωνιστές (Ορφέας & Ιησούς), γίνονται περιπατητικοί φιλόσοφοι συζητώντας, αλλά όλο αυτό συμβαίνει μέσα από απίστευτο χιούμορ και σε άκρα φιλική ατμόσφαιρα.

      Η περιπέτεια του "Νο. 9" (2013), μπαίνει σε ενέργεια από τη στιγμή που συμβαίνει ένα δυστύχημα στον ήρωα και η πλοκή αφορά σε ένα αδιάκοπο πήγαινε-έλα ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους. Επίσης εδώ, θα συναντήσουμε τη συνύπαρξη των αντιθέτων (καλό-κακό, σκοτεινό-φωτεινό, θετικό-αρνητικό κλπ, αλλά και τα τέσσερα στοιχεία της φύσης: Γη, Νερό, Αέρας, Φωτιά).

      Στο "Al-Andalus" (2014), ο Ορφέας κάνει ένα χωροχρονικό ταξίδι. Πηγαίνει στην Ισπανία του 10ου αιώνα μ.Χ., γίνεται Reconquistador και επιδιώκει την επανάκτηση της λύρας του από τον Χαλίφη Αμπντ Αλ-Ραχμάν Γ’. 


Το πιο πρόσφατο βιβλίο σου έχει ως τίτλο "Κ.". Ποια είναι η πηγή έμπνευσης του και τι μηνύματα θέλεις να περάσεις στους αναγνώστες του;

     Το "Κ." (2016) που είναι το τέταρτο μυθιστόρημα είναι κι αυτό ένα χωρο-χρονικό ταξίδι, μόνο που αυτή τη φορά δεν προσδιορίζεται ούτε ο τόπος, ούτε ο χρόνος. Η πλοκή αφορά σε ένα ζευγάρι που συναντιέται πολλές φορές μέσα στους αιώνες και που αν θέλω να την κλείσω μέσα σε ελάχιστες λέξεις, θα σε παραπέμψω Μαρία, στο κείμενο που γράφω στο οπισθόφυλλο:

      "Το Σύμπαν δεν μας στέλνει τους ανθρώπους που θέλουμε. Μας στέλνει αυτούς που χρειαζόμαστε για να μας βοηθήσουν, να μας αγαπήσουν, να μας αφήσουν, να μας πληγώσουν, να μας διδάξουν και να μας κάνουν αυτό που είμαστε προορισμένοι για να γίνουμε". 

      Εμπνέομαι από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου, από όλα όσα βιώνω ή έχω βιώσει  και γενικώς στα μυθιστορήματά μου, αλλά και στη συλλογή των μικρών ιστοριών που έχω εκδώσει με τίτλο "Οι Προφήτες με τα Λυπημένα Μάτια" (2015), πραγματεύομαι τις ανθρώπινες σχέσεις χωρίς να σκοπεύω να περάσω κάποια μηνύματα. Θέλω να πω ότι αυτό δεν είναι ούτε στόχος ούτε αυτοσκοπός. Είναι καλύτερα να αφήνουμε κάποια πράγματα να συμβαίνουν αντί να τα προκαλούμε. Όπως στη μουσική είμαι πρώτα ακροατής και μετά μουσικός, έτσι και στη λογοτεχνία είμαι πρώτα αναγνώστης και μετά συγγραφέας. Πιστεύω ότι με την ανάγνωση βελτιώνουμε τους εαυτούς μας, και άρα, αυτό που συμβαίνει σε εμένα με την ιδιότητα του  αναγνώστη, ευελπιστώ να συμβαίνει και σε όσους με διαβάζουν. 


Τι είναι εκείνο που σε γοητεύει περισσότερο, όταν αρχίζεις να γράφεις κάτι καινούργιο; Με άλλα λόγια από πού αντλείς έμπνευση;

     Βασικά με γοητεύει η ιδέα ότι ξεκινάω ένα καινούργιο ταξίδι και σε πληροφορώ ότι ταξιδεύω απίστευτα. Η έμπνευση είναι η συνάντηση του τυχαίου με την επιθυμία για δημιουργία και αντλείται από τα πάντα. Από μία ματιά, από ένα άγγιγμα, από μία λέξη… από οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς.


Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει ολοκληρωμένο κάποιο υπό έκδοση έργο σου και γιατί;

     Καλό είναι να υπάρχει κάποιος που να έχει αυτόν το ρόλο, γιατί ενδεχομένως να σου επισημάνει κάτι που σου έχει ξεφύγει. Εγώ έχω έναν Φύλακα-Άγγελο που κάνει αυτή τη δουλειά.


Θα μας αποκαλύψεις κάτι από τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια;

     Ναι, έχω έτοιμη μία συλλογή με πεζά ποιήματα, και αυτές τις ημέρες τελειώνω κάτι πολύ σημαντικό που είναι για μένα έργο ζωής και έχω αρχίσει να το γράφω από το 2004. Θα ήθελα όμως να μην αποκαλύψω περί τίνος πρόκειται. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι αφορά στη μουσική.


Τι θα συμβούλευες κάποιον που σκέφτεται να εκδώσει για πρώτη φορά λογοτεχνικό του έργο, αλλά ενδεχομένως διστάζει λόγω της οικονομικής κρίσης; Τελικά κατά τη γνώμη σου η κρίση μάς έκανε καλό ή όχι, όσον αφορά στη λογοτεχνική παραγωγή;

     Αν περιμένει να βγάλει πολλά λεφτά και να γίνει πλούσιος κάνει πολύ καλά που διστάζει, διότι θα απογοητευθεί (χιούμορ). Η κρίση, μας έκανε καλό στις τέχνες γενικώς, γιατί βλέπεις, κλειστήκαμε και το κλείσιμο ζητάει εκτόνωση. Με τα όπλα που διαθέτει λοιπόν ο καθένας εκτονώνεται. Με συναυλίες, με ταινίες, με βιβλία, με ζωγραφικές… όπως ο καθένας μπορεί να εκφραστεί και να εκφράσει αυτό που μας συμβαίνει και όχι μόνο.

      Όσο για τη συμβουλή, δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές. Μάλλον τη γνώμη μου θα πω, κααι η γνώμη μου λοιπόν είναι, ο οποιοσδήποτε μελλοντικός  "συνάδελφος" να μη διστάζει καθόλου. Η συγγραφή δεν είναι μόνο εκτόνωση και  ψυχοθεραπεία. Είναι και επικοινωνία, και δεν έχει κανένα νόημα για κάποιον να γράφει και να τα κλείνει στο συρτάρι. Απολύτως κανένα. Άλλωστε, τις πένες τις χρειαζόμαστε ειδικά σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, διότι όπως και να το κάνεις το πράγμα, η δημιουργία, από τα δύσκολα γεννιέται. 


Γιώργο, σε ευχαριστώ θερμά για την τιμή να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου δαπανώντας από τον πολύτιμο χρόνο σου! Εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία με ό,τι καταπιάνεσαι και να έχεις πάντα έμπνευση και δημιουργικότητα!

      Η τιμή είναι δική μου Μαρία. Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία και εύχομαι καλή συνέχεια στο blog σου.

Η Συνέντευξη: Εδώ!

Ευχαριστώ θερμά τους φίλους μου, που το Σάββατο 13 Μαίου με τίμησαν με την παρουσία τους στην παρουσίαση της "Τετραλογίας του Ορφέα" (Heaven Adventures, No. 9, Al-Andalus & K.).